Rodzina pszczół: struktura i cykl życia osobników

Znaczenie rodziny pszczół i samego tego owada jest ogromne – zarówno dla człowieka, jak i dla przyrody. Zbierają ogromne ilości pyłku i miodu. Dzięki temu ludzie otrzymują wiele dodatkowych produktów, a rośliny rosną, stają się bardziej odporne.

Struktura rodziny pszczelej i cechy wchodzących w jej skład osobników

W skład rodziny pszczelej - rój - należą trutnie, pszczoły (robotnice) i królowa. Razem tworzą rój, a raczej jego aktywną część. Segmentem pasywnym jest pszczele gniazdo, czyli plastry z czerwiem, a także zapasy pokarmu. Bez tego owady te po prostu nie mogą zimować ani gromadzić zapasów produktów miodowych, a także je wytwarzać lub rozmnażać.

Królowa pszczół jest jedynym owadem w roju, który ma w pełni rozwinięte genitalia. Obowiązkiem macicy jest reprodukcja potomstwa. Jeśli nie spełni swojej roli, zostaje zastąpiona przez wolną osobę.

W jednym roju nie mogą jednocześnie istnieć dwie królowe – rzadkie przypadki stanowią raczej wyjątek.

W skład żeńskiej wchodzą również pszczoły robotnice. To najaktywniejsi i najliczniejsi członkowie rodziny. Pełnią wiele funkcji:

• zbieranie nektaru i pyłku z roślin;
• produkcja wosku, odbudowa plastrów miodu i wypełnienie domu miodem;
• utrzymywanie reżimu temperatury;
• regulacja ilości jaj w sprzęgle.

Drony to kolejna część rodziny pszczół. Samce nie mają żadnych obowiązków w ulu, nie mają możliwości wykarmienia siebie i żerowania z inwentarza rodziny lub są karmione pracującymi owadami. Jedyną funkcją dronów jest kopulacja. Podczas gdy macica szuka partnera, trutnie zaczynają aktywnie walczyć o posiadanie samicy. W ten sposób macica otrzymuje najbardziej wytrzymałych partnerów dla swojego potomstwa, które będzie silne i liczne.

Życie pszczoły miodnej

Osobnika można odróżnić po jego kudłatym ciele i naprzemiennych czarnych i żółtych paskach. Najczęściej takie pszczoły jako swoje siedlisko wybierają miejsca otwarte, np. stepy lub łąki, ogrody, łąki. Cechami charakterystycznymi jednostek są dobra organizacja, spójność i wysoki poziom rozwoju w stosunku do pozostałych członków rodziny.

Cechy cyklu życia

Znaczna ilość środków przeznaczana jest na zbieranie pyłku, produkcję miodu i opiekę nad młodym pokoleniem. Biorąc pod uwagę stosunkowo krótki cykl życiowy w rodzinie pszczół miodnych, proces produkcji jaj trwa praktycznie non stop – do 2000 w ciągu 24 godzin.

Jeśli rój jest zdrowy, żywotność pszczoły wynosi około 35 dni. Ogólnie rzecz biorąc, ich długość życia w dużej mierze zależy od klimatu i innych cech obszaru. Na przykład latem pracownicy czują się całkiem komfortowo. W związku z tym ich żywotność wzrasta do 45 dni.

Podstawowa działalność

Wśród obowiązków, jakie stoją przed pszczołą miodną, ​​są:

• zbieranie surowców, a mianowicie pyłku i nektaru;
• pozyskiwanie i przechowywanie miodu wewnątrz plastra miodu;
• budownictwo mieszkaniowe;
• karmienie czerwiu;
• zapewnienie opieki macicy.

Muszą także obserwować i utrzymywać porządek w ulu, kontrolować temperaturę i poziom wilgotności. Kolejną cechą ich działalności jest ochrona gniazd.

Reprodukcja

Pszczoły miodne rozmnażają się na dwa sposoby, a mianowicie poprzez rozmnażanie poszczególnych członków rodziny oraz przez rojenie, czyli przez zwiększanie liczby rodzin. W pierwszym przypadku owady rozmnażają się płciowo. W tym przypadku zarodki mogą rozwijać się zarówno z zapłodnionych jaj, jak i z przeciwnych - z których pojawiają się trutnie.

Istnieje kilka warunków wstępnych dla roju, w tym:

• pojawienie się znacznej liczby młodych osobników;
• szczelność w ulu;
• nadmiar jedzenia;
• brak normalnej wentylacji.

Oznaką przyszłej roju jest faza składania kilku mateczników przez stare owady. Staje się to możliwe podczas zmiany macicy lub w okresie jej znacznego osłabienia. W rezultacie młode pszczoły pozostawione bez pracy zaczynają koncentrować się w pobliżu wejścia, znosząc jaja. Sam rój wylatuje dopiero 10 dnia od momentu umieszczenia jaj w celi. Rój może trwać kilka godzin, po czym rój przelatuje na znaczną odległość. W tym przypadku złapanie go jest prawie niemożliwe.

Różnica między pszczołami miodnymi a dzikimi

Domowe pszczoły miodne znacznie różnią się od dzikich. Te ostatnie mają znacznie mniej zauważalny kolor, są też znacznie mniejsze. Jednocześnie mają wyższy poziom aktywności życiowej, są dużo bardziej pracowite, mogą pracować znacznie dłużej niż rośliny miodowe.

Kolejną cechą dzikich zwierząt jest silniejsza odporność. Jednocześnie ich zewnętrzna ochrona, wyrażająca się gęstymi włosami, pozwala im przetrwać nawet w najcięższych mrozach, na przykład w -50. Są znacznie bardziej agresywne i mogą atakować wroga bez ostrzeżenia. Tym samym ich wygląd i cechy behawioralne przyczyniają się do skuteczniejszej obrony przed wrogami zewnętrznymi i przetrwania.

Niektóre gatunki, a mianowicie pszczoła woskowa, cieśla zwyczajna, są zagrożone i są wymienione w Czerwonej Księdze. Ich liczba z roku na rok maleje.

Wartość pszczół w przyrodzie

Rola pszczół w życiu człowieka i w przyrodzie jest ogromna. Te małe owady nie tylko wspierają życie roślin, ale także poprawiają życie człowieka. Tak więc w ciągu zaledwie 60 minut lotu osobniki te mogą zapylić około 100 roślin, w tym sadownicze, lecznicze, a nawet jagodowe, co ma korzystny wpływ na żywotność i odporność roślin. To dzięki aktywności pszczół w pełni zaopatrywane są inne żywe organizmy w pokarm pochodzenia naturalnego. To jedyne owady, które produkują produkty dla człowieka – wosk, miód, podmore, propolis, kał, jad pszczeli i mleczko pszczele. Każdy z produktów może być stosowany nie tylko w celach odżywczych, ale również jako produkt leczniczy o łagodnym działaniu.