Ważne informacje o tym, jakie szczepienia otrzymuje twój pies

Współczesna weterynaria odniosła sukces nie tylko w leczeniu, ale także w zapobieganiu chorobom zakaźnym zwierząt. Szczepienie psów jest jedną z najskuteczniejszych metod zapobiegania groźnej infekcji u zwierzaka. Przestrzeganie harmonogramu szczepień, właściwe przygotowanie do szczepień, wybór bezpiecznego leku to klucz do ochrony czworonożnego przyjaciela przed wieloma infekcjami, w tym niebezpiecznymi dla człowieka.

Czy muszę się zaszczepić?

Pytanie o konieczność szczepienia pojawia się przed właścicielem z reguły po kilku dniach pobytu długo oczekiwanego szczeniaka w domu. W ostatnich latach wśród populacji panuje opinia, że ​​sztuczne uodpornianie jest szkodliwe, osłabia obronę organizmu i jest niebezpieczne dla zdrowia, a nawet życia zwierzaka. Takie nieporozumienia prowadzą z reguły do ​​zakażenia zwierząt domowych patogenami i często kończą się śmiercią.

Nowoczesne leki biologiczne aktywnie chronią psy przed powszechnymi infekcjami, takimi jak dżuma drapieżników, parwowirusowe zapalenie jelit, zakaźne zapalenie wątroby. Wirusy chorobotwórcze, dostające się do organizmu, szybko uszkadzają układy i narządy. Przebieg dżumy, infekcja parwowirusem jest często ostra. Leczenie infekcji wirusowych jest nieskuteczne.

Sama plaga drapieżników co roku zabiera setki tysięcy bezdomnych zwierząt i psów, których właściciele zaniedbali szczepienia.

Polecamy poczytać o zapalenie płuc u psów. Poznasz przyczyny choroby, rodzaje zapalenia płuc, objawy, rozpoznanie, metody leczenia.
A tutaj więcej o katarze u psów i kotów.

Rozkład szczepień według wieku

Środki mające na celu ochronę zwierzaka przed chorobami zakaźnymi rozpoczynają się w młodym wieku i trwają przez całe życie zwierzęcia. Szczepienie według wieku wiąże się z osobliwościami kształtowania się układu odpornościowego zwierzęcia. Szczenię w pierwszych tygodniach życia chronione jest matczynymi immunoglobulinami i nie wymaga specjalnej ochrony.

Pierwsze szczenięta

Odporność na siarę utrzymuje się u niemowląt do 8 tygodnia. W związku z tym niepraktyczne jest szczepienie wcześniej niż w tym okresie. Pierwsze szczepienie podaje się szczeniętom w wieku 8-10 tygodni. Jednocześnie immunizacja ma na celu ochronę przed infekcjami, takimi jak dżuma drapieżników, zakaźne zapalenie wątroby, paragrypa, infekcja adenowirusem i leptospiroza.

Ponowne szczepienie (powtórne podanie preparatu biologicznego) wykonuje się po 14 – 21 dniach w zależności od wybranego szczepienia zgodnie z instrukcją.

Należy zachować ostrożność podczas uodparniania starszych zwierząt powyżej 8 roku życia. Obecność poważnych chorób przewlekłych może być przyczyną odmowy szczepień. Nie ma ograniczeń dotyczących wprowadzania szczepionki przeciwko wściekliźnie.

Zapobieganie wściekliźnie jest obowiązkowe dla właściciela, co jest zapisane w ustawodawstwie kraju. Szczepienie przeciw wściekliźnie podaje się zwykle raz w roku. W takim przypadku do paszportu weterynaryjnego psa wpisuje się datę, numer i serię szczepionki. Ta informacja jest niezbędna w przypadku podejrzenia, że ​​zwierzę zostało zakażone niebezpiecznym wirusem.

Aby uzyskać informacje na temat szczepień dla szczeniąt i dorosłych psów, obejrzyj ten film:

Od tego momentu szczepienie czworonożnego zwierzaka przeprowadza się raz w roku. Standardowy harmonogram profilaktycznych środków przeciwzakaźnych może zostać zmieniony przez lekarza weterynarii w zależności od sytuacji epizootycznej na danym obszarze.

Często eksperci zalecają właścicielom stosowanie specjalnych szczepionek, na przykład „Nobivak Pappi DP”, dla szczeniąt w wieku 3 - 4 tygodni. W takim przypadku szczepienie jest częścią kompleksowego programu szczepień dla zwierząt domowych.

Co na pewno warto wstrzykiwać

Ustawodawstwo weterynaryjne wprowadza obowiązkowe szczepienia zwierząt domowych, w tym psów przeciwko wściekliźnie. Choroba wirusowa jest śmiertelna dla ludzi. W związku z tym właściciele muszą przyjąć odpowiedzialne podejście do zapobiegania.

Na szczepieniu przeciw wściekliźnie dokonuje się odpowiedniego wpisu w paszporcie weterynaryjnym z podpisem lekarza i jego imienną pieczęcią (lub pieczęcią placówki weterynaryjnej). Bez tego znaku zwierzę nie jest wpuszczane na imprezy wystawiennicze, zabronione jest podróżowanie ze zwierzęciem za granicę. Odpowiedzialni hodowcy psów nie pozwalają psom na kojarzenie się bez szczepienia, nie zabieraj ich na nadmierną ekspozycję.

Szczepionka przeciwko wściekliźnie jest produkowana przez producentów krajowych i zagranicznych. Lek może mieć postać monoszczepionki (chroni tylko przed wirusem wścieklizny) oraz poliszczepionki np. Nobivac RL - szczepionki chroniącej psa przed wścieklizną i leptospirozą.

• Uodparniając starszego psa, właściciel powinien przeprowadzić profesjonalne badanie kliniczne w celu zidentyfikowania przewlekłych patologii. Twój lekarz weterynarii generalnie zaleci wykonanie CBC i badania moczu w celu oceny stanu zdrowia Twojego zwierzęcia.
• Bezpośrednio przed wstrzyknięciem leku pies poddawany jest termometrii.

W przypadku szczepienia szczeniaka po raz pierwszy, weterynarze zdecydowanie odradzają iść na zewnątrz i unikaj kontaktu z innymi zwierzętami.

Często zdarza się, że właściciel nie wie, czy zwierzę zostało zaszczepione. Dzieje się tak, gdy pies jest odbierany na ulicy lub zwierzę nie ma żadnych śladów w paszporcie weterynaryjnym. W takiej sytuacji lekarze weterynarii zalecają wykonanie testów w celu określenia miana przeciwciał na konkretny czynnik wywołujący zakażenie. Pozwoli to uniknąć przeciążenia układu odpornościowego zwierzęcia wielokrotnymi szczepieniami.

Kiedy kategorycznie niemożliwe jest szczepienie

Tylko klinicznie zdrowe zwierzęta mogą być dopuszczone do immunizacji. Weterynarze zdecydowanie zalecają powstrzymanie się od szczepień w następujących przypadkach:

• 

  Lekarze weterynarii odradzają właścicielom opuszczanie placówki zaraz po zastrzyku. Ze zwierzęciem należy przebywać w murach kliniki przez 20-30 minut, aby upewnić się, że nie ma negatywnej reakcji ze strony organizmu.

  W przypadku powikłań poszczepiennych stosuje się leki przeciwhistaminowe, na przykład Suprastin, Tavegil. Wstrząs anafilaktyczny wymaga pilnej resuscytacji.

  Przegląd szczepionek

  W praktyce weterynaryjnej stosuje się żywe i nieożywione preparaty biologiczne. Według składu szczepienia dzielą się na szczepionki mono- i poliwalentne. Przedstawicielem monoszczepionki jest przeciw wściekliźnie, która ma antygeny przeciwko tylko przeciwko wściekliźnie.

  

  Preparaty francuskiej produkcji Eurican i amerykańskiej firmy Pfizer również podzielone są na serie i posiadają w swojej linii mono- i poliszczepionki.

  Preparaty biologiczne produkcji krajowej są nie mniej skuteczne: NPO „Narvak”, LLC „Biocenter” i CJSC Firma NPViZTs „Vetzverocenter”. Najczęściej stosowana domowa szczepionka przeciw wściekliźnie Rabikan, wielowartościowe leki z serii Multican i Asterion.

  Skuteczność szczepienia w dużej mierze zależy od spełnienia warunków i trwałości leku. W związku z tym właściciele powinni ubiegać się o usługi weterynaryjne tylko w wyspecjalizowanych zweryfikowanych instytucjach.

  Koszt leków

  Cena emisji jest ważnym aspektem dla posiadaczy czworonożnych pupili. Zwykle, leki krajowe są tańsze niż importowane, a szczepienie rosyjską szczepionką poliwalentną kosztuje około 200-300 rubli. Szczepienie obcym lekiem będzie wymagało od właściciela od 600 do 1000 rubli. Wizyta weterynarza w domu jest płatna osobno.

  Jeśli chodzi o szczepionkę przeciwko wściekliźnie, rządowe stacje kontroli chorób zwierząt zapewniają bezpłatne szczepienia przeciwko wściekliźnie. Do szczepienia stosowany jest lek domowy.