Papugi kakariki (cyanoramphus)

Papugi kakariki (Cyanoramphus) - należą do szeroko rozpowszechnionej rodziny papug. Ten rodzaj ptaków jest również znany jako skaczące papugi lub biegające papugi nowozelandzkie.

Opis papugi kakarika

Kakariki należą do kategorii małych papug, które dzięki charakterystycznemu upierzeniu o jasnozielonym ubarwieniu są w stanie bardzo dobrze się kamuflować. Takie ptaki zawdzięczają swoją nazwę swojemu siedlisku. Kakariki dość szybko poruszają się po ziemi, a także szukają pożywienia, grabiąc leśną ściółkę wytrwałymi łapami.

Inteligencja papugi

W ostatnich latach wielu miłośników ptaków tropikalnych coraz częściej nabywa papugę kakarik jako egzotycznego zwierzaka. Oczywiście tak szybko rosnąca popularność wynika nie tylko z atrakcyjnego wyglądu, ale także z dobrze rozwiniętego intelektu, a także umiejętności wymawiania prostych, pojedynczych słów. Należy zauważyć, że tylko samce mają zdolność uczenia się, a samice rzadko wykazują tendencję do naśladowania dźwięków.

Wygląd i kolory

Kakarik nowozelandzki jest dość jasnym i oryginalnym przedstawicielem ptaków, które mogą mieć różne ubarwienie, które różni się w zależności od cech gatunku. Bez względu na gatunek średnia długość ciała dorosłego osobnika z reguły nie przekracza 35-40 cm.

Ptak ma gęstą budowę i charakteryzuje się ekstremalną mobilnością. Cechą kakarika jest obecność wyraźnego dymorfizmu płciowego, zgodnie z którym ciało samicy jest znacznie mniejsze niż samca. Między innymi rozmiar dzioba i głowy samca jest również bardziej masywny i dobrze rozwinięty.

Ważny! Wybierając tak egzotycznego zwierzaka, należy pamiętać, że samica kakarika jest zawsze spokojniejsza i bardziej zrównoważona, a samiec z reguły jest psotny i zły.

Nowozelandzkie gatunki papug

Obecnie rozpowszechnione są tylko cztery główne typy kakarik, które w warunkach naturalnych są wyraźne w ich wyglądzie:

• papuga czerwonoczelna (Cyanoramphus novayezelandiae) - gatunek o ciemnozielonym upierzeniu. Ptak charakteryzuje się również ciemnoniebieskim podogonem, obrzeżami na lotkach i dużymi piórami. Charakterystyczną cechą tego gatunku jest obecność karmazynowo-czerwonej czapki i poziomego paska przecinającego oko. Dziób ma stalowy połysk i czarną końcówkę. Zmienność gatunkowa koloru polega na zastąpieniu zielonego jasnożółtym zabarwieniem szkarłatno-czerwonym, stosunkowo licznymi plamkami;
• Skacząca papuga żółtoczelna (Cyanoramphus aurisers) – gatunek charakteryzujący się bardzo wyraźnym zielonym upierzeniem głównym, a także żółtym lub pomarańczowym czołem i dość jasną, czerwoną częścią czołową. Kilka czerwonych plam jest również obecnych na górnym ogonie ptaka. Cechą gatunku jest obecność niebieskawego dzioba z czarną końcówką i stosunkowo wąskiego czerwonego paska nad dziobem;
• skacząca nowozelandzka papuga górska (Cyanoramphus malherbi) to gatunek o bardzo charakterystycznym zielonym upierzeniu głównym, jaśniejszym zielonym odwłoku oraz czerwonej części czołowej i ciemieniowej z lekkim metalicznym połyskiem. Obszar dzioba ma oryginalne szaro-niebieskie zabarwienie;
• skacząca papuga antypodowa (Cyanoramphus unicolor) - gatunek o bardzo wyraźnym, a także prawie całkowicie zielonym upierzeniu głównym. Obszar klatki piersiowej, brzuch i podogon mają atrakcyjny żółtawy odcień, a elytra charakteryzują się niebiesko-fioletowym odcieniem. Obszar dzioba - szary z czarną końcówką. Łapy są również wyraźnie szare, a tęczówka oka ma dość jasne, pomarańczowe zabarwienie.

W warunkach naturalnych prawie wszystkie podgatunki wyróżniają się przewagą zielonego upierzenia, a żółta papuga z czerwonym czołem to prosta mutacja kolorystyczna zwykłej skaczącej papugi czerwonoczołowej.

To interesujące! Do gospodarstwa domowego koneserzy egzotycznych papug najczęściej kupują papugi skaczące żółto- i czerwono-czelne, które doskonale łączą oryginalny wygląd i względną bezpretensjonalność.

Siedlisko, siedliska przyrodnicze

W warunkach naturalnych kakarik jest mieszkańcem terytorium Nowej Zelandii. Znacząca liczba tego gatunku papug występuje również na niektórych wyspach Oceanu Spokojnego, a także na półkuli południowej. Należy zauważyć, że do połowy XIX gatunku siedem głównych gatunków kakarik zamieszkiwało terytorium Nowej Zelandii, ale potem trzy gatunki wyginęły, a pozostałe cztery są obecnie chronione przez państwo.

Trzymanie kakarika w domu

Utrzymanie kakarika w domu nie jest zbyt trudne, ale szczególną uwagę należy zwrócić na prawidłowe ułożenie klatki, a także zapewnienie jak najbardziej komfortowych warunków przetrzymywania, w tym prawidłowego żywienia i higieny.

Urządzenie komórkowe

Zawartość domu wiąże się z nabyciem odpowiednio dużej klatki, w której ważnym parametrem jest nie tylko wysokość konstrukcji. Osobliwością kakarika jest spędzanie znacznej ilości czasu na ziemi, więc powierzchnia podłogi musi być wystarczająca.

To interesujące! Papuga tego typu woli poruszać się po ścianach bocznych i często latać z miejsca na miejsce.

Najlepszą opcją utrzymania kakarika w niewoli jest obszerna woliera, którą należy zainstalować w dużym i jasnym, ciepłym pomieszczeniu. W trakcie budowy takiej woliery należy wziąć pod uwagę wszystkie podstawowe potrzeby ptaka, w tym możliwość swobodnego lata przez kilka godzin z rzędu.

Z reguły kakariki zachowują aktywność fizyczną przez cały dzień, a taka domowa papuga odpoczywa tylko w nocy.

Pielęgnacja i higiena

Ten rodzaj papug należy do kategorii niezwykle ciekawskich, a jednocześnie prawie całkowicie pozbawionych ptasiego instynktu samozachowawczego, dlatego takie zwierzaki muszą być otoczone stałym i uważnym nadzorem. Konieczne jest całkowite wykluczenie obecności niebezpiecznych i traumatycznych przedmiotów w bezpośrednim sąsiedztwie klatki lub woliery.

Główne środki opieki nad kakarikami obejmują zapewnienie ptakowi komfortowego reżimu temperaturowego na poziomie 17-20^OZ. Również zimą przy korzystaniu z jakichkolwiek urządzeń grzewczych wymagane jest włączenie domowego nawilżacza powietrza. Karmniki i kubki niekapkowe zainstalowane w klatce lub wolierze powinny być regularnie płukane. Raz w tygodniu powinieneś też zrobić generalne sprzątanie domu papugi.

Jak karmić papugę kakarik

Karmienie domowego kakarika jest zwykle proste, nawet dla początkujących właścicieli ptaków tropikalnych. Taki upierzony zwierzak potrzebuje soczystej i wystarczająco miękkiej karmy, która powinna stanowić około 70% całodziennej diety. Objętość mieszanki ziaren nie może być znacząca. Kakariki bardzo lubią kiełkujący owies i proso. Warunkiem pełnego i prawidłowego odżywienia jest stosowanie suplementów witaminowo-mineralnych, piasku, kredy i sepii.

Jako soczysty pokarm zaleca się preferowanie wszelkiego rodzaju owoców i warzyw, a także jagód i ziół. Najlepiej wykorzystać do tego celu brzoskwinie i morele, jabłka i gruszki, a także winogrona, marchew i seler, kapustę pekińską i kiwi. Mieszanki zbożowe mogą być całkowicie przygotowanymi racjami żywnościowymi przeznaczonymi do karmienia średnich papug, a także kanarków lub dowolnych ptaków leśnych.

To interesujące! Proces linienia zwierzaka bezpośrednio zależy od cech jakościowych żywienia, gdyż to właśnie kakariki najczęściej cierpią na liczne łysiny i łysiny na upierzeniu.

Długość życia

Średnia długość życia domowych kakarików w dużej mierze zależy od przestrzegania zasad utrzymania, pielęgnacji i cech gatunkowych. Średnia długość życia takiego zwierzaka w niewoli z reguły nie przekracza piętnastu lat. Są jednak osoby, które żyły ponad dwadzieścia lat.

Choroby papug i profilaktyka

Kakariki są bardzo aktywnymi, zabawnymi, oryginalnymi i co najważniejsze dość silnymi zdrowotnie papugami. Jednak nieodpowiednia opieka i błędy w karmieniu mogą być główną przyczyną choroby. Aby zminimalizować ryzyko uderzenia pierzastego zwierzaka z najczęstszymi chorobami, ważne jest przestrzeganie środków zapobiegawczych:

• umieszczenie wszystkich nowo pozyskanych papug w pomieszczeniu kwarantanny na miesiąc;
• dezynfekcja klatki lub woliery, a także wszystkich akcesoriów, kilka razy na kwartał;
• karmienie papugi wyłącznie świeżej, a także czystej żywności i produktów;
• codzienne dokładne czyszczenie klatki, a także mycie karmników i poideł;
• mieszanie pary pierzastych zwierząt domowych nie częściej niż dwa razy w roku;
• układ dobrej wentylacji;
• izolacja domu papugi od przeciągów i urządzeń grzewczych.

Do dezynfekcji wskazane jest użycie wrzącej wody z dodatkiem dwutlenku węgla, 4% roztworu na bazie wybielacza oraz 0,5% roztworu chlorofosu. Przy pierwszych oznakach choroby pierzastego zwierzaka konieczne jest pokazanie weterynarzowi.

Ważny! Nie należy zapominać, że niektóre choroby papug, w tym gruźlica i papuzica, mogą stanowić duże zagrożenie dla ludzi, dlatego wizyta u weterynarza na czas uratuje życie i zdrowie nie tylko upierzonego zwierzaka, ale także jego właściciela.

Czy można nauczyć kakarika mówić?

Nie powinieneś mieć złudzeń co do nauki nowozelandzkiego kakarik. Proces wymawiania słów jest dość trudny dla tego gatunku papug, więc słownictwo prawdopodobnie będzie ograniczone, a wymowa nie będzie bardzo podobna do zwykłej mowy ludzkiej.

Kup papugę nowozelandzką, cena

Wybierając i kupując pisklę papugi nowozelandzkiej, należy przede wszystkim zwrócić uwagę na zachowanie i wygląd ptaka. Niezależnie od gatunku wszystkie kakariki są bardzo aktywnymi papugami, dlatego nie zaleca się wybierać ptaka zbyt cichego i spokojnego, a także apatycznego. Preferowane jest hałaśliwe i wesołe pisklę o jasnym i błyszczącym, całkowicie zdrowym upierzeniu. Średni koszt kakarika to około 3,0-3,5 tysiąca rubli.

Recenzje właścicieli

Właściciele Kakarik muszą wiedzieć, że takie tropikalne zwierzęta są bardzo podatne na wszelkiego rodzaju rośliny domowe. Dlatego kategorycznie niemożliwe jest umieszczanie ozdobnych roślin liściastych i obficie kwitnących w bezpośredniej bliskości klatki lub woliery. Z tego samego powodu nie zaleca się uprawy w domu roślin ozdobnych należących do kategorii roślin trujących.

Ważny! Pomimo tego, że kakariki są wybredne w swojej diecie, przede wszystkim preferują wszelkiego rodzaju płatki zbożowe, orzechy i różne warzywa. Należy jednak pamiętać, że jakakolwiek żywność przetwarzana termicznie jest absolutnie przeciwwskazana dla papugi.

Nie należy również zapominać o obowiązkowym wprowadzaniu do diety pupila biologicznych dodatków, kompleksów niezbędnych witamin i minerałów, które pomogą zachować zdrowie pupila, często cierpiącego na brak dużej ilości światła słonecznego i klimat tropikalny.

Film o papugi kakarik