Koty są różne: czarne, białe, czerwone

Kolory kotów są nieskończenie różnorodne: od zwodniczo prostych do najbardziej niesamowitych i fantazyjnych. A jaki będzie kociak, zależy od jego dziedziczności, od krwi jego rodziców.

Niesamowity pigment

W rzeczywistości istnieją trzy główne czynniki, które określają kolor każdego kota:

• kolor płaszcza;
• intensywność koloru sierści (np. kot może być czarny lub może być ciemnoszary);
• obecność lub brak wzoru na płaszczu.

Jednocześnie na świecie nie ma i nigdy nie było dwóch kotów o identycznym kolorze. A całą tę burzę kolorów i odcieni zapewnia jedna substancja barwiąca zawarta w sierści zwierzęcej - pigmentowa melanina. Dokładniej dwie odmiany tego pigmentu: eumelanina, która odpowiada za czarne zabarwienie i feomelanina, która odpowiada za czerwone (pomarańczowe, żółte) zabarwienie. Koty mają więc tylko dwa podstawowe kolory: czerwony i czarny.

Jednocześnie mechanizm kociej dziedziczności działa w taki sposób, że dla dziewczynek-kotów możliwe są trzy opcje kolorystyczne (kolor czerwony, kolor czarny i ich „mieszanka” - szylkret czerwono-czarny), a kocury mogą być albo czarny lub czerwony.

U kota szylkretowego futro pełne jest czarnych i czerwonych (pomarańczowych, czerwonych, żółtych) plam

Faktycznie w naturze bywają czasem koty w kolorze „szylkretowym”, ale są to pojedyncze okazy, owoce mutacji genu. I niestety takie koty nie dają potomstwa.

Koty „zwykłe” i „wzorzyste”

Czerwień, czerń, a nawet kolor „szylkretowy” - to zdecydowanie za mało, aby wyjaśnić nieskończoną różnorodność kocich kolorów. A wszystko dlatego, że koty można pomalować równomiernie, lub mogą mieć wzór (na przykład kółka lub paski).

Jednolite (jednolite) kocie kolory nazywane są jednolitymi, a kolory ze zdjęciami nazywane są pręgą (lub pręgą).

Przy jednolitym kolorze sierść zwierzęcia ma ten sam odcień na całej powierzchni ciała, a włosy są ubarwione jednakowo i równomiernie na całej długości.

Galeria zdjęć: jednolite (jednolite) kolory kotów

Wzór, zwany pręgą, pojawia się ze względu na to, że w ciemniejszych miejscach sierść zwierzęcia zawiera więcej eumelaniny (pigmentu odpowiedzialnego za czarny kolor) niż w jaśniejszych.

Uważa się, że pręgowany jest początkowo nieodłącznym elementem kotów, że jest to ich naturalny „dziki” kolor. Zwierzęta o tym kolorze charakteryzują się cienkimi oczami i obecnością litery „M” (lub „skarabeusz”) na czole. Dodatkowo ich kości policzkowe podkreślone są gładkimi, opadającymi liniami.

Kot egipski Mau o dzikim umaszczeniu ma oczy zarysowane cienkimi liniami i podkreślone kości policzkowe, a na czole charakterystyczny wzór „skarabeusza” (litera „M”)

Nawiasem mówiąc, koty czerwone (czerwone) i kremowe są zawsze „wzorzyste”, tylko czasami ich wzór jest ledwo dostrzegalny.

Istnieje kilka głównych odmian wzoru pręgowanego kota:

• makrela pręgowana - pręgowany kolor pręgowany, wzór w postaci równoległych pionowych pasków;
• klasycznie pręgowany, marmurowy pręgowany - kolor z szerokimi spiralnymi prążkami po bokach, przypominający smugi marmuru, z trzema pręgami wzdłuż grzbietu, cętkowanym brzuchem, prążkami w formie pierścieni na ogonie i nogach;
• pręgowany cętkowany - kolor z równomiernie rozmieszczonymi małymi plamkami na całym ciele - plamki mogą mieć postać przerywanych pasków.

Galeria zdjęć: główne odmiany pręgowanego wzoru

Ale jeśli początkowo obecność wzoru (pręgowanego) jest nieodłączna dla wszystkich kotów, to skąd pochodzą zwierzęta o jednolitym kolorze??

Dlaczego kot potrzebuje tykania

Faktem jest, że pręgowany na kocim futrze pojawia się tylko wtedy, gdy każdy włos zwierzęcia jest podzielony na strefy o różnej intensywności koloru, to znaczy jest farbowany w paski. Jest to tak zwany efekt agouti (lub tykania), który jest również determinowany przez mechanizm dziedziczności.

W przypadku strefowego zabarwienia sierści kota (efekt agouti) jeden lub więcej ciemnych pasków znajduje się na jasnym tle

To właśnie różnokolorowe włosy tworzą wzór na sierści zwierzęcia. Jeśli nie ma efektu agouti, a każdy włos w sierści ma jednolity odcień na całej długości, kolor kota będzie jednolity.

Istnieje osobny typ wzoru kota pręgowanego, gdy na jasnym tle każdej sierści znajdują się dwa lub trzy poziome ciemne paski, a wszystkie włosy są tak samo ubarwione. Ten wzór nazywa się pręgowany (abisyński) pręgowany. W tym przypadku na ciele zwierzęcia nie ma pręgów ani plamek, chociaż charakterystyczny wzór na pysku i częściowo na łapach i fraku pozostaje, jakby był pokryty drobnymi, drobnymi piegami i wygląda migotliwie. Ten kolor jest typowy dla kotów abisyńskich.

Kot abisyński o dzikim umaszczeniu nie ma cętek i pręg na ciele, ale zachowany jest charakterystyczny pręgowany wzór na pysku (oczy obrysowane cienkimi liniami i napis „skarabeusz” na czole)

Tykanie sierści kota ma kilka wariantów i objawia się ubarwieniem zwierzęcia z różnymi efektami: od lekkiego „cieniowania” (kiedy farbowany jest sam czubek sierści) do głębokiego „zadymienia” (kiedy sierść jest barwiona prawie wzdłuż jej cała długość).

Galeria zdjęć: opcje manifestacji efektu agouti (barwienie strefowe) na sierści kota

Jeśli mówimy o kolorach cieniowanych, to są one bardzo cenione przez fanów ras brytyjskich i perskich. Pomysł polega na tym, że każdy włos jest farbowany tylko w jednej trzeciej (w przybliżeniu), a reszta jest znacznie jaśniejsza niż farbowany obszar. W rezultacie wydaje się, że zwierzę jest owinięte półprzezroczystą zasłoną.

Brytyjski cieniowany kolor jakby pokryty półprzezroczystym welonem

A zatem kolor bazowy (czarny lub czerwony) + pręgowany + obecność/brak tykania i jego różnorodność = cała gama kocich kolorów (z kilkoma wyjątkami, o których porozmawiamy później).

Jak ogarnąć ogrom: główne odmiany kolorów kotów

Różnorodność przez różnorodność, ale systematyzacja nie została anulowana. Dlatego wszystkie możliwe kolory kotów zostały podzielone na kilka grup.

Tabela: główne grupy kolorów kotów

Wszystkie kolory z wzorem pręgowanych, cieniowanych i „szynszyli” są połączone w ogólną grupę kolorów agouti, ponieważ to efekt agouti pozwala im pojawić się na sierści kota.

Kiedy rasa i kolor są nierozłączne

Ten sam typ umaszczenia można znaleźć u kotów różnych ras: są to „marmurkowe” koty syberyjskie i „marmurkowe” koty brytyjskie, cętkowane koty orientalne i cętkowane bengale, „colorpoint” perskie i „colorpoint” koty birmańskie. Ale są rasy, dla których zgodnie ze standardem możliwy jest tylko jeden rodzaj umaszczenia.

Tabela: niektóre rasy kotów z jednym typem umaszczenia dozwolonym dla nich przez normę

Oczywiście ten sam rodzaj koloru wygląda zupełnie inaczej, na przykład na zwierzętach długowłosych i krótkowłosych.

Galeria zdjęć: cętkowane koty pręgowane różnych ras

Ale w każdym razie koty są niesamowicie piękne, naprawdę?

Bielszy niż śnieg

Czas porozmawiać o wyjątkach „na później”.

Wśród wszystkich kolorowych kotów wyróżniają się białe koty. W rzeczywistości te koty są bezbarwne, ponieważ nie mają pigmentacji. Ale nie wszystko jest takie proste, ponieważ biały kolor zwierzęcia może wynikać z kilku powodów:

• obecność genu dla koloru białego;
• obecność genu bielactwa;
• obecność genu białej plamki.

W pierwszym przypadku gen odpowiedzialny za kolor biały po prostu tłumi geny „koloryzujące”, które posiada dana osoba. U potomstwa takiego kota prawdopodobnie ponownie pojawią się „kolorowe” geny. Ponadto gen koloru białego wpływa na kolor oczu (u tych kotów są one zwykle niebieskie) i można go sparować z genem głuchoty. Dlatego około 5% białych kotów o niebieskich oczach jest głuchych.

Oprócz niebieskookie białe koty są koty białe o miedzianych, ciemnopomarańczowych i zielonych oczach (Angora turecka) oraz koty białe o oczach wielokolorowych (kao mani).

Koty albinosy rzadko rodzą się w naturze. Ich oczy są jasnoniebieskie lub czerwone, a takie koty nie cierpią na głuchotę. Ale często mają patologie narządów wewnętrznych, a ich oczy są niezwykle wrażliwe na światło słoneczne.

Gen odpowiedzialny za białą plamkę odpowiada za umaszczenie srokata. U kotów srokatych białe (bezbarwne) plamki znajdują się na kolorowym (malowanym) tle. W zależności od stopnia wypełnienia kolorowego tła takimi białymi plamami rozróżnia się następujące rodzaje koloru:

1. Van - (maksymalny stopień wypełnienia) cały biały z kolorowym ogonem i 1-2 małymi kolorowymi plamkami na głowie powyżej poziomu oczu i poniżej uszu. Może również występować mała kolorowa plamka na barkach i małe plamki na grzbiecie kończyn.
2. Arlekin - przeważnie biały z kilkoma małymi kolorowymi plamkami na ciele i kończynach.
3. Bicolor - większość skóry jest ciemna, a mniejsza część niepomalowana, biała, w nieokreślonym stosunku.
4. Calico – połączenie koloru szylkretu z bielą, przy czym dominuje biel. W życiu codziennym takie koty nazywane są również tricolor lub tricolor.

Galeria zdjęć: białe koty

Od czasów starożytnych ludzie podziwiali śnieżnobiałe piękności, a na przykład w Turcji nadal uważa się, że biały kot o niebieskich oczach zapewnia swojemu właścicielowi rozgrzeszenie. Ale planując wprowadzić do domu białego kociaka, pamiętaj, że takie zwierzę wymaga szczególnie starannej opieki. Choćby dlatego, że jego futro znacznie łatwiej się brudzi niż inne, a brudne oczy czy uszy na białym tle wyglądają wyjątkowo nieatrakcyjnie. Tak, i nie należy lekceważyć ewentualnych problemów ze słuchem: taki zwierzak nie powinien chodzić sam po ulicy, może to być dla niego śmiertelne.

Rudowłose diabły i nieśmiałe białe anioły

Choć może to zabrzmieć dziwnie, istnieje opinia, że ​​charakter kota jest w jakiś tajemniczy sposób związany z jego kolorem. I tak uważają nawet niektórzy hodowcy i weterynarze, czyli ludzie, którzy z definicji mają do czynienia z dużą liczbą tych samych kotów.

Tabela: domniemany charakter kota, w zależności od jego koloru

Zwykli miłośnicy kotów również zauważają pewne wzory.

Z mojego doświadczenia (i z różnych źródeł): koty rude są bardzo niezależne, niezależne - koty białe mają sympatyczny, wszechwybaczający charakter, jedzą wszystko po ogórki - myślą o kotach dymnych - najlepszy charakter mają czarne i białe, bardzo czuły.

Ruda - jak bezczelna, przebiegła i samowystarczalna. Czarno-białe są bardzo towarzyskie. Moje obserwacje. 4 koty.

Mam niebieskie koty, no cóż, są takie kochane, czułe, domowe! Generalnie nie powiem nic przeciwko. Mam szarą pasiastą cipkę bardzo niezależną i trójkolorową dymno-czerwono-białe gówno i psoty. Biały apatyczny i bardzo czuły, jak zabawka.

Życie autorki tego artykułu w różnych okresach wiązało się także z kotami: z syjamem czekoladowo-punktowym, czarno-białym dwukolorem „szlachetnej” krwi i sfinksem kanadyjskim. A oto, co autor ma do powiedzenia na ten temat:

- Syjam był czystym złem, absolutnym mizantropem i skandalicznie brudną sztuczką - całe życie poświęcił ognistej walce o zmniejszenie liczebności ludzkiej populacji w jednym mieszkaniu (a odniósłby sukces, gdyby długość życia kota nie była znacząco krótsza niż długość życia człowieka);

- czarno-biały kot kundel miał niezwykle czuły i oddany charakter i maniery prawdziwego dżentelmena: od chwili, gdy w jego życiu wydarzyła się Prawdziwa Miłość, nie było takiej uczty, której by nie poczęstował swoją damą serce;

- sfinks to zupełnie osobna historia - to właśnie to zwierzę nie dbało o właścicieli tak szczerze i szczerze, że nie uważał za konieczne ujawniania przed nimi swojego charakteru.

Jednak nawet mając dwie zgodności z tabelą trzech możliwych, autor powstrzymuje się od uogólnień, ponieważ jest absolutnie pewien, że ocena charakteru kota po jego kolorze jest tak samo daremna, jak ocena zdolności umysłowych kobiety po kolorze jej sierści .

Kolory bezwłosych kotów

Nawiasem mówiąc, dla autora artykułu było kiedyś zupełnym zaskoczeniem, że łyse koty mają różne kolory. Przed jego bliską znajomością z kanadyjskimi sfinksami ten sam autor szczerze wierzył, że koty w ogóle są jak ludzie: są brunetki, brunetki, blondynki, rude, srokaty (jako rodzaj srokaty - „wzorzysty”) i łysy. Wszystko.

Tak jednak nie było: koty pod względem kolorystycznym okazały się istotami znacznie bardziej złożonymi.

Bezwłose koty są kodowane kolorami ze względu na pigmentację skóry, a różnorodność możliwych opcji jest po prostu niesamowita. Łysi mogą mieć:

• jednolite kolory (czarny, niebieski, czekoladowy, liliowy, czerwony, kremowy, biały);
• kolory dwukolorowe;
• kolor „Arlekin”;
• kolor „Van”;
• kolory colorpoint (cream point, seal point, chocolate point, links (tabby) point);
• szylkretowe kolory (czarny żółw, niebiesko-kremowy, fioletowy, czekoladowy);
• pręgowany (marmurkowy, cętkowany, makrela).

Teraz wyobraź sobie, że to wszystko jest „namalowane” na skórze zwierzęcia. Taki widok bez wstępnego przygotowania robi o wiele większe wrażenie niż najbardziej misterne kocie futro, powiem wam.

Galeria zdjęć: przykłady koloru sfinksów

W każdym razie każdy łysy kot (niezależnie od koloru) jest zawsze zaskakująco wdzięczny, pełen wdzięku i piękny. Jak inaczej? Koty to koty (c).

Ostatni kawałek cudów

Warto chyba przypomnieć, że mistycy i okultyści wszelkiej maści (w tym legendarna Baba Jaga – protoplasta współczesnych wiedźm i czarownic) przez cały czas byli bardzo wrażliwi na koty i uważali te zwierzęta za przewodników kosmicznej energii, bojowników przeciwko złym duchom i najlepsi przyjaciele brownie. Na przykład niektórzy ludzie są głęboko przekonani, że każdy kot ma dziewięć żyć. Inni twierdzą z całkowitą pewnością, że:

• czarny kot jest w stanie ochronić właściciela przed złym okiem, a dom przed złodziejem;
• bicolor bicolor kot podwaja sukces właściciela;
• kot szylkretowy zapewnia szczęście rodzinne;
• "Minke" pomaga właścicielom brać życie lekko, a kłopoty - z humorem;
• rudy kot umie leczyć;
• szary kot przywraca harmonię w otaczającej przestrzeni i duszach ludzi;
• biały kot gwarantuje właścicielowi czystość myśli.

Wierzcie lub nie, każdy oczywiście decyduje o sobie. Ale nawet bez nadprzyrodzonych umiejętności i zdolności koty pozostają naprawdę niesamowitymi zwierzętami: mądrymi, niezależnymi, pobłażliwymi i królewsko pozwalającymi na to, by je kochać.

Wideo: jak wybrać kota według koloru

Tak, kolory kotów są bardzo różne. Malowane futra niektórych osób mogą sprawić, że aspirujący artysta impresjonistyczny zapłacze z zazdrości. Ale szczerze przyznaj: wcale ich za to nie kochamy. Szkodliwe, krnąbrne, czasami szczerze złośliwe, a nawet nie zawsze odwzajemniające się z nami - dlaczego te zwierzęta są dla nas tak atrakcyjne?? Może fakt, że w ciągu dziesięciu tysięcy lat człowiekowi udało się oswoić kota, ale nie potrafił go oswoić? Może cenimy ich właśnie za ich niezależność i umiłowanie wolności? Chociaż oczywiście, jeśli kot jest również piękny do wszystkiego, to dodaje jej punktów. Ludzie...co można od nas zabrać?