Terier walijski

Walijski terier, zwany również terierem walijskim, jest jednym z najpopularniejszych psów myśliwskich. Rasa ta została sztucznie wyhodowana w hrabstwie Walii, co znajduje odzwierciedlenie w oryginalnej nazwie.

Historia pochodzenia rasy

W ojczyźnie hodowli - w Anglii rasa stała się znana i popularna przez długi czas. Zgodnie z wersją, która istnieje do dziś, staroangielski czarny podpalany terier jest uważany za przodka teriera walijskiego. Takie psy były szeroko wykorzystywane do łapania różnych gryzoni, a także do zakopywania się zwierząt.

Dość często teriery staroangielskie pilnowały różnych pól uprawnych. Teriery wyróżniały się głównymi walorami zawodowymi w różnych specjalistycznych zawodach, których jednym z etapów było łapanie szczurów.

To interesujące! Hodowla rasowych terierów walijskich rozpoczęła się dopiero w połowie XIX wieku, a oficjalny wzorzec rasy został zatwierdzony już w 1885 roku.

Rok później zwolennicy tej rasy otworzyli pierwszy klub, który zjednoczył wszystkich miłośników rasy walijski terier. Około trzynaście lat później, na wystawie psów w Liverpoolu, publiczność mogła docenić dane wszystkich 93 zaprezentowanych terierów walijskich. W naszym kraju teriery walijskie mogły zdobyć popularność wśród hodowców psów dopiero pod koniec ubiegłego wieku.

Opis teriera walijskiego

Swoim wyglądem teriery walijskie należą do kategorii psów małych rozmiarów, których wzrost nie przekracza 37-38 cm przy masie ciała 9-10 kg. Jeśli stosunkowo niedawno psy tej rasy były obowiązkowo obcinane ogonem, to obecnie takie wydarzenie nie jest konieczne.

Teriery walijskie wyróżniają się składaną i dość harmonijną sylwetką o odpowiednich proporcjach. Rasa ma również dobre wrodzone zdrowie. Płaszcz jest średniej długości. W takim przypadku psy myśliwskie i domowe muszą być przycinane co sześć miesięcy, a zwierzęta wystawowe muszą być przycinane co miesiąc. Pod względem wrażeń dotykowych dwukolorowa sierść psów tej rasy jest dość twarda, dobrze odpycha wilgoć i brud.

Standardy rasy

Standard rasy, przyjęty przez FCI nr 78 i obecnie obowiązujący w systemie RKF, zakłada, że ​​zwierzę posiada następujące główne cechy:

• okolica czaszki jest płaska i stosunkowo szeroka między uszami, z niezbyt wyraźnym przejściem do kufy;
• kufa średniej długości, z czarnym nosem, mocną i dobrze zarysowaną, bardzo mocną szczęką z mocnym chwytem;
• szczęki z idealnym i absolutnie prawidłowym zgryzem nożycowym, a dolne zęby ściśle zachodzą na dolne zęby;
• oczy małych rozmiarów, z zagłębieniem, ciemnym ubarwieniem, wyraziste, wskazujące na osobliwości temperamentu zwierzęcia;
• uszy wiszące, trójkątne, zawieszone na chrząstce, małe, niezbyt cienkie, o dość wysokim dopasowaniu;
• szyja średniej długości, średniej grubości, lekko łukowata, opadająca i elegancko wchodząca w okolice barków;
• grzbiet jest wystarczająco krótki, z mocną i dobrze rozwiniętą częścią lędźwiową;
• okolica klatki piersiowej dobrze głęboka, stosunkowo szeroka, z dobrze wysklepionymi żebrami;
• dobrze osadzony ogon nie powinien być nadmiernie mobilny w spokojnym stanie;
• kończyny przednie są proste i wystarczająco umięśnione, z masywnymi kośćmi, długimi i skośnymi ramionami oraz pionowymi i mocnymi śródręczami;
• zad z dobrze umięśnioną kością udową o dobrej długości, dobrze wysklepionymi stawami skokowymi i krótkimi śródstopiem, małe i zaokrąglone jak kocie łapy.

To interesujące! Zwierzę rodowodowe musi mieć żylastą i twardą, bardzo gęstą i grubą sierść, a pojedyncza koszula jest cechą niepożądaną.

Ruch teriera walijskiego charakteryzuje się równoległym wysunięciem ku przodowi i przodowi wszystkich przednich i tylnych kończyn. Ruch okolicy łokcia - w kierunku ściśle do tyłu.

Norma przewiduje, że pies rasowy ma rudo-brązową sierść z czarną lub czarno-szarą czapką, z całkowitym brakiem czarnego cieniowania w okolicy palców. Czarny pod stawami skokowymi jest absolutnie niepożądany.

Charakter psa

Walijskie psy są bardzo odważnymi, ale jednocześnie spokojnymi psami, które mają dość wyrównany temperament. Jak pokazuje praktyka, zwierzęta tej rasy w pełni rozpoznają tylko swojego właściciela, z szacunkiem traktują wszystkich domowników, ale nie lubią obcych. Należy zauważyć, że panująca opinia o skłonności Walijczyków do wojowniczości nie jest bezpodstawna.

Wszystkie teriery walijskie często wdają się w bójki, nie zwracając uwagi na przewagę przeciwnika. To właśnie ta cecha pomaga psu dobrze na polowaniu i pozwala mu nieustraszenie pędzić nawet w przypadku zahartowanych lisów, które przyjęły pozycję obronną. Należy pamiętać, że podczas chodzenia terier walijski musi być stale widoczny, a podczas chodzenia używaj niezawodnej obroży i smyczy.

Ważny! Wychowanie teriera walijskiego nie jest łatwym zadaniem, dlatego w procesie szkolenia właściciel takiego psa musi kierować się stanowczością charakteru, cierpliwością i wytrwałością.

Długość życia

Psy rasy terier walijski wyróżniają się bardzo dobrym, dość dobrym zdrowiem, a średnia długość życia teriera walijskiego sięga trzynastu do czternastu lat. Z tego powodu wiadomo, że teriery walijskie są długowieczne w porównaniu z wieloma innymi rasami myśliwskimi.

Teriery Walijskie mieszkające w mieszkaniu miejskim powinny koniecznie stworzyć optymalne warunki dla równowagi psychicznej, co pozwoli nie tylko na uzyskanie posłusznego, zrównoważonego i dobrze wychowanego zwierzaka, ale jest również bardzo skuteczną prewencją wielu poważnych chorób.

Utrzymywanie walijskiego teriera w domu

Najlepszym miejscem do trzymania walijskiego teriera jest posiadłość wiejska, ogrodzona odpowiednio wysokim płotem. Psy tej rasy bardzo lubią szarpać ziemię, a także eksplorować absolutnie wszystkie zakątki podwórka. Walijczyk stanie się idealnym towarzyszem dla początkującego i doświadczonego myśliwego, a proces polowania pozwala takiemu psu w pełni uwolnić całą swoją niepohamowaną energię.

W przypadku przebywania w środowisku miejskim niezwykle ważne jest, aby Walijczyk zapewniał aktywny i częsty spacer, uzupełniony odpowiednią ilością ćwiczeń fizycznych. Z terierem walijskim musisz odbywać częste, długie i aktywne spacery.

Trzymając walijczyka w warunkach podmiejskich, zwierzę musi koniecznie wyposażyć wolierę wysokiej jakości, wyposażoną w wygodną budkę. Teriery walijskie nie są w stanie długo siedzieć na smyczy, dlatego zaczynają bardzo aktywnie szarpać ziemię wokół siebie lub dość głośno skomleć.

Ważny! Pamiętaj, że do spokojnego przebywania w domu i miłośnika miarowego życia wcale nie nadaje się Walijczyk, ponieważ taka rasa potrzebuje aktywnego towarzysza, który może poświęcić wystarczająco dużo czasu na wychowanie psa.

Wypuszczenie takiego zwierzaka bez opieki jest bardzo ryzykowne, ponieważ pies jest w stanie nie tylko wbiec w pobliski teren, ale także polować tam na kurczaki i inne zwierzęta rolnicze. teriery walijskie skaczą bardzo wysoko, są też w stanie dość łatwo podnosić płotki, dobrze pływają, więc powinny być otoczone uwagą i kontrolą.

Pielęgnacja i higiena

Walijczyków należy przyzwyczaić do prawidłowej i dość częstej pielęgnacji sierści już od najmłodszych lat. Szczeniak musi być bardzo spokojny podczas kąpieli i szczotkowania. Od około czterech miesięcy zwierzę musi zacząć być zabierane na procedurę przycinania. Brak lub nieprzestrzeganie schematu takiego zdarzenia podczas opieki nad terierem walijskim powoduje utratę schludności i silne porażenie psa. Między innymi w przypadku braku trymowania teriery walijskie są bardzo trudne do zniesienia rui, a także mogą doznać silnego udaru cieplnego.

Strzyżenie na twarzy psa tej rasy jest wymagane szczególnie ostrożnie. Jak pokazuje praktyka, hodowca nie jest w stanie samodzielnie wykonać takiej procedury na zwierzęciu hodowlanym, ponieważ pies wystawowy musi być prawidłowo przycięty, zgodnie z ustalonymi standardami. Główne opcje to:

• fryzura dla chłopca;
• fryzura dla dziewczynki;
• krótka fryzura;
• pokaz mody fryzura.

Sierść walijskiego teriera należy dokładnie czesać trzy razy w tygodniu, aby usunąć wszelkie splątane grudki lub kołtuny. Psy wystawowe powinny odwiedzać salon fryzjerski mniej więcej raz w miesiącu. Płaszcz rozczesuje się specjalną metalową szczotką. Tylko w warunkach odpowiedniej pielęgnacji psy walijskie nie pozostawiają wełny na meblach i podłodze, ponieważ taka rasa naturalnie nie zrzuca zbyt wiele.

To interesujące! Walijski terier musi między innymi regularnie czyścić uszy i zęby, a także systematycznie wycierać oczy, co zapobiegnie powstawaniu procesów zapalnych.

Jedzenie dla terierów walijskich

Teriery walijskie nie są wybredne w swojej diecie, dlatego do karmienia można stosować zarówno gotowe suche racje żywnościowe, jak i odpowiednio dobrane produkty naturalne. W przypadku karmienia żywnością ekologiczną dieta walijskiego teriera powinna zawierać:

• chude mięso w parzonej wrzącej wodzie;
• fermentowane produkty mleczne;
• zboża w postaci kaszy ryżowej i gryczanej;
• warzywa i hipoalergiczne owoce;
• urozmaicone zielenie.

Codziennie do jadłospisu warzywnego dodaje się łyżkę dowolnego oleju roślinnego, a kilka razy w tygodniu zwierzę musi otrzymać jedno surowe jajko. Raz w tygodniu mięso zastępuje się filetami z ryb morskich. Bardzo ważne jest, aby pamiętać, że do karmy przygotowywanej dla psa należy koniecznie dodawać witaminy i kompleksy mineralne, a także specjalne suplementy diety.

Jako optymalne gotowe racje żywnościowe można uznać marki Royal Canin lub Royal Canin, Probalance lub Probalance, Nills lub Hills, Brit Premium lub Brit Premium, Advance lub Advance, a także Chiisore, Araton, Pro Nature`s Protestion i The Four Klub Łapy. Surowo zabrania się mieszania suchych racji żywnościowych z naturalną żywnością. Między innymi z diety walijskiego teriera należy całkowicie wykluczyć żywność reprezentowaną przez ziemniaki, biały chleb i wypieki, makaron, cukier i sól, tłuste mięso, duże i rurkowe kości, a także wszelkiego rodzaju przyprawy , cebula lub czosnek.

Choroby i wady rasy

Walijczycy są bardzo przyjaźni, a także lubią chodzić ze swoim właścicielem na długie spacery, co zapobiega rozwojowi wielu chorób i przyczynia się do zachowania aktywności przez całe życie. Główne choroby najczęściej występujące u zwierząt rasy walijski terier to:

• padaczka;
• zaćma;
• jaskra;
• niedoczynność tarczycy;
• atopia.

Wady rasowe Teriera Walijskiego są następujące:

• okrągłe, wyłupiaste oczy;
• sierść gładka;
• nos jest poplamiony, biały lub różowy;
• uszy wiszące, podniesione lub półwyprostowane;
• wełna z tyłu łap w kolorze czarnym.

Zdyskwalifikowane psy, które mają wady w postaci agresywności lub tchórzostwa, wyraźnie wykazujące odchylenia typu fizycznego lub behawioralnego. Wada rasy oceniana jest proporcjonalnie do ciężkości, poziomu wpływu na zdrowie i ogólny dobrostan zwierzęcia. Szczególną uwagę zwracamy na prawidłową i wysokiej jakości strukturę sierści.

Dobra sierść stanowi doskonałą ochronę psa przed zimnem i letnim upałem, wilgoć nie zatrzymuje się na niej, a pies praktycznie nie zaśmieca jej w pomieszczeniach mieszkalnych, ponieważ stara, zamierająca sierść jest sztucznie usuwana podczas okresowego strzyżenia.

Edukacja i trening

Szczenięta terierów walijskich, podobnie jak wszelkie inne odmiany terierów, są łatwe do wyszkolenia, ponieważ pies postrzega ten proces jako zabawę. Jednak wychowanie Walijczyka może być utrudnione przez niektóre cechy charakteru takiej rasy, do których należy upór i nadmierna wytrwałość. Tylko okazując odpowiednią cierpliwość, a także takt, właściciel takiego pupila będzie w stanie osiągnąć wysokie wyniki.

Absolutnie wszystkie psy tej rasy należą do typu dominującego, dlatego terier walijski słucha wyłącznie swojego właściciela lub człowieka-lidera. Wśród najskuteczniejszych metod szkolenia i edukacji należy zwrócić uwagę na opcję pozytywnego wzmocnienia.

Walijski terier jest zawsze bardzo szczęśliwy z opanowania każdego nowego polecenia, a także często stara się „popisać” wydajnością już nabytej umiejętności. Rasa terierów walijskich jest bardzo inteligentna, a także niesamowicie inteligentna, dlatego dzięki regularnemu i kompetentnemu szkoleniu właściciel takiego zwierzaka jest w stanie wychować prawdziwego pomocnika. Jako gra i aktywna aktywność całkiem możliwe jest nauczenie psa przynoszenia kapci lub okresowego zbierania zabawek rozrzuconych przez dzieci na podłodze w specjalnym koszu.

Jednak wraz z pozorną rutyną i prostotą, proces szkolenia walijskiego teriera najlepiej przeprowadzać wyłącznie w zamkniętej, ale znajomej przestrzeni dla zwierzaka. Ta cecha wynika z instynktów łowieckich i zadziorności walijskiego teriera, więc pojawienie się kota lub innego psa może zmniejszyć wszelkie wysiłki związane z opanowaniem polecenia „do zera”.

Bardzo ważne jest, aby okazywać swojemu zwierzakowi uczucie, a także pamiętać o chwaleniu go i zachęcaniu. Według doświadczonych przewodników psów, którzy od dłuższego czasu szkolą psy ras myśliwskich, kategorycznie nie zaleca się karcenia lub stosowania kar w procesie wychowywania walijskiego teriera.

Ważny! Niedopuszczalne jest pozostawianie pupila walijskiego samego na długi czas, ponieważ w tym przypadku charakter psa może się znacznie zmienić i wcale nie na lepsze.

Jeśli pies jest uparty lub nie ma ochoty uczyć się nawet podstawowych, podstawowych poleceń, zaleca się zaangażowanie w proces szkolenia specjalistów. Stosowanie przemocy fizycznej wobec zwierząt tej rasy jest całkowicie niedopuszczalne.

Każdy negatywny wpływ fizyczny podczas ćwiczenia umiejętności może łatwo rozgoryczyć Walijczyka, a także sprawić, że pies będzie całkowicie niegrzeczny lub agresywny. W warunkach odpowiedniego podejścia do przedstawicieli rasy terier walijski można szybko osiągnąć jak najwyższe wyniki.

Kup terier walijski

Efektem udanego i przemyślanego wyboru psa będzie wieloletnia bliskość z bardzo oddanym przyjacielem i łatwym pupilem. Oprócz celu zwierzęcia, głównymi kryteriami wyboru powinny być, oprócz celu zwierzęcia, pewne cechy reprezentowane przez wielkość, specyfikę sierści, temperament, usposobienie i zgodność wyglądu z preferencje estetyczne hodowcy psów.

Szczenięta terierów walijskich rodzą się z umaszczeniem czarno-podpalanym, ale w trakcie dorastania zmienia się kolor zwierzęcia. Mniej więcej w wieku czterech miesięcy obszar głowy, gardła i klatki piersiowej szczeniaka nabiera czerwonego koloru, a nieco później ramiona i biodra psa są całkowicie zamalowane. Zgodnie z ustalonym standardem obecność małych białych plam w okolicy klatki piersiowej jest całkiem do przyjęcia.

Szczenięta o bardziej miękkiej sierści tracą puch szczenięcy w wieku pięciu miesięcy, więc zastępuje go twarda sierść. Należy zauważyć, że masa ciała dobrze uformowanego jednomiesięcznego szczeniaka walijskiego teriera wynosi około 1,2-1,3 kg.

Czego szukać

Przy wyborze szczeniaka konieczne jest zapoznanie się z parą rodziców i uważne przestudiowanie rodowodu. Na badanie warto wybrać szczenię dobrze odżywione i aktywne, o lśniącej i gęstej sierści. Szczeniak musi mieć prawidłowy zgryz, dwanaście górnych i dolnych siekaczy.

Ważny! Głowa musi mieć prawidłową budowę, a kończyny - prawidłowe ustawienie. Wybór koloru opiera się nie tylko na standardach rasy psa, ale także na estetycznym guście hodowcy psa, kryteriach codziennych i praktycznych.

Jednak być może najważniejszym kryterium przy wyborze powinien być temperament nabytego zwierzaka, który przez wiele pokoleń przechodził proces hodowli. Początkujący hodowcy psów muszą również brać pod uwagę nie tylko charakter przyszłego zwierzaka, ale także cechy własnego usposobienia. Układ nerwowy walijskiego teriera nie jest taki sam.

Z reguły terier walijski jest psem zrównoważonym i bardzo posłusznym, ale zdarzają się też osobniki pobudliwe, skrajnie słabo kontrolowane, które należy szkolić zgodnie z programem kursu startowego posłuszeństwa.

Cena psa teriera walijskiego

Dziś terier walijski jest reprezentowany przez dwa główne typy: pracujący i pokazowy, a zatem koszt takich szczeniąt znacznie się różni. Należy zauważyć, że terier walijski typu roboczego wygląda nieco prostszy niż okazy wystawowe, ma dość mocne ciało, szerokie czoło, a także twardszą i pewniejszą szatę.

Ważnym czynnikiem wpływającym bezpośrednio na cenę jest również płeć kupowanego zwierzaka. Suki dobrego pochodzenia są zawsze zainteresowane do późniejszej pracy hodowlanej, nawet jeśli nie błyszczą walorami eksterierowymi i innymi cechami.

Eksperci i doświadczeni hodowcy zalecają zakup szczeniaka w wieku półtora miesiąca. To właśnie w tym wieku szczeniak może całkowicie wiarygodnie określić nie tylko rodzaj głowy, ale także format dodatku, który może być kwadratowy lub rozciągnięty, a także zestaw ogona.

To interesujące! Koszt zwierzęcia rasowego nie może być mniejszy niż 500-600$.

Średnia cena waha się znacznie w zależności od miejsca docelowego. Piesek można nabyć wyłącznie „dla duszy”, udział w wystawach i zawodach sportowych, m.in. testy frisbee, agility czy nory, a także do wykorzystania w praktycznym polowaniu lub hodowli.

Konieczne jest wcześniejsze zakupienie wszystkich akcesoriów, które będą potrzebne do wyposażenia strefy rekreacyjnej lub „miejsca” dla psa, strefy karmienia, a także bezpiecznych i wygodnych, dość długich spacerów.

Recenzje właścicieli

Walijski terier jest wiernym pupilem, który bardzo kocha swoich właścicieli i nawet szczenięta tej rasy są początkowo silnie nastawione na ludzi, ale zazwyczaj nie są im do końca posłuszne ze względu na ich silny charakter. Według niedoświadczonych hodowców psów wychowanie pupila tej rasy jest dość trudne, gdyż Walijczyk, niezależnie od wieku, często wykazuje wytrwałość i upór.

Głównym kluczem do sukcesu jest cierpliwość i obowiązkowe przestrzeganie reżimu treningowego. Teriery walijskie są dobrze wyszkolone, nawet jeśli właściciel nie ma dużego doświadczenia w hodowli psy myśliwskie, ale takie zwierzę szczególnie lubi przewozić różne przedmioty.

Teriery walijskie to psy dla osób aktywnych i stabilnych emocjonalnie, które są w stanie zapewnić walijskiemu terierowi wystarczającą mobilność podczas frisbee i zwinność, a także skoki, wyścigi psów i prace profilowe. Pies tej rasy może być zainteresowany długimi i owocnymi spacerami.

Trzeba kompetentnie opiekować się terierem walijskim od pierwszych dni jego pojawienia się w domu. Szczególną uwagę należy zwrócić na sierść, która wymaga regularnego i dość częstego czesania, a także okresowego przycinania. Wskazane jest, aby szczenię przyzwyczaić do takich czynności już od około 2 miesiąca życia.

Z punktu widzenia stworzenia najbardziej komfortowych warunków dla walijskiego teriera najmniej problemów sprawiają Walijczycy mieszkający w prywatnym gospodarstwie domowym poza miastem. W takim naturalnym środowisku zwierzak ma więcej możliwości pokazania swojego charakteru, a także puszczenia wodzy wszelkim swoim naturalnym instynktom.

Klatka na świeżym powietrzu z wystarczającą ilością wolnego wybiegu pozwala walijskiemu terierowi samodzielnie polować na różne małe zwierzęta, reprezentowane przez myszy, jeże, wiewiórki, krety, ptaki i jaszczurki. W takich warunkach teriery walijskie rozwijają się optymalnie nie tylko fizycznie, ale także psychicznie.

Wideo z terierem walijskim