Barbus szkarłatny (odessa): cechy utrzymania i hodowli

Szkarłatne kolce to jasne i nieprzewidywalne ryby, prawdziwe zwierzęta gospodarskie, latające po akwarium i uprzejmie zastraszające wszystkich w rzędzie. Odmiana ta jest mniej popularna niż jej krewniacy, ponieważ rzadko spotykana jest na rynku. Ryby są bezpretensjonalne i dość spokojne, idealne do trzymania w zwykłym akwarium. Nawet początkujący akwarysta poradzi sobie z nimi.

Barbus szkarłatny (Odessa): cechy utrzymania i hodowli
Piękna aktywna ryba o miłym, zabawnym charakterze

Siedlisko i opis

Szkarłatne brzanki tikto (barbus ticto) żyją w Indiach, Chinach, Birmie, Tajlandii i Sri Lance. Wolą rzeki wolno płynące z błotnistym dnem.

To są małe ryby o długości ciała od 5 do 10 cm. Ich ciało jest wydłużone, po bokach lekko spłaszczone. Samce są nieco mniejsze niż samice i są jaśniejsze. Kobiety są bardziej zaokrąglone. Średnia długość życia w niewoli wynosi 3 lata lub więcej.

Barbus szkarłatny (Odessa): cechy utrzymania i hodowli
Ryba otrzymała swoją nazwę od szkarłatnego paska wzdłuż całego cielęcia

Główny kolor to szarozielony, a brzuch lekki. Od głowy do nasady ogona samca ciągnie się szkarłatny pasek (stąd nazwa), w okresie tarła kolor zmienia się na jasnoczerwony. Płetwy grzbietowe są przezroczyste w czarne kropki, płetwy brzuszne są czerwone. Za wieczko i w pobliżu ogona widoczne są wyraźne czarne plamy.

Istnieje również forma hybrydowa - szkarłatny kolczyk Odessy, nazwany tak tylko dlatego, że podczas transportu z Wietnamu został dostarczony do Odessy. Ciało tej odmiany ma wyblakły zielonkawo-brązowy odcień, a płetwy, z wyjątkiem ogona, są usiane małymi plamkami.

Barbs - ryby są spokojne, ale chuligańskie, dlatego sąsiedztwo z następującymi gatunkami jest niepożądane, posiadające długie welonowe płetwy i ogony:

Barbus szkarłatny (Odessa): cechy utrzymania i hodowli
Drapieżne ryby i właściciele długich płetw, ogonów czy wąsów będą złymi sąsiadami barbusa

W przypadku ryb drapieżnych sąsiedztwo również się nie uda, same zadziory mogą stać się obiadem dla drapieżników:

  • klariusz;
  • sum baggill;
  • mecheroth.

Idealna kompatybilność z pokrewnymi gatunkami brzanek:

  • wiśnia;
  • sumatrzański;
  • mutant.
Barbus szkarłatny (Odessa): cechy utrzymania i hodowli
Szkarłatny brzan dobrze dogaduje się z przedstawicielami własnego gatunku w innym kolorze

Względna zgodność z gatunkami:

Warunki przetrzymywania

Nie zaleca się trzymania pary, kolce zaczynają boleć i tracą kolor. Lepiej kupić 6-10 osób. Optymalne warunki do utrzymania szkarłatnego barbusa są następujące:

  • Akwarium jest dosyć obszerne i długie. Wymagana objętość przestrzeni na wodę - co najmniej 50 litrów. Ważne jest, aby co tydzień zmieniać część wody (20-25% objętości).
  • Jako glebę można użyć gruboziarnistych kamyków lub walcowanego ciemnego żwiru.
  • Oświetlenie - przyciemnione, umieszczone na górze, najlepiej ze ściemniaczem.
  • Rośliny muszą być obecne. Może być jak unoszenie się na powierzchni (pistia, salwinia) i zakorzenione w ziemi (paprocie, grot strzały, elodea i inne), posadzone przy tylnej ścianie zbiornika.
  • Sceneria i tło. Zalecane jest ciemne tło, dzięki czemu zadziory będą wyglądały jeszcze jaśniej. Możesz udekorować zaczepami, grotami, zrobić piękny kopiec z dużych kamieni.
Barbus szkarłatny (Odessa): cechy utrzymania i hodowli
Akwarium powinno być duże i przestronne, dobrze oświetlone, wyposażone w wiaty i rośliny

Zalecane parametry wody:

  • Temperatura - + 20-25 stopni.
  • pH - 6,5-7.
  • Twardość - od 5 do 15.

Zasady żywienia i choroby

Zadziory są wybredne i żarłoczne, dlatego dieta powinna być zróżnicowana i zbilansowana. Jako przysmak możesz zaoferować im bułkę tartą lub kawałki ryby. Żywność na bazie roślin może zawierać szpinak lub sałatę. Z żywego jedzenia będzie lepiej:

Barbus szkarłatny (Odessa): cechy utrzymania i hodowli
Barbs uwielbiają jeść, konieczne jest zorganizowanie zróżnicowanej diety: sucha, żywa karma, sałata

Pożądane jest podawanie suchej karmy tonącym granulkom. Podczas zbierania pokarmu z powierzchni wody barbus może połykać powietrze, co jest niepożądane, ponieważ ryba podpływa brzuchem do góry.

Barbs mają dobrą odporność, jednak niektóre infekcje bakteryjne ich nie omijają: mykobakterioza i rybia łuska. Przy mykobakteriozie ryby bardzo tracą na wadze, grzbiet wysycha. W przypadku rybiej łuski na ciele ryby pojawiają się małe białe kropki. Ważne jest, aby wykryć chorobę na czas. Przy odpowiedniej diagnozie barbus można wyleczyć.

Rozmnażanie i hodowla

Przed odrodzeniem samce i samice siedzą osobno przez kilka godzin. Wieczorem najpierw sadzi się na tarlisku samce, aby było im wygodnie, a następnie samice. Tarło rozpoczyna się wcześnie rano, w tym czasie samica składa około 500 jaj.

Barbus szkarłatny (Odessa): cechy utrzymania i hodowli
Hodowla brzanek jest bardzo łatwa i szybka

Po zakończeniu tarła producenci sadzi się. Niezapłodniony biały kawior jest natychmiast łapany. Narybek pojawia się w ciągu 24-26 godzin, a po czterech dniach już aktywnie pływa i żeruje.

Na początku niemowlęta karmione są orzęskami lub wrotkami. Aby uniknąć kanibalizmu, usuwa się większe ryby. Narybek w miarę dorastania przesadza się do wspólnego akwarium.