Jak wstrzyknąć psu?

Każdy właściciel psa spotkał się z sytuacją, w której zwierzę musi zostać przetransportowane na drugi koniec miasta dla jednego zastrzyku, a nawet do sąsiedniej osady. Ale te manipulacje można przeprowadzić niezależnie. Najważniejsze jest opanowanie techniki i przestrzeganie wszystkich zasad. Porozumiewawczy, jak wstrzyknąć psu?, możesz nie tylko zaoszczędzić czas i pieniądze, ale także uratować przyjaciela w przypadku zatrucia lub w innej sytuacji awaryjnej, gdy opóźnienie jest niedopuszczalne.

Przygotowanie do wstrzyknięcia

Aby ustawić lek, będziesz potrzebować:

• chusteczki nasączone alkoholem lub wacik nasączony alkoholem;
• bawełniana Piłka;
• medycyna, rozpuszczalnik do tego;
• strzykawka, najlepiej z dwiema igłami.

W przypadku psów o wadze do 5 kg pobiera się strzykawki insulinowe, jeśli nie trzeba wstrzykiwać lepkich oleistych roztworów, przez które taka igła nie przechodzi lub dawka leku nie przekracza 1 ml. W innych przypadkach preferowany jest instrument o pojemności 2-3 ml. W przypadku przedstawicieli dużych ras stosuje się strzykawki o pojemności 5-10 ml, ale starają się cieńsze igły (o ile pozwala na to lek).

Przed wstrzyknięciem dokładnie umyj ręce i potraktuj je środkiem antyseptycznym – np. chlorheksydyną. Zabronione jest dotykanie igły.

Uważnie przestudiuj instrukcje dotyczące przygotowania i przygotuj rozpuszczalniki. Zimne płyny podgrzewa się poprzez zanurzenie butelki w ciepłej wodzie (ok. 40°C) lub pozostawia na chwilę w temperaturze pokojowej. Zmniejszy to ból zwierzęcia i zapobiegnie powikłaniom. Badają również datę produkcji leku, aby upewnić się, że jest on odpowiedni, sprawdzają integralność opakowania, zgodność stężenia przepisanego przez lekarza weterynarii.

Uwaga! Gotowe do użycia roztwory powinny być wolne od osadów, a kolor powinien odpowiadać opisanemu w instrukcji. W przeciwnym razie stosowanie leku jest zabronione.

Następnie sprawdź strzykawkę. Pęknięcia na ciele, uszkodzenie igły jest niedopuszczalne. Jeśli wskazana jest data ważności, to po jej wygaśnięciu produkt nie jest używany. Rodzaj i pojemność strzykawki powinny odpowiadać lekowi i jego dawkowaniu, ale jednocześnie być nieco większe.

Jeśli to konieczne, lek miesza się, tocząc butelkę między dłońmi. Nie trzeba potrząsać pojemnikiem, aby do płynu nie dostało się powietrze.

Następnie postępują w tej kolejności:

1. Z butelki zdejmuje się metalową nakrętkę.
2. Przetrzyj pokrywkę chusteczką nasączoną alkoholem.
3. Igła przebija pokrywkę lub odcina szklany blat ostrzem.
4. Podłącz strzykawkę.
5. Uzyskaj wymaganą dawkę.

Wiele leków ma postać proszku i przed użyciem należy je rozcieńczyć. Następnie najpierw wciąga się rozpuszczalnik do strzykawki, następnie wstrzykuje się go do ampułki z proszkiem i miesza do całkowitego rozpuszczenia środka.

Następnie należy sprawdzić, czy do środka dostało się powietrze. Aby to zrobić, delikatnie postukaj strzykawkę paznokciem. Jeśli powietrze było w cieczy, unosi się na powierzchnię. Następnie naciśnij tłok, aż z igły wypłynie kilka ciągłych kropel płynu.

Wideo - Jak rozcieńczyć narkotyki

Podskórne wstrzyknięcie leku

Wstrzyknięcie podskórne najczęściej wykonuje się w kłębie. Jest to obszar na ciele psa, w którym zbiegają się łopatki przednich kończyn. Lokalizacja ma wiele zalet: nie można dotknąć dużych naczyń krwionośnych i nerwów. Minimalizuje to prawdopodobieństwo zranienia zwierzęcia. Na ogół podskórne podawanie małych dawek jest możliwe na dowolnym obszarze skóry, gdzie skóra może zostać odciągnięta. Wadą tej metody jest to, że substancje czynne są przy tym podawaniu wchłaniane przez stosunkowo długi czas i powoli dostają się do krwiobiegu. Dlatego w nagłych przypadkach wstrzyknięcia podskórne nie są zbyt skuteczne.

To interesujące! Aby odwrócić uwagę od bólu, podczas wstrzyknięcia podskórnego osoba pomagająca przytrzymywać psa powinna chwycić dwoma palcami fałd pod pachą.

Wcześniej miejsce wstrzyknięcia było dezynfekowane. Skórę na kłębie zbiera się w „domek” i wprowadza się igłę w kierunku kręgosłupa, bliżej podstawy uformowanej fałdy, pod kątem 90 ° do niej. Przy odpowiednich czynnościach igła wydaje się wypadać, a płyn ze strzykawki swobodnie spływa.

Uwaga! W przypadku wszystkich wstrzyknięć strzykawkę wyciąga się pod tym samym kątem, pod którym została wstrzyknięta. Sterylną watę nakłada się na miejsce nakłucia na skórze i lekko dociska.

Wideo - Wstrzyknięcie podskórne psa

Wstrzyknięcie domięśniowe u psa

Gdy istnieje wybór między podaniem domięśniowym a podskórnym, dla początkującego lepiej wybrać podanie podskórne, zwłaszcza gdy nie ma absolutnie żadnego doświadczenia w wykonywaniu takich zabiegów. Bardzo często iniekcje domięśniowe kończą się kulawizną, zwłaszcza u przedstawicieli ras małych. Dodatkowo istnieje możliwość powstania ropnia. Jeśli kończyna tylna jest uszkodzona, wykonuje się zastrzyk w ramię kończyny przedniej.

Miejsce wstrzyknięcia jest dezynfekowane alkoholem medycznym. Strzykawka jest ustawiona pod kątem 90 °. Ostrym ruchem czubek igły wbija się w mięsień na głębokość około 5 mm, a lek ostrożnie wlewa się, wywierając nacisk na tłok. Mięsień nie zmieni pozycji, jeśli niezajęte ramię zostanie umieszczone pod udem. Bolesne zastrzyki wstrzykuje się powoli, z tą samą prędkością.

Po wstrzyknięciu zwierzaka zachęca się ulubionym przysmakiem, a jeśli jest to zabronione przez warunki terapii, to łagodnymi słowami i głaskaniem.

Uwaga! Pojedyncza dawka leku podawana w ten sposób nie powinna przekraczać 5 ml, nawet dla przedstawicieli dużych ras. Jeśli trzeba wstrzyknąć dużą dawkę, dzieli się ją na dwie części i wstrzykuje się do różnych mięśni.

Wideo - Domięśniowe wstrzyknięcie leku

Wstrzyknięcie dożylne przez cewnik

Ta metoda jest uważana za najskuteczniejszą w intensywnej terapii i jest to główna zaleta. Jednak bez cewnika zainstalowanego w ciele psa raczej trudno jest zrobić to samemu, bez specjalnych umiejętności.

Jeśli pies jest leczony, a cewnik jest umieszczany w łapie do odbioru, zadanie jest uproszczone. Przed wstrzyknięciem leku należy upewnić się, że urządzenie nie porusza się i znajduje się w naczyniu krwionośnym. Potwierdza się to przez wstrzyknięcie małej dawki roztworu chlorku sodu. Jeśli tłok porusza się ciasno, a w pobliżu miejsca instalacji urządzenia rozwija się obrzęk, to leku nie można wstrzyknąć. Musisz najpierw wymienić cewnik.

Nasadkę zdejmuje się z cewnika i dołącza się do niego strzykawkę z solą fizjologiczną. W celu spłukania do otworu wlewa się 2-3 ml roztworu, kolejne 2-3 krople - do portu. Następnie podłącza się strzykawkę wypełnioną lekiem i powoli wstrzykuje lek.

Uwaga! Leki podaje się bardzo powoli. Wysokie tempo podawania leku może następnie powodować wymioty u zwierzęcia.

Po każdym wstrzyknięciu urządzenie przepłukuje się solą fizjologiczną.

Wideo - Jak podawać leki dożylnie zwierzętom przez cewnik

Błędy wtrysku

Jednym z najczęstszych błędów jest: luźna igła. Igła „strzela” po naciśnięciu tłoka strzykawki. Dzieje się tak szczególnie często w przypadku wstrzykiwania lepkich płynów - na przykład tłustych witamin, leków przeciwbakteryjnych itp. P.

Osoby, które wcześniej nie wykonywały wstrzyknięć, mogą wbić igłę zbyt głęboko i przebić fałd skóry. Aby temu zapobiec, wstrzyknięcie wykonuje się nie na szczycie uformowanego trójkąta, ale prawie na jego podstawie.

Kolejny błąd - użycie tępego narzędzia. Bardzo często jedna igła jest pobierana zarówno do przekłucia wieczka butelki z lekiem, jak i do późniejszego wstrzyknięcia leku. Nie jest to konieczne, ponieważ zwierzę odczuje większy ból niż zwykle. Aby wstrzyknięcie powodowało minimalny dyskomfort, należy użyć dwóch igieł. Weterynarze również nie zalecają mieszania dwóch leków w jednej strzykawce.

Uwaga! Nie wszystkie leki są kompatybilne. Wprowadzenie różnych środków z tej samej strzykawki może wywołać u psa reakcję alergiczną.

Wideo - Jak rozpuścić preparaty w proszku

Metody podawania leku

Przed wstrzyknięciem leku należy dowiedzieć się, jaka droga podania jest przewidziana dla konkretnego leku.

Tabela 1. Jak podaje się niektóre leki.

Roztwory olejowedomięśniowo, podskórnieDrażniąceWprowadzany wyłącznie dożylnie (należy określić w instrukcji)WitaminyNie zaleca się wstrzyknięć domięśniowych, gdyż powodują bólZawieszeniaNie wstrzykiwany podskórnie ze względu na ryzyko infiltracji

Uwaga! Należy zachować ostrożność podczas domięśniowego wstrzykiwania roztworów olejowych, z wyłączeniem przedostania się do naczynia krwionośnego. Kropla takiego leku do krwiobiegu powoduje zator olejowy i śmierć zwierzęcia.

Dlatego przed podaniem leku należy sprawdzić, czy igła nie dostała się do naczynia krwionośnego. Po nakłuciu chusteczek tłok jest lekko przyciągany do siebie. Jeśli w strzykawce pojawi się krew, wybiera się inne miejsce wstrzyknięcia.

Komplikacje

Nieprzestrzeganie zasad przeprowadzania takich manipulacji jest obarczone komplikacjami. I zdarzają się nawet u osób z doświadczeniem.

Kalectwo

Pies może rozwinąć kulawiznę. Zwykle powikłanie objawia się bolesnymi wstrzyknięciami, podczas których zwierzę nawet skomle lub wybucha. Może to również dotyczyć nerwu.

W celu poprawy kondycji kilka razy dziennie delikatnie masuje się miejsce wstrzyknięcia ruchami masującymi zgodnie z ruchem wskazówek zegara i w przeciwnym kierunku. Jeśli guzek wyskoczył w miejscu wstrzyknięcia lub po dwóch dniach stan nie wrócił do normy, potrzebna jest pomoc lekarska.

Formacja infiltracyjna

W tkankach, w które wstrzyknięto wstrzyknięcie, czasami tworzy się naciek, czyli w tej strefie gromadzą się elementy komórkowe z domieszką krwi i limfy, czasami ropą.

Błędy, które powodują to zjawisko:

• wlew leku w to samo miejsce na ciele zwierzęcia;
• ignorowanie norm aseptyki i antyseptyki;
• niewłaściwe usunięcie igły podczas pracy z drażniącymi związkami;
• wlew drażniącego leku pod skórę lub do tkanki łącznej;
• stosowanie preparatów na zimno, zwłaszcza zawiesin, a także roztworów olejowych, leków biologicznych.

Aby uniknąć takiego powikłania, konieczna jest ciągła zmiana miejsca wlewów, nie wstrzykiwać podrażnień pod skórę. Przed użyciem preparaty są podgrzewane, szczególnie oleiste, aby uniknąć skurczu naczyń i przyspieszyć resorpcję roztworu. Naciek jest pochłaniany przez siatkę jodową lub ciepło.

Uwaga! Nie możesz ogrzać uszkodzonego obszaru, jeśli obrzęk stanie się bardziej swędzący. To jest powód kontaktu z weterynarzem.

Ropień

W wyniku tego powikłania w skórze powstaje jama, w której gromadzi się ropa. Jest również prawdopodobne, że rozwinie się ropowica – zapalenie ropno-rozlane.

Z miejscowym zapaleniem ropnym temperatura wzrasta, zwiększa się wielkość obrzęku, w pierwszym etapie staje się gęstszy. Pod koniec formowania formacja mięknie w centrum lub w kilku miejscach. Dotykając ropnia pies odczuwa ból. Zwierzę może mieć gorączkę, odmawia karmienia. Mogą wystąpić różnego rodzaju zaburzenia trawienia i odwodnienie.

Główne przyczyny powikłań są takie same - naruszenie norm aseptyki i antyseptyki, a także wlew leków do luźnej tkanki. Aby zapobiec ropniu, powinieneś:

• użyj nowej strzykawki do każdego produktu;
• stosować leki z ampułek, które są otwierane bezpośrednio przed użyciem;
• leczyć miejsce wstrzyknięcia alkoholem w celu podania dożylnego, dotętniczego, doszpikowego.

Na początkowym etapie ropień leczy się krótkimi blokami nowokainy, skorzystaj z innych możliwości fizjoterapii. W ostatnich etapach stosuje się metody chirurgiczne, oczyszczające jamę ropnia z ropy.

odniesienie. Krótka blokada nowokainy to uśmierzanie bólu, w którym lek jest wstrzykiwany wokół obszaru objętego stanem zapalnym.

Martwica tkanek

Jest to proces, w którym dochodzi do niszczenia i śmierci tkanek, z towarzyszącym powstawaniem pęcherzy, owrzodzeń. Pies odczuwa ból w miejscu wstrzyknięcia, rozwija się obrzęk i sinica skóry.

Martwica często powstaje po nieprawidłowym podaniu substancji drażniących. Aby temu zapobiec, należy sprawdzić drożność cewników, przez które wstrzykuje się leki.

Jeśli podczas podawania dożylnego lek wyleje się pod skórę, wówczas próbują wyciągnąć roztwór za pomocą strzykawki, a do zmiany wstrzykuje się nowokainę. Skutecznym środkiem jest zastosowanie zimnego kompresu.

Reakcja alergiczna

Zwykle występuje w odpowiedzi na wprowadzenie złej jakości, przeterminowanego leku lub nadwrażliwość na ten lek u zwierzęcia. Aby temu zapobiec, przed wprowadzeniem przeprowadza się test wrażliwości. Jeśli wystąpią objawy ostrej reakcji alergicznej - na przykład drgawki, zaburzenia oddychania, wówczas podawanie leku zostaje zatrzymane, stosuje się leki przeciwhistaminowe.

Więcej na temat alergie u psów możesz przeczytać na naszej stronie internetowej.

Zator naczyniowy

To nazwa powikłania, w którym w krwiobiegu znajdują się substancje obce dla tego środowiska, zwykle olej i powietrze. Powodują zablokowanie naczyń krwionośnych, upośledzenie krążenia krwi, upośledzenie funkcji oddechowej. Może prowadzić do śmierci.

Przyczyny zatorowości:

• przetwarzanie H₂O₂ (nadtlenek wodoru) miejsce wstrzyknięcia;
• wprowadzenie igły strzykawki z lekiem do światła naczynia;
• wstrzyknięcie oleistego preparatu do żyły.

Aby temu zapobiec należy wyprzeć powietrze z instrumentu, nie poddawać miejsca wstrzyknięciu nadtlenkiem wodoru i sprawdzić, czy naczynie nie jest przebite.

Jeśli naruszysz zasady podawania leków, mogą rozwinąć się inne powikłania - na przykład zapalenie żył i zapalenie żyły - odpowiednio zapalenie żyły i otaczających tkanek. Prawdopodobna jest również lipodystrofia, stan, w którym na ciele tworzą się doły z powodu rozpadu tkanki tłuszczowej w miejscach wstrzyknięcia. Aby tego uniknąć, konieczne jest zmienianie miejsc wstrzyknięć.

Dokładne opanowanie technik i przestrzeganie elementarnych zasad pomoże uniknąć niebezpiecznych konsekwencji.