Szkolenie labradorów: kurs ogólny w domu

Labrador to pies do towarzystwa, który potrzebuje miłości, uwagi, odpowiedniego szkolenia. Zwierzę musi nauczyć się podstawowych poleceń, bez których życie z aktywnym, silnym i towarzyskim psem może być trudne. Eksperci z żłobka mogą wyszkolić zwierzę, ale sam właściciel może wyszkolić labradora. Wysiłek zostanie nagrodzony doskonale wychowanym psem, wywołującym pełne szacunku zaskoczenie u otaczających go osób.

Przygotowując szkolenie, należy wziąć pod uwagę cechy charakteru labradora. Te psy są różne:

• żywotność i towarzyskość;
• zwiększona aktywność;
• figlarność;
• miłość do długich spacerów;
• dobra natura;
• brak agresji;
• wysoka inteligencja i pamięć;
• podatność;
• dobra umiejętność uczenia się.

Rasa ta była hodowana jako myśliwska, ale z czasem okazało się, że prawdziwym celem labradora jest towarzysz. Pies można wyszkolić tak, aby stał się dobrą „nianią” dla dziecka, a każdy członek rodziny może chodzić ze zwierzakiem – od malucha po staruszka czy osobę niepełnosprawną. Warto wziąć pod uwagę, że zły strażnik od psa nie zadziała. Będzie mógł zostać obserwatorem i stróżem, ale nie będzie odpowiedni dla agresywnych obrońców. Nie należy wychowywać psa na podwórku od miękkiego, inteligentnego psa, ograniczającego zdolności umysłowe zwierzęcia. Ale Labrador stanie się dobrą eskortą, szybko nauczy się przynosić rzeczy, towarzyszyć właścicielowi, pilnować zakupów. W razie potrzeby zwierzaka można nauczyć prostych sztuczek cyrkowych, labradory szybko je zapamiętują i chętnie wykonują, aby zadowolić ukochanego właściciela.

Trening musisz zacząć od podstawowych poleceń, stopniowo komplikując i rozszerzając program. Nie powinieneś liczyć na naturalny spryt i w ogóle nie szkolić psa. Duży głupi pies może przysporzyć wiele problemów sobie i innym, często takie psy padają ofiarą tragicznych wydarzeń.

Szkolenie odnosi się do zmuszania psa do wykonywania określonych czynności w zamian za smakołyk lub nagrodę. Trening uwzględnia naturalne cechy labradora. Reprezentantów tej rasy można się bardzo łatwo nauczyć, a trening można rozpocząć w każdym wieku.

Ogólne zasady szkolenia

Nauka musi być konsekwentna. Wskazane jest, aby trenować w tym samym czasie, a właściciel i pupil powinni być spokojni i gotowi do wspólnej pracy. Jeśli właściciel jest zirytowany lub się spieszy, lepiej odłożyć zajęcia, nie będą przydatne. Porady profesjonalnych przewodników psów pomogą osiągnąć sukces:

1. Polecenia wydawane są wyraźnym, głośnym, ale spokojnym głosem. Podczas pierwszych treningów ważne jest, aby poczekać, aż pies się skoncentruje i zwraca uwagę na właściciela.
2. Polecenie jest ważne, jeśli akcja została zakończona w ciągu kilku sekund. Pomoże to połączyć zamówienie, wykonanie i nagrodę poprzez wzmocnienie prawidłowej odpowiedzi.
3. Nie można wydawać wzajemnie wykluczających się lub uzupełniających poleceń. Powiedziawszy „Aport!„Nie spiesz się, aby krzyczeć” Siadać!„Lub” do mnie!"- zwierzak będzie zdezorientowany i nie będzie w stanie poprawnie odpowiedzieć na polecenie.
4. Jeśli pies zachowuje się niewłaściwie, należy natychmiast poprawić jego zachowanie. Na przykład podczas wykonywania polecenia „W pobliżu!»Pies nie powinien dążyć do przodu, ciągnąć za smycz, pozostawać w tyle lub nagle siadać. Jeśli pies jest uparty, trzeba go wziąć na krótką smycz lub trzymać za obrożę.

Wszyscy członkowie rodziny powinni być zaangażowani. Komunikują się również z psem, ważne jest, aby każdy znał zasady treningu i wyuczone komendy. Szkolenie ogólne jest przydatne dla pupila - zrozumie, że musi być posłuszny nie tylko właścicielowi, ale także wszystkim domownikom.

Wychowywanie szczeniaka: od czego zacząć?

Pierwszą rzeczą, jakiej uczy się szczeniak, jest socjalizacja. Koncentrując się na matce, przyzwyczaja się do osoby, dostraja się do komunikacji z nią. Polecenia są mimowolnie osadzane w podświadomości, nawet jeśli szczeniak nie rozumie ich znaczenia. Młody labrador przyzwyczaja się do załatwiania się w określonym miejscu, wie, gdzie są miski z jedzeniem i wodą, gdzie jest miejsce do spania. Im lepsza jest matka szczeniaka, tym więcej umiejętności nabędzie dziecko.

Rasowy Labrador Retriever przeprowadza się do nowego domu w wieku 3 miesięcy. W tym wieku szczeniak otrzymuje pierwsze szczepienia i zaczyna wychodzić. Trzy miesiące – czas, w którym zaczyna kształtować się charakter psa.

Na początku treningu pies musi mocno zapamiętać swoje imię. Dla labradora lepiej wybrać dźwięczny, niezbyt długi pseudonim, który nie pokrywa się z imionami członków rodziny i innych zwierząt. Nie nadużywaj czułych pseudonimów - wydłuży to proces zapamiętywania. Najlepiej byłoby, gdyby szczeniak podbiegł na pierwszy telefon, najpierw po smakołyk, a potem po prostu po aprobatę właściciela.

Ważny! Nie oczekuj, że szczeniak nauczy się wymaganego kursu w ciągu kilku tygodni. Przy odpowiednim rozpoczęciu nauka opanowania programu głównego może zająć nawet 6 miesięcy. Wszystko zależy od indywidualnych cech pupila i możliwości trenera.

Podstawowe zasady treningu szczenięcia to łagodność, konsekwencja, wytrwałość. Nie wolno nam zapominać o treningu przez tydzień, a potem starać się pilnie nadrobić stracony czas. Musisz szkolić swojego zwierzaka w spokojnym nastroju. Ważne, żeby się nie spieszyć, nie krzyczeć, nie mylić poleceń. Szczeniak musi jasno zrozumieć, czego chce właściciel. Nie powinieneś zmieniać słów, mówiąc zamiast „Do mnie!"" Chodź tutaj "lub" Chodźmy na spacer!". To zdezorientuje niedoświadczonego psa, nie będzie w stanie nauczyć się poleceń.

Tabela. Rozpocznij naukę umiejętności i poleceń dla szczeniaka labradora

Celebruj naturalne potrzeby na ulicy"Chodzić!"ProstyPo podstawowym cyklu szczepień (2 do 3 miesięcy)Nie podejmuj działań, które nie podobają się właścicielowi„Ugh!"KompleksOd 3 miesięcyIdź do właściciela"Dla mnie!"PrzeciętnyOd pierwszych dni pojawienia się w domuBezwarunkowo udaj się w wyznaczone miejsce (kanapa, pościel)"Miejsce!"PrzeciętnyOd pierwszych dni pojawienia się w domuUsiądź"Siedzieć!"PrzeciętnyOd 4 miesięcyPołóż się"Kłamać!"PrzeciętnyOd 4 miesięcyIdź za właścicielem po lewej stronie"Blisko!"KompleksOd 4 miesięcyPrzynieś przedmiot, który chcesz„Aport!"ProstyOd 3 miesięcyJednorazowe szczekanie"Głos!"ProstyOd 4 miesięcyUsiądź i połóż prawą łapę"Daj swoją łapę!"PrzeciętnyOd 6 miesięcy

Czas pierwszych treningów nie przekracza 10-15 minut. Szczeniak jest jeszcze za mały, szybko się męczy, uwaga jest rozproszona. Najlepiej szkolić swojego zwierzaka 2-3 godziny po jedzeniu, kiedy jest wystarczająco energiczne i gotowe do komunikacji. Ważne jest, aby zwierzę nie przejadało się, w przeciwnym razie stanie się ospałe i senne. Po treningu możesz pobawić się ze szczeniakiem lub pozwolić mu swobodnie biegać po ogrodzonym terenie.

Szkolenie dla dorosłych labradorów

Często szkolenie nie zaczyna się od najmłodszych lat, ale po ukończeniu przez psa pierwszego roku życia. Nie denerwuj się i nie myśl, że wszystko stracone. Inteligentny, chłonny i chętny do zadowolenia właściciela, pies do towarzystwa jest w stanie przejść szybki kurs w każdym wieku.

Jeśli szkolenie zostało rozpoczęte w odpowiednim czasie, a szczeniak poprawnie opanował podstawowe polecenia, możesz przejść do bardziej skomplikowanego programu. Na przykład postępując zgodnie z kolejnością "Miejsce!", labrador musi nie tylko iść do łóżka, ale siedzieć tam, gdzie wskaże właściciel. Po poleceniu „W pobliżu!»Pies powinien podążać za lewą nogą właściciela tak, aby głowa znajdowała się na wysokości uda. Gdy właściciel się zatrzymuje, zwierzak natychmiast siada, po wznowieniu ruchu wstaje i dalej idzie obok. Podczas wykonywania polecenia „Do mnie!„Pies powinien podejść do właściciela i usiąść przy jego lewej nodze.

Przy zaawansowanym treningu komenda jest ważna tylko wtedy, gdy zwierzę wykonało ją czysto, szybko i całkowicie. W tym przypadku dostaje poczęstunek i pochwałę. Czas treningu wzrasta do 40-60 minut. Najwygodniej trenować psa na specjalnym terenie lub nieużytku, gdzie można go bezpiecznie spuścić ze smyczy.

Zwykle labradory są wystarczająco inteligentne i starają się zadowolić właściciela. Ale czasami można spotkać zbyt wesołe, trudne do opanowania zwierzaki, do treningu, którym używają ścisłej obroży. Może być używany okazjonalnie, najlepiej pod okiem doświadczonego instruktora. Szkolenie to nie może być stosowane u psów poniżej 10 miesiąca życia. Ze ścisłym kołnierzem ćwiczą polecenie „Fu!", Ucząc rozkazów" Miejsce!„Lub” w pobliżu!»Nie jest używany.

Etykieta: co powinien umieć labrador?

Szczeniak, który regularnie wychodzi na zewnątrz, powinien nauczyć się komend „Przyjdź do mnie!„I” Fu!". Jeśli robi je niewyraźnie, pies nie może zostać wypuszczony ze smyczy. Będzie mogła swobodnie chodzić tylko w bezpiecznym, chronionym obszarze.

Bardzo ważne jest wyszkolenie młodego labradora w używaniu obroży i smyczy. Po raz pierwszy obrożę zakłada się w domu, szczeniak musi przyzwyczaić się do niezwykłych doznań. Kiedy jest mu wygodnie, do obroży przyczepiana jest smycz.

Po roku labrador musi przyzwyczaić się do mniej przyjemnego, ale niezbędnego przedmiotu psiego użytkowania - pyska. Bez niego duży pies nie będzie mógł pojawić się na ulicach, w parkach, jeździć w transporcie. Ważne jest, aby wybrać wygodny pysk, odpowiedni rozmiar, wykonany z miękkiej skóry. Uspokaja przechodniów i chroni samego psa przed nieodpowiednią reakcją, dodatkowo pysk zapobiegnie zbieraniu z ziemi śmieci lub pokarmu, który może być zatruty.

Ważny! Właściwie wyszkolony pies zna komendy „Blisko!”, „Siedź!", "Miejsce!"," Aport!". Tyle wystarczy na wygodne życie z pupilem, resztę zleceń realizujemy ze zwierzętami szkolonymi na ratowników, psy gończe, towarzyszące dzieciom czy przewodników dla osób niewidomych.

Doskonale wyszkolony labrador jest bardzo wygodny w życiu codziennym. Nie szczeka bez powodu, zachowuje się spokojnie pod nieobecność właściciela, nie jęczy, nie wyje, nie psuje domowych rzeczy. Kiedy się spotykasz, pies jest szczęśliwy, ale jest zachwycony zbyt gwałtownie. Zwierzę bardzo dobrze zna swoje miejsce, nie żebra przy stole, nie przeszkadza właścicielowi i pozostałym członkom rodziny, ale zawsze jest w pobliżu. Na spacerach pies nie ucieka bez pozwolenia, potrafi chodzić w pobliżu nawet bez smyczy. Nie szczeka ani nie skacze na inne psy, koty, samochody ani rowery. Obojętny i nieufny wobec obcych, nigdy nie zabiera jedzenia z cudzych rąk. Prawidłowo wychowany labrador jest zawsze przyjazny dla członków rodziny (w tym innych zwierząt) i nigdy nie wykazuje najmniejszej agresji.

Nauczanie podstawowe: kurs podstawowy

Jednym z głównych poleceń, których powinny nauczyć się najmniejsze szczenięta, jest „Fu!". Na spacerze rzadki pies oprze się kusząco pachnącemu kawałkowi lub innemu atrakcyjnemu przedmiotowi. Jednak takie znalezisko może być niebezpieczne dla zwierzęcia. Zespół może zacząć ćwiczyć w domu i naprawić to na podwórku lub na budowie. Głównym zadaniem jest odzwyczajenie zwierzaka od zbierania pokarmu z ziemi, poczęstunek można dostać tylko z rąk właściciela za jego zgodą i zgodą.

Przed szczeniakiem kładzie się smaczny kąsek. Kiedy sięga po smakołyk, trzeba lekko uderzyć w twarz zwiniętą gazetą. Nie boli, ale zniechęca. Akcji towarzyszy polecenie „Fu!". Kiedy szczeniak rezygnuje z prób zbierania jedzenia, jest traktowany i chwalony. Aby się skonsolidować, zespół jest wypracowywany codziennie, jego realizacja musi zostać doprowadzona do automatyzmu.

Następnym krokiem może być nauczenie psa, aby nie brał jedzenia od nieznajomych. Pomocnik bierze przysmak posypany pieprzem i podaje go szczeniakowi. Kiedy pies bierze jedzenie, właściciel powtarza „Fu!". Zwierzę gryzie smakołyk i wypluwa go, po czym trzeba go pochwalić. Aby utrwalić umiejętności, zespół pracuje z różnymi osobami.

Aby nauczyć komendy „Siądź!"Musisz położyć psa, podejdź do niego". Trzymając pupila jedną ręką za klatkę piersiową, drugą uciśnij dolną część ciała, mówiąc jednocześnie „Sit!". Kiedy szczeniak spełnia polecenie, jest chwalony i traktowany. Polecenie „Kłamstwo!»Wykonuje się w ten sam sposób. Najpierw zachęca się zwierzaka do siadania, a następnie, kontynuując lekkie uciskanie zadu, przenosi go do pozycji leżącej.

Polecenie „Blisko!»Jest ćwiczony podczas chodzenia. Pies zabierany jest na krótką smycz i prowadzony tak, aby środek jego ciała znajdował się przy lewej nodze właściciela. Od czasu do czasu właściciel mówi „Blisko!", chwali zwierzaka i daje mu smakołyk. Nie pozwól psu podskakiwać, zatrzymywać się lub przyspieszać.

Miejsce!„Umożliwi odesłanie psa do jego kąta podczas rodzinnych posiłków lub przybycia gości. Odpowiednio wyszkolony pies wykonuje to bezkrytycznie, to jeden z wyznaczników dobrego wychowania rasowego labradora. Po wydaniu polecenia szczeniak jest delikatnie, ale wytrwale zabierany do kuwety, trzymając ręką obrożę. Pies jest zachęcany smakołykiem, trzymając go w miejscu. Jeśli po zwolnieniu obroży pies opuści kuwetę, powtórz technikę. Po prawidłowym wykonaniu szczeniak pozostaje na miejscu, dopóki właściciel go nie zawoła.

Bez wyraźnego przyswojenia sobie komendy „Dla mnie”!»Labradora nie wolno spuszczać ze smyczy. Treningi zaczynają się w domu. Właściciel wyciąga rękę z smakołykiem, jednocześnie wołając psa po imieniu i powtarzając komendę. Gdy zwierzę się zbliża, jest traktowane i chwalone. Głównym zadaniem jest zachęcenie szczeniaka do wyjścia bez smakołyka, ale nie można go zostawić bez aprobaty.

Bardzo interesujące jest nauczenie zwierzaka polecenia „Głos!". Trzeba zmusić psa do szczekania, leczyć go i chwalić. Sprytny labrador wkrótce zrozumie, czego się od niego wymaga. Prawidłowe szczekanie powinno być jednorazowe, nie należy pozwalać zwierzęciu na radosny pisk. Lepiej jest wypracować komendę po tym, jak pies zrozumie rozkaz „Fu!". Próby niekontrolowanego szczekania bez polecenia należy natychmiast przerwać.

Dość lekkie i łatwe do zapamiętania polecenie - „Aport!". Wygodniej jest trenować umiejętność podczas chodzenia. Pożądane jest, aby pies nauczył się już poleceń „Fu!„I” do mnie!". Do treningu użyj ulubionej zabawki zwierzęcia: małej piłki, plastikowej kości, talerza do frisbee. Wystarczy niezbyt gruby sztyft o odpowiednim rozmiarze. Nie używaj miękkich zabawek, które szczeniak może szybko rozerwać. Doświadczeni instruktorzy radzą używać do transportu tego samego przedmiotu związanego z zespołem. Pomoże ci to szybko skonsolidować pożądaną umiejętność. Przedmiot zostaje rzucony na niewielką odległość, wydana komenda, szczeniak zostaje wypuszczony ze smyczy. Jeśli nie przyniesie aportu w ręce, musisz podejść i delikatnie go podnieść, nagradzając zwierzaka poczęstunkiem. Z biegiem czasu pies zrozumie, że zmiana zabawki na smaczny kawałek jest bardzo opłacalna.

Ważny! Polecenie „Aport!»Można ćwiczyć w wodzie. Labradory świetnie pływają, chętnie wskoczą do rzeki lub morza po swoją ulubioną zabawkę.

Ulubionym poleceniem każdego psa jest „Spacer!". Jest praktykowany na ogrodzonym terenie, który zapewnia zwierzęciu bezpieczeństwo. Szczeniak jest wyświetlany na smyczy, po kilku minutach zostaje usunięty, komenda „Spacer”!". W tym samym czasie możesz przećwiczyć polecenie „Dla mnie!", co pozwala na ponowne przypięcie smyczy i zabranie psa do domu. Tylko pies z obrożą i kagańcem może chodzić bez smyczy. Dozwolone jest usuwanie amunicji w naturze, w opuszczonym miejscu, tylko wtedy, gdy pies jest nienagannie posłuszny.

Jak nagrodzić labradora za posłuszeństwo??

Standardowa metoda szkolenia zakłada niewielką nagrodę za prawidłowe wykonanie polecenia. Pies dostaje mały smakołyk, na przykład specjalne duże granulki dla dużych psów, które można kupić w sklepie zoologicznym. Opcja alternatywna - kawałek sera, gotowane nerki lub wątróbka, suche herbatniki. Nie zaleca się karmienia kiełbasek, słodyczy i innych zakazanych produktów. Ważne jest, aby delikatność kroić bardzo drobno - labradory mają tendencję do nadwagi, nie można ich przekarmiać.

Ważny! Dając smakołyk, zwierzak musi być chwalony, powtarzając jego przydomek i wypowiadając czułe słowa spokojnym głosem. Z biegiem czasu nagroda „materialna” może zostać anulowana, ale konieczne jest chwalenie psa za inteligencję.

Właściciel podaje smakołyk z ręki, trzymając go w dłoni, aby pies mógł wygodnie wziąć smaczny kawałek bez upuszczania go. Nie możesz rzucać jedzeniem na podłogę, ponieważ podstawą psiej etykiety jest nie podnoszenie z ziemi nawet pachnących kawałków. Nie wolno ci dawać przysmaków innym osobom, nawet członkowie rodziny nie robią tego podczas treningu. Jeśli szkolenie odbywa się na miejscu, smaczne kąski są z góry wkładane do małej torebki w zamian za nagrodę. Nie podawaj zwykłej suchej karmy jako przekąskę – trening nie powinien kojarzyć się ze zwykłym posiłkiem.

Bardzo wygodny dodatek do treningu - kliker. Po naciśnięciu emituje lekkie kliknięcie, co oznacza, że ​​polecenie jest prawidłowe. Zaraz po tym zwierzak zostaje nagrodzony. Połączenie „polecenie-do-kliknij-leczenie” jest mocno zakorzenione w umyśle labradora, co przyspiesza naukę i czyni ją bardziej efektywną.

Jakiego szczeniaka wybrać?

Osoby planujące wytrenowanie labradora do określonych czynności muszą wybrać psy, które mają określone tendencje i temperament. Temperament, inteligencja, a także cechy właściwe rodzicom zwierzaka są ważne, ponieważ wiele cech jest dziedziczonych.

Podczas hodowli labradorów agresywne osobniki są zwykle odrzucane, złośliwość jest wadą dyskwalifikującą, która blokuje drogę psom na wystawę. Jako towarzysza dla osoby aktywnej możesz wybrać psa w typie sangwinika - wesołego, wesołego, zawsze gotowego do spacerów i zabaw. Spokojna suczka po rodzicach o stabilnej psychice bardziej nadaje się na „nianię” dla dziecka.

Bardzo trudna praca, w którą często biorą udział labradory - prowadzenie niewidomych. Nie każdy pies nadaje się do takiej roli: zbyt wesołe i niespokojne usposobienie stanie się przeszkodą. Na przewodniku szkolone są spokojne, lekko flegmatyczne suczki o bardzo stabilnej psychice. Szkolenie takich psów prowadzone jest przez instruktorów posiadających określone techniki, prawie niemożliwe jest wyszkolenie psa przewodnika w domu.

Do pracy jako ogary wybierane są aktywne i ruchliwe psy dowolnej płci. Ważna jest naturalna ciekawość i doskonały węch, który często jest dziedziczony. Najlepsze ogary rodzą się z rodziców z doświadczeniem w tego rodzaju pracy.

Jak radzić sobie z niegrzecznym psem?

Niektórzy właściciele są pewni, że szkolenie się nie powiedzie, ponieważ natknęli się na psa nieokiełznanego. To jest dalekie od prawdy - labradory są zorientowane na człowieka i wrażliwe na jego życzenia. Wyróżniają się dobrą pamięcią i wrażliwością, szybko się uczą, nie mają skłonności do kaprysów.

Niewystarczająca aktywność może być przyczyną postrzeganego nieposłuszeństwa. Labradory są bardzo mobilne, potrzebują długich spacerów, dzikich zabaw na świeżym powietrzu, wycieczek na łono natury, gdzie można swobodnie biegać bez smyczy. Idealny harmonogram to codzienny spacer 60-90 minut, aktywne ćwiczenia na miejscu co najmniej 2 razy w tygodniu, długie biegi bez smyczy raz w tygodniu. Jeśli pies jest szczególnie aktywny, trzeba będzie wydłużyć czas spacerów. Jest to szczególnie ważne dla rosnących psów poniżej 1,5 roku życia.

Oprócz przyjemności wspólnej zabawy właściciel otrzymuje dodatkowy bonus. Zmęczony pies nie będzie aktywny w domu i będzie się zachowywał spokojnie. Regularne ćwiczenia wyeliminują destrukcyjne zachowania, labrador przestanie kopać dziury w ogrodzie, zacznie hałaśliwą awanturę, szczekać bez powodu.

Ważny! Jeśli właściciel i pies nie rozumieją się wzajemnie, warto skontaktować się z psim „psychologiem”. Eksperci analizujący i korygujący zachowanie zwierząt pracują w wielu dużych klinikach weterynaryjnych.

Nie zmuszaj psa do robienia tego, czego nie chce. Jeśli pies nie lubi wchodzić do wody, możesz odmówić ćwiczenia portowania w zbiorniku. Nie rozpoczynaj treningu, jeśli Twój pupil jest rozdrażniony, chory, głodny. Współpraca powinna kojarzyć się wyłącznie z pozytywnymi emocjami, to gwarantuje szybki pozytywny efekt.

Potrafisz zrozumieć, jak poprawnie wydawać polecenia, jakiej reakcji się spodziewać i jak zorganizować sesję szkoleniową po obejrzeniu filmiku tematycznego. Polecamy minikurs dla labradorów, który jest całkiem odpowiedni dla kynologa-amatora.

Wideo - Wychowywanie niegrzecznego labradora

Co robić i czego nie robić podczas treningu?

W dążeniu do doskonałego posłuszeństwa nie spiesz się i nie wymuszaj wydarzeń. Przy codziennym cierpliwym powtarzaniu, nawet niezbyt rozwinięty intelektualnie pies nauczy się najważniejszych poleceń i będzie ich przestrzegał. Jeśli pies jest uparty, możesz skrócić trening i powtórzyć go w bardziej odpowiednim momencie, gdy poprawi się nastrój pupila. W żadnym wypadku nie powinieneś:

• krzyczeć na psa;
• klapsy ręką, smyczą, batem lub innym przedmiotem, który może powodować ból;
• huśtać się nawet dla żartu;
• zamykanie zwierzaka, pozbawienie go jedzenia lub chodzenie.

W większości przypadków pies nie jest w stanie powiązać środków karnych z wykroczeniem. Sprytny labrador może się obrazić, straci radość ze wspólnych zajęć. Wykształcenie niezbędnych umiejętności zajmie kilka miesięcy. Jeśli pies przestanie prawidłowo reagować na komendę, będziesz musiał ponownie rozpocząć trening.

Profesjonalna pomoc przy szkoleniu

Jeśli właściciel nie może samodzielnie wyszkolić psa, warto zapisać się na profesjonalne szkolenia. Na specjalnie przygotowanej stronie psy i ich właściciele są szkoleni pod okiem instruktora. Monitoruje reakcje czworonogów, uczy wydawania poleceń i nagradzania, uwzględnia błędy i analizuje je wspólnie z właścicielami. Oprócz pomocy instruktora wspólne zajęcia mają inne zalety. Psy w różnym wieku i różnych ras uczą się razem, w tym procesie uczą się prawidłowo reagować na siebie, skupiać się na pracy, nie rozpraszając się komunikacją i wyjaśnianiem relacji. Ponadto sukcesy innych czworonogów będą dodatkową zachętą zarówno dla labradora, jak i jego właściciela.

Po opanowaniu podstawowego kursu możesz nauczyć swojego psa innych przydatnych umiejętności. Inteligentne i silne labradory pod okiem instruktora uczą się czołgać, pokonywać przeszkody, chodzić po barierce i przynosić niezbędne przedmioty. Taki trening doskonale wzmacnia relację z właścicielem i staje się prawdziwą przyjemnością zarówno dla ludzi, jak i dla psów.