Szkocki zwisłouchy kot

Jeśli chcesz zdobyć kwadratowego kota (niezależnego od obojętności i nieuciążliwego dla niewidzialności) – zdecyduj się na Scottish Fold. Jej spokój i dystans najlepiej pasują do osoby o podobnych cechach duchowych.

Historia rasy

Legenda głosi, że pierwsza kotka ze zgiętymi uszami trafiła na kontynent europejski za sprawą angielskiego marynarza, który pod koniec XIX wieku deportował ją z Państwa Środka. Plotka głosi, że to ta nienazwana obywatelka Chin urodziła dzieci z nieznaną wcześniej mutacją zwaną fałdą.

Wielka Brytania

Ale oficjalnym przodkiem rasy jest biała kotka o imieniu Susie, która urodziła się na szkockiej farmie w 1961 roku. Kilka lat później Susie przywiozła pierwszy składany miot dwóch kociąt, z których jeden, a raczej jeden (dziewczynka o imieniu Snooks) został podarowany przez rolników Brytyjczykom, Williamowi i Mary Ross.

Ten ostatni poradził sobie z wyborem szkockich fałd, kojarząc Daniela Snowballa (siwowłosy syn Snooksa) i Lady May (kot brytyjski biały). Tylko część kociąt urodzonych z tego skojarzenia miała charakterystyczną dla rasy krzywą uszy, a same uszy nie były pochylone do przodu (jak teraz), ale lekko na boki. William i Mary odkryli, że urocza mutacja fałdowa jest dziedziczona w dominujący sposób, co sugeruje, że ma ją jedno z rodziców.

Para rodziców z krzywymi uszami wydała (jak ustalili hodowcy w praktyce) potomstwo chore z wadami układu mięśniowo-szkieletowego, w tym zespoleniem kręgów i całkowitym unieruchomieniem ogona. Logiczne jest, że GCCF, renomowana organizacja felinologiczna w Wielkiej Brytanii, zakazała hodowli szkockich fałdów w ich kraju. To prawda, że ​​do tego czasu szkockich fałdów poznano już za granicą.

USA

Państwo stało się drugą ojczyzną kotów składanych. Lokalni genetycy potwierdzili, że za przyczynę odchyleń układu mięśniowo-szkieletowego należy uznać krycie dwojga rodziców z krzywymi uszami.

Do krycia Amerykanie zaproponowali zabranie jednego zwierzęcia ze standardem i drugiego ze zgiętymi uszami. Na początkowym etapie selekcji szkockich fałdów zaangażowane były następujące rasy:

• brytyjski krótkowłosy;
• egzotyczny krótkowłosy;
• amerykański krótkowłosy.

Z takich związków rodziły się w większości zdrowe kocięta. Tylko nieliczni mieli wady: deformację lub zespolenie kręgów ogonowych.

Aby uzyskać pięknie pofałdowane uszy, hodowcy zaczęli łączyć fałd z prostym ("proste"). Ten ostatni nie miał mutacyjnego genu Fd, ale miał geny modyfikujące, które wpływały na wielkość i stopień fałdowania małżowiny usznej.

Jako niezależna rasa szkocki fold został zarejestrowany przez CFA (organizację amerykańską) w 1976 r. Te urocze stworzenia podbiły ogromną miłość Amerykanów po dwunastu latach.

Powrót do Europy

Mniej więcej w tym samym czasie stworzenia harmonijkowe ponownie zaczęły podbijać Stary Świat, a w szczególności Europę, gdzie aktywnie krzyżowano je z brytyjskimi i europejskimi krótkowłosymi.

Pomimo obfitości fałd i prostych sprowadzonych w tych latach ze Stanów Zjednoczonych, europejscy hodowcy woleli kojarzyć te pierwsze nie z tymi ostatnimi, ale z brytyjskimi kotami.

Szkockie fałdy uzyskane przez europejskich hodowców zaczęły mocno przypominać brytyjskie, przejmując mocne kości, masywność, krótkie ciało i gruby ogon. Pojawiły się nawet specjalne terminy – „Brytyjskie fałdy” i „Brytyzowanie fałd”. Nowoczesne fałdy dzielą się na dwa typy - Highland Fold (z długimi włosami) i zwykłą wersję krótkowłosą.

To interesujące! Szkockie fałdy zostały sprowadzone do naszego kraju z USA i Niemiec pod koniec ubiegłego wieku, w latach 90., a kilka lat później rosyjskie organizacje i kluby felinologiczne nabyły własne koty harmonijkowe.

Standardy rasy

Hodowcy Scottish Fold kierują się dwoma podstawowymi standardami: amerykańskim – od TICA i CFA oraz europejskim – od WCF.
Oba mają podobny opis ciała. Powinien być średniej wielkości, z zaokrąglonymi liniami i proporcjonalnie rozwiniętymi ramionami i zadem. Kończyny średniej długości zakończone zaokrąglonymi łapami.

Na pięknie zaokrąglonej głowie, osadzonej na krótkiej szyi, wyróżnia się mocny podbródek i wibrysy. Na krótkim nosie (na przejściu do czoła) dozwolone jest delikatne zagłębienie. Oczy są okrągłe, szeroko rozstawione i raczej duże. Małe, ciasno zagięte (w dół i do przodu) uszy nie wystają poza obrys głowy, co sprawia, że ​​wydaje się ona całkowicie okrągła.

Ogon zwężający się ku końcowi może być średni lub długi (w stosunku do tułowia). Amerykański standard dodatkowo wymaga, aby ogon był nie tylko prosty, ale również całkowicie mobilny.

To interesujące! Norma europejska nie określa wymagań dotyczących sierści, norma amerykańska podaje kryteria dla długiej i krótkiej sierści, wskazując, że struktura sierści zależy od klimatu, pory roku, koloru i miejsca zamieszkania zwierzęcia.

Standardy TICA i WCF dopuszczają różne kolory, CFA - wszystko oprócz liliowego, czekoladowego, colorpoint, a także ich kombinacje z bielą.

Normy osobno określają wady niedopuszczalne dla kotów pokazowych. W przypadku szkockich fałd są to:

• Zbyt krótki ogon.
• Załamania i inne wady ogona.
• Niewłaściwa liczba palców.
• Zrost kręgów powodujący utratę elastyczności ogona.

Charakter szkockich fałd

Szkockie fałdy - niepoprawna flegmatyczna z nutką melancholii. Ich ostrożność i selektywność w stosunku do ludzi, w tym członków rodziny, graniczy z patologią. Zawsze czegoś słuchają, bojąc się brudnej sztuczki z zewnątrz, a za właściciela rozpoznają kogoś z domu. Zwierzak podejdzie do niego, jeśli zatęskni za delikatnymi dotknięciami, zostanie mu powierzony puszysty brzuszek, zamarzający w ulubionej pozycji na plecach.

Drugą pozycją, w której lubią być szkockie fałdy, jest tak zwana pozycja Buddy. O wiele częściej niż koty innych ras szkockie fałdy stoją na tylnych łapach: robią to, błagając o smakołyk lub patrząc na coś ciekawego.
Podobnie jak brytyjski krótkowłosy, Szkoci nie są zbyt aktywni i powściągliwi, co zwykle interpretuje się jako przejaw wrodzonej inteligencji.

Te koty w rzeczywistości nie będą ci przeszkadzać bez uzasadnionego powodu, mówiąc tylko w sytuacji patowej, jeśli w misce nie ma jedzenia ani wody. Nawiasem mówiąc, głos kontrastuje z ich miękkim, zaokrąglonym wyglądem: szkockie „miau” jest dość piskliwe.

Spokojne usposobienie - gwarancja bezkonfliktowej egzystencji z innymi pupilami. Szkocki Fold potrafi bez emocji przyglądać się, jak inny (nawet zupełnie nieznany kot) je ze swojego kubka, uważając, że wdanie się w bójkę jest poniżej jego godności.

Jeśli stworzenie z krzywymi uszami zobaczy cię po raz pierwszy, nie oczekuj od niego burzliwej radości, a nawet elementarnego uprzejmego zainteresowania. Najprawdopodobniej kot zniknie z twojego pola widzenia, ponieważ nie potrzebuje twojego seplenienia. Ignorowanie kolan właściciela to kolejna typowa cecha rasy, która zaczyna wykazywać kocią tkliwość w starszym wieku lub po kastracji.

Jest mało prawdopodobne, aby Scottish Folds można było uznać za odpowiednią firmę dla dzieci: te wąsate nie lubią być ściskane i boją się głośnych dźwięków.

Wielu Szkotów nie tylko się boi – to chroniczni alarmiści. Kiedy znajomi zabrali kota do daczy, wczołgał się na drugie piętro, przyciskając uszy i siedział tam przez trzy dni, nie wysiadając. W drodze powrotnej w samochodzie został całkowicie opróżniony. Nie zabrali go już do daczy.

Ważny! Pomimo nadmiernej dumy i niezależności, szkockie fałdy są mocno przywiązane do właściciela i nudzą się, gdy nie ma go przez dłuższy czas.

Konserwacja i pielęgnacja

Co dwa tygodnie badane są uszy pupila, czyszcząc je (jeśli są zabrudzone) wacikiem z nadtlenkiem wodoru. Jeśli na czubku ucha wyrośnie „chwost”, należy go starannie przyciąć. Płytkę nazębną usuwa się miękką szmatką, którą zanurza się w przegotowanej wodzie.

Jeśli sam pedicure kota, staraj się nie dotykać naczynia krwionośnego patrząc na pazur w świetle. Szkockie fałdy postrzegają czesanie wzdłuż i pod sierścią równomiernie. Do tej manipulacji potrzebujesz specjalnej metalowej szczotki.

Aby zachować meble i tapety, przyzwyczaj kota do drapaka, co jest dość problematyczne przy skrajnym uporze Szkotów.

Karma dla kotów Scottish Fold

Wybierając paszę roślinną, nie bierz pod uwagę poniższych produktów klasa super premium. Jeszcze lepiej – produkty z etykietą „holistyczne”: są drogie, ale ochronią Twojego pupila przed dolegliwościami żołądkowymi, jelitowymi i wątrobowymi.

Białka stanowią lwią część naturalnej diety. Ich źródłami mogą być:

• filet z ryby morskiej;
• chude mięso;
• ser;
• fermentowane napoje mleczne.

Rosnący kot powinien otrzymywać (z żółtek jaj i oleju roślinnego) tłuszcze, które dostarczają organizmowi niezbędnych kwasów. Kot będzie czerpał energię z pokarmów węglowodanowych - pieczywa, różnych płatków zbożowych i ziemniaków. Do naturalnego karmienia dodaj do karmy kompleksy witaminowo-mineralne.

Ważny! Dorosły kot karmiony jest dwa razy dziennie z zachowaniem zalecanych przez lekarza porcji.

Zdrowie

Osteochondrodysplasia (wada w tkance chrzęstnej) jest najpoważniejszym stanem dotykającym szkockie fałdy. Jest to choroba dziedziczna związana z wadą genetyczną, która spowodowała podwinięte uszy.

Osteochondrodysplazja towarzyszy deformacji kończyn, które przestają rosnąć i rozwijać się. Do tych dolegliwości często dołącza się zapalenie stawów, któremu towarzyszy ostry ból.

Taki kot staje się niepełnosprawny, a jego właścicielka na wiele lat staje się siostrą miłosierdzia, gdyż choroba jest praktycznie nieuleczalna. Również w szkockich fałdach często diagnozuje się chorobę policystyczną.

Kup Scottish Fold - porady

Aby nie napotkać anomalii chrzęstnych przyszłego zwierzaka, przed zakupem należy go bardzo dokładnie zbadać. Ryzyko jest wysokie, jeśli kociak ma słabe stawy, zakrzywione kończyny i nadmiernie gęstą tkankę stawową. Wady wrodzone częściej pojawiają się u zwierzęcia zakupionego na targu drobiarskim niż u niemowlęcia z żłobka.

W Rosji jest wiele oficjalnych szkółek, w których hodowane są szkockie fałdy. Oprócz Sankt Petersburga, Moskwy i regionu moskiewskiego, rasowe szkockie fałdy będą oferowane w Sarańsku, Kostromie, Veliky Novgorod, Saratowie, Iżewsku, Włodzimierzu, Niżnym Nowogrodzie, Orelu, Wołgogradzie, Krasnodarze, Samarze, Stawropolu, Joszkar- Ola i Tiumeń.

Jeśli kociak jest sprzedawany ręcznie, jego koszt może zacząć się od 1,5 tysiąca rubli, osiągając 5 tysięcy. Okaz ze szkółki, zaopatrzony w rodowód, paszport weterynaryjny i umowę sprzedaży, będzie kosztował co najmniej 15 000 rubli. Górny przedział cenowy uzależniony jest od rasowości, ekskluzywności i umaszczenia Szkota oraz oczywiście od autorytetu hodowli.

Wideo: kot szkocki zwisłouchy