Wszystko w szczegółach o staroangielskim terierze walijskim

Historia pochodzenia

Polowanie odgrywało ważną rolę w życiu angielskich arystokratów. W książkach wydanych około cztery wieki temu pojawia się wzmianka o pewnym „tererze o sierści podobnej do drutu”. Na obrazach artystów można zobaczyć czarno-podpalane psy, które żyły w tamtych latach w hrabstwie Walii.

Istnieje wersja, w której terier walijski wywodzi się od staroangielskiego czarnego i podpalanego teriera, którego przedstawiciele od dawna wymarli. Współczesna rasa zachowała cechy łowieckie nieodłączne od swoich przodków. Hodowla rasowa przypada na połowę XIX wieku. W 1885 r. oficjalnie zatwierdzono wzorzec rasy, a rok później pojawił się pierwszy Klub Adoratorek Walijskiego Teriera. Po kolejnych 13 latach w Liverpoolu odbyła się wystawa, na której publicznie zaprezentowano 93 psy nowej rasy. Na terenie Rosji zwierzęta te hodowane są od lat 70-tych. XX wiek.

Opis i wzorzec rasy

Walijski terier to mały pies, który jest ucieleśnieniem siły i wytrzymałości. Mocne kości i dobrze rozwinięte mięśnie znajdują się pod elastyczną skórą zwierzęcia. Gruba, druciana sierść chroni psa przed różnymi urazami i niepogodą. Typ płciowy przedstawiciela gatunku jest słabo wyrażony. Znaki zewnętrzne zależą bardziej od rodzaju fryzury. Średnia waga zwierzęcia - nie więcej niż 9,5-10 kg. Samiec dorasta do 39 cm w kłębie, suki są nieco niższe.

Opisując rasę nie można nie wspomnieć o ogólnie przyjętym wzorcu. Gruba sierść i średniej długości. Kolor jest czerwony lub czarny, czasami z szarymi plamami. Wydłużony pysk posiada charakterystyczne „wąsy” i „brodę” wykonane z wełny. Wiszące uszy w kształcie trójkąta są wysoko osadzone.

Łapy średniej wielkości – tylne nogi lekko wysklepione, a przednie proste i muskularne. Czaszka jest płaska, nos czarny, szczęki masywne. Oczy znajdują się we wgłębieniach. Szyja jest raczej krótka i wysklepiona. Klatka piersiowa głęboka, grzbiet krótki z mocnym lędźwiem i dobrze osadzonym ogonem.

Kolor i rodzaj płaszcza

Rodzaj umaszczenia jest czarny, jak u owczarka niemieckiego. Zewnętrznie przypomina marynarkę lub koszulę. Wygląda na to, że rudy pies ma na sobie czarną koszulę. Sierść jest trudna w dotyku, szybko wraca do swojej pierwotnej pozycji. Dobrze rozwinięty podszerstek suki zrzuca się podczas wiosennego linienia. Każdy lok włosów ochronnych jest skręcony po kolei, przypominający spiralę. Standard wymaga intensywnego i głębokiego koloru włosów.

Dopuszczalne są rude i siwe włosy na powierzchni czarnej koszuli. Kolor występuje na plecach, bokach, ogonie i aż do ud. Tan - czerwony, z akceptowalną czerwoną paletą. Znajduje się na twarzy, uszach, klatce piersiowej, łapach i podbrzuszu. Wadą są białe plamy na łapach i dłoniach, a także na klatce piersiowej. Ubój zwierząt z czarnymi plamami na rękach i śladami uszu.

Charakter i trening

Taki czworonożny zwierzak jest zawsze gotowy do treningu. Jest aktywny w każdym wieku i nie pozwala się nudzić właścicielowi. Szczeniaki to prawdziwy huragan i tsunami w mieszkaniu. Dla nich trzeba przygotować dużo zabawek i uzbroić się w cierpliwość. Przy odpowiednim wychowaniu możliwa jest przyjaźń między terierem walijskim a Twoim kotem. Nie jest to jednak łatwe, bo pies jest przede wszystkim myśliwym. Chodzenie zaleca się prowadzić na smyczy, ponieważ zwierzę kieruje się instynktem.

Trenując psa tej rasy pamiętaj: jeśli choć raz się jej ulegniesz, szybko przejmie inicjatywę.

Zwierzę jest obdarzone doskonałą pamięcią, szybko uczy się poleceń. Taki pies jest uparty i wytrwały. Prawidłowa edukacja go jest w mocy ludzkiego przywódcy.

Naprawdę naucz swojego zwierzaka przynosić kapcie, wkładać zabawki lub trzymać słodycze na nosie. W trakcie treningu nie można skarcić ani karać psa, wtedy poradzi sobie z zadaniami. Pies nie jest agresywny w stosunku do dzieci, ale podczas wspólnej zabawy czasami ma skłonność do przyjaznego żucia maluchów.

Zasady pielęgnacji i konserwacji

Rasy wymagają poważnej aktywności fizycznej od szczenięcia. Długie spacery i sporty są dobre. Od zabiegów higienicznych konieczna jest pielęgnacja sierści - regularne czesanie (raz w tygodniu) i strzyżenie w razie potrzeby. Aby zapobiec zapaleniu skóry, wełnę wyczesuje się codziennie w okresie linienia. Musisz myć swojego zwierzaka raz na 2 miesiące. Nie zapomnij również o zbadaniu oczu, uszu i pazurów.

Przycinanie należy wykonywać 2-3 razy w roku, lepiej skorzystać z usług profesjonalisty. Bez wyrywania nadmiaru sierści pies nie będzie wyglądał jak bębenek. Pies jest wybredny jeśli chodzi o jedzenie. Odpowiednie jest dla niej gotowe, suche lub domowe jedzenie. Dieta powinna zawierać wszystkie niezbędne minerały i witaminy. Suplementy sprzedawane w aptece weterynaryjnej sprawdzą się. Od szczenięcia psy karmione są gotowanym i siekanym mięsem.

Rano podają chudy twaróg, dodając kefir lub jogurt. Jajko oferowane jest 2 razy w tygodniu. Ze zbóż zaleca się ryż i kaszę gryczaną. Zwierzę potrzebuje bezkwasowych świeżych owoców i warzyw. Zakazane ziemniaki, mąka, przyprawy, sól i cukier. Nie podawaj tłustego mięsa, dużych i rurkowatych kości. Szczenię karmione jest 6 razy dziennie, dorosłym psem - 2 razy.

Zdrowie i długowieczność

Teriery walijskie są zdrowymi i wytrzymałymi zwierzakami. Ich średnia długość życia to 13-15 lat. Z charakterystycznych chorób można wyróżnić atopowe zapalenie skóry i zaburzenia układu hormonalnego (niedoczynność tarczycy). Istnieje również patologia soczewki, jaskry i zaćmy. Przedstawiciele gatunku bardzo rzadko chorują na epilepsję.

Szacunkowy koszt szczenięcia

W zależności od zgodności ze standardem rasy i przeznaczeniem psa za szczeniaka trzeba będzie zapłacić od 5 do 45 tysięcy rubli. Na przykład od prywatnych hodowców z Petersburga szczeniak będzie kosztował co najmniej 17 tysięcy rubli, aw moskiewskich hodowlach koszt szczenięcia czystej krwi zaczyna się od 28 tysięcy rubli.

Wideo „Terier walijski”

Dowiedz się wszystkiego o terierach walijskich z tego filmu.