Top 10 najbardziej niebezpiecznych ras psów

Pies rasy Bandog ma wysoki próg bólu, a przy odpowiednim wychowaniu niesamowitą cechą jest odróżnienie zwykłego lub żartobliwego zachowania ludzkiego od niebezpiecznego i groźnego

Rottweiler

Rottweiler jest psem usługowym, który w różnych czasach był używany do pilnowania i prowadzenia bydła, transportu towarów, walk psów, ochrony mienia itp. D. Ze względu na specyfikę „zawodów” hodowcy nie zachowali w rottweilerach najlepszych psich cech. Zwierzęta te wyróżniają się niezależnym usposobieniem, czujnością i podejrzliwością. Przy niewłaściwej socjalizacji sprawia to, że towarzysz jest nieprzewidywalny i okrutny: zdarzają się przypadki, gdy rottweilery gryzą właścicieli, którzy właśnie przechodzili obok, gdy psy spały. Rasa ma skłonność do dominacji i wymaga wczesnej socjalizacji. Doświadczeni właściciele poradzą sobie bez przewodnika psa, ale jeśli masz problemy, lepiej skontaktować się ze specjalistą.

W latach 1982-2014 w USA i Kanadzie odnotowano 535 ataków Rottweilera na ludzi, z których 85 zakończyło się śmiercią, a 296 poważnymi obrażeniami. Rasa zajęła drugie miejsce na liście najbardziej agresywnych psów.

Rasa została nazwana na cześć niemieckiego miasta Rottweil, to tam pojawiły się te psy i rozwinęły się ich główne cechy

Amerykański Pit Bull Terrier

Pit Bull Terrier to jeden z najniebezpieczniejszych psów. W latach 1982-2014 w Stanach Zjednoczonych i Kanadzie miało miejsce 3397 ataków. 295 z nich zginęło, w kolejnych 2110 ofiar zostało rannych. Są to nie tylko duże i agresywne, ale także słabo wyszkolone psy, które są w stanie zaatakować zarówno nieznajomego, jak i właściciela. Pit Bull Terriery można uspołeczniać, ale powinieneś zacząć od najmłodszych lat. Pożądana jest pomoc przewodnika psa. Rasa jest zabroniona do hodowli w wielu krajach Europy Zachodniej.

Australia zakazuje importu pitbulli i kastruje wszystkie istniejące pitbulle w kraju, aby powoli wykorzenić populację psów

Wilczak

Volkosob to zbiorowa nazwa wszystkich hybryd wilków i psów. W Rosji takich towarzyszy często używa się na granicy jako urzędników. Socjalizacja takich zwierząt jest trudna, wymagana jest pomoc przewodnika psa. Ogólnie natura i zachowanie wilczych psów są nieprzewidywalne, wiele zależy od wychowania, ale takie hybrydy są utożsamiane z dzikimi zwierzętami, dlatego nie zaleca się trzymania ich w domu.

Wykopaliska archeologiczne udowodniły niejednokrotnie: ludzie od dawna próbowali skrzyżować udomowionego psa z dzikim wilkiem - skamieniałe szczątki wyników takich eksperymentów naukowcy odkryli w pochówkach mających co najmniej 10 000 lat

Pies kanarek

Canary Dog to skrzyżowanie pasterza z mastifem. Obecnie jest używany jako strażnik. Po mastifie pies ten odziedziczył nie tylko imponujący rozmiar i potężną szczękę, ale także agresywność. Dog niemiecki jest trudny do wyszkolenia, tylko doświadczeni właściciele poradzą sobie z jego szkoleniem i socjalizacją, reszta będzie potrzebować pomocy przewodnika psa. Hodowla jest zabroniona lub ograniczona w Australii, niektórych stanach USA i we Włoszech.

Psy w rasie są bardzo zróżnicowane – wynika to z faktu, że istnieje wiele linii, które nie przecinają się genetycznie

Dogo argentyńskie

Rasa została opracowana do polowania na kuguary, dziki i inne duże zwierzęta. Ten pies łączy w sobie wytrzymałość, siłę i szybkość. Praktycznie nie odczuwa bólu, dlatego podczas ataku ofiara bardzo niechętnie puszcza. Generalnie przewodnicy psów opisują tę rasę jako posłuszną i przyjazną, ale takie zwierzę zdecydowanie potrzebuje socjalizacji i edukacji. Doświadczony właściciel sam poradzi sobie z psem. Ważne jest, aby nauczyć swojego zwierzaka poprawnie obliczać siłę i nigdy nie kierować go przeciwko ludziom. Nawet przy odpowiednim wychowaniu pies pozostaje agresywny w stosunku do innych zwierząt. Rasa jest zabroniona do rozmnażania w Hiszpanii, Rumunii, Norwegii, Turcji, Izraelu, Portugalii oraz w niektórych innych krajach.

Średnia długość życia doga niemieckiego, jeśli jest odpowiednio utrzymana, wynosi 14-16 lat, co jest wartością bardzo wysoką jak na dużego psa

Mastif neapolitański

Mastiff jest psem stróżującym i stróżującym, ale w starożytności był używany jako pies bojowy. Fałdy skórne pomogły zwierzętom uzyskać dodatkową ochronę. Przy odpowiednim wychowaniu towarzysz stanie się oddanym ochroniarzem i stróżem. Jednak wystarczy jeden błąd w edukacji, aby zwierzę stało się niekontrolowanym tyranem. Nawet doświadczonym właścicielom wskazane jest regularne odwiedzanie przewodnika psa w celu uregulowania procesu socjalizacji i szkolenia. Psy są bardzo niebezpieczne ze względu na swoje rozmiary, siłę i nieustraszoność. Rasa nie jest hodowana w Rumunii, Singapurze i niektórych stanach Ameryki.

W 2004 roku wydarzyło się niezwykłe wydarzenie: Herkules, Mastif Neapolitański, został wpisany do Księgi Rekordów Guinnessa - miał niezwykle dużą wagę - 128 kilogramów

brazylijski fila

Brazylijska Fila to rodzaj Mastiffa. Te psy są uważane za jedne z najlepszych psów stróżujących. Ze względu na specyfikę „pracy” u zwierząt zachowują podejrzliwy stosunek do obcych, niezależność i umiarkowaną agresję. Jednocześnie jest to najlepszy ochroniarz: przy odpowiednim wykształceniu miłość psa do właściciela staje się patologiczna. Możesz uspołecznić tę rasę, można ją wyszkolić, ale niedoświadczeni właściciele nie powinni dostawać Brazylijczyka. Ten pies rzadko zatrzymuje się podczas ataku, więc stanowi śmiertelne zagrożenie. Fila dobrze rozumie, gdzie znajdują się najważniejsze narządy. Rasa ta nie jest hodowana w Hiszpanii, Danii, Norwegii, Wielkiej Brytanii, Turcji i niektórych innych krajach.

Mastif brazylijski jest psem bardzo lojalnym – w Brazylii jest nawet takie powiedzenie: „Wierny jak fila!"

Tosa Inu

Tosa Inu to japoński Mastif. Rasa należy do rasy walczącej i nadal bierze udział w bitwach. Pies jest genetycznie wpisany w agresję wobec innych zwierząt. Przedstawiciele rasy mogą być socjalizowani, ale pod kilkoma warunkami. Po pierwsze, program szkolenia musi być opracowany z przewodnikiem psa. Po drugie, właściciel musi być osobą, która miała już doświadczenie w hodowli psów bojowych. Po trzecie, właściciel musi być prawie cały czas blisko zwierzęcia i często nim chodzić. Jednak nawet dobrze wychowany pies nie powinien być pozostawiony sam na sam z małymi dziećmi, ponieważ nie tolerują one rodzinnego traktowania.

Głównym warunkiem procesu szkolenia jest zdobycie pozycji lidera w stosunku do psa

chow chow

Chow Chows może wydawać się wielu słodkim młodym, ale w rzeczywistości tak nie jest. Wychowywanie i wychowywanie takiego psa to ciężka praca. Trudno się z nimi towarzysko. Doświadczony właściciel może sobie poradzić, choć w niektórych przypadkach nadal potrzebna jest pomoc przewodnika psa, a początkujący ma niewielkie szanse. Są to bardzo kapryśne psy, które starają się kontrolować swoich właścicieli i nie tolerują znajomego traktowania. Są nieprzewidywalne i agresywne. W statystykach ataków w Stanach Zjednoczonych i Kanadzie zajmują 8. miejsce, a przytłaczająca większość incydentów dotyczy dzieci. Chow Chow jest zabroniony w niektórych stanach USA.

Chow doskonale rozumie wszystkie polecenia i słowa, których go nauczyłeś, ale wykonuje tylko te, które w danej chwili uważa za odpowiednie

Oczywiście przedstawiciele najniebezpieczniejszych ras nie zawsze dorastają jako zabójcy. Jednak ważne jest, aby zrozumieć, że wychowywanie takich psów jest znacznie trudniejsze. Jeśli nie jesteś gotowy na regularne treningi z przewodnikiem psa, ściśle przestrzegaj programu rodzicielskiego i nadal masz szansę na uzyskanie nieprzewidywalnego wyniku, lepiej preferuj inne rasy.