Ceftriakson dla kotów

Ceftriakson jest środkiem przeciwbakteryjnym szeroko stosowanym w leczeniu procesów zakaźnych wywołanych działaniem drobnoustrojów chorobotwórczych. Lek zyskał dużą popularność zarówno w leczeniu chorób człowieka, jak iw praktyce weterynaryjnej. Jest to skuteczny, silny lek, który wymaga ostrożności w stosowaniu i przestrzegania zaleceń lekarskich. Jak to jest używane Ceftriakson dla kotów, i co właściciele zwierząt powinni wiedzieć o tym leku?

Głównym składnikiem aktywnym leku jest ceftriakson (sól sodowa). Lek stosuje się do podawania domięśniowego, wydawany jest bez recepty w postaci białego, mlecznego lub żółtawego proszku, który pakowany jest w przezroczyste butelki po 0,25, 0,5 lub 1 g. Jest rozcieńczany specjalnym płynem w połączeniu ze środkami znieczulającymi - nowokainą lub lidokainą, po czym wstrzykuje się go domięśniowo zgodnie ze schematem zaleconym przez lekarza.

Na przykład! Ceftriakson jest dostępny wyłącznie w postaci proszku do wstrzykiwań domięśniowych, więc jeśli z jakiegoś powodu nie możesz podać zwierzęciu zastrzyków, musisz skonsultować się z weterynarzem w celu zastąpienia leku innym.

Jakie choroby kotów leczy się ceftriaksonem?

Antybiotyk należy do środków o szerokim działaniu i jest skuteczny przeciwko wielu chorobotwórczym drobnoustrojom - należą do nich różne rodzaje ziarniaków (gronkowce, pneumokoki, paciorkowce), a także Escherichia coli, Legionella, Klebsiella itp.D. Iniekcje ceftriaksonu są wskazane dla kotów z procesami zakaźnymi, zapalnymi i septycznymi wywołanymi przez drobnoustroje wrażliwe na działanie substancji czynnej. Wskazaniami do stosowania antybiotyku są infekcje następujących narządów:

• przewód pokarmowy;
• tkanka kostna i nerwowa (zapalenie kości i szpiku, zapalenie opon mózgowych);
• układ moczowy i rozrodczy;
• narządy oddechowe i laryngologiczne.

Ponadto ceftriakson jest często przepisywany kotom po ugryzieniu przez inne zwierzęta wraz z terapią wścieklizny oraz w celu zapobiegania powikłaniom pooperacyjnym podczas kastracji, sterylizacji i innych zabiegów chirurgicznych.

Lek jest przepisywany wyłącznie przez lekarza weterynarii, biorąc pod uwagę kliniczny przebieg choroby, wiek, cechy ciała zwierzęcia i inne czynniki. Nie da się samodzielnie przepisać ceftriaksonu – może poważnie zaszkodzić zdrowiu kota, a także spowodować uodpornienie się bakterii na działanie substancji czynnej, co znacznie utrudni wyleczenie choroby.

Uwaga! Pomimo szerokiego zakresu działania i skuteczności ceftriaksonu jest on bezużyteczny przeciwko Bacteroides fragilis, enterokokom i niektórym gatunkom Staphylococcus aureus.

Jak stosować Ceftriakson u kotów

Zgodnie z instrukcją użytkowania konieczne jest przygotowanie roztworu do podawania domięśniowego z proszku Ceftriakson zgodnie z określonymi zasadami.

• W przypadku terapii ceftriaksonem należy dodatkowo zakupić ampułki sterylnej wody do wstrzykiwań i nowokainy. Suche granulki rozcieńcza się w ilości 1 g na 2 ml wody i 2 ml nowokainy - otrzymany produkt zawiera około 250 mg substancji czynnej.

• Aby przygotować roztwór do wstrzyknięcia domięśniowego, należy pobrać do strzykawki sterylną wodę i nowokainę, włożyć igłę do pojemnika z proszkiem przez gumową osłonę, po zdjęciu osłonki ochronnej i wypuścić płyn. Lekko wstrząsnąć butelką, aby składniki suche i płynne dobrze się wymieszały, dając klarowny żółtawy roztwór (dopuszczalna niewielka ilość osadu).
• Zmień igłę, wciągnij wymaganą ilość roztworu do strzykawki - standardowa dawka to 0,5 ml gotowego produktu o wadze poniżej 2 kg, jeśli waga kota przekracza 2 kg, potrzebujesz 1 ml, oraz następnie daj zwierzęciu zastrzyk.

Ceftriakson jest szybko i prawie całkowicie wchłaniany przez organizm, po czym jest przenoszony wraz z krwią, przenika do wszystkich tkanek i ma przedłużone działanie, dlatego podaje się go zwierzęciu raz dziennie, przebieg leczenia 1-2 tygodnie.

Lek można mieszać ze sterylną wodą do wstrzykiwań bez użycia środków znieczulających, ale w tym przypadku zastrzyki będą niezwykle bolesne. Często do przygotowania roztworu stosuje się lidokainę, która ma wyraźniejszy efekt przeciwbólowy, ale w leczeniu kotów lepiej jest stosować nowokainę. Lidokaina często wywołuje u kotów reakcje alergiczne aż do wstrząsu anafilaktycznego i negatywnie wpływa na układ sercowo-naczyniowy.

Uwaga! Ceftriakson można wstrzykiwać kotom wyłącznie domięśniowo – wstrzyknięcia podskórne są surowo zabronione.

Wideo -Jak rozcieńczyć antybiotyk do wstrzykiwań

Jak podać kotu wstrzyknięcie ceftriaksonu?

Lek jest wstrzykiwany w tył uda zwierzęcia za pomocą strzykawki insulinowej – posiada on krótką i cienką igłę, dzięki czemu kot będzie odczuwał mniejszy dyskomfort, a ryzyko uszkodzenia tkanek miękkich i zakończeń nerwowych zmniejszone. Miejsce wstrzyknięcia określa się 2-3 cm powyżej stawu tylnej łapy na zewnątrz. Zabieg najlepiej wykonać wspólnie z asystentem – nawet przy stosowaniu nowokainy zastrzyki z Ceftriaksonu pozostają dość bolesne, a kot najprawdopodobniej się poluzuje lub użyje pazurów i zębów.

1. Kot powinien być dobrze unieruchomiony i delikatnie, spokojnie z nią rozmawiać.
2. Lekko rozciągnij łapę zwierzęcia, aby określić grubość tkanki mięśniowej i wybierz miejsce, w którym zostanie wykonany zastrzyk.
3. Pewnym, ale delikatnym ruchem wprowadzić igłę na głębokość 1-1,5 cm trzymając strzykawkę pod kątem 45 stopni do powierzchni ciała, powoli uwolnić roztwór, leczyć miejsce wstrzyknięcia środkiem antyseptycznym.
4. Masuj uda i ponownie uspokój zwierzaka.

Ze względu na to, że wprowadzenie ceftriaksonu powoduje duży dyskomfort, lepiej wstrzykiwać go naprzemiennie: najpierw w jedno udo, potem w drugie udo.

Jak zrobić zastrzyk domięśniowy kotu w domu?? Po co uczyć się wstrzykiwania sobie?? Zalety i wady wstrzyknięć domięśniowych. Dobieramy strzykawki i igły do ​​iniekcji kotów. Jak prawidłowo naprawić kota przed wstrzyknięciem. Technika wtrysku. Możliwe powikłania u kota po podaniu zastrzyku. Dowiesz się o tym czytając materiał na naszym portalu.

Wideo - Jak wstrzyknąć kotu domięśniowo?

Przeciwwskazania i skutki uboczne

Ceftriakson jest silnym antybiotykiem, ale ma kilka przeciwwskazań:

• ciężki nerkowy i zaburzenia czynności wątroby;
• wrzodziejące zmiany żołądka i jelit;
• indywidualna nadwrażliwość na antybiotyki cefalosporynowe.

Ostrożnie ceftriakson jest przepisywany w przypadku jakichkolwiek zaburzeń układu moczowego, ponieważ substancja czynna leku jest częściowo wydalana przez nerki. Lek ma wyraźne działanie teratogenne, dlatego nie wolno go stosować u samic w ciąży i karmiących, a także u kociąt. Od momentu podania ceftriaksonu do momentu krycia zwierzęcia muszą upłynąć co najmniej 3 miesiące, w przeciwnym razie ryzyko negatywnego wpływu na potomstwo pozostaje.

Ceftriakson jest zwykle dobrze tolerowany przez organizm, ale czasami mogą wystąpić następujące działania niepożądane:

• zaburzenia układu pokarmowego (wymioty, biegunka, brak apetytu, wzdęcia);
• objawy alergiczne;
• skurcz oskrzeli;
• swędzenie, pokrzywka, wypadanie włosów;
• zaburzenia nerek i wątroby;
• zmiany wskaźników badania krwi (spadek stężenia leukocytów, limfocytów itp.D.).

Szczególnie często skutki uboczne rozwijają się u zwierząt osłabionych i starszych, dlatego wymagają one szczególnej kontroli podczas leczenia. W miejscu wstrzyknięcia może wystąpić niewielki obrzęk lub naciek, które zwykle ustępują samoistnie i nie wymagają interwencji medycznej.

Ważny! Jeżeli po 2-3 dniach od rozpoczęcia leczenia kot nie zauważy poprawy lub zaobserwuje poważne skutki uboczne należy jak najszybciej skonsultować się z lekarzem i zastąpić lek innym antybiotykiem.

Koszt i przechowywanie

Koszt butelki ceftriaksonu to 30-40 rubli. Produkt przechowuje się przez 3 lata w temperaturze 15-25 stopni, ale otwarty i rozcieńczony proszek należy zużyć natychmiast.

Jak wymienić ceftriakson?

Ceftriakson ma dość dużą liczbę analogów, ale nie można samodzielnie zastąpić jednego leku innym - tylko lekarz może dostosować schemat leczenia, ponieważ każdy lek ma swoje własne cechy, wskazania i przeciwwskazania.

Tabela 1. Typowe analogi ceftriaksonu i ich cechy.

Importowany analog ceftriaksonu nie daje intensywnych bolesnych wrażeń, jest sprzedawany w aptekach wraz z rozpuszczalnikiem, ma wysoką jakość i poziom oczyszczenia, ale kosztuje o rząd wielkości więcej.Substancją czynną leku jest amoksycylina w połączeniu z kwasem klawulanowym. Praktycznie nie ma przeciwwskazań i działa łagodnie, ale jego działanie terapeutyczne jest znacznie słabsze.ma mniej skutków ubocznych, w przeciwieństwie do ceftriaksonu, nie ma szkodliwego wpływu na tkankę kostną i funkcję żółciową wątroby, dopuszczony do długotrwałego stosowania. Wadą jest raczej słaby efekt.Doustny analog ceftriaksonu, który należy do pierwszej generacji tej samej serii leków przeciwdrobnoustrojowych. Dobrze wchłania się przez ściany żołądka, szybko osiąga wysokie stężenie we krwi, pod nadzorem lekarza, jest dopuszczony do stosowania u kobiet w ciąży i karmiących piersią, jednak w ciężkich warunkach lek może być nieskuteczny.Środek należy do III generacji serii cefalosporyn, produkowany jest w kilku postaciach (tabletki, proszek do sporządzania zawiesiny), ale w porównaniu z Ceftriaksonem ma ograniczone spektrum działania.

Ceftriakson jest uważany za jeden z najsilniejszych współczesnych antybiotyków, dlatego w przypadku poważnych procesów patologicznych lekarze weterynarii stosują go, aby osiągnąć maksymalne stężenie substancji czynnej we krwi, a po poprawie stanu zwierzęcia można przejść na łagodniejszy analog.

Opinie właścicieli zwierząt o Ceftriaksonie

Lek ma pozytywne recenzje od właścicieli kotów, którzy leczyli swoje zwierzęta tym lekiem. Odnotowuje się jego wysoką skuteczność, szeroką dostępność i akceptowalny koszt, ale w niektórych przypadkach właściciele czworonożnych pacjentów stanęli w obliczu rozwoju skutków ubocznych. Kluczową wadą Ceftriaksonu właściciele zwierząt domowych nazywają złożoność i bolesność jego podawania, co wymaga pewnego doświadczenia i umiejętności.

Ceftriakson jest skutecznym antybiotykiem o szerokim spektrum działania i jest często stosowany w praktyce weterynaryjnej do leczenia procesów zakaźnych. Lek należy do silnych leków, dlatego jego stosowanie wymaga konsultacji ze specjalistą i uważnej obserwacji stanu zwierzęcia.