Koty bez ogona - wybór i cechy różnych ras

Pochodzenie ras kotów bezogonowych

Historia pojawienia się kotów bezogonowych jest otoczona licznymi legendami i opowieściami. Na przykład istnieje przekonanie, że kot spóźnił się na lądowanie wszystkich zwierząt na arce Noego, a jego ogon został uszczypnięty przez drzwi. W Tajlandii istnieje legenda o tajlandzkich pięknościach, które używały krótkich kocich ogonów, aby zachować swoją biżuterię. Istnieją inne ciekawe historie, ale współczesne badania naukowe sugerują, że zmiana długości ogon związane z mutacją pewnych genów, która została utrwalona metodami selekcji, ponieważ ludzie lubili niezwykłe zwierzęta.

Jeden z mitów mówi, że takie zwierzęta są zadokowane z ogonem przy urodzeniu, ale tak nie jest - koty bezogonowe pojawiły się w wyniku naturalnej mutacji i w różnych krajach świata

Wszystkie koty bezogonowe można z grubsza podzielić na dwie grupy: manki i bobtaile. Pozostałe odmiany powstały z tych dwóch odmian. Najprawdopodobniej linie te rozwijały się równolegle, ale w pewnym momencie mogły zostać przeniesione z jednego obszaru do drugiego - teraz nie można tego na pewno ustalić.

Bobtails pojawił się w Japonii dawno temu. W latach 530-540 pne koty po raz pierwszy przybyły do ​​Kraju Wschodzącego Słońca na statkach handlowych. Potem, według legend, byli długoogoniacami. Ale strach przed złymi siłami uwięzionymi w rozwidlonym ogonie kociego bóstwa Nekomaty, które sprowadziło na ludzi choroby i śmierć, doprowadził do tego, że zaczęto je odcinać. Koty bezogonowe nazywano maneki-neko i przynosiły właścicielowi szczęście i dobrobyt. Takie manipulacje z kocim ogonem przez kilka pokoleń doprowadziły do ​​mutacji genu i zaczęły pojawiać się koty z krótkim ogonkiem z pompona, z czego Japończycy byli niesamowicie zadowoleni. Wierzyli, że w ten sposób pokonali złe bóstwo i uczynili koty swoimi talizmanami i przyjaciółmi.

Dla Japończyków kot bez ogona jest uważany za symbol dobrego samopoczucia i jest sprzedawany w postaci specjalnych talizmanów: maneki-neko

Uważa się, że zwierzęta instynktownie odgryzały ogony swoim młodym, aby uniknąć kłopotów. Inna wersja mówi, że mutacja wydarzyła się sama, a Japończycy naprawili ją metodą selekcji, ponieważ koty bezogonowe były uważane za symbol dobrego samopoczucia, a ogoniaste - złe. Tak czy inaczej, na wyspach japońskich większość kotów w warunkach długotrwałej izolacji straciła ogon. W XX wieku, po kilku wojnach, Japonia stała się krajem bardziej otwartym, a wiele innych ras wprowadzonych na wyspy znacząco przyczyniło się do zmiany populacji bobtail. W tym samym czasie koty japońskie były wywożone w inne regiony i poddawane selekcji. A japoński bobtail został uznany za niezależną rasę w 1990 roku.

Rasa Manx powstała na wyspie Man w pobliżu Wielkiej Brytanii, a stamtąd rozprzestrzeniła się na Europę i Amerykę. Uważa się, że przodkami Manxa są koty brytyjskie krótkowłose, u których mutacja bezogonia została naprawiona metodami hodowlanymi. Pierwsze wzmianki o kotach z krótkim ogonem pochodzą z 1750 r. Ze względu na izolację i niewielkie rozmiary wyspy zwierzęta krzyżowały się ze sobą, w wyniku czego u większości kotów na wyspie Man pojawił się krótki ogon. Początkowo wszystkie te koty były krótkowłose, a długie włosy uważano za odstępstwo, ale później długowłosy manx zaczął być hodowany w Kanadzie jako odrębna rasa.

Wyspa Man jest dumna ze swoich kotów, a nawet ma je wypisane na monetach

Odmiany kotów bez ogona

Ogólnie wszystkie koty tego gatunku dzielą się na 4 typy:

• rampi - koty bez ogona;
• pion - ogon bardzo krótki, prawie niewyczuwalny, składa się z 1–2 kręgów;
• stempel - ogon o długości od 4 do 8 kręgów;
• longi - ogon jest dość długi, nieco krótszy niż u zwykłych kotów.

Przedstawione poniżej rasy kotów bezogonowych mają najczęściej ogony reezer i kikut.

Amerykański krótkoogonowy (yankeebob)

Ojczyzna amerykańskiego bobtaila - Ameryka Północna. Rasa zaczęła się rozmnażać w połowie XX wieku, aw 1989 roku uzyskała oficjalne uznanie. Pierwszy kociak z krótkim ogonkiem został znaleziony w rezerwacie Indian, a Amerykanie twierdzą, że ich rasa powstała sama i nie jest spokrewniona z japońskimi bobtailami. Nawet ich zmutowane geny są inne. Amerykańskie bobtaile żyją od 11 do 15 lat.

Przedstawiciele rasy mogą być zarówno krótkowłosi, jak i długowłosi, o dowolnym kolorze. Włosy długowłose są długie, gęste, z podszerstkiem, nie przylegają ciasno do ciała, lekko potargane. Ozdobne włosy mogą występować na szyi, klatce piersiowej, tylnych łapach. Krótkowłosy mają sprężystą półdługą sierść, występuje również podszerstek.

American Bobtail ma dość duże rozmiary i muskularne ciało na mocnych nogach

Jest to duże, muskularne zwierzę, dobrze zbudowane, z elastycznym ogonem. Waga dorosłego kota waha się od 5,5 do 7 kg. Nogi średniej długości, mocne, ciężkie, łapy zwarte, zaokrąglone, ogon może mieć różne rozmiary, ale nie powinien sięgać podstawy łap, lekko uniesiony.

Uszy średniej wielkości, wysoko osadzone, z zaokrąglonymi końcami, kufa szerokokątna, zwężająca się do brody, z wyraźnymi bakami i krzaczastymi brwiami. Oczy owalne, lekko skośne.

Amerykański bobtail może mieć frędzle na uszach, które nadają mu wygląd podobny do rysia

Te koty są wyszkolone i inteligentne, wytresowane, mają dobroduszny, spokojny i cierpliwy charakter. Jednocześnie są dość aktywni, lubią się bawić, dobrzy łowcy. Są tolerancyjne w stosunku do innych zwierząt, mogą przejąć cudze kocięta. Amerykańskie bobtaile są bardzo przywiązane do ludzi i nie tolerują samotności, lubią leżeć na kolanach właściciela i mruczeć. Nie zaleca się pozostawiania ich cały czas samych w domu. Dobrze chodzą na spacery i łatwo przyzwyczajają się do smyczy.

Wideo: amerykański bobtail

karelski bobtail

Koty tej rasy są rzadkie. Zostały znalezione w lasach Karelii i są bardzo podobne do norweskiego kota leśnego bez ogona. Najprawdopodobniej właśnie od niej śledzą swoje pochodzenie. Rasa została uznana w 1994 roku, ale nie zyskała popularności. Hodowcy praktycznie go nie hodują, chociaż w Karelii nadal trzymają te zwierzęta w swoich domach, tak jak od dawna robią to miejscowi myśliwi i rybacy. Bobtaile karelskie są częściej krótkowłose, ale można je również spotkać z wełną średniej długości. Sierść jest gruba i jedwabista.

Karelski bobtail to rzadka rasa, głównie takie koty można spotkać w Karelii w formie półdzikiej

Waga kotów tej rasy wynosi od 5 do 7 kg. Ciało jest mocne, proporcjonalne, muskularne, z szeroką klatką piersiową i prostymi plecami. Łapy średniej wysokości, grube, mocne. Ogon w formie pompona z długiej wełny, od 4 do 13 cm, elastyczny, można go zaginać i zaginać.

Głowa dość duża, trójkątna, uszy średnie, szeroko rozstawione, lekko zaokrąglone na końcach, najczęściej z frędzlami. Oczy duże, w kształcie migdałów, dowolnego koloru. Dozwolony jest każdy kolor sierści, z wyjątkiem czekoladowego i liliowego.

Krótkowłose bobtaile karelskie są częstsze niż długowłose

Towarzyski z natury, ale spokojny. Spotykają właścicieli na wyciągnięcie ręki jak szczenięta, machając krótkim ogonem. Najbardziej przywiązują się do jednej osoby z rodziny i są jej oddani jak psy. Są małomówni, praktycznie nie miauczą, ale podchodzą do właściciela i dotykają łapami, aby zwrócić na siebie uwagę. Charakterystyczne dźwięki dla karelskich bobtaili to ćwierkanie podobne do ćwierkania ptaków. A rano chodzą po mieszkaniu, sprawdzają, czy wszystko jest w porządku. Ta cecha - ochrona i kontrola twojego terytorium - jest echem dzikiego życia w lesie. Koty są absolutnie dyskretne, a jeśli właściciele nie są w stanie im sprostać, odejdą i zajmą się swoimi sprawami. Kochają spacery, nie boją się zimna i wody, świetni myśliwi.

krótkoogon kurylski (kurbob)

Kurylskie bobtaile, jak sama nazwa wskazuje, znaleziono na Wyspach Kurylskich, wśród lokalnych mieszkańców. Tam nazywane są „kotami japońskimi” i są uważane za doskonałych myśliwych leśnych i rybaków. Ponadto w lesie żyją stadami. Rasa była stopniowo uznawana przez różne organizacje felinologiczne od 1991 do 2002 roku, stała się powszechna w Rosji. Kurilian Bobtails żyją od 15 do 20 lat. Są zarówno długowłose, jak i krótkowłose.

Samce są dość duże i ważą od 5 do 9 kg, samice są znacznie mniejsze. Wyglądem Kurilian Bobtail przypomina koty syberyjskie, tylko bez ogona, dlatego przyjmuje się, że należały do ​​przodków tej rasy. Kurilianie mają silne muskularne ciało z lekko wysklepionym grzbietem i mocnymi nogami, a tylne nogi są dłuższe niż przednie. Okrągłe łapy. Ogon, pokryty długim włosem i podobny do pompona, powinien mieć od 3 do 8 cm i mieć załamania i sęki.

Kurilian Bobtail to najbardziej rozpowszechniona rasa kotów krótkoogoniastych w naszym kraju

Kufa trapezowata, uszy średniej wielkości, wysoko osadzone, z zaokrąglonymi końcami. Oczy okrągłe, ustawione pod kątem, w dowolnym kolorze, ale w harmonii z kolorem szaty. Dowolne kolory, z wyjątkiem color-point, czekoladowego, liliowego, cynamonowego i płowego. U długowłosych palaczy sierść jest średniej długości, z dobrze rozwiniętym włosem ochronnym i słabym podszerstkiem. U krótkowłosego - krótki, słabo wyrażony podszerstek.

Długowłose bobtaile kurylskie są mile widziane z kołnierzykiem, spodniami z długimi włosami i falbanką, a także frędzlami na uszach

Z natury bobtaile Kurilian są bardzo podobne do psów: lubią bawić się piłką, brać udział we wszystkich pracach domowych, przynosić przedmioty, nawet dość duże (na przykład miotłę lub kapcie). W ogóle nie boją się wody, lubią pływać, z łatwością mogą nauczyć się pływać. Bardzo lojalny wobec właściciela, inteligentny i towarzyski. Dobrze dogaduj się z innymi zwierzętami, kochaj dzieci. Ciekawy i aktywny, ale z umiarem, pozostając dyskretnym i spokojnym. Co ciekawe, praktycznie nie ma z nich zapachu, dlatego są znani jako doskonali myśliwi. Jeśli w domu są myszy lub szczury, Kurilian Bobtail pozbędzie się ich właściciela tak szybko, jak to możliwe.

Wideo: Kurilian Bobtail

Mekong (tajski) bobtail

Rasa Mekong Bobtail pojawiła się wiele lat temu w Tajlandii, ale przez długi czas była zakazana na eksport. Kocięta można było podarować tylko słynnym gościom tego kraju. W ten sposób przedostały się do Rosji przez rzekę Mekong, gdzie rozprzestrzeniły się i stały się podstawą tej rasy w Europie i Rosji. Rasa Mekong została również opracowana w Wietnamie, Chinach i Iranie. Mekong Bobtail został oficjalnie uznany dopiero w 2004 roku.

Przedstawiciele tej rasy muszą mieć kolor punktowy z dowolnym kolorem punktowym. Ponadto kocięta rodzą się jasne, a ciemne w odpowiednich miejscach (punkty) przybierają w okresie dojrzewania. Sierść jest krótka, przylegająca do ciała, ale krucha, prawie bez podszerstka, gładka i jedwabista.

Krótkowłosa i pełna wdzięku rasa kotów bezogonowych o orientalnych korzeniach

Bobtaile Mekong ważą 4-6 kg. Ich średniej wielkości ciała są pełne gracji, ale raczej muskularne. Grzbiet prawie prosty z minimalnym wzniesieniem do ogona, nogi średniej długości, smukłe, z owalnymi łapami. Pazury na tylnych łapach nie chowają się. Ogon jest często zwinięty w pączek, składa się z haczyków lub węzłów w dowolnej kombinacji, zaczynając od podstawy i ma co najmniej trzy kręgi, ale nie powinien być dłuższy niż jedna czwarta ciała zwierzęcia.

Głowa o miękkich konturach i prawie płaskim czubku. Profil podobny do rzymskiego, wyraźny, z mocnym podbródkiem i prostym nosem. Uszy są duże, szerokie u nasady, wysoko osadzone, lekko cofnięte i zaokrąglone końce. Oczy jasnoniebieskie, duże, owalne, osadzone prawie prosto, czasem lekko zmrużone.

Oczy tajskich bobtaili powinny być tylko niebieskie lub niebieskie, kolor - wyłącznie color-point

Mekongi zachowują się jak pies. Są lojalni wobec właściciela i strzegą domu: kiedy dzwoni dzwonek, przyjmują postawę obronną i groźnie warczą. Jeśli gościom się to nie spodoba, Mekong może ich zaatakować. Łatwy w szkoleniu i umiejący nauczyć się, na przykład, przynieść właścicielowi kapcie lub inne niezbędne rzeczy. Doskonali myśliwi, zniszczą wszystkie myszy w domu, a jeśli ich tam nie będzie, zabiorą owady. Dobrze dogaduj się z psami, zachowuj się cierpliwie i spokojnie z dziećmi. Zabawne przez całe życie. Towarzyski, lubią dostać się w ręce człowieka i rozmawiać z nim różnymi głosami i dźwiękami, których zasięg jest bardzo duży.

Wideo: Mekong Bobtails

japoński bobtail

Oprócz Japonii japoński bobtail jest szeroko rozpowszechniony w Chinach i Korei, rasa ta jest również popularna w Ameryce. Koty ważą średnio 5 kg, koty - 3,5 kg. Najczęstszym kolorem jest biały z czarnymi lub czerwonymi znaczeniami, ale dozwolony jest każdy inny kolor z wyjątkiem abisyńskiego i syjamskiego. Sierść jest półdługa, miękka, dobrze przylega do ciała i praktycznie nie ma podszerstka.

Najpopularniejszym kolorem japońskiego bobtaila jest białe tło z czarnymi i czerwonymi plamami

Japoński bobtail ma wdzięczną, ale muskularną budowę ciała, dość długie nogi, a tylne nogi są lekko zgięte i wyższe niż przednie, co skutkuje specyficznym chodem, lekko luźnym. Ale japoński bobtail skacze idealnie precyzyjnie za pomocą tylnych nóg, odpychając je od ziemi jak kangur. Ogon w kształcie pompona, z krawędzią u nasady, pionowy, o długości od 5 do 12 cm, można zwinąć w pączek.

Głowa ma kształt trójkątny z dużymi owalnymi oczami, szeroko rozstawionymi lekko skośnie. Oczy mają uważny wyraz. Dowolny kolor, ale szczególnie cenione są kocięta o oczach w różnych kolorach: niebieskim i żółtym. Uszy średnie do dużych, wysoko osadzone, stojące.

Duże i wyraziste oczy japońskiego bobtaila mogą mieć różne kolory, co jest dość rzadkie i podnosi cenę kociaka

Japońskie bobtaile są znane z tego, że są bardzo inteligentnymi kotami. Są aktywne i dociekliwe, dzięki czemu mogą wspinać się w każde miejsce. Są też przyjazne, czułe, spokojne, lojalne wobec swoich właścicieli, towarzyskie. Wybierają jedną osobę i przywiązują się do niej bardziej niż do kogokolwiek innego, dobrze dogadują się z dziećmi i psami. Podobnie jak inne rodzaje bobtail, są dobre w polowaniu, mogą nauczyć się pływać i nosić przedmioty oraz polować w zębach. Co ciekawe, kiedy japoński bobtail siedzi, często unosi jedną nogę. Jest to uważane za dobry znak w Japonii, który przynosi szczęście domowi.

Wideo: japoński bobtail

Cimrick (Manx)

koty Kimrick i Manx mają jeden standard, przyjęty w 1908 roku. To są koty z Wyspy Man. Są średniej wielkości, ważą 4-6 kg. Cimrick to walijska rasa charakteryzująca się długimi włosami, majtkami i frędzlami na uszach.

Cimrick to rasa z Walii, długowłosa odmiana Manx

Kolor płaszcza Manxa i Kimrika może być dowolny: monochromatyczny, kombinowany. Sierść długa lub średnia, jedwabista, z podszerstkiem. Średniej wielkości ciało o niskiej linii brzucha, muskularne, z mocnymi nogami. Tylne nogi są wyższe niż przednie, łapy są okrągłe, u Kimriks między palcami są kępki włosów. Ogon jest praktycznie nieobecny, wyczuwalna jest tylko jama ogonowa.

Głowa jest okrągła, krótka, o gładkich konturach, z wyraźnymi opuszkami wąsów. Uszy szeroko rozstawione, średniej wielkości, szerokie u nasady, końce lekko zaokrąglone. Oczy są duże, okrągłe, lekko skośne, kolor jest inny, ale należy łączyć z kolorem sierści.

Manks i Kimriks praktycznie nie mają ogona, można go wyczuć tylko rękami

Z natury są delikatne i czułe, lojalne wobec właścicieli kota. Dobrze dogaduj się z psami i dziećmi, przyjazny, nieagresywny, ale drażliwy. Dobrze biegają i skaczą, skutecznie polują, potrzebują dużo przestrzeni życiowej. Mieć dobrą inteligencję, która pozwala szybko nauczyć się otwierać drzwi i pokonywać inne przeszkody. Miej ciekawy psi zwyczaj: zakopywanie lub po prostu chowanie zabawek. Lubią pływać i chodzić po ulicy. Koty są gadatliwe, komunikują się z właścicielem specjalnymi mruczącymi dźwiękami. Nudzą się bez towarzystwa, dlatego nie zaleca się regularnego pozostawiania ich samych w domu.

Wideo: Koty Manx

Rasy hybrydowe

Oddzielnie istnieją rasy kotów hybrydowych bez ogona, do stworzenia których wykorzystano Manks i bobtail:

• pixie bob - kot wyglądający jak ryś, z krótkim ogonem i wieloma palcami (do 7 palców na przednich łapach), wyhodowany i popularny w Ameryce;
• toy-bob - nowa rasa, wyhodowana w Rosji, ale jak dotąd uzyskała tylko wstępne uznanie - miniaturowy kot syjamski z krótkim ogonem, średnia waga osobnika to tylko 2 kg;
• ouhi-bob to hybryda rasy ze skrzyżowania kotów syjamskich i manx. Ma kolor dwukolorowy: dwukolorowy lub colorpoint i krótki ogon;
• snow-bob - wariant bobtaila o śnieżnobiałym kolorze, trwają prace nad stworzeniem rasy;
• Twisty to eksperymentalna rasa wyhodowana w Teksasie. Koty mają krótkie przednie i długie mocne tylne nogi, zewnętrznie przypominają kangura;
• orientalny bobtail - kot bez ogona o wyglądzie i ubarwieniu typu orientalnego, wyhodowany w UK.

Toy-bob to rzadka i miniaturowa rasa bobtail, która nie otrzymała jeszcze oficjalnego uznania, hodowana w Rosji

Kupowanie kociaka z krótkim ogonkiem

Zanim zaczniesz szukać sprzedawcy, musisz zdecydować, jakiej płci i klasy powinien być kociak. Istnieją trzy główne klasy: zwierzę, wystawa i rasa. Pet - zwierzęta domowe, wystawowe - wystawowe, rasa - hodowlane. Kocięta wystawowe i hodowlane są znacznie droższe i można je znaleźć w dobrych hodowlach. Kocięta można sprzedawać w prywatnych hodowcach, hodowlach i sklepach zoologicznych. Jest mało prawdopodobne, że rynki będą w stanie kupić zwierzę rasowe z dokumentami. Pamiętaj, że kupując zwierzaka jako zwierzaka, podpiszesz umowę zobowiązującą go do kastracji.

Kocięta do trzymania w domu są znacznie tańsze niż do hodowli czy na wystawy

Decydując się na rasę, musisz poszukać hodowli w Internecie lub udać się na wystawę, na której gromadzą się hodowcy różnych ras. Na stronach można wcześniej poszukać kociaka lub zarezerwować z planowanego miotu.

Na wystawie można zobaczyć, a nawet dotknąć koty różnych ras, a także uzyskać dane kontaktowe do potrzebnych hodowli

Przed sprowadzeniem kociaka do domu należy przygotować dla niego zabawki, kuwetę, miejsce do zabawy i karmę, która idealnie powinna odpowiadać temu, czym był karmiony od hodowców.

Ogólne kryteria wyboru

Kocięta można oglądać od 5 tygodnia życia, a zabrać do domu nie wcześniej niż 8-12 tygodni. Optymalny wiek na przeprowadzkę do nowego domu to po 3 miesiącach, kiedy podane są dwa szczepienia. Musisz wybrać kociaka w jego środowisku domowym, w którym mieszka i rośnie, wtedy jego zachowanie będzie naturalne. Zwykły kociak powinien być aktywny, zabawny, ciekawy, nawiązywać kontakt z człowiekiem. Zazwyczaj w miocie znajdują się kocięta mniejsze i pasywne, jednak w hodowli łatwiej je karmić, dlatego nie zaleca się wybierania takich kociąt do domu. Hodowcy muszą zwracać uwagę na warunki przetrzymywania: pomieszczenie i przybory do karmienia muszą być czyste, bez nieprzyjemnych zapachów, a zwierzęta muszą mieć zdrowy wygląd. Musisz spróbować zobaczyć rodziców kociaka, a jeśli ich tam nie ma, musisz zajrzeć do dokumentów i zapytać o ich zdrowie. Lepiej, żeby rodzice nie byli ze sobą blisko spokrewnieni, w tym przypadku dziecko jest mniej narażone na choroby genetyczne.

Dopiero po 3 miesiącach życia kocięta są całkowicie gotowe do przeprowadzki do nowego domu

Oprócz aktywnego i wesołego charakteru zdrowy kociak powinien mieć:

• czyste (bez wydzieliny) oczy, uszy i nos;
• miękki i nie spuchnięty brzuch;
• odbyt jest czysty i wolny od stanów zapalnych;
• sierść miękka, błyszcząca i bez łysych plam;
• normalna koordynacja ruchów;
• zdrowe pazury na wszystkich nogach.

Normalna waga kociaka w wieku 2 miesięcy to około 1 kg, w wieku 3 miesięcy - 1,5 kg. Nie powinien wyglądać na wychudzonego lub zbyt grubego.

Którą rasę wybrać

Jeśli wybierzesz kociaka spośród różnych typów bobtaili i manków, musisz skupić się przede wszystkim na wyglądzie przedstawicieli rasy, ponieważ ich charakter jest ogólnie podobny. Różnica polega na wielkości, kolorze, kształcie i długości futra zwierząt. Aby określić, która z tych ras jest dla Ciebie odpowiednia, możesz przestudiować informacje w Internecie lub udać się na dobrą wystawę kotów, gdzie zostaną zaprezentowane interesujące Cię rasy. Tam będzie można na własne oczy zobaczyć kocięta i dorosłe zwierzęta, porozmawiać z hodowcami, wziąć współrzędne hodowli i klubów.

Należy zauważyć, że bobtaile Kurilian są najbardziej popularne w Rosji, są niedrogie, bezpretensjonalne, mają dobre zdrowie i zachwycają hodowców i właścicieli swoim wspaniałym charakterem.

Opieka nad zwierzętami bez ogona

Brak lub krótka długość ogona u kotów nie wpływa na charakterystykę treści. Bobtails i Manks są dość bezpretensjonalne w żywieniu i nie wymagają specjalnej opieki.

Odżywianie

Kotom żyjącym na wolności, takim jak bobtail kurylski i karelski, zaleca się podawanie naturalnego pokarmu, oczywiście nie ze stołu ludzkiego, ale gotowanego osobno, bez cukru, soli, przypraw i innych dodatków. Odpowiednio skomponowane menu z naturalnych produktów nie zaszkodzi wszystkim innym rasom kotów bezogonowych, ale dla właściciela takie jedzenie będzie kosztowne zarówno pod względem czasu, jak i kosztów. Podstawą naturalnej diety powinno być chude mięso i drób: wołowina, cielęcina, indyk, kurczak, a także wątroba, nerki, serca, żołądki i inne podroby, uprzednio dokładnie obrane lub namoczone. Ryby można podawać kilka razy w tygodniu, rzeka tylko gotowana. Oprócz mięsa do diety należy włączyć zboża (gryka, płatki owsiane, proso), jajka, twarożek, fermentowane mleko pieczone, kefir, warzywa, rośliny strączkowe (ale z ostrożnością!), chleb żytni lub krakersy. Weterynarz pomoże Ci odpowiednio zbilansować dietę i uwzględnić produkty niezbędne dla zdrowia pupila.

W żadnym wypadku koty nie powinny być karmione pokarmem z ludzkiego stołu, zwłaszcza smażonym, solonym i pieprzem

Jako suplement witaminowy dobrze jest regularnie podawać kotu gotową lub samodzielnie wyhodowaną trawę z owsa, jęczmienia, pszenicy, a także uzupełniać jadłospis o specjalne, zalecane przez lekarza weterynarii kompleksy witaminowe dla kotów.

Najczęściej naturalna dieta okazuje się zbyt problematyczna, a wtedy na ratunek przychodzi gotowa profesjonalna karma – sucha lub konserwowa. Idealnie powinny to być karmy super premium, to one zawierają wszystkie niezbędne substancje w proporcji niezbędnej dla zdrowia zwierzęcia. Możesz karmić zwierzęta karmą premium, jednak najpierw musisz ocenić ich skład. Hodowcy, od których kupiłeś kociaka, mogą doradzić rodzaj karmy.

Wideo: zasady karmienia kotów

Toaleta: kształt ściółki i materiał na ściółkę dla kotów bezogonowych

Kształt kuwety nie zależy od rasy, ale od upodobań konkretnego zwierzęcia i jego właściciela, to samo tyczy się wypełniacza. Tace są otwarte i zamknięte. Te ostatnie są preferowane ze względu na czystość w pomieszczeniu, ale nie wszystkie zwierzęta zgadzają się z nich korzystać. Niektórzy z nich nie lubią ciasnych przestrzeni i konieczności przeciskania się przez dziurę w toalecie. Ponadto toalety domowe są drogie, więc tego rodzaju eksperyment może być dość kosztowny.

Toalety domowe są piękne i modne, ale nie wszystkie koty są gotowe do ich użycia – wiele z nich nie lubi ciasnych przestrzeni

Tanie toalety z plastikową siatką są używane na różne sposoby, zarówno puste, jak i wypełnione, ale właściciele kotów często stawiają przed nimi wyzwanie ze względu na ich słabą jakość i niewielkie rozmiary. Jeśli kupujesz taką toaletę, musisz wybrać przestronną, z wysokimi bokami, wykonaną z wytrzymałego i wysokiej jakości tworzywa sztucznego.

I na koniec najlepszą opcją są tace na wypełniacze o różnych kształtach z wysokimi bokami. Są one zwykle wykonane z wysokiej jakości plastiku, mają różnorodne kształty i kolory i są kochane zarówno przez koty, jak i ich właścicieli. Najważniejsze w przypadku każdego rodzaju kuwety jest to, że pasuje ona do wielkości kota i jest dla niej wygodne, aby się odwrócić, usiąść i zakopać wszystko, co chce w niej ukryć.

Idealnie, po przeprowadzce do nowego domu, kociak powinien być umieszczony w dokładnie tej samej tacy z wypełniaczem jak w hodowli, wtedy nie będzie problemów z treningiem toaletowym

Właściciel wybiera wypełniacz kierując się wygodą czyszczenia i utylizacji zużytego wypełniacza, a koty są zadowolone ze wszystkiego co jest sypkie i pozwala wygodnie ukryć „ślady zbrodni” i zmniejszyć ich zapach.

Najpopularniejsze ściółki do tac (od lewej do prawej) to kukurydza, glina, krzemionka i drewno

Koleżanka ma młodego kota, który kupił toaletę w formie domku. Wszystko jest w porządku, kot nie ma nic przeciwko zamkniętej przestrzeni, ale jest z nią problem, który wywołuje śmiech u wszystkich oprócz jej właściciela. W połowie przypadków kot nie wchodzi do domu całkowicie, jego tylna część z ogonem pozostaje na zewnątrz. W związku z tym tylna część wykonuje całą swoją pracę na podłodze, kot zakopuje czysty wypełniacz w domu przednimi łapami i wychodzi z poczuciem spełnienia. Zgrabnie przeskakuje nad kałużą, zastanawiając się, skąd się wzięła.

Inny mój przyjaciel, aby zaoszczędzić pieniądze, zapełnił kocią tacę kawałkami gazet, uważał, że dla rasowego kota „wystarczy”. Kotowi nie przeszkadzało to szczególnie, ale co jakiś czas robił kałuże w innych miejscach, w tym na sofie właściciela. Zbeształ go, ukarał, ale nic nie pomogło. Doradziłem zakup najtańszego wypełniacza i włożenie go do tacy. Dodatkowo usuwanie mokrego papieru z podajnika było dość problematyczne. Znajomy zastosował się do mojej rady i kupiwszy niedrogi wypełniacz z wiórów glinianych, wlał go do tej samej toalety. Problemy zniknęły raz na zawsze.

Jeśli chodzi o moje zwierzaki osobiście, kot i kot chodzą do toalety, którą dla nich wybieram i wcale nie są z tego powodu kapryśni. Używaliśmy pustych plastikowych toalet z siatką, ale trzeba je cały czas myć, poza tym koty tam z przyjemnością sikają, ale poważniejsze sprawy wolą grzebać. I generalnie, z mojego osobistego doświadczenia i doświadczeń wielu znajomych, koty często wyrażają chęć pisania i robienia kupy w różnych miejscach, więc mamy różne toalety do tych spraw. Kot stale oddaje mocz w pustej toalecie z plastikową siatką i „w większości” wchodzi do drewnianego wypełniacza. Kot robi to na różne sposoby, w zależności od nastroju i czystości toalet. Wybraliśmy wypełniacz do drewna, ponieważ doskonale pochłania wszelkie zapachy, ładnie pachnie sosnowym drewnem i jest spłukiwany w toalecie. Poza tym jest niedrogi. Toalety do wypełniacza biorę z wysokimi bokami i specjalną krawędzią ograniczającą u góry, aby lepiej zachować wypełniacz wewnątrz. Ale kotom nadal udaje się nim rzucać, bo jest lekki. Mimo to nadal go używam, podoba mi się. Jakość pelletu drzewnego różnych producentów jest bardzo różna: duże, małe, szorstkie, gładkie, łatwo kruszące się lub niezbyt, różne kolory, o różnym zapachu. Empirycznie wybrałem kilka rodzajów, których jakość mi odpowiada i kupuję je. A moje zwierzęta wydają się nie zauważać dużej różnicy.

Inne funkcje pielęgnacyjne

Sierść kotów długowłosych należy rozczesać grzebieniem ze średnimi zębami i specjalną szczotką, w przypadku ras krótkowłosych można ograniczyć się do rękawicy gumowej lub silikonowej. Oczy i uszy zwierząt domowych należy czyścić tamponami z kwasem borowym lub specjalnymi produktami. Zęby mogą być czyszczone specjalną pastą do zębów lub okresowo usuwane przez weterynarza. Pazury można w razie potrzeby przyciąć, ale jeśli w domu znajdują się drapaki, samo zwierzę doskonale poradzi sobie z pielęgnacją pazurów.

Wiele kotów lubi czesać, bo w rzeczywistości jest to również masaż

Konieczne jest regularne szczepienie i odrobaczanie zwierzęcia, a także zabieranie go do lekarza weterynarii w celu zbadania.

Skłonność do chorób ze względu na osobliwości budowy anatomicznej ras bezogonowych

Bobtaile mają dobre zdrowie, silną odporność i żyją wystarczająco długo - od 15 do 17 lat.

Cechą opisywanych ras jest krótki ogon. Ale to on może wywołać zapalenie odbytu, hemoroidy i wypadanie jelit. Dlatego ważne jest, aby czasami zajrzeć pod ogon zwierzaka i jeśli znajdzie się tam krew, pęknięcia, oznaki procesów zapalnych, natychmiast pokazać zwierzę weterynarzowi. Środkiem zapobiegawczym będzie prawidłowe, zbilansowane żywienie kota oraz wystarczająca ilość wypijanego płynu (wody). Zwierzę nie powinno mieć zaparć, wtedy prawdopodobieństwo wystąpienia powyższych problemów maleje.

W przypadku jakichkolwiek objawów kłopotów należy natychmiast pokazać zwierzę weterynarzowi, ponieważ opóźnienie w tym przypadku może znacznie pogorszyć chorobę

Koty wyspowe mogą cierpieć na kamicę moczową z kamieniami kwasowymi i w tym przypadku pokarm do zapobiegania kamicy jest dla nich przeciwwskazany. Dieta, która przywraca pracę nerek, pomoże bardziej. W każdym razie, w przypadku trudności z oddawaniem moczu i pojawienia się krwi w moczu, należy natychmiast skontaktować się z lekarzem weterynarii.

Kotów bezogonowych nie należy chwytać i ciągnąć za krótki ogon, tam są przechowywane zakończenia nerwowe, a działania te mogą powodować ból zwierzęcia.

W rasach Manx i Cimrick gen zapewniający minimalną długość ogona jest niebezpieczny i jeśli kociak odziedziczy ten gen od obojga rodziców, umiera przed urodzeniem. Kocięta z jednym genem rodzicielskim mają predyspozycje do takich chorób jak rozszczep kręgosłupa, jego różne wady, dysfunkcje jelit i pęcherza moczowego (zespół Menksa). Wszystkie choroby pojawiają się w ciągu pierwszych sześciu miesięcy życia zwierzęcia, dlatego przed osiągnięciem tego wieku przedstawiciele tych ras zwykle nie są sprzedawani. Manks i Kimriks żyją od 10 do 15 lat.

Sterylizacja i sterylizacja kotów bezogonowych

Jeśli właściciel nie ma poważnych planów dotyczących hodowli rasy bobtail w domu, lepiej wykastrować zwierzaka. Te koty mają silną dziką naturę, więc ich zachowania seksualne są dość gwałtowne zarówno u samców, jak iu samic. Ważne jest, aby wykonać kastrację na czas, w wieku 7-9 miesięcy. W przypadku samców zbyt późna kastracja może prowadzić do zachowania niektórych objawów rui płciowej, au samic z każdą ruią wzrasta prawdopodobieństwo chorób onkologicznych układu rozrodczego.

Zwierzę pozbawione instynktów seksualnych i związanych z nimi regularnych przypływów hormonów staje się bardziej inteligentne, spokojne i szczęśliwe, a będąc na łasce niespełnionych pragnień, doświadcza niepotrzebnej udręki. Dzięki nowoczesnym postępom medycznym kastracja jest przeprowadzana szybko i nie stanowi zagrożenia dla zdrowia zwierzęcia. Można to zrobić zarówno w domu, jak iw klinice weterynaryjnej. Zwykle kilka dni po operacji aktywność i normalne zachowanie kota lub kota zostaje całkowicie przywrócone. Właściciel jest zobowiązany jedynie do monitorowania stanu zwierzęcia i smarowania szwów specjalnymi środkami.

Cechy krycia, wybór partnera i odpowiedni wiek

Rasy bobtail i manx są bardzo trudne do prawidłowego rozmnażania. Głównym kryterium wyboru partnerów do dziania jest rozmiar ich ogona. Jeśli rozmiar ogona jednego z partnerów wynosi od 8 do 12 cm, zaleca się dzianie go tylko ze zwierzęciem z krótkim ogonem lub bez ogona, w przeciwnym razie naruszone zostaną standardy rasy. Krzyżowanie dozwolone tylko z przedstawicielami własnej rasy. Przy wyborze partnera należy sprawdzić jego dokumenty i paszport weterynaryjny, a także zbadać oba zwierzęta przez lekarza weterynarii. Wskazane jest, aby wybrać partnera w hodowli o dobrej reputacji.

Krycie kotów bezogonowych jest trudne i wymaga doświadczenia oraz znajomości cech rasy

Pierwsze krycie kota jest optymalne w wieku od jednego do półtora roku, przy czym pożądane jest, aby kotka miała już wcześniej dwie rui. Aby uzyskać udane krycie, kot musi zostać sprowadzony na terytorium kota dwa dni po rozpoczęciu rui. Zwierzętom należy wydzielić osobne pomieszczenie i nie przeszkadzać, ale obserwuj proces, aby nie krzywdziły się nawzajem. Razem z kotem możesz przynieść jej rzeczy i jedzenie na terytorium kota, zapewni to jej komfort psychiczny.

Tabela: plusy i minusy kotów bezogonowych

Recenzje właścicieli

Kot rasy japoński bobtail.

To nie tylko przyjaciel, to członek rodziny.

Zalety: ostrzy pazury wyłącznie na drapaku, chodzi tylko w jednym wyznaczonym miejscu, dobry przyjaciel dla dzieci, co jest bardzo ważne. Miły, czuły.

Wady: nie są.

cześć wszystkim! Chcę Ci opowiedzieć o moim ulubionym kocie. Pytasz o jaką rasę?? powiem ci i powiem. Kiedyś mojemu mężowi zaproponowano kotka w pracy. Była wtedy jeszcze dość malutka, około trzech miesięcy. Mąż dzwoni do mnie i mówi, że jest możliwość wzięcia kota rasowego, jej właścicielka wyjeżdżała do innego kraju, a nie było z kim zostawić dziecka, więc je oddała. Kiedy go przyniósł, myślałam, że wszystko zacznie się teraz, podarte sofy, tapety, dywany. Ale jej tam nie było, po przeczytaniu dużo o tej rasie w Internecie dowiedzieliśmy się, że nie było wszystkiego, co wymieniłem, wystarczy kupić drapak, który nie jest taki drogi. Ku naszemu zaskoczeniu kot od razu podszedł do drapaka i zaczął ostrzyć pazury. Jeśli chodzi o jedzenie, tutaj zdziwiliśmy się, gdy dowiedzieliśmy się, że naprawdę kocha krewetki i śmietanę. Jeśli chodzi o toaletę, to też była w jednym miejscu na raz i nigdzie indziej. To prawda, że ​​​​w przypadku jagnięciny w Internecie wskazano, że nie więcej niż raz w roku, a kocięta przyprowadzała 3-4 razy w roku. ALE dzięki Bogu, że ta rasa przynosi 1, 2 lub 3 kocięta. Jeśli chodzi o dzieci, ten kot jest idealny dla dzieci w każdym wieku. Mam troje dzieci, jednak w tym czasie było ich dwoje, ale mimo to, nieważne jak bardzo dziecko bawiło się z kotem, nigdy go nie ugryzła, nie podrapała, a powiem wam, że dzieci, zwłaszcza chłopcy, są bardzo lubi podrywać koty. I co jeszcze chciałem powiedzieć, ten kot zawsze wybiera jednego właściciela, kimkolwiek jest. W moim przypadku była to moja najstarsza córka. Nie wiem, co to spowodowało, chociaż zawsze robię kota. Jeśli chodzi o jedzenie, kot przystosowuje się do każdego jedzenia, nawet jeśli to tylko warzywa, tylko mięso, ale zdecydowanie nie ryby, tak, oczywiście kocha krewetki, ale nie zawsze na nie stać. Tak, tak, chyba jedyny kot w mojej pamięci, który nie je ryb. Więc mogę śmiało powiedzieć, kto chce wziąć dla siebie przyjaciela, który nie będzie agresywny wobec dzieci, będzie czuły, to musi być rasa japońskiego bobtaila. Nigdy nie zawiedliśmy się na tym kocie.

Mekong (tajski) bobtail - najbardziej delikatny i rozmowny.

Zalety: czuły, miły, inteligentny, posłuszny.

Wady: Chatty.

Kilka takich kotów pojawiło się u nas nie tak dawno temu. Na początku dużo czytaliśmy o rasach i znacznie częściej o kotach syjamskich lub tajskich. Ale potem zaoferowano nam je. Dziewczyna i chłopiec to dwa najsłodsze kocięta. Od razu nas zafascynowali. Ale nie spieszyło nam się z ich zabraniem. Znaleźliśmy dużo informacji w Internecie, szukaliśmy prawdziwego przyjaciela. Taki kot, którego możesz trzymać, pieścić, który będzie obok Ciebie w mroźne zimowe wieczory. A potem od razu spadło nam na głowę podwójne szczęście. I zgodziliśmy się. Na początku kocięta oczywiście trochę się bały, ale dosłownie po kilku godzinach biegały już po domu, jakby tu mieszkały od zawsze. Zawsze łatwo wpadają w ich ręce, mruczą tak głośno, że cały dom słyszy. Strasznie przywiązani do swoich panów, zaskakująco posłuszni. Bardzo łatwo przyzwyczaja się do tacki, do drapaka. Bardzo czysto, bardzo zabawnie oglądać, jak myją się nawzajem kilka razy dziennie. Są bezpretensjonalne w stosunku do jedzenia i łatwo przyjmują lekarstwa, co musi stać się plusem. Jedyne, co czasami sprawia nam trochę dyskomfortu, to ich gadatliwość.

Kot krótkoogoniasty Kurilian Bobtail - cud bobtailowy w rodzinie.

Zalety: odpowiedni charakter, spokój i rozsądek. Uniknie sytuacji konfliktowej do końca.

Wady: Biega po mieszkaniu jak słoń. O 5 rano w całym mieszkaniu można wykrzyczeć hymn Rosji.

Nigdy nie zawiodłam się w tej rasie. Zwierzęta tak mądre, lojalne i spokojne w swej szlachetności. Prawdziwy kot towarzyszący. Gości, lekarzy, ślusarzy zapraszamy jako pełnoprawnych rezydentów naszego apartamentu. Nie boję się zwierząt. Łatwo wchodzi w kontakt z otaczającą naturą, megalomanką i odważną. Lubi „bochenek”. I robi to wszędzie, w każdej pozycji iw każdych okolicznościach. W każdej niezrozumiałej sytuacji - idź spać :)) Jak fasola dogaduje się z dziećmi?! Przepiękny! Są po prostu stworzeni do „opiekowania się dzieckiem”. Jeśli zamierzasz założyć rodzinę i chcesz mieć kota, wybór jest oczywisty. Nasz kot jest zawsze ze swoim synem. To silne i zdrowe koty. Mogą żyć nawet 15-20 lat. Wychodzenie jest prawie minimalne (chociaż jeśli zamierzasz zacząć fasolę długowłosą, będziesz musiał trochę częściej czesać niż ksh). A tak przy okazji, nie daj się zwieść bajkom, mówią, koty krótkowłose rzucają mniej &# 128578; To mit. Kolor jest inny: czarny, biały, czerwony, jak mówią. Na każdy gust i kolor. Łatwo dostosuj się do każdego środowiska. Podsumowując, mogę śmiało powiedzieć, że jest to najlepsza rasa dla rodziny.

Mam kurylskiego bobtaila, cieszę się, że kiedyś zwróciłem uwagę na tę rasę, mają wspaniały charakter, jak o nich mówią: „Wygląd rysia, dusza psa, umiejętność skakania zająca "i to prawda! Kochają wodę, nieagresywne, towarzyskie, aktywne, inteligentne, interesujące do zabawy i po prostu komunikowania się, rozumieją wszystko. Przy wyborze zapoznaj się z informacjami o hodowcy i hodowli, niestety nie wszyscy są sumienni.

Kot tej rasy ma naprawdę psie nawyki. Preferuje komunikację, po całym mieszkaniu jak "ogon", ale jednocześnie nie rzuca się w oczy. Podczas zabawy łatwo gryzie, lubi gryźć kartony, nosi w zębach miękkie zabawki (czasem bardziej niż on sam). Widać, że jej zęby są główną „bronią”, a nie łapami, jak u innych kotów. Kiedy dzwoni dzwonek, warczy, chociaż uwielbia gości i komunikację, jak już wspomniano. Bardzo czysto. Słyszałem, że chłopcy nie „tagują”. nie mogę w to uwierzyć. Mój kot nie ma specyficznego kociego zapachu. Bardzo zadowolony. Piękny i elegancki, ale „nie dla wszystkich”, t. Do. czasami niezależny i krnąbrny.

Teraz o naturze naszego palacza i czy mity na temat tych kotów się potwierdziły. Mamy kota - nie kota, więc żartobliwie go nazywamy. On nie mruczy. Prawie nigdy. Tylko wtedy, gdy błaga o paczkę jedzenia od ukochanego właściciela. Nie siedzi w jego ramionach, nie śpi z nami na łóżku. Praktycznie nie miauczy. Szopy. Wbrew opisowi tej rasy na wełnie - na spodniach, które nabył nie tak dawno, powstają sploty. Nie lubi czesania, gryzie grzebień. Nie lubi pływać. Podąża za gośćmi, jak o tych kotach jest napisane. Węszy wszystkich gości i gryzie gości po cichu. Uważa się, że takie koty kilka razy powiedzą „nie” i zrozumieją. Nie ważne jak! Chodzi po stołach tak, jak powinno. Podobno uważa się za pełnoprawnego członka rodziny. Nigdy wcześniej nie miałam kotów rasowych i nigdy nie widziałam takiej bezczelności.))) Zwykłe koty, które kiedyś mieszkały z moimi rodzicami lub bliskimi, oczywiście wspinały się na stoły, ale robiły to, gdy ktoś nie widzi. Ale tu nie chodzi o nasze. Z tacą wszystko zadziałało od razu. Kupujemy mu wypełniacz z żelem krzemionkowym, lubi to, ale może woody. Uważa się, że Kurilian Bobtails wybierają dla siebie jednego właściciela. Na naszym przykładzie mogę to potwierdzić. Kocha mojego męża, spotyka mnie z pracy. Czasami nawet mruczy. Cierpi mnie. Może odegrał też rolę fakt, że leczyłem go na roztocza ucha i musiałem zakopywać krople dwa razy dziennie przez 2 tygodnie, a wcześniej też płukałem balsamem. Mają ciekawą relację z synem. Senya czeka na niego ze szkoły. Bawią się razem w chowanego, nadrabiają zaległości. Szczeka, gdy jego zdaniem synek się z nim bawił. Ataki zza rogu. To zabawne patrzeć, jak się awanturują. Nasz Senya, choć nie lubi siedzieć na rękach, wszędzie ciągnie za nami ogon. Uwielbia spać na wycieraczce, na butach. Czasem wkłada głowę do butów, ona jakoś go pociąga. Przeciąga tam wszystkie słodycze, też teasery wybrane podczas gry. Generalnie charakter naszego kota jest spokojny, teraz ma już prawie 10 miesięcy. Już drapie drapak, a nie sofę. W nocy nie atakuje nas, nie drapie, kot dojrzał. Naprawdę tęskni, kiedy wyjeżdżamy na kilka dni. Możesz to zobaczyć po powrocie. W tym momencie mruczy, a nawet siada trochę w jego ramionach. Ulubione zabawki - myszki z grzechotką w środku i teasery z piórkami. Myślę, że kiedy gryzie pióra, wyobraża sobie zjadanie naszej papużki falistej. Zaprzyjaźnienie się z nimi jest absolutnie niemożliwe. Podczas skoku kot poważnie przeciął skrzydło Keshe pazurami, krew była wszędzie. Głupi ptak postanowił zejść na podłogę, a drzemiący kot w mgnieniu oka podskoczył i zahaczył papugę. Ale na szczęście wszystko szybko się zagoiło i ptaki latają, jak poprzednio. Ale teraz, kiedy leci, zamykamy kota w innym pokoju. Kot to kot, a ptak to dla niego pokarm. Interesujące jest obserwowanie, jak ciągnie się ze swoim zabawkowym kotem. Nosi go, liże. Natychmiast próbuje to wyrwać z ręki, jeśli to zrobisz. Ostatnio kot odbył z nami rejs, tam osiem godzin i tyle samo przelał z powrotem do samochodu. W hotelu też zachowywał się doskonale, niczego tam nie zepsuł?. Generalnie, mimo wełny i trochę szkodliwego charakteru, po prostu uwielbiamy nasze futrzaki! A teraz, gdyby było pytanie o wybór rasy, ponownie wybrałabym Kurilian Bobtail. Być może niektóre z przypisywanych im cech to mity, ale zdecydowanie są to inteligentne i lojalne koty.

Koty bezogonowe pojawiły się w wyniku naturalnej mutacji i dalszej pracy selekcyjnej z ludźmi. Często cechy przedstawicieli rasy związane są z regionem pochodzenia. Na przykład bobtaile tajskie są podobne do kotów syjamskich, kurylskie do syberyjskich, a karelskie do norweskiego lasu. Ale bobtaile różnią się od innych ras krótkim ogonem i mocnymi łapami, a także dzikim charakterem, szczególnie widocznym w momentach polowań seksualnych. Pomimo swojego dzikiego pochodzenia koty bezogonowe są lojalne wobec swoich właścicieli, czułe i podobne do psów: są dobrze wyszkolone, strzegą terytorium, nadają się do treningu, łatwo przyzwyczajają się do smyczy.