Dlaczego kot ma krew w stolcu pod koniec wypróżnienia: przyczyny i leczenie, co to znaczy, krew ze śluzem?

Dbałość o strzeżone zwierzę powinna być pełna: obserwacja zachowania, jego zmian, stanu sierści, oczu, uszu, kończyn, narządów płciowych i odbytu. Często można zaobserwować zaschnięte kropelki krwi z kawałkami kału pod ogonem. Widok nieprzyjemny, ale jeszcze bardziej niepokojący.

Obecność krwi na końcu stolca wskazuje na rozwijającą się patologię w ciele zwierzęcia.

Istnieje kilka przyczyn tego zjawiska:

• uraz odbytu;
• uraz odbytu (rezygnacja);
• choroba jelit;
• zaparcie;
• zapalenie gruczołów paraanalnych;
• lamblioza;
• izosporoza;
• dipylidioza;
• koronawirus.

Większość z tych chorób objawia się krwią w kale, nawet gdy są mocno zakorzenione w ciele chorego kota, co oznacza, że ​​należy podjąć pilne działania.

Oczekuje się urazów odbytu i odbytnicy z zaparciami. Wyjście wcześniej połkniętych przedmiotów osób trzecich z ostrymi krawędziami, wiórami.

Diagnostyka i leczenie

Urazowe uszkodzenie odbytu widoczne gołym okiem.

Uraz odbytu u kota jest natychmiast widoczny.

Zwieracz i obszar wokół niego jest w stanie zapalnym, opuchniętym, widoczne są suche rany lub pęknięcia. Stosowany jest głównie w leczeniu miejscowym: maści gojące rany, przeciwzapalne, przeciwbakteryjne. Możliwe jest również użycie preparaty grzybobójcze.

Uszkodzenie odbytnicy

Uszkodzenie odbytnicy diagnozuje lekarz na podstawie badania odbytniczego, prześwietlenia, USG. W przypadku uszkodzenia przez ciała obce, należy je natychmiast usunąć.

Środki ściągające są wstrzykiwane, aby zatrzymać krwawienie - roztwór garbników. Używają narkotyków „Vikair”, „Vizhalin”, podstawowego azotanu bizmutu, dermezolu, ołówków ściągających. Przepisać delikatną dietę i dietę składającą się z lekkiego otulania pokarmu, aby nie uszkodzić uszkodzonej błony śluzowej jelit. Polecane po 3 dniach emulsja sulfacylowa, maść streptocydowa.

Zapalenie okrężnicy

Wstępne rozpoznanie zapalenia jelita grubego ustala się na podstawie wywiadu, widocznych objawów - częste wypróżnienia z towarzyszącym bólem, domieszka krwi i śluzu w stolcu, zaparcia.

Przeprowadzane są również badania laboratoryjne:

• analiza skatologiczna kału;
• kolonoskopia - sondę wprowadza się do odbytu;
• biopsja;
• biochemia krwi;
• ogólna analiza krwi;
• prześwietlenie baru.

Do biopsji pobiera się fragment tkanki okrężnicy, aby określić dokładną przyczynę zapalenia okrężnicy. Zdjęcia rentgenowskie są wykonywane po wprowadzeniu przez odbyt, za pomocą lewatywy, bar, który pomaga „widzieć” guzy.

W przypadku zapalenia okrężnicy w kale kota pojawiają się zanieczyszczenia i krew.

Leczenie jest przepisywane na podstawie ustalonej przyczyny. Antybiotyki, przeciwpierwotniacze, probiotyki, otoczki, kortykosteroidy, przeciwzapalne.

zaparcia (śluz i krew)

Bardzo łatwo jest określić zaparcie "na oko", jeśli przyjrzysz się uważnie zwierzęciu podczas stolca. Kot miauczy żałośnie, wygina grzbiet, drży.

Jeśli kot długo nie chodzi do toalety, miauczy w pobliżu tacy - wtedy nie ma zaparć. Musisz coś zrobić! Czytaj poniżej.

Wypróżnienia wychodzą małe twarde kamienie, z domieszką śluzu i krwi. Jednocześnie odmawia jedzenia, przestaje się lizać. Cyklicznie mogą wystąpić wymioty, ponieważ duże nagromadzenie kału w jelitach powoduje odurzenie organizmu. Jeżeli nie zidentyfikowano żadnych poważnych schorzeń, a przyczyną jest niewłaściwie dobrana dieta, leczenie dobierane jest w celu wyeliminowania nieprzyjemnego objawu.

Przede wszystkim musisz zapewnić uwolnienie jelit - włóż lewatywę. Wprowadzić przez odbyt soloną wodę lub bulion z rumianku za pomocą strzykawki. Nasmaruj zwieracz wazeliną. Dodaj dwie krople oleju roślinnego do karmy dla kota. Podawaj wazelinę trzy razy dziennie. Zalecany środek przeczyszczający - laktusan.

Zapalenie gruczołów paraanalnych

Objawy zapalenia gruczołów przyodbytniczych można rozpoznać po następujących objawach: zwierzę stale liże pod ogonem, próbuje przycisnąć ogon do odbytu, ocierając się o podłogę, obecność ostrego zapachu. Można go wyeliminować na kilka sposobów:

• czyszczenie przejść przez naciśnięcie na oba gruczoły;
• penetracja i wyciskanie doodbytnicze od wewnątrz i na zewnątrz;
• stosowanie maści Levomekol;
• czopki doodbytnicze z ichtiolem;
• płukanie roztworem chlorheksydyny.

Manipulacja ciśnieniem ma na celu usunięcie nadmiaru płynu z gruczołów.

Infekcja lambliozy

Zakażenie giardiozy często można zauważyć tylko wtedy, gdy kot wyraźnie schudł i w obecności kropel krwi na kale.

Pierwszym objawem lambliozy jest utrata wagi. W kale kota można również zaobserwować kropelki krwi.

Będzie to oznaczało, że ciało zwierzęcia jest już mocno zakażone lamblią i konieczne jest pilne leczenie. Diagnozuj za pomocą testów laboratoryjnych metodą immunoenzymatycznego testu immunochromatograficznego, metodą reakcji łańcuchowej polimeru. Do leczenia stosuje się metronidazol, tynidazol, furazolidon, dopuszczalne jest łączenie. Polecane - dojelitowe, probiotyki. Przybliżony kurs - 10 dni.

Izosporoza

Izosporoza u dorosłych występuje rzadko, częściej u kociąt.

Najczęściej kocięta chorują na izosporozę.

Mogą towarzyszyć wymioty, biegunka, utrata wagi. Aby uzyskać pełny obraz, wykonuje się analizę kału, badaną metodami flotacji. Terapia obejmuje stosowanie leków: sulfonamid w połączeniu z trimetoprimem, sulfadimetoksyną, witaminą B12, bajkoksem.

Przepisywane są antybiotyki, zakraplacze, przeciwskurczowe, hemostatyczne, dietetyczne żywność.

Dipildioza

Dipylidioza to choroba, z którą trzeba walczyć długo i żmudnie. Do głównych widocznych objawów należą wymioty, nerwowość kota, utrata apetytu.

Dokładną diagnozę ustala lekarz badając kał Metoda Fulleborn. Przepisywane do leczenia: drontal plus, drontal, caniquantel plus, fenasal, fenapeg, bromowodorek arekoliny, bunamidyna, nikorzamid, azinox, praziquantel. Aby zapobiec dipylidiozie, przeprowadza się zwalczanie szkodników dom dla kota emulsja karbofosu, roztwór chlorofosu. Zastosuj aerozole „Ardeks”, „Perol”, „Aktol”.

Koronowirus

Koronowirus - tajemnicza patologia. Typowe objawy są liczne, z których główne to wymioty, brak apetytu, gorączka, światłowstręt, nerwowość i panika.

Ustal dokładną diagnozę za pomocą histologii, testów serologicznych, testów immunofluorescencyjnych, reakcji łańcuchowej prolimerazy. Nie ma specyficznej terapii na koronawirusa. Pomoc polega na eliminacji komórek dotkniętych wirusem, dlatego bardzo ważne jest terminowe poddanie się pełnemu badaniu lekarskiemu.

W przypadku mokrej postaci koronawirusa podejmowane są działania mające na celu usunięcie płynu puchlinowego. Leczenie objawowe, przepisywane są sorbenty. Nie ma jasnego schematu leczenia, dozwolone są antybiotyki, kortykosteroidy.