Wszystko o kocie geoffroy

Historia odkrycia gatunku

Wśród wielkiej różnorodności dzikie koty Ameryka Południowa, ten gatunek zajmuje szczególne miejsce. Kot Geoffroya jest najmniejszym znanym członkiem rodziny żyjącej na wolności.

Kot Geoffroya - dziecko kociego świata

Etienne Geoffroy Saint-Hilaire, wybitny francuski zoolog-ewolucjonista, muzealnik Napoleona, od którego imienia zwierzę zostało nazwane, odkryte i opisane 17 gatunków i rodzajów ssaków na przełomie XVIII i XIX wieku. Liczba ta obejmuje również małego żbika południowoamerykańskiego, który otrzymał oficjalną nazwę Oncifelis geoffroyi (lub Leopardus geoffroyi).

Gdzie on mieszka

Siedlisko kota Geoffroya jest stosunkowo niewielkie i zajmuje południową część kontynentu na wschód od Kordylierów Andyjskich. Zwierzę można znaleźć na terenie Boliwii, Brazylii, Patagonii - głównie w strefie leśnej i leśno-stepowej. Żbik równie chętnie osiedla się na terenach bagiennych i pustynnych, a w górach na wysokości do trzech kilometrów – doskonale znosi upał i mróz.

Samiec dużego podgatunku może ważyć do siedmiu kilogramów

Populacja małego drapieżnika jest niejednorodna, można w niej wyróżnić pięć podgatunków, różniących się fenotypowo. Na północy pasma, w tropikalnym regionie równiny Gran Chaco, osiedlają się najmniejsze osobniki o dość ciemnym futrze. W miarę przemieszczania się na południe od siedliska rozmiar „lokalnego” żbika nieznacznie się zwiększa, a kolor sierści staje się jaśniejszy. Najwięksi przedstawiciele gatunku żyją na południowym krańcu Patagonii i Ziemi Ognistej, tu są samce ważące do ośmiu kilogramów.

Ostrożny

Piękna, inteligentna skóra wyrządziła krzywdę losowi małego dzikiego kota. Delikatne jedwabiste futerko, jasny naturalny nadruk "jak lampart" - w trosce o to wszystko masowo eksterminowano małe kotki, aby zaspokoić zachcianki ludzkich fashionistek. A jeśli weźmiemy pod uwagę, że co najmniej 25 kotów musiało zostać zabitych, aby uszyć średniej wielkości futro, staje się jasne, ile ofiar wymaga piękno tego zwierzęcia.

Futra z kotów Geoffroy są szeroko oferowane w Internecie

W ciągu ostatnich kilku dekad waszyngtońska konwencja CITES poważnie ograniczyła handel futrem kota Geoffroya na poziomie prawa międzynarodowego. Niemniej jednak w Internecie łatwo znaleźć wiele ofert na gotowe z niej produkty - co oznacza, że ​​kłusownictwo zwierząt trwa nadal.

Zoolodzy uważają, że krytyczny poziom liczebności gatunku nie został jeszcze przekroczony – nie można go uznać za rzadki, wpisany do czerwonych ksiąg i włączony do szeroko zakrojonych programów ochronnych. Ale ogólnie liczba zwierząt jest niewielka - zoolodzy szacują ją na około czterdzieści tysięcy osobników. A to może być alarmujące, biorąc pod uwagę gwałtownie wzmożone zainteresowanie nimi. Czynnik ludzki na ogół stwarza duże zagrożenie dla inwentarza tego dzikiego kota – ludzie aktywnie eksplorują miejsca jego stałego siedliska dla swoich potrzeb ekonomicznych, wypierając stamtąd małe zwierzę i stwarzając mu coraz więcej problemów.

Mężczyzna nie jest przyjacielem kota Geoffroya, a ona o tym wie

Wideo: kot Geoffroya na wolności

Opis kota Geoffroya

Ta dzika piękność jest niczym więcej niż zwykłym kotem domowym, a czasami jest w ogóle do niej zaskakująco podobna - zarówno pod względem anatomii, jak i zachowania. Szczególnie interesujący pod tym względem jest czarny Geoffroy - cóż, po prostu murka z murką, tylko o wiele bardziej krnąbrna.

To także kot Geoffroya - a ty myślałeś?

Dane zewnętrzne

Dziki kot południowoamerykański fascynuje swoją gracją, pięknie się porusza, skacze, pływa, wspina się po drzewach. Jego doskonale umięśnione ciało jest doskonale przystosowane do życia na wolności. Nawet największe samce nie ważą więcej niż sześć kilogramów, a waga samicy zwykle nie przekracza czterech kilogramów. Długość ciała - około pół metra, plus trzydziestocentymetrowy, bardzo mobilny ogon.

Ruchy kota Geoffroya fascynują gracją

Bardzo piękna sierść zwierzęca - krótka i lśniąca, miękka i jedwabista. Główny ton - od jasnożółtego do brązowawego - małe czarne plamki są chaotycznie rozmieszczone na całym ciele, które na łapach i ogonie łączą się w rodzaj poprzecznych pasków. Sierść na brzuchu jest znacznie jaśniejsza niż na plecach i może być nawet jasnobiała.

Mniej powszechne niż koty cętkowane są czysto czarne koty Geoffroya. Ten kolor jest nieodłączny dla niektórych rodzajów kotów i jest spowodowany melanizmem - dziedziczoną mutacją genetyczną.

Okrągła, bardzo wyrazista twarz zwierzęcia jest ozdobiona ogromnymi jasnymi oczami i bardzo uroczymi uszami. Pionowe czarne pasy przechodzą przez czoło, a poziome pasy rozciągają się od oczu i nosa do uszu.

Pysk kota Geoffroya jest niezwykle wyrazisty

Charakter i zachowanie

Niski wzrost w żadnym wypadku nie jest przeszkodą w życiu tych ciekawskich i ostrożnych zwierząt. Nauczyły się być „kolumną”, dzięki czemu wygodniej jest obserwować otoczenie – wznoszą się na tylnych łapach, a dla większej stabilności używają ogona jako trzeciego punktu podparcia. W tak niezwykłej pozycji koty Geoffroya potrafią spędzić dużo czasu. Inne dzikie koty nie wiedzą, jak to zrobić, a z ras domowych krótkonogie Munchkins z powodzeniem stosują dokładnie tę samą pozę.

Tak oryginalna technika, a także doskonały słuch, wzrok i węch, pomagają zwierzęciu szybko poruszać się w sytuacji i rozpoznawać niebezpieczeństwo na czas - mały kot ma wystarczająco dużo naturalnych wrogów, którzy nie mają nic przeciwko zamienianiu tego drapieżnika w zdobycz. Geoffroy ze wszystkich sił stara się uniknąć takich nieprzyjemnych spotkań.

Kot Geoffroya na wolności często używa koloru kamuflażu

Jest mistrzynią ukrywania się i przebierania, aw skrajnej sytuacji wolałaby uciec, niż prosić o kłopoty. Ale gdy nie ma innego wyjścia, zwierzę nie będzie bało się angażować w śmiertelną walkę nawet ze znacznie silniejszym wrogiem i dzielnie bronić swojego życia i życia swoich młodych do końca.

Styl życia

Podobnie jak wiele kotów, przedstawiciele tego gatunku wolą polować w nocy, a w ciągu dnia - zrelaksowany leżąc, chowając się w koronie dużego drzewa. Na ogół uwielbiają wspinać się po drzewach: chowają się tu przed wrogami, zakładają zasadzki, a nawet legowiska często wyposażone są w odpowiednie zagłębienia. Jednak te dzikie koty pływają i nurkują całkiem dobrze, w przeciwieństwie do większości ich krewnych. Dlatego czasami nazywa się je kotami rybackimi, ale jest to błędne, ponieważ jest to nazwa zupełnie innego gatunku rodziny kotów.

Cóż, zjadłem - teraz możesz spać

Zwierzęta wolą żyć samotnie przez większość roku. Tereny łowieckie samicy mają średnio do czterech kilometrów kwadratowych. Terytorium kontrolowane przez większego, silniejszego i bardziej agresywnego samca może być kilkakrotnie większe i pokrywać się z siedliskami samic. Osoby różnej płci nie są ze sobą w konflikcie, ale „zagubiony” nieznajomy zostanie szybko i nieunikniony odtrącony.

Wideo: życie gatunku na wolności

Odżywianie

Piękno Geoffroy wyróżnia się doskonałym apetytem i niewybrednym jedzeniem - jest gotowa zjeść wszystko, co może złapać: małe gryzonie, gady, owady, ptaki i ptasie jaja, ryby, płazy. Szybka, silna bestia jest w stanie dogonić i złapać szybkonogiego zająca, jest gotowa „ucztować” na jadowitym wężu i nie gardzi padliną. Co ciekawe, gdy jedzenia jest za dużo, gorliwy kot robi zapasy - na "deszczowy dzień".

W naturalnym środowisku jest to bezpłatne, ale nawet w niewoli niezwykle ważne jest zapewnienie zwierzęciu pełnowartościowej diety. Przy wychowywaniu kociaka lub nastolatka należy w porozumieniu ze specjalistą i w oparciu o stan zdrowia danego zwierzęcia ustalić indywidualny dzienny jadłospis.

Kogo chciałbyś dziś złapać na obiad??

Jeśli mówimy o karmieniu osoby dorosłej, to sytuacja jest tu nieco prostsza i bardziej przewidywalna - dieta powinna składać się z następujących produktów - naturalnych i zawsze wysokiej jakości:

• surowe mięso - od 300 do 800 gramów dziennie;
• świeże ryby - 200-400 gramów raz lub dwa razy w tygodniu;
• podroby (serca i wątroba) - w zależności od pozostałych składników jadłospisu od 200 do 500 gram dziennie.

Wideo: kot Geoffroya złapał węża

Reprodukcja

Na czas gier godowych zwierzęta, które zwykle chodziły same, łączą się w parę. Może się to zdarzyć raz lub dwa razy w roku. Samiec i samica spędzają ze sobą bardzo mało czasu - tylko dwa lub trzy dni, podczas których aktywnie łączą się w pary na gałęziach drzew, rozdzierającym serce krzykiem obwieszczając tropikalne otoczenie.

Dzikie koty towarzyszą weselom głośnymi serenadami

Wtedy samiec żegna się z ukochaną i oddala się w dal swoje sprawy, a jego piękna pani wkrótce zaczyna poważnie przygotowywać się do najważniejszego aktu prokreacji. Ma świadomość, że dzieci będą musiały wychowywać jak zawsze same, nie ma na kogo liczyć - co oznacza, że ​​trzeba się odpowiednio wcześniej i odpowiednio przygotować.

Przyszła mama odpowiedzialnie wybiera ustronne miejsce na gniazdo, dobrze chronione przed wiatrem, tropikalnym deszczem i złym wyglądem. „Pokój dziecięcy” może znajdować się w jaskini między kamieniami, dziupli w drzewie lub w specjalnie wykopanym do tego celu dole - najważniejsze jest to, że zarośla wokół są gęste i nieprzejezdne.

Najczęściej w miesiącach wiosennych rodzi się potomstwo kota Geoffroya. W czasie ustalonym dla większości kotów, po nieco ponad dwóch miesiącach ciąży, samica rodzi młode - najczęściej dwa lub trzy. Przy urodzeniu ważą nie więcej niż sto gramów i początkowo są całkowicie bezradni, ale dobrze jedzą i szybko rosną - w wieku trzech tygodni dociekliwe kocięta zaczynają już samodzielnie wychodzić z jaskini do wielkiego świata, ale póki co nie ryzykują odejścia od niego choć trochę.

Kot Geoffroy jest troskliwą matką

Samica regularnie karmi niemowlęta mlekiem przez okres do dwóch miesięcy, a następnie stopniowo przechodzi na żywienie dorosłych. Matka opiekuje się młodymi do 8 miesiąca życia - dorosłe i wytrenowane mogą teraz rozpocząć samodzielne życie. Ale formowanie się dorosłych zwierząt od nastolatków będzie trwało dość długo - dojrzewanie u samic występuje tylko o półtora, a u mężczyzn - o dwa lata.

Wideo: kotka z kociętami

Życie w niewoli

Kot Geoffroya jest rzadko widywany w ogrodach zoologicznych - zwierzę jest uważane za wygrywającego wystawę, ponieważ jest nocny, a za dnia śpi w schroniskach, a zwiedzający prawie go nie widzą. Ale w prywatnych kolekcjach te małe, piękne kotki są bardzo poszukiwane - są stosunkowo dobrze oswojone i służą jako prestiżowa "ozdoba".

Dziki kot rzadko pojawia się na wystawie w zoo

Oczywiście w ostatnich latach moda na trzymanie dzikich zwierząt w niewoli nie jest w zasadzie niczym dobrym. Taka wulgarność prowokuje bardzo smutne historie. Kocięta są najczęściej chwytane na wolności, a bezinteresownie broniąca się matka ginie. Wiele dzieci umiera podczas przemytu. Przetrwają tylko nieliczni – drogie egzotyczne „zabawki” często trafiają do niedoświadczonych właścicieli, którzy nie są w stanie zapewnić im odpowiedniej pielęgnacji i uprawy. Koniec tak okrutnego interesu, niestety, jest do przewidzenia…

Oswajanie kotka

Nawet jeśli uda Ci się zdobyć bardzo małego kociaka Geoffroya, bądź przygotowany na to, że cud się nie wydarzy - dziecko nie stanie się od razu oswojone i czułe. Będziesz musiał poświęcić dużo czasu i wysiłku, aby zasłużyć na jego przychylność, a tym bardziej - na miłość. Socjalizacja dzikiego kociaka w ludzkim społeczeństwie zajmie długi i trudny czas. Ale jeśli poważnie podchodzisz do wyniku, nie rozpaczaj - Twoja praca nie jest beznadziejna, istnieją realne przykłady udomowienia tych zwierząt już w pierwszym pokoleniu.

Mały kotek Geoffroya nadaje się do oswajania

Kociak w Twoim domu musi być przebadany pod kątem zdrowia i zaszczepiony zgodnie z wiekiem - weterynarz zaproponuje indywidualny kompleksowy program szczepień. W przyszłości zwierzę będzie musiało być szczepione co roku.

Jednym z najważniejszych problemów pierwszego etapu trzymania tak egzotycznego kociaka w niewoli będzie nieuchronnie jego karmienie. Im młodsze zwierzę, tym bardziej dotkliwy problem, ponieważ niewłaściwa dieta może doprowadzić do choroby, a nawet śmierci dziecka. Nawet najlepsza i najdroższa sucha karma absolutnie nie wchodzi w grę, karmienie powinno być wyłącznie naturalne: mięso, drób, ryby.

Trudność polega na tym, że produkty z rynku też się nie sprawdzą - będziesz potrzebować żywego pokarmu: z piórami, wełną, łuskami ... Zanim zaczniesz egzotyczne zwierzę, aby zadowolić modę, musisz zorganizować jego karmienie: skonsultuj się ze specjalistami z najbliższe zoo o zrobienie menu i dokładnie zastanów się, gdzie można dostać główne "dania".

Samo oswajanie będzie musiało rozpocząć się już od pierwszego dnia równolegle z adaptacją zwierzaka w nowym miejscu. Stopniowo, delikatnie i dyskretnie naucz dziecko rączek. Kiedy przestaje się ciebie tak bardzo bać, że bierze smakołyk z rąk, możesz uznać, że pierwszy problem został rozwiązany. Żadnych gwałtownych ruchów i jeszcze głośniejszych dźwięków – te koty w ogóle nie znoszą hałasu.

Kot Geoffroya jest zbyt aktywny, by siedzieć w pobliżu

Nie możesz krzyczeć na maluszka, łajać go i karać - i będzie na to coś, możesz być pewien. Po opanowaniu ludzkiego domu kociak wkrótce wykaże maksymalną aktywność i temperament. Jest bardzo ciekawy i zabawny, więc bądź przygotowany: zniszczenie jest nieuniknione. Jest alternatywa - będzie musiał przeznaczyć nie tylko mnóstwo zabawek, ale także dużo swojego osobistego czasu. Złym pomysłem jest zamykanie niegrzecznego w klatce na czas nieobecności - w ten sposób wszelkie próby oswajania zostaną zredukowane do zera.

Dziki kot może być delikatny, czuły i posłuszny

Cierpliwość i wytrwałość zaowocują - stopniowo dorastając, kot Geoffroya zacznie postrzegać zasady życia Twojej rodziny jako własne, na pewno się do nich przyzwyczai i przywiąże do swoich właścicieli. Ale bądź przygotowany na to, że zajmie to kilka miesięcy. Nawiasem mówiąc, próba oswojenia dorosłego zwierzęcia, a nawet dziecka starszego niż trzy lub cztery miesiące, jest całkowicie bezcelową pracą.

Wideo: Kot Geoffroya bawi się

Obok człowieka?

Nie twórz iluzji: dzikie zwierzę nigdy nie stanie się całkowicie domem, a wasze wspólne życie jest absolutnie bezchmurne. Od czasu do czasu w twojej ślicznej cipce nagle obudzi się „dzikie stworzenie z dzikiego lasu” i nic nie możesz na to poradzić. Oto tylko kilka nieprzyjemnych rzeczy, na które należy się przygotować:

• grając za dużo, kot może zbyt aktywnie używać pazurów i zębów;
• trudno jej odmówić sobie przyjemności polowania z zasadzki za nogami - a to może być bardzo bolesne;
• w okresie rykowiska zwierzęta stają się niekontrolowane i agresywne – zwłaszcza samce;
• dorosłe zwierzęta potrafią być przesadnie „gadatliwe” – potrafią wydawać głośne dziwne dźwięki, które mogą przestraszyć sąsiadów.

Przyjaźń z piękną bestią rekompensuje trudności i drobne kłopoty

Nie zapominaj, że ludzki dom pozostanie obcym środowiskiem dla leśnego kota - w jakiś sposób pokaże z tego powodu swoją nerwowość i drażliwość. Im mniej dodatkowych czynników powodujących niepokój, tym lepiej dla wszystkich. Kot Geoffroya jest bardzo trudny do przyzwyczajenia się do ludzi i wyraźnie dzieli ich dla siebie na przyjaciół i wrogów, więc nigdy nie stawiaj go w centrum uwagi zatłoczonych hałaśliwych firm - nawet jeśli naprawdę chcesz pochwalić się egzotycznym zwierzakiem przed gośćmi.

Z drugiej strony, żyjąc w ludzkim domu, te koty, zwłaszcza kotki, są nasycone nieoczekiwanie silną sympatią dla dzieci. Towarzyszą ludzkim dzieciom wszędzie jak psy i są gotowe chronić je tak dzielnie, jakby były ich własnymi dziećmi.

Przy dobrej pielęgnacji żbik może żyć w niewoli znacznie dłużej niż dwanaście lat, które w warunkach naturalnych uważane są za normę - dobrze odżywione życie obok opiekuńczego właściciela może trwać dwadzieścia, a nawet więcej lat.

Wideo: Kot Geoffroya w zoo

Marzysz o posiadaniu w domu kota Geoffroya?? Przed podjęciem ostatecznej decyzji dokładnie rozważ swoje pragnienia, ambicje i możliwości. Mimo to dzikie zwierzę żyje lepiej w dzikim lesie, a w ludzkim domu - kot domowy.