Choroby maine coon - główne wady rasy

aborygeńska rasa Maine Coon, uformowana w naturalny sposób, co korzystnie wpłynęło na zdrowie i cechy dziedziczne. Jednak rasa jest podatna na niektóre typowe choroby genetyczne.

Typowe choroby Maine Coon

Półdługowłose Kot północnoamerykański jest obecnie jedną z największych i najstarszych ras pochodzenia naturalnego. Rasa jest dobrze przystosowana do przetrwania w surowych warunkach klimatycznych Nowej Anglii, a jej cechą charakterystyczną jest dobry stan zdrowia i dość wysoka wytrzymałość. Niektóre patologie układu mięśniowo-szkieletowego, choroby skóry, choroby układu moczowego i sercowo-naczyniowego należą do kategorii dziedzicznej dla Maine Coon.

Choroby układu mięśniowo-szkieletowego

Do najczęstszych chorób Maine Coon należą patologie związane z układem mięśniowo-szkieletowym. Szczególnej uwagi wymagają ropne choroby stawów, które mogą być reprezentowane przez zapalenie błony maziowej, ropowicę torebkową i zapalenie stawów. Zazwyczaj są one spowodowane uszkodzeniami mechanicznymi oraz wnikaniem gronkowca lub innego zakażenia.

Maine Coony charakteryzują się mobilnością i aktywnością, więc ryzyko kontuzji dla takiego kota jest całkiem realne. Zakażeniu rany towarzyszy bardzo aktywne wydzielanie ropy i wzrost temperatury ciała. Schemat leczenia obejmuje opatrzenie rany antybiotykami o szerokim spektrum działania, założenie sterylnego opatrunku oraz unieruchomienie uszkodzonej kończyny standardową szyną.

Ważny! Starsze rasy Maine Coon najczęściej rozwijają artrozę, której leczenie polega na zmniejszeniu obciążenia stawów i zapewnieniu zwierzakowi pełnowartościowej diety białkowej z dodatkiem kompleksów witaminowo-mineralnych.

Do deformujących się procesów zapalnych zachodzących w stawach należy rozrost tkanki kostnej, co powoduje zaburzenia w funkcjonowaniu stawu. Choroba najczęściej rozprzestrzenia się na stawy biodrowe i kolanowe starszego zwierzęcia, dlatego w niektórych przypadkach wskazana jest jedynie interwencja chirurgiczna, która skutecznie uzupełnia zmniejszenie obciążenia zaatakowanych stawów.

Choroby skórne

Grupa ryzyka obejmuje zwierzęta z ciężkim niedoborem witamin i minerałów, dotknięte różnymi pasożytami zewnętrznymi i chorobami skóry, do których należą:

• ropnie - reprezentowane przez ubytki wypełnione treścią ropną, powstałe w wyniku infekcji ran, a także zapalenia wewnętrznego. Wydzielina ropna wewnątrz ropnia ma charakterystyczny czerwonawy kolor. Leczenie takiego ropnia polega na zastosowaniu ciepła w postaci okładów, poduszek rozgrzewających oraz okładów rozgrzewających. W pełni dojrzały ropień jest otwierany i leczony podobnie jak otwarte rany;
• Krostkowa choroba skóry - reprezentowane przez zapalenie mieszków włosowych, karbunkuły, czyraki, trądzik, a także paciorkowce i gronkowce, które są spowodowane penetracją infekcji przez powierzchnie rany i otarciami skóry. Wokół ropnia nacina się wełnę, po czym skórę zwierzęcia poddaje się działaniu środków dezynfekujących. W przypadku zmian o zbyt dużej powierzchni stosuje się antybiotyki i otwiera się najobszerniejsze ropnie, po czym usuwa się je. W procesie leczenia koniecznie stosuje się diety bogate w witaminy i podstawowe mikroelementy.

Częstym stanem u zwierząt o wrażliwej skórze jest wyprysk, który występuje na zanieczyszczonej skórze i nieodpowiednia pielęgnacja zwierząt, w tym stosowanie mydeł alkalicznych. Choroba rozwija się w kontakcie z chemikaliami i niewłaściwą dietą, a także w obecności dziedzicznej predyspozycji. Chory Maine Coon aktywnie swędzi i wyraźnie chudnie, a na skórze tworzą się liczne krosty. Konieczne jest prawidłowe zidentyfikowanie i szybkie wyeliminowanie przyczyny choroby, a także stosowanie balsamów, maści i proszków antybakteryjnych.

Choroby nerek i dróg moczowych

Kamica moczowa to patologia typowa nie tylko dla domowych Maine Coonów, ale także dla wielu innych ras kotów. Główną przyczyną powstawania kamieni jest niska kwasowość moczu oraz niedostateczny pobór wody w organizmie zwierzęcia. Najczęściej choroba występuje u starszych zwierząt, głównie u kotów. Najbardziej uderzające objawy kamicy moczowej to trudności lub bolesność podczas oddawania moczu, a także pojawienie się krwi w moczu. Kamienie z układu moczowego z reguły usuwa się wyłącznie chirurgicznie.

Jadeit występuje również dość często u Maine Coonów i może być wynikiem ciężkich przeziębień lub chorób zakaźnych. Chore zwierzę ma całkowitą lub częściową utratę apetytu, pojawienie się obrzęku, wzrost ciśnienia, zmniejszenie ilości wydalanego moczu. Z jadeitem zwierzę ma zapewniony całkowity odpoczynek, przebywanie w wystarczająco ciepłym pomieszczeniu i dietetyczne jedzenie ze zmniejszeniem ilości pokarmu mięsnego.

Ważny! Podczas leczenia patologii układu moczowego zwierzę ma zapewniony całkowity odpoczynek i zaleca się dietę mleczno-warzywną, całkowicie bezsolną i oszczędną.

Choroby zapalne dróg moczowych obejmują zapalenie cewki moczowej, pyelitis i zapalenie pęcherza, które powstają w wyniku infekcji lub stresu mechanicznego, w tym nieprawidłowego cewnikowania. Chore zwierzę wykazuje wyraźny niepokój, często i głośno miauczy podczas oddawania moczu, co jest bardzo bolesne. Jednocześnie wydalany mocz jest wyraźnie mętny.

Choroby układu sercowo-naczyniowego

Do chorób genetycznych występujących u przedstawicieli rasy Maine Coon należą kardiomiopatia przerostowa, czyli kardiomiopatia hipertrohiczna, dziedziczona w sposób autosomalny dominujący. W kardiomiopatii przerostowej mięśnie sercowe stają się nietypowo gęste, a serce przestaje działać efektywnie, co może prowadzić do całkowitego zatrzymania akcji serca lub zatoru.

Ważny! Najbardziej niepokojącymi sygnałami wskazującymi na rozwój kardiomiopatii mogą być duszność, duszność, zmniejszona ruchliwość i letarg, senność i niebieskie przebarwienia błon śluzowych.

Ta choroba z reguły nie objawia się u nowo narodzonych kociąt, ale jest dość podatna na leczenie. Zmiany powodują unikalne cechy dziedziczenia autosomalnego dominującego, ale u mężczyzn choroba rozwija się w najwcześniejszym wieku i postępuje znacznie szybciej. W celu wykluczenia choroby kardiomiopatii przeprowadza się systematyczne badanie za pomocą urządzeń USG popularnego półdługowłosego kota północnoamerykańskiego.

Inne choroby Maine Coon

Przy niewłaściwym utrzymaniu domu w dość zdrowej i harmonijnej aborygeńskiej rasie Maine Coon można również zaobserwować następujące problemy:

• zaburzenia trawienia związane ze zwiększoną wrażliwością zwierzaka na cechy jakościowe pokarmu. Zwierzęta tej rasy słabo trawią tłuste, a także pikantne i mocno solone potrawy. Cała krowa mleko może wywoływać biegunkę nawet u całkowicie zdrowych i dorosłych szopów;
• choroba dziąseł, powszechna u zwierząt nieprzyzwyczajonych do pokarmów stałych. Krwawienie dziąseł, a także utrata zębów i zapalenie jamy ustnej mogą wynikać z przekarmiania mięsem mielonym. Aby zapewnić normalne odżywianie, Maine Coon musi być karmiony drobno posiekanym, posiekanym mięsem, a nie doprowadzonym do stanu mięsa mielonego.

Żadne zwierzę nie jest ubezpieczone od rozwoju chorób zakaźnych i zapalnych, a także uszkodzenia przez pasożyty wewnętrzne i zewnętrzne, ale aby zminimalizować ryzyko rozwoju chorób, ważne jest przestrzeganie niezbędnych zasad profilaktyki i higieny.

Jak stwierdzić, czy kot jest chory

Ścisłe monitorowanie ogólnego stanu zdrowia popularnego półdługowłosego kota północnoamerykańskiego często pozwala na szybkie wykrycie choroby na najwcześniejszych etapach rozwoju:

• gwałtowny spadek aktywności, letarg i zmęczenie;
• problemy z respiratorem;
• szybki lub chwiejny, płytki oddech;
• obecność ciężkiej biegunki, wymiotów i innych objawów rozstroju żołądka;
• częste parcie na mocz i pojawienie się kropli krwi w moczu;
• zmiany apetytu;
• gorączka lub gwałtowny wzrost temperatury ciała;
• wyblakły lub potargany płaszcz;
• napięcie mięśni brzucha;
• pojawienie się obfitej wydzieliny z oczu lub nosa;
• obfite ślinienie;
• wyraźne rozszerzenie źrenic oka.

Przy pierwszych oznakach choroby należy monitorować apetyt i aktywność zwierzaka, a jeśli to konieczne, zwrócić się o pomoc do weterynarza.

Profilaktyka, odżywianie, zdrowy styl życia

Działania profilaktyczne prowadzone są nawet w szkółce i polegają na odpowiednim doborze producentów, co pozwala zminimalizować ryzyko rozwoju najcięższych chorób genetycznych. Szczególną uwagę przywiązuje się do poprawiania dieta, w której podstawą diety powinno być mięso lub wysokiej jakości gotowa pasza. Systematycznie prowadzone są odrobaczanie i szczepienia Maine Coon.

Równie ważna jest odpowiednia pielęgnacja. Sierść szopa nie wymaga specjalnej lub zbyt starannej pielęgnacji, ale zwierzę trzeba okresowo wyczesywać i kąpać. Konieczne jest monitorowanie uszu, oczu i pyska kota, przyzwyczajając zwierzaka do wszelkich środków higieny od najmłodszych lat. Aby zachować zdrowie, Maine Coon musi mieć zapewniony aktywny, mobilny tryb życia z optymalną aktywnością fizyczną, a także zapobieganie stresowi.

Maine Coony, pomimo imponującego wyglądu, są bardzo czułą, zabawną i towarzyską rasą, dlatego należy zwracać uwagę na stan emocjonalny zwierzaka. Zwierzę zorientowane na człowieka potrzebuje nie tylko pełnej opieki, ale także przyjaznej, uważnej postawy. Należy zauważyć, że zdrowie szopów, podobnie jak innych zwierząt domowych, zależy bezpośrednio od właściciela, dlatego przestrzeganie wszystkich zasad konserwacji i pielęgnacji pozwoli zachować zdrowie i wigor popularnego półdługowłosego kota północnoamerykańskiego dla wiele lat.

Film o chorobie Maine Coon