Złoto gourami lub żółte: cechy zawartości w akwarium

Jedną z głównych cech charakterystycznych ryb akwariowych słusznie uważa się za atrakcyjny wygląd. To właśnie nabycie nowych ciekawych kolorów jest głównym celem selekcji dokonywanej przez akwarystów. Wśród żywych przykładów wyników sztucznej selekcji i krzyżowania znajduje się bardzo piękny gatunek ryby zwany złotym gurami, słynący ze swojego wyglądu.

Historia pojawienia się

Aby stworzyć kolorową odmianę, czyli w prosty sposób nową formę ryby gurami, specjaliści musieli ciężko pracować. Przez lata akwaryści systematycznie selekcjonowali i krzyżowali różnych przedstawicieli tricogaster z niebieskimi gurami, wywodzącymi się od klasycznej cętkowanej formy tych ryb.

W 1970 roku starania naukowców zakończyły się sukcesem - hodowane osobniki miały stabilny żółtawy kolor. Tak więc w wyniku długotrwałej selekcji narodziła się piękna ryba, która swoją nazwę wzięła od głównej cechy wyróżniającej - koloru łusek. Gatunek ten nazywany jest również złotym gurami, słonecznym itp. D.

Akwarium i dzikie formy

Akwarium żółte gurami stworzone przez specjalistów mają dzikich krewnych żyjących w naturalnych warunkach. Pierwsza wzmianka o tych stworzeniach pochodzi z 1852 roku. Zostały odkryte przez słynnego holenderskiego ichtiologa Petera Blackera. Jest dwóch pretendentów do tytułu ojczyzny tych ryb - Tajlandia i Borneo. To właśnie z tych ziem gurami zaczęły rozprzestrzeniać się na cały świat. Wśród krajów, które wkrótce wybrali do zamieszkania, są Kolumbia, Singapur i inne, gdzie warunki są dla nich sprzyjające.

Ryby te są wszystkożerne i żywią się głównie różnego rodzaju drobnymi owadami, larwami, a także zooplanktonem. Sam proces polowania na owady latające jest dość nietypowy i wygląda bardzo ciekawie - ryba wypływa na powierzchnię wody i tam zamarza, czekając na zdobycz. Gdy tylko owad dostanie się do strefy zasięgu, strumień wody wystrzeliwuje w niego, wrzucając ofiarę do stawu, gdzie staje się pokarmem dla ryb.

Żółte gurami zamieszkujące przyrodę - przedstawiciele Czerwonej Księgi fauny i zagrożonego gatunku. W wielu częściach świata populacje tych ryb całkowicie zniknęły, np. w Tajlandii. Głównym powodem tego zniknięcia jest pogorszenie sytuacji ekologicznej, zanieczyszczenie zbiorników wodnych. Aby dzikie gurami nie przestały całkowicie istnieć, stworzono nawet specjalne duże gospodarstwa, które zajmują się ich hodowlą. Ale nadal znajdują się w warunkach naturalnych.

Dzikie osobniki tego gatunku żyją na nizinach i terenach zalewowych. Ich ulubionym miejscem zamieszkania są stojące lub wolno płynące zbiorniki wodne z obfitą roślinnością i wysoką kwasowością. Ryby te nie mają specjalnych ograniczeń dotyczących ich siedliska. Można je znaleźć w:

• strumienie;
• rzeki;
• stawy;
• jeziora;
• kanały;
• bagna itp. D.

Jeśli gatunków ryb akwariowych nie można znaleźć w ich naturalnym środowisku, dzikie osobniki można czasem znaleźć w sklepach zoologicznych i akwariach. Warto jednak zauważyć, że piękno dzikich gurami jest znacznie gorsze od formy hodowanej przez akwarystów.

Główne cechy i cechy

Ten gatunek ryb jest sztuczną hybrydą morficzną hodowlaną. Naukowa nazwa gatunku to Trichogaster trichopterus sumatranus var. Złoto. Przedstawiciele tej formy odziedziczyli po rybach, które brały udział w tworzeniu, należące do tricogaster. Podobnie jak inne rodzaje gourami, żółta odmiana odnosi się do grupa labiryntowych ryb akwariowych.

Jako właściciele aparatu labiryntowego gurami potrafią oddychać zarówno tlenem rozpuszczonym w wodzie, jak i zawartym w atmosferze. Innymi słowy, te niesamowite i niezwykle piękne stworzenia potrafią oddychać nie tylko w wodzie, ale także poza nią. Przy braku tlenu labiryntowe ryby podpływają do powierzchni wody i dosłownie połykają powietrze. Ta cecha, niezwykła dla ryb w ogóle i charakterystyczna dla labiryntów, sprawia, że ​​przedstawiciele tej grupy, w tym gurami, są bardzo bezpretensjonalni w warunkach życia. Występują doskonale w wodzie nawet przy minimalnej zawartości tlenu.

Cechy wynikające z przynależności do labiryntu obejmują zachowanie osobników w okresie tarła. Wraz z nadejściem tego czasu samiec tworzy rodzaj gniazda z pęcherzyków powietrza, w którym następnie samica składa jaja. W okresie dojrzewania potomstwa samiec pełni rolę stróża, zazdrośnie chroniąc jaja przed wszelkimi ingerencjami i co jakiś czas poprawiając gniazdo. Pierwsze tarło zwierzaka następuje, gdy osobnik osiąga rozmiar 7-8 cm.

Żywotność złota gourami jest dość długa. Żyją średnio pięć lat (plus minus rok). Jednak przestrzeganie zasad i zaleceń dotyczących pielęgnacji akwarium może ten okres wydłużyć – w dobrych warunkach ryby mogą dożyć nawet siedmiu do ośmiu lat.

Wśród najciekawszych cech tych pięknych przedstawicieli fauny akwariowej warto zwrócić uwagę na ich bardzo wdzięczny sposób pływania, a także sposób poznawania otaczającego ich świata. Żółty gurami bada otoczenie, dotykając płetwami piersiowymi.

Wygląd zewnętrzny

Główna różnica między żółtym gurami a jego kongenerami polega na jego wyrazistym złotym kolorze. Jednak ten charakterystyczny kolor może mieć szeroką gamę odcieni - od brązowego i brązowo-zielonego po zielonkawo-żółty i złoto-pomarańczowy. Cień ryby zależy bezpośrednio od jej siedliska.

Gourami rzadko jest monochromatyczny. Większość przedstawicieli tej odmiany swoim wyglądem potwierdza pochodzenie gurami cętkowanego. Na jasnym tle głównego koloru ciała wzory rysowane są jak pędzlem artysty. Przeważnie są skoncentrowane wzdłuż pleców, lekko schodzące na boki. Zwykle „malowanie” ciała gurami jest dwojakiego rodzaju:

• ciemne pionowe linie połączone z plamami;
• brązowe paski tygrysa.

Płetwy wszystkich osobników, niezależnie od koloru ciała, są ciemne z wyrazistymi okrągłymi plamami o jasnoniebieskim lub złotym odcieniu.

Te zwierzęta akwariowe są niewielkich rozmiarów - mogą osiągnąć 15 cm (jest to maksymalna wartość, poza którą nie przekraczają). Zwykle rozmiar jest nieco mniejszy i wynosi około 10-13 cm. Mają dość wysoki korpus, nieco wydłużony na długości i nieco pogrubiony po bokach, ale nie wypukły, ale ściśnięty. Usta żółtego gurami są małe i lekko wysunięte w górę. Na ciele znajduje się siedem płetw:

• grzbietowa (umieszczona na górze, krótka);
• analny (zasadniczo ogon, długi);
• brzuch główny (położony poniżej, wydłużony, lekko rozszerzający się na długości - od brzucha do ogona);
• para zwykłych bocznych;
• para piersiowych (nitkowate, podobne do cienkich czułków, odpowiadają długością ciała ryby).

To właśnie płetwy piersiowe-struny wykonują pracę narządów dotykowych.

Płetwa górna różni się u osobników różnej płci. Na tej podstawie możesz rozpoznać, czy ryba jest samcem czy samicą:

• u samców płetwa grzbietowa jest dłuższa i lekko spiczasta;
• u suk górna płetwa jest krótka i ma wyraźnie zaokrąglony kształt.

Kolejną zauważalną różnicą między kobietami a samcami jest to, że te ostatnie mają większy rozmiar i jaśniejszy kolor.

Warunki przetrzymywania

Swoim kolorem złoty gurami wyróżnia się spośród innych odmian. Ale poza tym przedstawiciele tej odmiany nie różnią się od swoich „krewnych”. Warunki życia wszystkich form tych ryb są w przybliżeniu takie same.

Żółty Gourami Korzyści Wytrzymałość. To właśnie ten czynnik przyczynił się do szybkiego wzrostu popularności gurami jako ryb akwariowych. To bezpretensjonalne stworzenie najlepiej pasuje do początkującego akwarysty.

Dobowy tryb życia ryb pozwala podziwiać je bez przeszkód. Przyczynia się do tego inna cecha - gurami wolą przebywać w górnej i środkowej warstwie wody. Doskonale dostosowują się do różnych warunków życia, ale wciąż istnieją pewne zalecenia dotyczące trzymania złota gurami w akwarium.

Wymagania dotyczące akwarium i wody

Akwarium, w którym będzie mieszkał zwierzak powinno mieć dobre oświetlenie, ale nie jasne, ale miękkie, lekko przytłumione. Pojemność zbiornika - od 50 litrów (dla kilku gurami - od 100 litrów). Im większy „dom”, tym lepiej - ryby kochają przestrzeń. Wewnątrz statku konieczne jest posiadanie:

• gleba;
• zarośla żywej roślinności;
• rośliny pływające;
• Drzazga.

Te ostatnie są opcjonalne, ale pożądane - gurami lubią przebywać blisko takich obiektów. Oczywiście przy tym wszystkim powinna być wolna przestrzeń, w której mieszkańcy mogą pływać. Aby podkreślić piękno mieszkańców, lepiej wybrać glebę o ciemnych odcieniach - na takim tle wyglądają najbardziej imponująco.

Najbardziej komfortowa temperatura wody dla gourami to 25 stopni Celsjusza (plus minus 2 stopnie). Ryby tolerują temperatury nawet niższe niż zalecane, ale nie daj się temu ponieść – są stworzeniami ciepłolubnymi i na pewno nie polubią chłodnej wody. W okresie tarła pożądana temperatura nie jest niższa niż 28 stopni Celsjusza (ale też nie wyższa niż 32 stopnie).

Ze względu na to, że ryba okresowo wynurza się na powierzchnię wody, aby połykać powietrze, konieczne jest stworzenie odpowiednich warunków - nad wodą zawsze musi być ciepło, w przeciwnym razie gourami przeziębi się i poważnie uszkodzi aparat labiryntowy. To samo dotyczy temperatury samej wody – musi odpowiadać temperaturze otaczającego powietrza. Jeśli utrzymanie temperatury pokojowej 25 stopni jest problematyczne, możesz przykryć akwarium pokrywką.

Kolejnym ważnym parametrem wody jest twardość. Powinno wynosić 8-10 mEq / l. Pożądane pH (pH) - 6,5-7,0. Konieczne jest przeprowadzenie filtracji. Czasami zalecane jest również napowietrzanie. Wymagana wymiana wody co tydzień - maksymalnie 30% objętości.

Jedzenie w domu

Podobnie jak jego dzicy krewni, żółty gurami w akwarium jest wszystkożerny. Do żywienia nadaje się każdy rodzaj żywności:

• żywy;
• mrożony;
• suche sztuczne lub markowe.

Dobór pokarmu jest bardzo ważny, aby wziąć pod uwagę parametry fizyczne zwierzaka - ryba ma mały pysk, więc po prostu nie może połykać dużego pokarmu. Warto również zauważyć, że gurami mają tendencję do przejadania się i nigdy nie zrezygnują z suplementu. Ważne jest, aby dobrze się odżywiały. Karmienie musi być zrównoważone i zróżnicowane.

Nie możesz zrobić diety tylko z suchej karmy lub tylko z żywej żywności. Najlepiej, jeśli karma oparta jest na markowych granulkach lub płatkach. A jako dokarmianie urozmaicające dietę różne drobne karmy - mrożone lub żywe, takie jak:

• krewetki solankowe;
• rdzeń;
• ochotka;
• producent fajek.

Oprócz samego pokarmu gurami zjadają hydry, które wchodzą do akwarium z pokarmem. Jak wiecie, hydry to szkodniki akwariowe. Dlatego ta niezwykła i użyteczna umiejętność ryby pomoże chronić zarówno „dom”, jak i jego mieszkańców.

Kompatybilność i żywotność

Osobniki tego gatunku są naprawdę spokojne i nieagresywne. Ponadto są bardzo nieśmiałe i ostrożne. Wyczuwając jakiekolwiek niebezpieczeństwo, ryby te chowają się w gęstej roślinności i wolą tam przeczekać zagrożenie.

Są kompatybilne z prawie wszystkimi rodzajami ryb akwariowych, niezależnie od ich wielkości. Te stworzenia są w stanie dogadać się w tym samym „domu” zarówno z dużymi i średnimi osobnikami, jak i z najmniejszymi, takimi jak apistogramy (pielęgnice). Ale bez względu na to, jak przyjazne są złote gurami, do wyboru sąsiadów należy podchodzić odpowiedzialnie. Nie zaleca się ich łączenia z zawoalowane ogony i podobne ryby.

Czasami jednak złote gurami wykazują agresywne zachowanie i wrogość - agresja wewnątrzgatunkowa, charakterystyczna dla wszystkich przedstawicieli grupy labiryntów, wpływa. Zwykle objawia się u samców w stosunku do siebie. Taka zmiana zachowania następuje na początku dojrzewania - od tego momentu jednostka może stać się nieco bardziej agresywna.

Jeśli tak się stanie, to zmiany są niewielkie. Ale niektóre pojedyncze ryby wykazują taką niechęć, jakiej nie można było oczekiwać od spokojnych i nieszkodliwych złotych gurami. Na szczęście takie nadmiernie agresywne osobniki zdarzają się rzadko.