Wesoły dowcipniś barbus sumatran

Opis barbusa sumatrzańskiego

Dawno, dawno temu ichtiolodzy przypisywali zadziory różnym pokoleniom. Wąsy nazywano Puntius, ryby z dwoma wąsami nazywano Capoeta, a czterowąsy nazywano Barbodes. Ale w XIX wieku postanowiono nie zwracać uwagi na liczbę wąsów i, biorąc pod uwagę więzy rodzinne, przypisywać wszystkie te ryby ogólnemu rodzajowi Barbus.

Dzikie brzanki żyją w słodkich wodach Afryki i szerszym regionie skupionym w Azji Południowo-Wschodniej. Lubią warunki klimatyczne Indii, Cejlonu, Chin, Tajlandii, Indonezji. Znani są również mieszkańcy Europy. Wśród nich - zarówno te małe, te trzymane w akwariach, jak i bardzo duże. Są gatunki, które dorastają do 1,5 m².

brzanka sumatrzańska pochodząca z wysp Sumatra i Kalimantan. W warunkach naturalnych zamieszkuje lasy tropikalne, gdzie liczne strumienie i kanały powoli niosą swoje wody. Poznał Europę w 1935 r., a w Związku Radzieckim pojawił się wkrótce po Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej. Dorosłe ryby zwykle dorastają do 4-5 cm, maksymalnie do 7 cm. Ryba ma dość płaski korpus.

Charakterystyczne cechy zadziorów - cztery pionowe czarne paski i czerwone płetwy

Barbusa nie da się nie rozpoznać. Na całym prawie ciałku żółtym od boków brzana sumatrzańskiego znajdują się cztery szerokie pionowe czarne pasy, rozmieszczone dość równomiernie. Pierwsza jest przez oczy, a ostatnia znajduje się przed płetwami ogonowymi. Wierzch barbusa pomalowany na czerwono-brązowy, spód jasnożółty z białym odcieniem. Płetwy są jaskrawoczerwone i tylko u podstawy płetwy grzbietowej są czarne.

Większość kolców akwariowych to dość spokojni mieszkańcy. Dotyczy to również barbusa sumatrzańskiego. Można je umieszczać w zwykłych akwariach, ale pamiętaj, aby stado co najmniej 5-6 ryb, a najlepiej kilkanaście. W tej wersji prawie nie zwracają uwagi na swoich sąsiadów i są zadowoleni ze społeczeństwa swoich bliskich. Ale nadal nie powinieneś wpuszczać ich do akwarium z osiadłymi gatunkami ryb: mogą zacząć je zbierać tylko „dla zainteresowania”. Sąsiedztwo z rybami z płetwami welonowymi jest szczególnie niepożądane: takie płetwy zadziorowe są bardzo atrakcyjne, nie mają nic przeciwko gryzieniu lub odrywaniu welonu.

Odróżnienie samca od samicy nie jest trudne. Dojrzałe samice wszystkich zadziorów są „grubsze”, a większość samców ma jaśniejszy kolor. Gotowa do tarła samica objawia się obrzękiem w tylnej części brzucha. Ponadto samice są po prostu nieco większe od samców. Dotyczy to również różnicy płci w przypadku barbu sumatrzańskiego. U najbardziej aktywnych samców tego gatunku część ciała bezpośrednio przy pysku jest pomalowana na szczególnie jaskrawoczerwony kolor.

Wideo: kolce pływają i igraszki

Gatunki barbusa sumatrzańskiego

W swoich eksperymentach hodowcy również dotarli do tego przystojnego mężczyzny w paski: wydobyli kilka form brzacza sumatrzańskiego, niezbyt podobnych do oryginału. Wśród nich prawie bezbarwne ryby, i ciemnozielone, a nawet z dużymi płetwami, prawie jak welonowy ogon. Najczęstsze formy to albinos i omszony.

Zmiany w podstawowym kolorze zadziorów są uzyskiwane przez różne wpływy zewnętrzne podczas tarła. Może to być gwałtowna zmiana warunków temperaturowych, twardości i pH wody w zbiorniku do tarła (akwarium do tarła), napromieniowanie jaj tarłowych promieniowaniem ultrafioletowym itp. D. Niestety zmodyfikowane formy ryb są mniej przystosowane do trudnych warunków bytowania. Niektórym albinosom udaje się nawet żyć bez osłon skrzelowych (gęste nacieki skórne u większości ryb, zewnętrzne zakrywające szczeliny skrzelowe i ograniczające jamę skrzelową - przestrzeń znajdującą się między skrzelami a wewnętrzną powierzchnią osłony skrzelowej).

Barbus sumatrzański - albinos

Najpopularniejsza brzanka albinosów ma podstawowy różowy kolor i jaskrawoczerwone oczy. Paski na ciele są tam, gdzie powinny, są nieco ciemniejsze niż samo ciało i można je opisać jako czerwono-różowe. Rasy albinosów są również uważane za złote z czarnymi ustami, stalowe z różowo-złotymi paskami itp. Jedna z form nazywana jest „złotym tygrysem” lub „platynowym” zadziorem, u takiej ryby paski są jaśniejsze niż główne tło. Czasami paski albinosów mają niebieskawy odcień. U samców albinosów przednia część ciała, głównie głowa, wyraźnie zaczerwienia się podczas tarła.

Zadziory albinosów mogą mieć złoty kolor z paskami na ciele jaśniejszymi niż główne tło

Sumatrzański omszony barbus

Omszały zadzior ma podstawowy kolor od zielonego do ciemnozielonego. Został nazwany jej imieniem: przede wszystkim ten odcień przypomina leśne mchy. Główna cecha brzana sumatrzańskiego w formie omszałej nie jest tak uderzająca: poprzeczne paski mają kolor niewiele różniący się od głównego, a także są tak szerokie, że prawie się ze sobą łączą. Płetwa odbytowa jest prawie przezroczysta, pozostałe czerwone lub pomarańczowe w różnych odcieniach. Samce wykazują również czerwone zabarwienie z przodu iz tyłu tułowia. Na starość kolor omszałych kolców jest często bledszy. Często te kolce nazywane są po prostu mutantami.

Omszały barbus ma piękny zielony (ciemnozielony) kolor - paski na jego ciele są prawie niewidoczne

Cechy treści zmodyfikowanych formularzy

Warunki stworzone w akwarium dla zmodyfikowanych form brzana sumatrzańskiego prawie nie różnią się od warunków dla rasy rodzicielskiej, jedynie temperaturę należy podnieść o 1-2 stopnie, gdyż ryby hodowane przez hodowców są delikatniejsze. Aby utrzymać rasę podczas długotrwałej hodowli albinosów lub mutantów, należy okresowo zrywać więzy rodzinne, tj. mi. zastąpić samicę lub samca podczas tarła przez „nieznajomego”. Dobrze, jeśli ten nieznajomy jest ze zwykłego Sumatranusa: żółty iz czarnymi paskami, tak uzyskują silniejsze potomstwo.

Narybek o zmienionych formach powinien być karmiony coraz częściej. Nie oczekuj tylko albinosów w potomstwie albinosów i tylko mutantów w mutantach. Teoria genetyki na to nie pozwala, nawet jedna czwarta dzieci będzie zwykłymi Sumatransami. Tylko krzyżując samce i samice z tego samego miotu można spodziewać się prawie kompletnego potomstwa narybku, podobnego do ich rodziców. Ale nie powinieneś tego robić: żywotność ryb od bliskich krewnych jest znacznie niższa.

Utrzymywanie i pielęgnacja brzanek sumatrzańskich w akwarium

Warunki utrzymania brzanek są najczęstsze, niewiele różnią się od warunków trzymania dobrej połowy ryb akwariowych.

Warunki środowiska akwariowego

Utrzymanie w domu brzanki sumatrzańskiej jest dość łatwe. Oczywiście nie są to gupiki, od których zaczyna prawie każdy początkujący akwarysta.

Wymagania dotyczące siedliska, żywienia, a nawet tarła na Sumatranus są powszechne, jak u większości przedstawicieli rodzaju zadziorów. Ponieważ wyróżnia je niezwykła mobilność, należy zapewnić im wystarczającą objętość do spacerów i zabawnych gier. Akwarium jest potrzebne nie mniej niż 5 wiader, stosunek długości do wysokości jest według własnego uznania. Lepiej oczywiście, żeby była wydłużona, było miejsce do rozproszenia się stada.

Zadziory sumatrzańskie przetrwają w 5-litrowym słoiku, ale z braku ruchu będą pływać w tłuszczu i nie będą się rozmnażać. Banki w sprawach akwarystyki powinny być całkowicie zakazane: nawet dzieciom od najmłodszych lat należy mówić, że wszystko należy robić zgodnie z zasadami.

Optymalna temperatura wody wynosi 21-23 ° С, ponad 25 ° С jest już niepożądane. Jak w przypadku większości ryb, około 20-25% wody należy raz w tygodniu wymienić na świeżą, dobrze osadzoną. Wolą wodę miękką i lekko kwaśną (pH - od 6,5 do 7,0), ale nie musisz się tym martwić: przenoszą każdą zwykłą z wodociągu miejskiego. Oczywiste jest, że jest to uregulowane i z ustaloną równowagą, ale tutaj nie rozważamy podstaw akwarystyki.

Najlepszą glebą jest gruboziarnisty piasek o ciemnych odcieniach, w którym sadzi się wiele roślin, w tym te, które nie będą zbytnio żałować: kolce uwielbiają żywić się miękkimi liśćmi. Dlatego na przykład kabomba ma mało „rynkowy” wygląd. Większość czasu kolce spędzają w środkowych warstwach wody.

Jeśli chodzi o wymuszone napowietrzanie (sztuczne nasycenie powietrzem) w przypadku trzymania zadziorów, nic szczególnego nie jest wymagane: przy gęsto obsadzonych rybach bezwzględnie potrzebny jest kompresor (urządzenie do sprężania i dostarczania dowolnego gazu pod ciśnieniem). Ale jeśli akwarium jest wolne i lekkie, powinno być wystarczająco dużo tlenu produkowanego przez rośliny. To samo dotyczy kwestii filtracji: przy przeludnieniu woda szybko zmętnieje i wtedy nie można obejść się bez filtra (a więc wdmuchiwania powietrza). Jeśli dla każdej osoby będziesz mieć do pół wiadra wody, dodatkowy sprzęt może nie być wymagany. W końcu musimy pamiętać o naturalnym środowisku tych ryb: nie lubią silnego prądu, który często tworzą potężne filtry.

Kolce sumatrzańskie powinny mieć dużo miejsca do zabawy

Oświetlenie też nie jest najważniejszą kwestią. Niemal zawsze domowe akwarium jest oświetlone z góry. Wymagana ilość światła zależy bardziej od zielonych mieszkańców niż od pływających: rośliny bardzo potrzebują światła. W przypadku samych zadziorów pożądane jest tworzenie zarówno stref jasnych, jak i zacienionych przez rośliny pływające, na przykład Riccia (przy okazji, kolejny suplement witaminowy!).

Karmienie

Kolce jedzą wszystko lub prawie wszystko. Dowolna żywa żywność o odpowiedniej wielkości (mała dżdżownica, kanalik, rdzeń, rozwielitki itp.). D.), norka z przyjemnością połyka. Wszystkie znane suche karmy również są dla niego odpowiednie. A nawet chleb, którego zwykle nie zaleca się do karmienia ryb akwariowych, barbus pożera „przez oba policzki”.

Bloodworms są ulubionym przysmakiem większości ryb akwariowych

Przechadzając się po akwarium, stado nieustannie podgryza coś na roślinach: zbiera najmniejsze glony. Pokarm roślinny jest również niezbędny dla tych ryb, zwłaszcza dla samic przygotowujących się do tarła. Uzupełnienie pokarmów roślinnych, takich jak siekana sałata, może pomóc w zapobieganiu otyłości, szczególnie w małych akwariach.

Barbsy znajdą jedzenie wszędzie, choć najbardziej kochają środkowe warstwy wody. Ale podniosą zarówno suchego gammarusa z powierzchni, jak i twórcę rur, który próbuje zakopać się w ziemi, również zostanie z niego wyciągnięty. W przypadku tych ryb szczególnie ważna jest zasada: „Lepiej niedokarmiać niż przekarmiać”. Karmę należy podawać tak dużo, aby ich śniadanie lub obiad (a obiad nie był potrzebny) zmieściło się w kilka minut. A raz w tygodniu lepiej w ogóle nic nie dawać: wyczyszczą akwarium i nie przytyją.

Kompatybilny z innymi rybami akwariowymi

Zadziory sumatrzańskie można trzymać razem z najbardziej spokojnymi rybami. Niewiele osób im zaszkodzi, ale oni sami „nie mogą ze złośliwości” sprawiać kłopotów, zwłaszcza jeśli jest ich tylko kilku, ale chcesz się z kimś pobawić. Często traktują zepsucie jako element gry, a nawet odgryzanie płetw u osiadłych ryb, zwłaszcza jeśli te płetwy trzepoczą w toni wodnej. Dlatego gupiki z woalkami, młodzi przedstawiciele większości ras złotych rybek, a nawet gurami często cierpią z powodu tych pasiastych rabusiów.

Ciekawa sytuacja może powstać, jeśli założysz kolce sumatrzańskie razem z rybą motylkową (oficjalna nazwa to apistogram ramirezi). Faktem jest, że samo ciało motyla przypomina nieco ciało sumatranusa zarówno w płaskim kształcie, jak iw kolorze (żółtawe tło z ciemnymi pionowymi paskami). Ale najpopularniejsza forma apistogramu ramirezi ma wspaniałe ogromne płetwy, oczywiście bardzo atrakcyjne dla złodziei akwariów.

Apistogram Ramireziego może cierpieć z powodu sztuczek barbusa sumatrzańskiego

Sama ryba motyl jest wyjątkowo spokojna, a nawet naiwna. Żeby ci zwinni bandyci mogli ją ugryźć. Ale ramirezi często mieszka blisko dna i rzadko przecina kolce. Dlatego może być kilka opcji współistnienia tych ryb i nie warto słuchać pierwszego doradcy w tej sprawie. Musimy wszystko zważyć i zdecydować: w końcu optymalne warunki do trzymania pielęgnic (do których należy apistogram ramirezi) i zadziorów nie są dokładnie takie same! Prawdopodobnie, jeśli akwarium jest bardzo przestronne, a ryby żyją w nim od najmłodszych lat, nie powinno być żadnych specjalnych problemów. Ale jeśli w małym akwarium kolce już czują się jak mistrzowie, bardzo pochopnie będzie posadzić tam taran.

Hodowla brzanek sumatrzańskich

Oczekiwana długość życia brzanek w akwarium - maksymalnie 5 lat. Dojrzałość płciowa w idealnych warunkach następuje po sześciu miesiącach (czasami do 10-12 miesięcy), ale samce można odróżnić jaśniejszym kolorem (głównie płetwami) w wieku 3-4 miesięcy.

Zadziory hodowlane są dostępne nawet dla początkującego amatora. Zdarza się, że ryby te rozmnażają się nawet we wspólnym akwarium, nie zwracając uwagi na sąsiadów. Oczywiście w tym przypadku nie trzeba czekać na potomstwo: kawior z pewnością zostanie zjedzony przez różnych mieszkańców wodnych. Do udanej hodowli Sumatranus potrzebne jest małe oddzielne akwarium o pojemności 10–20 litrów.

Wybór producentów

Zadziory sumatrzańskie, jeśli są odpowiednio pielęgnowane, mogą rozmnażać się już od 7-8 miesięcy, ale ich przygotowanie do tego procesu powinno rozpocząć się znacznie wcześniej. Gdy tylko widoczne są różnice płci u osobników młodocianych, wybierane są najbardziej jaskrawo ubarwione, średniej wielkości i ruchliwe ryby i przetrzymywane w temperaturze nieprzekraczającej 20-22 °C, podając pokarm tylko raz dziennie. Jedzenie powinno być urozmaicone (niekoniecznie tylko na żywo!). Jak w zwykłym życiu, brzanki powinny otrzymywać pokarmy zawierające różne składniki odżywcze, co oznacza, że ​​potrzebne są zarówno glony, jak i sałatka (a nawet posiekana pokrzywa), czasem należy również podać parzoną kaszę mannę. Eksperci karmią nawet samce mikrodawkami witaminy E.

Samica nie jest tak jasna, a kawior w brzuchu nie pozwala pomylić, że kobieta jest przed tobą

Przyszli rodzice, wybrani po trzymaniu w opisanych warunkach, sadzi się w oddzielnych akwariach na 2-4 tygodnie przed tarłem, a temperatura jest obniżona o kilka stopni. Nadal żywią się tylko raz dziennie, ale w ostatnim miesiącu ograniczają się do żywego pokarmu (małe dżdżownice, rozwielitki, koretra). Najważniejsze w karmieniu teraz jest zapobieganie otyłości przyszłych producentów.

Do tarła wybierana jest najlepsza para. Samica gotowa do tarła powinna mieć obrzęk z tyłu brzucha, a nie z przodu. Optymalny wybór samca jest jaskrawo ubarwiony, zwinny. Dobrze, jeśli kilka miesięcy starsza od samicy. Czasami, dla wiarygodności, za jedną kobietę bierze się dwóch samców.

Przygotowanie akwarium do tarła i tarła

Akwarium do tarła kolców powinno być wystarczająco przestronne: przynajmniej na wiadro, lepiej na półtora lub dwa, wydłużone. Wskazane jest, aby woda była bardziej miękka niż w poprzednim mieszkaniu, ponieważ na wolności tarło zadziorów zwykle występuje w deszczowych miesiącach. Możesz po prostu dodać do powszechnie stosowanego procentu 25 destylowanej, w skrajnych przypadkach - przegotowanej wody. Napowietrzanie powinno być wykonane, ale z małym ciśnieniem i drobnym rozpyleniem. Temperatura wody na tarliskach utrzymuje się na poziomie 28-29°С. Nie ma potrzeby dodawania ziemi, ale wskazane jest umieszczenie dowolnej siatki plastikowej o komórkach kilka centymetrów od dna 2–3 cm, tak aby kawior opadł przez nią na dno, ale nie jest dostępny do zjedzenia przez rodziców. Co prawda kawior jest tak lepki, że jego część przyklei się do tej siatki, ale nie trzeba dużo, samica składa do 600 jaj o żółto-zielonym kolorze! Aby ryby czuły się komfortowo, na tarlisku musi znajdować się przynajmniej kilka roślin. Wiele osób po prostu przykrywa dno gatunkami drobnolistnymi, ale jest to znacznie gorsze niż siatka, uniemożliwia spożywanie jajek. Dlatego lepiej jest po prostu umieścić garść mchu jawajskiego w rogu akwarium, aby stymulować tarło.

Samica umieszczana jest jako pierwsza na tarlisku, a dopiero dzień później wieczorem samiec lub dwa samce. Jeśli konieczne jest jednoczesne przyjęcie producentów, robią to rano, a dopiero potem stopniowo podnoszą temperaturę. Ale to nie jest najlepsza opcja, bo Sumatrans zastanawiają się nad tym, co się dzieje przez krótki czas (nie dłużej niż jeden dzień) i ostatecznie decydują się na spawn. A ponieważ dzieje się to prawie zawsze rano, najlepiej jest wpuścić samca do samicy wieczorem. Oczywiście nie są tam karmione!

Jeśli akwarium znajduje się po słonecznej stronie, zazwyczaj jest wystarczająco dużo światła, szczególnie jasne światło nie jest wymagane. Ale dla ubezpieczenia rano warto zapalić przynajmniej lampkę stołową w pobliżu. To sygnał do tarła, które potrwa maksymalnie 2-3 godziny.

Po tarle producenci muszą być sadzone natychmiast. Siatka też jest usuwana, strząsając jajka, które się na niej osiadły, akwarium jest zaciemnione na jeden dzień. Natychmiast po tym jedna trzecia wody jest zmieniana na miękką świeżą i dodaje się trochę roztworu błękitu metylenowego w celu dezynfekcji (aż do ledwo zauważalnego niebieskiego koloru). W takim przypadku lepiej obniżyć poziom wody do około 10 cm. Kompresor powinien być nieco mocniejszy.

Do wieczora można już łatwo zobaczyć niezapłodnione martwe jaja. Jeśli takiego białego kawioru jest dużo, możesz spróbować go usunąć.

Wideo: odradzają się kolce

Pielęgnacja smażenia

Zwykle pierwsze ledwo zauważalne larwy wylęgają się z jaj w ciągu jednego dnia. Kilka dni później całą podaż składników odżywczych spędzają w woreczku żółtkowym (narząd zarodkowy lub larwalny, wewnątrz którego znajduje się zapas żółtka wykorzystywanego przez zarodek lub larwę do odżywiania). Stają się narybne, zaczynają pływać i są bardzo głodne. Teraz temperaturę można stopniowo obniżać: po miesiącu powinna wynosić około 24°C.

Najpierw przez kilka dni są karmione orzęskami, następnie „żywym pyłem”, gotowanym żółtkiem jaja, naupliami krewetek solankowych (larwami skorupiaków). W dzisiejszych czasach można również używać specjalnej suchej karmy sprzedawanej w sklepach zoologicznych. Musisz często karmić, ale stopniowo. Ponieważ żywność nadal pozostanie i zacznie gnić, wodę należy odświeżać prawie codziennie. Wpuszczono do niego parę młodych ślimaków - ampularia pomogą w oczyszczeniu akwarium z wszelkich pozostałości.

Po tygodniu narybek zacznie już jeść małe cyklopy (skorupiaki), po dwóch możesz podać pocięty tubifex. W miarę wzrostu narybku należy powiększać paszę, a same potomstwo sortować według wielkości. Faktem jest, że narybek rośnie nierównomiernie i przychodzi czas, kiedy najwięksi zaczynają atakować braci i siostry. W wieku jednego miesiąca narybek wygląda już jak dorosłe zadziory.

Wideo: życie i reprodukcja brzana sumatrzańskiego w akwarium

Choroby barbu sumatrzańskiego i sposoby radzenia sobie z dolegliwościami

Przy odpowiedniej konserwacji nie pojawiają się problemy zdrowotne ryb. Ale odbiegając od zasad, kolce, jak każda ryba akwariowa, łatwo wychwytują infekcje zewnętrzne. Istnieją setki chorób ryb akwariowych, nie można wziąć pod uwagę wszystkiego w ramach tego artykułu, dlatego warto zastanowić się nad najczęstszymi dolegliwościami. Na szczęście większość z nich jest leczona tymi samymi lekami. Na przykład Bitsillin-5, Biomycyna i inne antybiotyki są odpowiednie na pasożyty. Często pomagają też barwniki: podstawowy fiolet K, zieleń malachitowa, błękit metylenowy. W najprostszych przypadkach pomaga kąpiel w roztworze chlorku sodu lub jasnoróżowym roztworze nadmanganianu potasu.

Wszystkie choroby ryb dzielą się na zakaźne (wywołane przez wirusy, bakterie, grzyby i różne pasożyty) i niezakaźne (na przykład wrodzone patologie lub zatrucia z powodu złej ekologii). Ogólnie rzecz biorąc, Sumatrans cieszą się doskonałym zdrowiem i rzadko chorują. Najczęstsze dolegliwości, które mają, są związane z „charakterem”: często po prostu przejadają się. Leczenie takich przypadków jest proste - głód i tylko głód. Jednak kolce, jak każdy mieszkaniec akwarium, czasami chorują na dolegliwości zakaźne, ale w tym przypadku prostemu amatorowi bez specjalisty bardzo trudno jest prawidłowo zdiagnozować.

Wszelkie białe plamki na ciele ryby oznaczają, że osiedliły się w niej najprostsze pasożyty. Ogólna nazwa takiej choroby to rybia łuska (dosłownie - wesz rybna), dotyka prawie wszystkie rodzaje ryb. Cykl pierwotniaków w akwarium jest łatwy, a pozbycie się pasożytów nie jest łatwym zadaniem. Jeśli na głowie, bliżej nosa, tworzą się białe plamy i przekształcają się w wrzody, najprawdopodobniej ryba jest chora na heksamitozę, inną chorobę pasożytniczą. Czasami w leczeniu obu z nich pomaga po prostu podwyższenie temperatury wody i jej częsta zmiana, ale trzeba też użyć specjalnych środków, np. Mikonazolu lub Trypaflawiny. Ale zaczynają walczyć z kąpaniem zwierząt domowych w roztworze soli kuchennej (3-5 g / l).

Białe plamki na ciele brzacza sumatrzańskiego wskazują na obecność pasożytów w jego ciele

Istnieją objawy, za pomocą których amator po prostu nie jest w stanie określić choroby. Na przykład, jeśli ryba przyjmuje nienaturalne postawy, przewraca się, zwisa do góry nogami lub do tyłu, trudno jest nawet zrozumieć, czy ta choroba jest zaraźliwa, czy niezaraźliwa. Wszystko może być tutaj: od zwykłego braku równowagi w pęcherzu pławnym lub zatrucia chlorem z niestabilnej wody po infekcję robakami skrzelowymi.

Najczęściej przy złej pielęgnacji kolce chorują na zgniliznę płetw i rybią łuskę, a także różyczkę. Dolegliwość charakterystyczna głównie dla zadziorów to zgnilizna skrzeli. Niszczy skrzela, powodując śmierć ryb z powodu braku tlenu.

Przyczyn gnicia płetw może być wiele, ale na szczęście prawie zawsze można je wyleczyć prostymi lekami, takimi jak nadtlenek wodoru.

Jeśli to zgnilizna płetw (i wygląda bardzo podobnie), możesz wyleczyć

Różyczka, zdrowe ryby zarażają się kontaktem z chorymi zwierzętami. Okres inkubacji trwa 5 dni, po czym ciało ryby pokrywa się plamami. Często chorobie towarzyszy wybrzuszenie lub opuchlizna brzucha. Są leczeni antybiotykami i lekami sulfonamidowymi (Sulfanilamid w dawce 100 mg/L, Biomycyna lub Ericycline 50 mg/L itp.) w ciągu 5-10 dni. Odzyskane ryby uzyskują odporność, ale są nosicielami różyczki.

U ryb zarażonych białą skórą obserwuje się uszkodzenia układu nerwowego. Głównym objawem choroby jest bladość skóry górnej i tylnej części ciała. Jest leczony lekami zawierającymi aktywny chlor lub siarczan miedzi, a także minocykliną lub biomycyną. Akwarium musi być dokładnie zdezynfekowane.

Choroba zgnilizny skrzeli wpływa na układ krążenia skrzeli i prowadzi do ich rozpadu. Chore ryby przestają jeść, przyklejają się do powierzchni, drapią po ziemi. Leczenie prowadzi się rivanolem, nystatyną i gryzeofulwiną przez tydzień lub dwa.

Szczegóły dotyczące chorób ryb i sposobów ich leczenia są opisane w specjalnej literaturze.

Tabela: choroby bakteryjne ryb

W poniższej tabeli podsumowano główne choroby grzybicze i wirusowe oraz metody ich leczenia.

Tabela: choroby grzybicze i wirusowe ryb

Poniższa tabela przedstawia główne choroby wywoływane przez pasożyty: zarówno mikroskopijne, jak i dość duże robaki.

Tabela: choroby pasożytnicze ryb

Wreszcie poniższa tabela przedstawia przykłady chorób spowodowanych urazami lub różnymi zatruciami, czyli dolegliwości niezakaźnych.

Tabela: skutki urazów lub nieprawidłowe warunki trzymania ryb

Brzeczka sumatrzańska to jedna z najciekawszych ryb akwariowych o pogodnym usposobieniu i zabawnym charakterze. Trzymanie zadziorów w niewoli jest łatwe. Proces ich hodowli jest również prosty. Te urocze płetwale karłowate muszą znaleźć się w swoim domowym akwarium.