Poznaj popularne psy w estonii i dawnym związku radzieckim - wszystko o psach estońskich

Estonian Beautiful Hound to pies popularny w Estonii i dawnym Związku Radzieckim. Tutaj porozmawiamy o tym w naszym artykule.

Historia pochodzenia

Estonian Hound - skąd pochodzi ta rasa? Rasa ta została opracowana w ZSRR, w Estonii. Ale oficjalnie uznano go dopiero w 1954 roku. Decydującym czynnikiem o jego pojawieniu się był zakaz posiadania dużych psów gończych w Estonii. Liczebność saren na tym terenie gwałtownie spadła ze względu na częste polowania na te bardzo duże rasy psów gończych.

Pilnie potrzebowaliśmy rasy, która nie byłaby w stanie zaszkodzić parzystokopytnym. Estoński pies gończy, ze względu na swój niewielki wzrost, nie podoła takiemu zadaniu.
Rasa chartów estońskich została wyhodowana w Estonii przez złożone skrzyżowanie psów rasy Beagle, Foxhound i Swiss Hounds z lokalnymi psami gończymi. Ogar estoński jest najmłodszą rasą. Nadal nie jest podzielona na robotników i zwierzęta pokazowe.

Charakterystyka rasy

Chart estoński - aktywny, wesoły i wesoły. Pomimo bycia prawdziwym chodzącym ogarem. Jego opis - "pies pieszy" otrzymany z powodu powolnej koleiny. Tak charakterystyczna cecha pozwala myśliwemu przygotować się do strzału, a zwierzak praktycznie nie dogania ofiary, tylko ją prowadzi.

Ta prędkość jest bardzo wygodna zarówno dla czworonożnego przyjaciela, jak i dla samych myśliwych. W przeciwieństwie do innych ras, psy estońskie są zwykle klasyfikowane według płci za pomocą wyrażenia „vyzhlets” lub „vyzhlovka”. Ogar estoński jest bardzo bezpretensjonalny w opiece. Dobrze wyszkolony. Bardzo utalentowany i mądry. Wzrost: 42-52 cm, waga: 10-20 kg.

Wygląd i standard

Gończe estońskie to bardzo piękne psy o mocnym ciele i niezwykłym kolorze. Psy są silne, krzepkie i odporne z natury i wyglądu. Mają harmonijnie złożone proporcje tułowia. Klatka piersiowa szeroka, masywna równa. Mocne stopy z dobrze rozwiniętymi mięśniami.

Niektórzy uważają, że Estończycy są znacznie gorsi od rosyjskich psów gończych. Ale jeśli porównamy ich walory łowieckie i polowe, różnica ta jest prawie niezauważalna. Umaszczenie psów gończych estońskich jest bardzo zróżnicowane. Najpopularniejszy kolor kawy trójkolorowy lub kawa z bielą.

Myśliwi nadają swoim pupilom bardzo ciekawe imiona w zależności od koloru futra. Na przykład „szkarłatny srokaty” lub dwukolorowy, co oznacza dwukolorowy. Powszechnie przyjmuje się, że psy o tym kolorze mają lepsze zdrowie. Oto opis psów gończych estońskich.

Postać

Ogar estoński ma bardzo przyjazną i otwartą osobowość. Właściciele twierdzą, że dziewczynki tej rasy są bardziej uległe i uległe. Opis chłopców jest nieco inny. Są już bardzo krnąbrni.

I nie zawsze potrafią obliczyć swoją siłę, wykazują nadmierną agresję w stosunku do obcych psów. I nie ma znaczenia, że ​​pies może je przekroczyć. Ogary estońskie to bardzo dzielne i odważne psy, szybkie i zwinne.
Dzięki swojej zwinności myśliwi opowiadają o swoich cudownych umiejętnościach wybierania nawet dzika na swoją zdobycz. Wielu przedstawicieli rosyjskiego psa gończego po prostu ginie w takiej walce. Estońskie psy zawsze sprytnie wychodzą z niebezpiecznej sytuacji.

Estońskie psy są ulubieńcami rodziny. Traktuj dzieci bardzo dobrze. Nieznajomi reagują ostrożnie. Psy są czułe, o wysokim poziomie inteligencji. Po prostu nie da się nie zakochać w estońskim psie. To właśnie w psach estońskich łączy się wyjątkowy charakter myśliwego i oddanie prawdziwego przyjaciela.

To wyjątkowe zwierzę. Wyprodukowano w SRCP, w Estonii, jak lubią o tym mówić właściciele.

Więc dowiedziałeś się, jaki charakter mają te zwierzęta.

Warunki przechowywania

Te psy nie nadają się do pomieszczeń mieszkalnych, ponieważ są z natury bardzo aktywne. Idealnym miejscem do trzymania byłby wiejski dom o dużym terytorium. Opieka nad estońskimi psami jest bardzo prosta.

Ale muszą ciągle się poruszać, biegać i oczywiście zaspokajać swoje instynkty łowieckie. Często zdarza się, że psy giną podczas polowania, stając się nieostrożną ofiarą wilka. Albo zranić się podczas walki z dziką bestią.
W ostatnim czasie hodowcy psów coraz częściej ćwiczą tresurę estońskich psów gończych na specjalnych bazach treningowych. Taka troskliwa pielęgnacja pozwala zachować zdrowie pupila i pozostawić zwierzęta leśne bez zmniejszania ich liczebności. To wyspecjalizowane miejsce, w którym znane są już dzikie małe zwierzęta.

Z reguły podczas treningu nauczyli się zręcznie i szybko uciekać od psów gończych. W takiej sytuacji nikt nie cierpi. Małe zwierzę ucieka, pozostaje nienaruszone. Estoński pies gończy usatysfakcjonowany swoimi umiejętnościami łowieckimi spokojnie wraca do domu do następnego treningu.

Jeśli potrzebujesz szczeniaka, najlepiej zabrać go w wieku 45 dni. Pożądane jest, aby szczeniak był zaszczepiony. Szczeniak musi mieć dobre zdrowie i dobry rodowód. Ważne jest, aby zabrać szczeniaka o dobrej fizjologii, rasowego, który w przyszłości nie straci swoich walorów użytkowych. Gończe estońskie są odpowiednie dla osób prowadzących aktywny tryb życia. Psy potrzebują ciągłych długich spacerów.

Warto zabrać ze sobą zwierzaki do natury, do lasu, na grzyby, do wiejskiego domu. Ogary estońskie nie nadają się jako pies ozdobny. Zwierzęta mogą spokojnie żyć w zwykłej wolierze. Ze względu na krótki podszerstek lepiej nie trzymać psów gończych w chłodne dni.

Opieka

Jest to pies całkowicie bezpretensjonalny i opieka nad nim nie jest trudna. Tylko czasami wystarczy przeczesać włosy specjalnym grzebieniem z włosiem. Takie zwierzęta nie nadają się do trzymania w mieszkaniu. Jeśli zdecydujesz się kupić małego estońskiego psa gończego, zastanów się, gdzie w mieszkaniu zamieszka Twój cud.

Lepiej od razu ustalić miejsce w mieszkaniu dla małego przyjaciela. Dorastający szczeniak może z czasem stać się bardzo mało miejsca w mieszkaniu i zacznie gryźć twoje meble i rzeczy. Wychowanie psów gończych estońskich powinno odbywać się od pierwszych dni dziecka w domu. Nie zapomnij o regularnych i długich spacerach.

Dieta optymalna

Jak karmić estońskiego psa gończego, aby rósł silny, zdrowy i odporny?? Mogą jeść dobrze i na mieszanym systemie żywienia. Całkowite wyeliminowanie naturalnego pokarmu uniemożliwia psu dobre samopoczucie, życie i rozwój. Jeśli zdecydujesz się karmić swojego zwierzaka jedzeniem, niech podstawą diety będzie sucha karma, a reszta - mięso, mleko, warzywa, płatki zbożowe.

Dziś sucha karma premium jest w stanie zaspokoić wszystkie potrzeby zwierzaka w zakresie witamin i minerałów.

Nie należy stosować tańszych pasz, zawierają dodatki aromatyczne i konserwanty, a ich skład znacznie różni się jakością surowców od pasz premium. Estońskiego psa należy karmić 2-3 razy dziennie. Szczenięta jedzą 4 razy dziennie. Szczenięta do 2 miesiąca życia potrzebują tylko mleka. Jak widać, estoński pies gończy jest bezpretensjonalny w diecie.

Możliwe choroby

Ten:

• wścieklizna;
• piroplazmoza;
• artretyzm;
• dysplazja stawu biodrowego.

Recenzje tych zwierząt są zwykle najlepsze, a nawet entuzjastyczne. Myśliwi doceniają je za wyjątkowe walory łowieckie, a hodowcy estetów zachwycają się ich niezwykłą urodą i szlachetnością. Jeśli udało ci się usłyszeć złe recenzje, najprawdopodobniej pies nabył tę postać z powodu niewłaściwego wychowania.

Galeria zdjęć

Wideo „Świat zwierząt”

Ten film będzie opowiadał o estońskim psie gończym. Kanał - pies alfa.