Utrzymanie suma w akwarium

Somik-tarakatum zawsze był i pozostaje mile widzianym trofeum dla wszystkich akwarystów: początkujących i zaawansowanych praktykantów w swojej dziedzinie. Sumy były pierwszymi mieszkańcami akwariów. I choć trudno nazwać je bardzo pięknymi, w konkursie piękności tarakatum stworzyłyby poważną aplikację dla reszty mieszkańców akwariowego królestwa. Ich zapotrzebowanie zapewnia nie tylko atrakcyjny wygląd, ale także spokojny, spokojny charakter.

Niskie wymagania dotyczące czynników środowiskowych są również wysoko cenione przez akwarystów. Mimo swojej bezpretensjonalności sumy konieczne jest stworzenie dobrych warunków, aby poczuli się komfortowo. Wcześniej sum tarakatum nazywano zwykłym Hoplosterum. Koniec XX wieku upłynął pod znakiem odkrycia kilku podgatunków Hoplosterum. Wcześniej słynny przystojny sum stał się znany jako megalechis thocarata. Roberto Reis dokonał tego niezwykłego odkrycia. Ale rosyjscy akwaryści nadal nazywają tarakatum jego dawną nazwą.

Wygląd zewnętrzny

Ryba ma kolor jasnobrązowy. Ich ciało jest podłużne. Brzuch płaski, plecy lekko zgarbione. Główną obroną przed wrogiem są płytki kostne znajdujące się wzdłuż ciała. Na czubku głowy widać gołym okiem obecność dwóch długich anten, na dole - krótki. Czarne plamy są rozsiane po całym ciele i płetwach. Pierwsze plamki pojawiają się w okresie dojrzewania i rosną wraz z dorosłością osobnika. Wielkość dorosłej ryby sięga 13 cm, a niektóre z nich osiągają 18 cm.

W naturze ryby żyją w ławicach, których liczba sięga kilku tysięcy. Główną różnicą między młodym a dorosłym jest kolor plam - im starszy osobnik, tym ciemniejsze plamy. Tarło silnie wpływa na kolor samców – staje się niebieskawy. Ubarwienie samic nie zmienia się. Ich średnia długość życia jest dość długa – co najmniej 5 lat.

Różnice płci

Najprostszym sposobem rozróżnienia płci jest płetwa piersiowa. Samiec ma dużą trójkątną płetwę, z której pierwsza jest gruba i masywna. Wraz z początkiem tarła jego kolor staje się pomarańczowy (dojrzewanie rozpoczyna się w wieku 8 miesięcy). Samica ma zaokrąglone płetwy. Należy również wziąć pod uwagę fakt, że wielkość samicy jest kilkakrotnie większa od wielkości samca sum-tarakatuma.

Warunki przetrzymywania

Siedlisko Megalechis Thoracata na północ od Ameryki Południowej. Zdarzały się przypadki ich znalezienia na wyspie Trynidad. Po kilku prostych wnioskach możemy wywnioskować: tarakatums wolę ciepłą wodę (powyżej +21) i nie mają specjalnych wymagań dotyczących jakości wody (pH, twardość, zasolenie). Obecność oddychania jelitowego, charakterystyczna dla wszystkich pancernych (a ten kochający pokój, przystojny mężczyzna należy do tej rodziny), pozwala dobrze czuć się w brudnej wodzie.

Aby som-tarakatum czuł się świetnie i żył do 10 lat, musi stworzyć dobre warunki:

• pojemność akwarium powinna wynosić co najmniej 100 litrów (jeśli akwaryści zamierzają trzymać kilka osobników);
• twardość wody nie powinna przekraczać 20;
• temperatura - +28.

Karmienie

Jeśli chodzi o karmienie tego przystojnego mężczyzny, jest on również bezpretensjonalny w stosunku do jedzenia: może być żywa (dżdżownice, siekane mięso, dżdżownice) lub zbilansowana sucha karma. Pomimo spokojnej natury, wskazane jest zamknięcie zbiornika sumem-tarakatum, bo niektórzy z tych mieszkańców podwodnego królestwa potrafią wyskoczyć z akwarium. Sumy świetnie czują się zarówno w miękkim podłożu, jak i wśród różnych korzeni i roślin. W ciągu dnia są nieaktywne i dopiero wraz z nadejściem zmierzchu są aktywowane.

Główne objawy choroby tarakatum

Naruszenie warunków przetrzymywania jest kluczem do choroby, a nawet śmierci ryb. Zwracając szczególną uwagę na zachowanie ryb, można na czas rozpoznać początek choroby. Ich najczęstszymi chorobami są mykobakterioza i furunculosis. Objawy, które powinny ostrzec miłośnika sumów:

• przebarwienia i łuszczenie
• powstawanie ropnych lub krwawych pęcherzy.

Kompatybilność z innymi rybami

Jeśli chodzi o kompatybilność z resztą mieszkańców dna morskiego, na podium zajmują piękne, spokojne sumy. Jeszcze duże ryby wcale się nie boją kakatum, bo mocne płytki kostne ochronią przed każdym wrogiem. Niechcianymi sąsiadami są dla nich bitwy, labe (konkurujące o terytorium), a także danio pręgowany i brzany (przechwytywanie jedzenia od spokojnych sumów, pozostawiając je głodnymi).

Hodowla suma-tarakatum

Wraz z nadejściem tarła samiec buduje gniazdo pod roślinami, po stworzeniu którego rozpoczyna się pogoń za samicą. Często sum sam potrafi przenieść gniazdo w każde inne miejsce. Po zakończeniu tarła samica przykleja jaja do liści, po czym samiec zamyka gniazdo (zawiera do 1200 żółtawych jaj o dość dużych rozmiarach). Najlepszym stymulantem do tarła tarakatum jest obniżenie ciśnienia atmosferycznego i czystej wody.