Jak długo pchła żyje w różnych warunkach

Ukąszenia pcheł są bolesne. W miejscu nakłucia pojawia się zaczerwienienie, odczuwalne jest swędzenie. U niektórych osób może wystąpić reakcja alergiczna. Jednak głównym niebezpieczeństwem jest to, że pchły są nosicielami niebezpiecznych chorób zakaźnych. Przemieszczając się od jednego żywiciela do drugiego, szkodliwy owad szybko zaraża dużą populację zwierząt lub ludzi. W średniowieczu pchły wywoływały epidemie tyfusu i dżumy.

Na Ziemi występuje ponad 2 tysiące gatunków tych owadów. Na wolności pchły żyją w ptasich gniazdach, w ziemnych dołach, w dziuplach drzew. Pasożytują na różnych typach ssaków, najczęściej na kotach, psach, szczurach. Pchły mogą istnieć w ekstremalnych warunkach klimatycznych: w gorących tropikach i zimnej arktycznej tundrze. Wraz ze spadkiem temperatury owad wpada w zawieszoną animację, jego oczekiwana długość życia wzrasta do 1 roku.

Koło życia

Średnia długość życia dorosłej pchły wynosi 3 miesiące. W tym czasie samica składa około 500 jaj i wykonuje do 100 ugryzień.

W sprzyjających warunkach jajko rozwija się do 2 dni. Wykluwa się z niego larwa. Przechodzi przez kilka kolejnych faz rozwoju. Czas trwania procesów transformacji wynika z reżimu temperatury i wilgotności środowiska:

• w wysokich temperaturach - 7 dni;
• w normalnej temperaturze - 30 dni;
• w niskich temperaturach - do 10-12 miesięcy.

Larwa stopniowo zamienia się w poczwarkę. Tydzień później z kokonu wyłania się nowa, dojrzała płciowo osoba. Temperatura powietrza bezpośrednio wpływa na długość życia pcheł, jej wielkość. Im gorętsze, tym większe osobniki i krótsze ich życie. Owady są często zabijane przez infekcje lub ukąszenia zwierząt.

Korzystne warunki życia

Do normalnego życia pchła potrzebuje dostępu do świeżej krwi. Jeśli ssak-żywiciel umrze, pasożyty natychmiast opuszczają jego zwłoki. Jednak głównym siedliskiem pcheł w pomieszczeniach mieszkalnych są ciemne, zakurzone zakątki. Najczęściej ludność żyje za listwami przypodłogowymi, w matach dla zwierząt, pod drewnianymi deskami podłogowymi, w pudłach z zabawkami dla dzieci, starymi rzeczami i ubraniami.

Najkorzystniejsze warunki dla istnienia ektopasożytów zapewnia połączenie wysokiej wilgotności powietrza i temperatury. Idealne tło do życia dla różnych gatunków pcheł:

• kurczak - temperatura od +20 do +25°C, wilgotność 80%;
• szczury - temperatura +15 ° C, wilgotność 60%;
• dla kotów i psów - temperatura +25°C, wilgotność 60%.

Długość życia

Pchły mogą długo pozostawać bez jedzenia. Obecność krwi żywiciela wpływa na ich zdolność do reprodukcji. W przypadku braku odpowiedniego żywienia samica nie jest w stanie złożyć jaj.

W pustym pomieszczeniu bez ogrzewania owady są aktywne do 2 miesięcy. Czekają na pojawienie się potencjalnego żywiciela – zwierzęcego lub ludzkiego. Dopiero po tym, jak ma dość jego krwi, samica składa jaja i umiera.

Cykl życiowy pcheł na żywicielu i poza zwierzęciem ma różny czas trwania. W sierści kota owad przechodzi przez etapy rozwojowe w ciągu 50 dni - bez kleiku - 1 rok. Pchła psia rozwija się na zwierzęciu w 25 dni i jest w stanie żyć bez niej przez 2 miesiące. U ludzi cykl życiowy owada pasożytniczego może trwać od 2 tygodni do 1 roku.

Czas życia niektórych typów ektopasożytów:

• na szczurach - 2 miesiące;
• na owcach - 12 miesięcy;
• na reniferze - 1,5 roku.

Najdłużej żyją pchły żyjące na zwierzętach kopytnych.

Metody kontroli

Odporność owadów na niekorzystne czynniki, umiejętność popadania w zawieszoną animację sprawiają, że takie metody radzenia sobie z nimi jak zamrażanie czy czasowe opuszczanie pomieszczeń są nieskuteczne.

W celu całkowitego wytępienia populacji pcheł należy przeprowadzić prześladowania na dużą skalę i zniszczyć zarówno osobniki dorosłe, jak i jaja, larwy, poczwarki. W tym celu w mieszkaniu rozpylany jest specjalny spray o właściwościach owadobójczych. Nie można go zmyć przez około tydzień. Tylko w tym przypadku wynik będzie pozytywny.

Należy również regularnie dezynfekować, aby zapobiec rozmnażaniu się owadów w pomieszczeniach. Środki zapobiegawcze obejmują:

• częste czyszczenie na mokro;
• wycieranie „niebezpiecznych stref” wywarami z piołunu, mięty, owoców cytrusowych, eukaliptusa;
• przetwarzanie zwierząt domowych i ich łóżek;
• pranie bielizny z prasowaniem na gorąco.