Rasa owiec „texel”, zwłaszcza uprawa

Do czasu rozpoczęcia pierestrojki w Rosji było około 64 milionów owiec. Potem liczba ta drastycznie spadła do 19 milionów. Teraz sytuacja stopniowo się odbudowuje i już rośnie, ale dawnej prosperity na tym terenie jeszcze długo należy się spodziewać, obecnie hodowla owiec dopiero przyspiesza.

Koszt kilograma owczej wełny to około 150 rubli. Cena za kilogram jagnięciny na rynku oscyluje w okolicach 300 rubli. Mięso jest tańsze kosztem, ponieważ aby 1 kg wełny trafił do sprzedaży, potrzeba 6 razy więcej paszy. Dlatego też, aby uzasadnić koszty utrzymania owiec wełnianych, należy dziesięciokrotnie podnieść ceny. Dlatego dzisiaj hodowcy owiec skoncentrowali się na hodowli owiec mięsnych.

Rasa mięsna owiec. ogólna charakterystyka

Specjalizacja hodowli owiec w produkcji młodych jagniąt wymaga obecności ras różniących się wysoka produktywność mięsa. Wymóg ten w pełni spełniają rasy mięsno-wełniste i mięsne.

Rasy mięsne mają wysoką produktywność mięsno-tłustych. Przez cały rok potrafią żyć w warunkach pastwiskowych, sadzą w najtrudniejszych warunkach paszowych i naturalnych, są w stanie łatwo się przystosować. Rasy mięsne, przy zachowaniu niezbędnych warunków żywieniowych, mogą „tuczyć” dużą podaż tłuszczu przez cały rok. Ich złogi tłuszczu powstają wokół nasady ogona i nazywane są grubym ogonem. Takie złogi tłuszczu są niezbędne zwierzętom do życia w czasie chłodów, gdy pastwiska są pokryte śniegiem lub lodem, a także w okresach upałów, gdy traw wypalają się i brakuje wody.

Rasa owiec „Texel”

Texel - najstarsza rasa, znany nawet w czasach Cesarstwa Rzymskiego. Nazwa rasy pojawiła się w XIX wieku i pochodzi od holenderskiej wyspy o tej samej nazwie, która zasłynęła z najbardziej mięsistych i wcześnie dojrzewających ras, ponadto dawały doskonałą wełnę. Hodowcy owiec polubili ją tak bardzo, że postanowili ją skrzyżować z angielską rasą „Lincoln” i tak powstała współczesna rasa Texel. Dziś rasa ta jest jedną z najpopularniejszych w Australii, Nowej Zelandii, Ameryce - kraje te są światowymi eksporterami mięsa jagnięcego.

Charakterystyka mięsa texel

Texel jest typowa rasa wołowa, zyskała popularność dzięki swoim wyjątkowym walorom mięsnym i jest jedną z najlepszych pod względem smaku. Główną cechą wyróżniającą rasę jest wysoka zawartość tkanki mięśniowej w tuszach, podczas uboju mięso w stosunku do masy wynosi 60%. Jest pożywne, dobrej konsystencji, soczyste, nie ma specyficznego zapachu charakterystycznego dla baraniny, ma swój niepowtarzalny smak, nie pozostawia tłustego, nieprzyjemnego posmaku w ustach, gotowanie mięsa zajmuje mało czasu.

Młode mięso bardzo soczyste i smaczne, smakosze opisują to jako marmur. W wieku mlecznym udział masowy szkieletu jest znacznie gorszy od całkowitej frakcji mięsa, wydajność rzeźna wynosi 60%. Nie ma specyficznego zapachu jagnięciny. Może być stosowany do przygotowywania dietetycznych posiłków, ponieważ jest chudy. Jagnięcina gotuje się mniej czasu niż dania mięsne z innych zwierząt, po posiłku nie ma tłustego posmaku w ustach. Udział masowy warstwy tłuszczu zredukowany do minimum. U jagniąt mięso ma doskonałe właściwości smakowe, po ugotowaniu staje się miękkie.

Zewnętrzne oznaki rasy

• Texel czystorasowe owce mieć prawidłową sylwetkę, biała skóra i mała głowa z czarnym nosem. Ale biała skóra nie jest najdokładniejszym wskaźnikiem rasy, ponieważ niektóre mogą mieć złotobrązowy kolor, podczas gdy głowa i nogi pozostają białe. Czasami można spotkać bardzo jasną, nawet niebieskawą owcę, z ciemnymi kolorami nóg i głowy. Hodowcy owiec nazywają takie teksele „niebieskim”.
• Charakterystyczne cechy rasy to płaskie, wąskie czoło oraz brak włosów na głowie i uszach.
• Ogon zwierzęcia jest mały i cienki.
• Krótka szyja płynnie przekształca się w potężny tors.
• Nogi są bardzo mocne, umięśnione, biodra szerokie - te cechy są zaletą przy pokonywaniu długich dystansów podczas szybkiego biegu. Nogi nie są pokryte sierścią, więc mięśnie są wyraźnie widoczne, szczególnie na tylnych łapach.
• Rasa jest bez rogów, małe ślady rogów zdradzają niektóre z baranów. Dorosła owca waży średnio 70 kilogramów, a baran 170 kilogramów.
• Wzrost dojrzałego płciowo barana w kłębie wynosi około 85 centymetrów, owcy - 75 centymetrów.

Podtypy rasy

W ciągu dwuwiecznej historii istnienia rasy hodowcy owiec z różnych krajów dokonali własnych korekt w hodowli, poprawiając jej właściwości. Wynik był pojawienie się kilku podtypów rasy:

• język angielski. Owce te mają wysoki wzrost i potężną budowę, w innych cechach nie różnią się od opisanych powyżej cech rasy Texel.
• Francuski. W tym podtypie jagnięta wyróżniają się wysokim tempem wzrostu i dojrzewania w porównaniu z innymi podtypami.
• holenderski. Owce i tryki rasy Texel o krótkich nogach, o niskiej pozycji ciała, mają dużą wagę i dobrze rozwinięte mięśnie.

Owcza wełna

Pomimo podtypu należy pamiętać, że rasa została wyhodowana wyłącznie w celu uzyskania wysokiej jakości mięsa w dużych ilościach, dlatego z dorosłego barana można uzyskać około 6 kilogramów wełny na strzyżenie, od owcy o kilogram mniej. Zwierzęta są ogolone, konieczne jest odcięcie wszystkiego do ostatnich kosmków, wyjście powinno być jedną gołą skórą.

Wełna wykorzystywana jest głównie do dziania skarpet i pończoch, a także do produkcji dzianin, ponieważ duża zawartość gruczołów tłuszczowych sprawia, że ​​jest bardzo miękka. Wełna Texel jest gruba, gęsta, półcienka biała bez czarnych plam, kręci się w duże słoje, o zbitej podstawie, skleja się i ma dużą ilość tłuszczu. Jakość wełny odpowiada klasie 56, o grubości włókna około 30 mikronów. Na wyjściu wyprana wełna stanowi 60% całkowitej strzyżonej masy.

Gdzie się wypasać, z kim i jak

Nie zapominaj, że owce są zwierzęta stadne, ten instynkt jest w nich niezwykle rozwinięty i bez stada owca może nie tylko zgubić się w owczarni, ale także bardzo martwić się samotnością. Te cechy dotyczą prawie wszystkich zwierząt, ale nie rasy Texel. Te zwierzęta nie mają uczucia towarzyskiego i nie potrzebują towarzystwa własnego gatunku, czując się świetnie samotnie. Biegle poruszają się także w terenie i nie potrafią się zgubić, nawet jeśli oddalają się daleko od gospodarstwa. Owce Texel uwielbiają towarzystwo innych zwierząt, których inne rasy z reguły nie tolerują. Świetnymi sąsiadami tej rasy są bydło, kozy, a nawet konie.

Poczuj się świetnie na górskich halach, bo uwielbiam pokonywać przeszkody i odznaczają się dużą wytrzymałością, dlatego najlepiej tam je wypasać. Owce czują się świetnie nawet, gdy są na ulicy przez cały rok, nie potrzebują szop i szop. Owce nie są podatne na choroby, ich organizm ma wysoką odporność, co chroni je nawet w mokrych i zimnych warunkach bytowania. W przeciwieństwie do innych ras owiec, ta może być wypasana na glebach bagiennych i trawach, ich organizm dobrze radzi sobie z ewentualną infekcją pasożytami, w szczególności glistą. Bezpretensjonalne w utrzymaniu, jeśli chodzi o warunki bytowe spokojnie znoszą mróz i zimno.

Hodowla jagniąt

Te zwierzęta wystarczająco płodne, z reguły u potomstwa pojawiają się bliźniaki lub trojaczki, rzadko rodzi się jedno jagnię. Zwykle w stadzie stu owiec rodzi się 180 młodych, aw płodnych latach ich narodziny przekraczają dwieście, najczęściej rodzą się bliźnięta. Wadą rasy jest uzyskanie tylko jednego potomstwa rocznie, ani suplementy hormonalne, ani selektywne krzyżówki nie mogą zmienić tego cyklu życia. Jagnięcie występuje tylko raz w roku przez wiele lat.

Noworodek waży do siedmiu kilogramów, w wieku dwóch miesięcy przybiera na wadze do 25 kilogramów, w wieku ośmiu waży 50 kilogramów. Musisz wiedzieć, że intensywny wzrost i przyrost masy ciała występuje u jagniąt do 3 miesiąca życia, mogą przybierać 400 gramów dziennie, potem następuje gwałtowny spadek, podczas którego średnia dzienna stawka wynosi 250 gramów i żadne dodatki nie mogą się zmienić ten wzór.

Ponieważ jagnięta rodzą się z wagą wystarczającą do samodzielnego życia, można je wypuścić na pastwisko już następnego dnia po urodzeniu. Ta okoliczność obejmuje wszystkie wady rasy, które są związane z rzadkim owieczeniem. Noworodki nie wymagają specjalnej opieki, ale lepiej, aby przeczekały silne mrozy w pasterze razem z owcami, jagnię należy tam umieścić zaraz po urodzeniu na dwa dni. Umieszczenie jagnięciny przy matce jest koniecznym działaniem i ma na celu wzmocnienie instynktu macierzyńskiego, ponieważ w tej rasie owiec jest słabo rozwinięty.

mieszaniec, jagnięcina

Rasa Texel ma okres lęgowy przychodzi we wrześniu i trwa do stycznia. W tym czasie inseminowane są wszystkie zdrowe i dojrzałe płciowo samice. Przy poczęciu jesiennym poród następuje późną zimą lub wczesną wiosną. Owce osiągają dojrzałość płciową w wieku siedmiu miesięcy, w tym wieku można je już doprowadzić do hodowli barana. Niektórzy hodowcy czekają, aż zwierzę osiągnie rok życia, a następnie dokonują pierwszego krycia, co pozwala uprościć okres wykotu.

Krzyżowanie odbywa się zarówno sztucznie, jak i swobodnie. W procesie kojarzenia z owcami innych ras najlepsze cechy mięsne rasy Texel przekazywane są przyszłemu pokoleniu.

Zwykłe owce nie potrzebują pomocy w okresie wykotów, ale jak już wiemy, ta rasa jest wyjątkiem od reguły. Jagnięta tej rasy rodzą się wyjątkowo ciężko, często rodzą się martwe dzieci lub umiera matka. Trudność w ocieleniu wynika z dużej wagi jagnięciny i dużej nieregularnej głowy.

Aby pomóc przy jagnięciu, musisz zaopatrzyć się w ciepłą wodę, sznur i rękawiczki, być może będziesz musiał pociągnąć jagnię za nogi, pociągając trochę, przywiązując do nich linę. Jeśli dziecko najpierw pokazuje głowę, konieczne jest przekształcenie ciała jagnięcia w pozycję wygodniejszą do jagnięcia. W takim przypadku po prostu nie można obejść się bez weterynarza, urodzeniu dużej liczby owiec towarzyszą specjalne zmiany. Jagnięcie występuje wyłącznie w nocy.

Każdy, kto ma w planach hodowlę owiec Texel, należy pamiętać o następujących.

• Owce tej rasy są duże i wytrzymałe, wyróżniają się dużą ilością wysokiej jakości mięsa;
• Charakterystyka owiec i wskaźniki zewnętrzne różnią się w zależności od regionu zakupu;
• Owce Texel można hodować poza stadem, ponieważ są samotnikami, czują się również dobrze z innymi zwierzętami domowymi, a nie z owcami;
• Jagnięcina występuje raz w roku, ci, którzy mają nadzieję na większe ryzyko, że się zawiodą, lepiej dla nich wybrać inną rasę owiec;
• Często owca rodzi jednocześnie bliźnięta, trojaczki i nie tylko. Owce mają podwyższoną jakość mleka, dzięki czemu są w stanie wykarmić co najmniej dwie jagnięta. Poród nie jest łatwy, potrzebna jest pomoc weterynarza.
• Jagnięta szybko rosną i przybierają na wadze, osiągają masę ubojową w najkrótszym możliwym czasie.
• Mięso baranie ma specyficzny smak, jest pożywne i odpowiednie dla diabetyków.