Kot perski szynszyli: wygląd, charakter, treść

Historia rasy

Początki hodowli szynszyli perskich leżą w Anglii. Przypuszczalnie rasa pojawiła się w wyniku skrzyżowania kota dymnego i kota marmurkowego srebrnego. Ich potomstwo właśnie otrzymało charakterystyczny dla szynszyli kolor. Aby uzyskać jaśniejszy kolor sierści, na początku powstawania rasy krzyżowano szynszyle z dymnymi brytyjskimi.

Koty te zyskały szczególną popularność po tym, jak zostały sprowadzone na dwór królewski. Piękno i narzekające usposobienie szynszyli zakochały się w wnuczce królowej Anglii, księżniczce Wiktorii. Stopniowo rasa rozprzestrzeniła się poza Wielką Brytanię. Dziś są hodowane na całym świecie.

Charakter i nawyki

Główne cechy, jakie można zauważyć w charakterze szynszyli perskich to niewzruszony spokój, powolność i szlachetność. Możesz spokojnie zostawić tego zwierzaka w domu pod Twoją nieobecność, bez obawy, że zorganizuje pogrom. Bez właściciela kot spokojnie zasypia na kanapie lub patrzy na krajobraz za oknem. Jednocześnie szynszyle nie są pozbawione naturalnej ciekawości. Ani jeden zakątek w domu nie pozostanie tajemnicą, kot na pewno dokładnie przestudiuje swój dom.

W chwilach zabawy zwierzak będzie mógł sam się bawić, do tego wystarczy rzucić kilka małych zabawek na podłogę. Szynszyle poruszają się z gracją i gracją, podczas zabaw nie upuszczają doniczek, wazonów i figurek. Jest mało prawdopodobne, aby taki kot spowodował uszkodzenie wnętrza, nawet nieumyślnie.

Trzeba jednak być przygotowanym na to, że zwierzę przebywające cały dzień samotnie będzie wymagało uwagi i czułości ze strony właściciela, który wrócił z pracy. Szynszyle są bardzo przyjazne i szybko przywiązują się do ludzi. Lubią podążać za właścicielem z ogonem lub okoniem na kolanach, mrucząc piosenki.

Koty tej rasy mają dobry kontakt z dziećmi, ale nie znoszą innych puszystych pupili. Mają wysoko rozwinięty instynkt terytorialny. Jeśli w domu pojawi się inny kot lub pies, nie da się uniknąć bójek. Jak przystało na członków rodziny królewskiej, szynszyle wymagają maksymalnej uwagi i nie chcą dzielić się miłością swojego pana z żadnymi innymi zwierzętami.

Cechy treści

Szynszyle, podobnie jak inne koty długowłose, wymagają zwiększonej dbałości o swoją sierść. Aby zapobiec plątaniu się długich włosów, zwierzę należy codziennie czesać specjalnymi szczotkami. Taka procedura nie tylko zapobiegnie tworzeniu się splotów, ale także uchroni Cię przed niepotrzebnym sprzątaniem w mieszkaniu.

Nikt nie lubi, gdy wszędzie są kule włosowe. Przy odpowiedniej pielęgnacji włosie szynszyli pozostanie miękkie, jedwabiste i piękne. Jeśli mimo to właściciel przeoczył wygląd mat, kłębek splątanych włosów należy ostrożnie odciąć nożyczkami, starając się nie uszkodzić skóry zwierzęcia.

Nawet jeśli kot nie wychodzi na spacery, pchły z wejścia nadal mogą dostać się do mieszkania i zaatakować zwierzę. W takim przypadku zaleca się nałożenie specjalnych kropli na kłęb, użycie obroży przeciwpchelnej lub umycie zwierzaka specjalnym szamponem. Żwirek i miejsca, w których kot lubi leżeć, również będą wymagały obróbki. W tym celu kupuje się odpowiednie spraye lub ampułki z insektycydem do przygotowania roztworu wodnego.

Ze względu na wrodzoną wadę przegrody nosowej, która jest cechą rasy, pers szynszylowy często chrapie we śnie. Właściciel nie powinien się tego bać, ponieważ jest to wariant normy. Możesz wyprowadzać koty w twoich ramionach lub pozwolić im iść na trawę obok ciebie. Ze względu na odporność postaci na stres, szynszyle nie uciekają, nie chowają się, nie panikują w nietypowym otoczeniu. Z reguły wszystko, co dzieje się wokół, kontemplują z arystokratyczną powściągliwością, będąc w polu widzenia właściciela.

Niestety przedstawiciele rasy są podatni na choroby nerek i innych narządów wewnętrznych, dlatego wymagają regularnych badań profilaktycznych przez lekarza weterynarii. Jeśli nie planujesz używać zwierząt do hodowli, lepiej wykastrować lub wykastrować swojego zwierzaka.

Takie operacje nie są skomplikowane, trwają mniej niż godzinę i są wykonywane w trybie ambulatoryjnym. Lekarz może wykonać kastrację bezpośrednio w domu. Najlepiej skorzystać z tego środka, gdy zwierzę osiągnie wiek 9-10 miesięcy. Nie wolno nam zapominać o szczepieniach. Nawet jeśli kot jest cały czas w domu, możesz przenieść infekcję z ulicy na buty i zwierzę zachoruje.

Raz w tygodniu szynszyla perska powinna wycierać uszy wacikiem nasączonym dla niemowląt lub oliwą z oliwek, usuwając nagromadzoną siarkę i brud. Jeśli zwierzę nie uczestniczy w wystawach, można je strzyc na okres letni. Przy takiej fryzurze nie będzie gorąco, poza tym krótka drzemka znacznie ułatwia pielęgnację.

Opieka oka

Opieka nad szynszylą polega również na codziennym myciu oczu. Wszystkie koty perskie mają skrócony kanał łzowy i specjalną budowę czaszki, dlatego mają ciągłe łzawienie. Jeśli nie zadbasz o swoje oczy, pod nimi tworzą się brzydkie brązowe smugi, plamiąc sierść. Do zabiegu użyj chusteczek z gazy i do wyboru:

• gotowana woda;
• roztwór furacyliny;
• Czarna herbata;
• wywar z rumianku.

Nie zaleca się używania wacików lub wacików do płukania oczu. Włókna waty mogą dostać się na błonę śluzową i stanowić dodatkowe źródło podrażnień. Nieprawidłowo prowadzona higiena zagraża nie tylko problemom estetycznym, ale także chorobom oczu.

Żwirek

Szynszyle są równie czyste jak inne koty. Ich toaleta powinna być utrzymywana w czystości - regularnie zmieniaj kuwetę i spłukuj tacę. Do tych celów najlepiej jest użyć plastikowego pojemnika sprzedawanego w dowolnym sklepie zoologicznym. Taca jest dopasowana do wielkości zwierzęcia.

Dla kociaka można dokupić małą toaletę, a dorosły kot będzie potrzebował 2-3 razy więcej pojemności. Lepiej nie zasypywać tacy skrawkami starej gazety lub papieru, zwierzę zabrudzi sobie łapy, aw mieszkaniu pojawi się zapach kociego moczu. Duży wybór specjalnych wypełniaczy pozwoli Ci wybrać dokładnie ten, który spodoba się Twojemu pupilowi.

Granulaty mogą być wykonane z żelu krzemionkowego, wiórów drzewnych, celulozy, bentonitu. Zabrudzony wypełniacz usuwa się szufelką do worka na śmieci, aw zamian wylewa świeżą porcję sorbentu. Najlepiej umieścić tacę w zacisznym zakątku mieszkania, gdzie kotu nie będą przeszkadzać głośne dźwięki i jasne światło. Najczęściej toaleta dla kota znajduje się w łazience lub na korytarzu.

Odpowiednie odżywianie

Komponując dietę szynszyli perskich należy pamiętać o ich predyspozycjach do otyłości i niewydolności nerek. Zwierzę powinno otrzymywać pokarm w odmierzonej dawce. Lepiej nie podawać mu tłustych potraw i jedzenia ze swojego stołu. Im mniej aktywny zwierzak prowadzi, tym mniej kalorii powinien mieć w swojej diecie. Najlepiej, jeśli podstawą pożywienia jest gotowane mięso. To mógłby być:

• chude mięso wołowe;
• kura;
• mięso królicze.

Od czasu do czasu możesz zaoferować produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego. Gotowane jajka, kapusta, dynia i inne warzywa będą dobrym dodatkiem do potraw mięsnych. Pomoże również dodatek mączki kostnej. Białko pochodzenia zwierzęcego powinno stanowić 40% całej diety.

Mleko oferowane jest kotom do 4-5 miesiąca życia. Dorosłe zwierzęta często nie tolerują laktozy, co powoduje biegunkę. Jeśli szynszyla uwielbia nabiał, możesz zaoferować jej świeży kefir. Zaleca się uzupełnienie diety o twarożek. Lepiej podawać jedzenie małymi porcjami 2-3 razy dziennie, niezjedzone resztki usuwamy po 30 minutach.

Zwierzę powinno mieć zawsze dostęp do świeżej przegotowanej wody. Jeśli chcesz, możesz karmić perskie szynszyle profesjonalną karmą od znanych producentów. Nie zaleca się podawania kotom tanich suchych chipsów, często powodują niestrawność, mogą wystąpić alergie i kamica moczowa. Nie należy oszczędzać na zdrowiu zwierzaka, jego leczenie będzie kosztować znacznie więcej.