Co zrobić z zaparciami u psa w domu

• stagnacja jelit może być związana z karmieniem zwierzęcia zbyt miękkimi, małymi lub dużymi kośćmi;
• karmienie psa suchą karmą z niewystarczającą ilością spożywanego płynu;
• nadmierna ilość wchłoniętej paszy;
• otyłość spowodowana siedzącym trybem życia;
• ciągłe karmienie tym samym;
• karmienie bulionem tłuszczowym;
• niedrożność kału może wystąpić po operacji, jeśli zwierzę otrzymało znieczulenie, co spowolniło procesy organizmu, w tym defekację.

Zaparcia mogą być spowodowane chorobami rozwijającymi się w organizmie:

• uszkodzenie nerek i żołądka, przewodu pokarmowego;
• procesy zapalne w ciele;
• jeśli jest guz w jelitach lub okolicy narządów płciowych;
• choroby ośrodkowego układu nerwowego towarzyszące niedowładom i porażeniom;
• nadmierna ilość pasożytów (helminty);
• urazy układu mięśniowo-szkieletowego (biodra, kręgosłupa);
• volvulus.

Kał może ulec stagnacji, nawet jeśli zwierzę wcześniej cierpiało na biegunkę, a psu podano środki ściągające.

Objawy i terapia

Możesz zrozumieć obecność problemu na podstawie oczywistych znaków. Jeśli pies, który wcześniej często się kłaniał, teraz przyjmuje nietypowo niskie dawki lub wcale tego nie robi, może to być zaparcie. Właściciel może zrozumieć obecność problemu, jeśli dana osoba podejmuje silne próby i jęczy, próbując wykonać tę manipulację. Objawy wskazują na zaparcia u psa:

• nadmiernie spuchnięty i napięty brzuch;
• zaczerwienienie gałek ocznych;
• bladość błon śluzowych;
• pragnienie;
• brak normalnego apetytu;
• w przypadku zatrucia zwierzę wymiotuje.

Kiedy u psów występują zaparcia, wiele osób wie, co robić w domu, ale nie zawsze konkretna metoda może pomóc zwierzęciu. Ważne jest, aby właściciel zrozumiał przyczynę powstania tego problemu. Jeśli przyczyna jest niejasna lub istnieje podejrzenie, że zaparcia powstały nie z niewłaściwego karmienia i małej mobilności, ale z poważniejszych problemów związanych z narządami wewnętrznymi, należy skonsultować się z lekarzem. W takim przypadku nie da się pomóc psu, a ponadto można zaszkodzić ciału.

Gdy przyczyna jest mniej lub bardziej jasna lub nie można pokazać psa lekarzowi, wówczas można rozpocząć terapię w domu, wykorzystując wiedzę z medycyny tradycyjnej. Wcześniej musisz uzyskać przynajmniej zdalne zalecenia od prowadzącego lekarza weterynarii.

Jeśli pies nie ewakuował się przez jakiś czas, należy wykonać następujące manipulacje:

• zmienić dietę, zastępując suchą karmę płynną karmą;
• więcej chodzić z psem, jeśli nie jest to dla niej trudne;
• za pomocą strzykawki wstrzyknąć płynną parafinę do 200 ml na dużą osobę przez bezzębny obszar ust;
• zwalczaj zaparcia lewatywą.

Ponadto możesz wyleczyć zwierzę wywarami z dyni i rokitnika. Możesz podać swojemu psu kilka łyżek siemienia lnianego lub oleju roślinnego na zaparcia. Zmiękczanie i usuwanie kału następuje podczas stosowania Duphalac. Wiele osób wie, że można podawać psom kefir lub jogurt z zaparciami.

Weterynarz sprawdza stan jelit przed leczeniem psa. Jeśli zaparcia są spowodowane spożyciem jakiegokolwiek ciała obcego z jedzeniem lub osoba połknęła zabawkę, wówczas może być konieczna operacja, podczas której ciała obce zostaną usunięte.

Jak zrobić lewatywę?

Aby pierwsza pomoc była wysokiej jakości, musisz wiedzieć, jak prawidłowo założyć lewatywę. Aby to zrobić, musisz skonsultować się z lekarzem, ponieważ głęboką lewatywę, która pomaga w długotrwałych procesach, może wykonać tylko lekarz. W domu właściciel może postawić tylko płytkie.

Ponadto należy szczegółowo zapytać lekarza o wszystkie niuanse zabiegu oraz o płyny, które można wykorzystać do lewatywy. Zwykle, jeśli pies nie ma zaparć, stosuje się płyny takie jak zwykła przegotowana woda lub woda z dodatkiem oleju rybiego, płynna parafina lub roztwór mydła.

Płyny wlewa się w określonej ilości, w zależności od wielkości psa. Jeśli duży pies ma zaparcia (do 40 kg), ilość roztworu zbliża się do jednego litra. Jeśli procedura jest wymagana dla mniejszej próbki (do 20 kg), wówczas płyn jest pobierany o połowę mniej. W przypadku szczenięcia lewatywy wystarczy 200 ml płynu. Lewatywa jest produkowana przy użyciu różnych strzykawek i gumowych gruszek. Małego psa można wstrzyknąć strzykawką.

Do tej procedury pies musi mieć kaganiec. Lepiej położyć go na boku, a przynajmniej położyć dokładnie nad jakąś miską. Narzędzia muszą być wyposażone w gumową końcówkę. Jeśli w tym samym czasie psa dręczy silny ból, możesz dać mu No-shpu. Zastrzyk podaje się domięśniowo, licząc 0,1 ml na kg masy.

Gruszkę z roztworem wprowadza się do odbytu, ale nie głębiej niż 5 cm u dużych psów i 3 cm u małych psów. Jeśli płyn nie przedostanie się do jelita, warto przerwać zabieg i powierzyć leczenie lekarzowi.

Gdy konieczne jest leczenie zaparć u młodych i lekkich psów, wlej wyłącznie przegotowaną wodę, nie więcej niż 10 ml. Jego temperatura powinna wynosić około 27 ° C.

Profilaktyka

Aby zapobiec problemom jelitowym, musisz często chodzić ze swoim zwierzakiem. Zwierzęta powinny żyć w naturze, a tam dużo się poruszają, więc ograniczanie wolności jest dla nich nienaturalne. Musisz być na świeżym powietrzu przez długi czas, przynajmniej pół godziny, bawić się aktywnie i sprawiać, by pies dużo się ruszał.

Ponieważ zaparcia występują najczęściej u psa po kościach, musisz wiedzieć, że lepiej jest podawać psu tylko surowe kości. Nie żywić się gotowanymi kośćmi, a także zbyt dużymi i małymi, które zatykają jelita. Zaparcie z kości jest również niebezpieczne, ponieważ może uszkadzać tkanki wewnętrzne. Dlatego musisz dokładnie przemyśleć, czym karmić swojego zwierzaka. Po operacji lepiej podawać zwierzęciu półpłynne jedzenie, zupy, płatki zbożowe.

Zwierzę powinno mieć swobodny dostęp do płynu przez całą dobę. Jeśli karmisz psa karmą suchą, ma ona zły wpływ na trawienie, należy ją wymieszać z karmą półpłynną. Seler i dynia dobrze działają na organizm – przy tej diecie psy rzadko cierpią na stagnację kału.

Leczenie zaparć od robaków pasożytniczych nie jest przyjemne, dlatego konieczne jest wcześniejsze zapobieganie inwazji pasożytów. W tym celu opracowano wiele specjalnych narzędzi, których powołaniem powinien zająć się weterynarz.

Każdy właściciel może zrobić wystarczająco dużo, aby zwierzę było zdrowe i nie miało problemów, w tym z wypróżnieniami. Lepiej wcześniej zadbać o jej zdrowie, ponieważ o wiele trudniej jest pomóc psu z zaparciami.