Odmiany i objawy zapalenia jelit u szczeniąt i psów dorosłych

Przyczyny rozwoju choroby

Czynnikami sprawczymi zapalenia jelit są drobnoustroje chorobotwórcze, które powodują zapalenie przewodu pokarmowego i zniszczenie błon śluzowych przewodu pokarmowego. Wirusy namnażają się bardzo szybko, a układ odpornościowy nie ma czasu na natychmiastowe wytworzenie wystarczającej ilości przeciwciał.

Z reguły zwierzę zaraża się zapaleniem jelit od innych zwierząt. Bakterie chorobotwórcze znajdują się w ich ślinie, moczu, odchodach, wymiocinach. Czynniki, które mogą wywołać chorobę to:

• niewłaściwie skomponowana dieta;
• brak szczepień;
• osłabiona odporność;
• choroby towarzyszące.

Psy w wieku od 2 miesięcy do 1 roku są zagrożone. Wielkość, płeć i rasa zwierzęcia nie wpływają na możliwość infekcji. Jeśli szczenięta urodziły się od nieszczepionej suki, szansa na przeżycie wynosi tylko 20%.

Wideo „Leczenie zapalenia jelit u psów”

Ten film wyjaśnia, jak leczyć zapalenie jelit u zwierząt domowych.

Odmiany i objawowe objawy zapalenia jelit

W zależności od rodzaju patogenu rozróżnia się kilka rodzajów zapalenia jelit. Znajomość oznak i objawów każdego z nich jest niezbędna do prawidłowego planu leczenia.

Parwowirus

Zapalenie jelit tej odmiany jest bardzo podstępne, ponieważ pies nie ma żadnych objawów w pierwszych dniach. Bardzo trudno jest podejrzewać początek choroby, co prowadzi do wysokiej śmiertelności wśród szczeniąt w ciągu pierwszych 3 dni. Objawy postaci parwowirusa są następujące:

• ból przy palpacji brzucha;
• wymioty, biegunka z zanieczyszczeniami krwi;
• cuchnący zapach.

Zwierzę całkowicie traci apetyt, przestaje pić, źle śpi. Organizm szybko się odwadnia i wyczerpuje. Zwierzę staje się słabe, koordynacja jest osłabiona i pojawiają się drgawki.

Bakteryjny

Chorobę wywołują bakterie chorobotwórcze: Salmonella, Campylobacter, Clostridia. Pierwsze objawy pojawiają się w ciągu 24 godzin od zakażenia. Choroba jest niebezpieczna, ponieważ może przenosić się z psa na człowieka. Objawy bakteryjnego zapalenia jelit:

• ciężka biegunka, czasami z zanieczyszczeniami krwi;
• wymiociny;
• ból brzucha;
• bulgotanie w jelitach;
• gorączka;
• brak apetytu;
• letarg, apatia;
• odwodnienie;
• wychudzenie.

Łagodną postać choroby leczy się w domu ścisłą dietą. Złożone przypadki wymagają interwencji lekarza weterynarii, który zaleci odpowiedni plan leczenia.

W przypadku bakteryjnego zapalenia jelit zwierzę nie powinno otrzymywać leków na biegunkę, ponieważ bakterie chorobotwórcze nie mogą być wydalane z organizmu.

Koronawirus

Zapalenie jelit wywołane koronawirusem jest znacznie łatwiejsze niż parwowirus. Objawy są podobne, ale mniej wyraźne – w wymiocinach i kale nie ma zanieczyszczeń krwi. W zależności od stopnia zaawansowania choroba dzieli się na dwie formy:

1. Ostry. Pierwsze oznaki pojawiają się 2-5 dni po wniknięciu wirusa do organizmu psa. Często zapalenie jelit nasilają współistniejące infekcje wywołane przez bakterie chorobotwórcze.
2. Łatwo. Objawy są łagodne, a czasem całkowicie nieobecne. W niektórych przypadkach sam układ odpornościowy zwierzęcia radzi sobie z patogennym wirusem. Wystarczy, że chory zwierzak zorganizuje ścisłą dietę i pije dużo płynów.

Niewirusowy

Zapalenie jelit nie zawsze jest powodowane przez wirusy lub bakterie. Czasami jest to spowodowane czynnikami zewnętrznymi, takimi jak niedożywienie lub robaki. Dorosłe lub osłabione psy są zagrożone.

Choroba dotyka zwierzęta karmione „ze stołu”. Jeżeli dieta składa się z tłustego, wędzonego pokarmu, doprawionego solą i przyprawami, w przewodzie pokarmowym zwierzęcia tworzy się sprzyjające środowisko dla bakterii chorobotwórczych. Helminthiasis przyczynia się również do rozwoju zapalenia jelit. Pasożyty nie tylko niszczą ściany jelit, ale także znacznie osłabiają odporność psa.

Symptomatologia choroby jest podobna do postaci wirusowych, ale jest mniej wyraźna:

• biegunka;
• wymiociny;
• utrata apetytu;
• letarg.

Zapalenie jelit u szczeniąt

Psy w wieku od 2 tygodni do 1 roku życia częściej tolerują zapalenie jelit niż zwierzęta dorosłe. Ponieważ wszystkie procesy w rosnącym ciele przebiegają bardzo szybko, śmierć szczeniąt jest znacznie częstsza. Okres wylęgania parwowirusów i koronawirusów to tylko 24-72 godziny, a śmierć zwierzęcia może nastąpić już w pierwszym dniu zakażenia.

Moment odstawienia matki od piersi jest najbardziej niekorzystny. Podczas gdy szczenięta żywią się mlekiem matki, do ich organizmu dostaje się wystarczająca ilość przeciwciał, które mogą zwalczać wirusy. Gdy tylko kończy się karmienie, ich liczba gwałtownie spada.

Ryzyko rozwoju zapalenia jelit u szczeniąt wzrasta w następujących przypadkach:

• brak szczepień dla rodziców;
• z czasem nie przeprowadzono odrobaczenia matki i potomstwa;
• gwałtowna zmiana środowiska i diety.

Diagnostyka i leczenie

Przed postawieniem dokładnej diagnozy zwierzęciu nie należy podawać żadnych leków. Tylko lekarz weterynarii może określić postać choroby i przepisać niezbędny plan leczenia. Aby to zrobić, wykonuje następujące manipulacje:

• bada psa i dotyka jego brzucha;
• mierzy temperaturę ciała;
• pobiera krew, mocz, kał do analizy;
• przeprowadza ultradźwięki narządów wewnętrznych.

Leczenie zwykle odbywa się w domu. Hospitalizacja jest konieczna tylko w przypadku ostrych postaci zapalenia jelit.

Terapia przeciwwirusowa

Terapia przeciwwirusowa ma na celu zwalczanie drobnoustrojów chorobotwórczych. Jego głównym celem jest niszczenie wirusów poprzez blokowanie ich reprodukcji. Leki przeciwwirusowe i immunostymulujące są przepisywane choremu psu:

1. Surowice przeciwwirusowe. Dla psów o wadze do 5 kg wystarczy 2-3 ml preparatu. Jeśli zwierzę jest większe, dawka jest podwojona.
2. „Fosprenil”. Zakres dawkowania od 0,1 do 2 ml. Zależy od wagi zwierzęcia i drogi podania (doustnie, domięśniowo, dożylnie, podskórnie). Lek przyjmuje się ściśle według schematu przepisanego przez lekarza.
3. „Immunofan”. 1 ml immunostymulanta wstrzykuje się domięśniowo lub podskórnie 1 raz dziennie. Przebieg leczenia składa się z 5 zastrzyków, które powtarza się co drugi dzień.
4. „Cykloferon”. Zastrzyki podaje się podskórnie, dożylnie lub domięśniowo. Częstotliwość manipulacji zależy od ciężkości choroby. Dawkowanie zależy od wagi psa.

W połączeniu z podstawowymi lekami przepisywane są witaminy, antybiotyki i wspomagające produkty lecznicze.

Leczenie patogenetyczne

Terapia obejmuje szereg środków, które pomagają zwierzęciu szybciej wyzdrowieć z zapalenia jelit.

Nawodnienie to uzupełnienie płynów utraconych w wyniku choroby w organizmie. Zakraplacze są umieszczane, aż zwierzak zacznie sam pić. Najczęściej przepisywany „Trisol”, roztwór Ringera-Locke, mieszanina soli fizjologicznej, glukozy i kwasu askorbinowego.

Detoksykacja ma na celu usunięcie toksycznych substancji z organizmu, które powstały w wyniku żywotnej aktywności patogenów. Przeprowadza się go za pomocą „Gemodeza”, „Hydrolysin”, „Sirepar”. Równolegle przepisywane są leki hepatoprotekcyjne.

Konieczna jest terapia objawowa, aby wyeliminować objawy i poprawić ogólny stan psa. Obejmuje leki o różnych kierunkach:

• przeciwwymiotne: „Serenia”, „Tserukal”;
• hemostatyczny: „Vikasol”, „Etamzilat”;
• w celu utrzymania pracy układu sercowo-naczyniowego: „Cordiamin”, „Riboxin”, „Sulfocamfocaine”;
• antybakteryjny: „Cefazolina”;
• probiotyki: „Bactoneotim”, „Bioprotektyna”.

Prawidłowa dieta

W pierwszych dniach lepiej nie karmić chorego zwierzaka. Możesz wznowić posiłki dopiero po ustaniu wymiotów i pojawieniu się apetytu. Zwierzę przechodzi na ścisłą dietę, zmniejszając porcje i zmieniając dietę na częstszą (5-6 razy dziennie). Dieta powinna składać się z niskotłuszczowego bulionu i owsianki ryżowej. Jeśli organizm zaakceptował karmienie normalnie, można stopniowo dodawać chude mięso, kefir, gotowane warzywa. Karmienie psa jest surowo zabronione:

• kiełbasy i półprodukty;
• tłuste, słodkie produkty mączne;
• kości, podroby;
• pikantne, słone jedzenie.

Możesz wrócić do swojej zwykłej diety nie wcześniej niż miesiąc później.

Konsekwencje i rokowanie choroby

Nawet łagodne formy zapalenia jelit czasami prowadzą do poważnych powikłań. Często wyjeżdżają w ciągu roku, ale mogą towarzyszyć psu przez całe życie. Główne konsekwencje po chorobie to:

• opóźnienie rozwoju u szczeniąt;
• niepłodność u suk;
• choroby mięśnia sercowego;
• polipy na błonie śluzowej jamy ustnej;
• kalectwo.

Aby rokowanie było optymistyczne, choroba musi zostać zdiagnozowana na czas. Tylko właściwe leczenie może zmniejszyć ryzyko powikłań.

Zapobieganie zapaleniu jelit u psów

Aby pies nie był zagrożony, należy go zaszczepić w odpowiednim czasie. U zaszczepionego zwierzęcia szanse na „złapanie” wirusa maleją, a powstała choroba postępuje szybko i bez powikłań.

Szczenięta są szczepione według następującego schematu:

• po 4-6 tygodniach;
• 2-4 tygodnie po pierwszym szczepieniu;
• po 3 miesiącach;
• w wieku 6-8 miesięcy.

Po roku szczepionkę podaje się corocznie, po odrobaczeniu.

Szczepiąc zwierzaka należy pamiętać, że szczepionka nie daje stuprocentowej gwarancji. Higiena, zbilansowana dieta i okresowe wizyty weterynaryjne są niezbędne.