Arapaima

Arapaimy żyją na Ziemi od czasów dinozaurów, stąd nazywa się je żywymi skamieniałościami. Zamieszkują teraz dopływy Amazonki. Arapaimas są aktywnie konsumowane przez miejscową ludność od co najmniej tysiąca lat. Brazylijscy aborygeni nazywają arapaima - "piraruku", co tłumaczy się jako "czerwona ryba". Ciało arapaimy pokryte jest dużymi, mocnymi łuskami o gęstości porównywalnej z kością. Niektóre z łusek są zabarwione na czerwono i układają się we wzór – jest to indywidualne dla każdej ryby. Mięso Arapaimy ma również czerwonawy odcień i jest bardzo cenione ze względu na swój smak.
Wylesianie lasów tropikalnych, wędkarstwo turystyczne, zanieczyszczenie wody i inne zostały dodane do problemów dzikiego arapaim "uroki" nowoczesny świat. W niektórych regionach Ameryki Południowej arapaima pozostaje główną rybą handlową, dla innych jest już bliska wyginięcia i jest wymieniona w Czerwonej Księdze. W każdym razie oficjalne usunięcie żywej arapaimy z Ameryki Południowej jest bardzo problematyczne.

Zdjęcie Arapaimy

Zdjęcie Arapaimy

Zdjęcie Arapaimy

Ale arapaim od dawna jest pod opieką doświadczonych mieszkańców Tajlandii i Malezji, którzy zaaklimatyzowali amazońskie olbrzymy w swoich sztucznych zbiornikach. Tam są hodowane, w tym na żywność. To właśnie stamtąd najczęściej przywozi się do nas narybek arapaim do trzymania w publicznych akwariach.
I uwielbiają jeść arapaime, jak myślisz?? Oczywiście głównymi smakoszami świata są Francuzi! Mrożone filety arapaima można swobodnie kupić w supermarketach spożywczych we Francji. Pod względem kosztów będzie kosztować nie więcej niż jesiotr. Z pewnością francuscy naukowcy to w całości smakosze, bo postanowili zadbać o proces hodowli arapaimu w sztucznych warunkach. Dla hodowców arapaimy z Azji i Ameryki Południowej Francuzi stworzyli metodę badania krwi terenowej, która pozwala określić płeć arapaimy.
Cóż w tym złego, bezpośrednie odkrycie, powiedzą sceptycy. I tak naprawdę bardzo ważna rzecz! Arapaimy nie posiadają zewnętrznych cech płciowych – patrząc na nie nie sposób zrozumieć, czy jest to kobieta czy mężczyzna. Podobnie jest z zachowaniem – potrafią pływać parami, ale niekoniecznie są to osobniki różnej płci! Arapaima mogą tworzyć stada, przynajmniej w niewoli, a płeć nie odgrywa w tych stadach żadnej roli. Ogólnie rzecz biorąc, pełna równość płci i całkowite zamieszanie w kwestiach hodowlanych.
Wcześniej hodowcy sadzili losowo arapaime w stawie szkółkarskim - nagle powstała para. A kiedy jajka są obchodzone, możesz je oznaczyć lub przesadzić. Metoda mało skuteczna, a czasem niebezpieczna. Wyobraź sobie przesadzanie dwumetrowego potwora ze śmiertelną siłą uderzenia!
I nie jest konieczne, aby pracownicy hodowcy cierpieli z powodu obrażeń zadawanych przez ryby, częściej zdarza się, że ryba ginie podczas transportu lub po nim. A robotnik dostaje to w szyję od wściekłego właściciela, a to jest o wiele bardziej niebezpieczne niż arapaima, jeśli mieszkasz w Peru.
Arapaima jest często nazywana największą rybą słodkowodną, ​​ale to nie jest pewne. Wśród naukowców, a zwłaszcza nie-naukowców, na ten temat toczy się nieustanna debata. Nie obchodzi mnie kto jest największy, ale wiem na pewno kto jest najsilniejszy. Oczywiście wśród ryb słodkowodnych jest to arapaima. Konstrukcja tej ryby idealnie nadaje się do polowania z zasadzki - potężne, nierówne ciało i krótki ogon - wszystko gotowe na jeden niezwykle ostry i zabójczy rzut. Ze znanych wszystkim drapieżników z zasadzek można sobie przypomnieć szczupaka - ma on podobną strukturę zewnętrzną. Ale szczupak poluje tylko pod wodą, ale arapaima może zjeść gapiaka, a nawet małpę z gałęzi drzewa wiszącego nad wodą!

Zdjęcie Arapaimy

Jeśli nagle uda ci się odwiedzić pomieszczenie techniczne akwarium arapaima i wejdziesz na pomost do karmienia, to po tym, jak przestaniesz się trząść ze strachu, usłyszysz dźwięk ostrej fali cienkiego patyka. Wielu robiło to w dzieciństwie - bierzesz kij, lepszy bambus z wędki i zaczynasz walczyć z niewidzialnym wrogiem. Dźwięki powstają z ostrych uderzeń w powietrze "vzhuh". A gdzie arapaima?? A poza tym siła ciała tej ryby pozwala jej tak ostro skręcać pod wodą - że nad wodą usłyszysz dźwięk "vzhuh". A potem znowu będziesz wstrząśnięty) Ale nie martw się, gdy przyjdzie czas na nakarmienie arapaimy, zapomnisz o jitterze. Ponieważ w tym momencie już "układać cegły".
Faktem jest, że karmienie arapaimem to dość spektakularne wydarzenie. Zazwyczaj arapaim w akwariach karmi się wzrokowo przy samej powierzchni wody, dzieje się to w obszarze technicznym niedostępnym dla zwiedzających, aby nie uszkodzić ich psychiki.
Arapaima bardzo ostrożnie i powoli zbliża się do rufy, imitując polowanie z zasadzki. Hodowca ryb z rybą paszową w manipulatorze (specjalne urządzenie w kształcie dłoni, aby nie stracić prawdziwej ręki) siedzi nad wodą i cierpliwie czeka, aż arapaima zrobi kilka kółek wokół akwarium i zakradnie się na paszę. Przez cały ten czas hodowca ryb naśladuje ruch ryb pokarmowych - popychając manipulator tam i z powrotem. Zbiorniki Arapaima zwykle zawierają inne ryby, takie jak czarna pacu, aby rozcieńczyć ekspozycję. Duże ryby, które nie mieszczą się w pysku, są ignorowane przez arapaimy. Ale ci sąsiedzi są znacznie bardziej zwinni i aroganccy - mogą szybko pożreć całe jedzenie wrzucone do akwarium. Co nie zostanie pożarte, utonie. A arapaima nie zbierają jedzenia z dna - nie ma szans na pożywienie królewskie z ziemi. Stąd takie podejście – każda arapaima musi indywidualnie obracać jedzenie przed nosem.
I wreszcie nadchodzi mój ulubiony moment – ​​kulminacja całego procesu karmienia – arapaima to chwytanie jedzenia! Dość - bardzo łagodnie powiedział. To potężny rzut piorunem! To przerażające, ale nie tego będziesz się bać. Tępy i przetaczający się dźwięk ciosu wywoła panikę... język. "Jak język, a nie szczęka, autor niczego nie myli?", - ty pytasz. Uśmiecham się tylko sceptycznie.
Arapaima należą do starożytnej rodziny Arowanowów, lub jak kiedyś nazywano ich kościojęzykiem. Ponieważ mają, uwaga niespodzianka, kościsty język! Za każdym razem, gdy arapaima chwyta ofiarę pyskiem, jej kostny język uderza w jedzenie z taką siłą, że zamienia się w ciasto. Dlatego arapaima nie mają małych zębów, takich jak szczupak, które uniemożliwiają ofierze ucieczkę z ust. Ekstrakcja arapaimy natychmiast staje się gotowym daniem i nie potrzebuje tam żadnych zębów.
Cóż, stało się przerażające? Pamiętam historię, kiedy przyjechała do nas ekipa filmowa "W świecie zwierząt", zrobić fabułę o arapaimes. Wyrazili chęć usunięcia karmy, a ja naturalnie się zgodziłem - oddałem manipulator z karmą w ręce prezentera (młodego faceta, którego nazwałem "wnuk Drozdova"). Co więcej, możesz już sobie wyobrazić rozwój wydarzeń. Po ostrym szarpnięciu i ogłuszającym ciosie językiem (w ograniczonej ścianami sali technicznej akwarium dźwięk narasta do przerażającego efektu) prezenter i operator rzucili się jak najszybciej, wyrzucając wszystko. Facet nie mógł się wtedy spotkać przez długi czas. No, trochę się uśmiałem) Taki profesjonalny humor, przepraszam gościu!

Zdjęcie Arapaimy

A teraz, gdy już wiesz o niesamowitej mocy arapaimy, czas porozmawiać o jej postaci. Arapaima to bardzo skromne, potulne olbrzymy i jedne z najbardziej stresujących ryb w niewoli. Arapaimas skrajnie negatywnie postrzegają różne skłonności do zmiany sytuacji. Kiedy osiąga długość ponad metra, poruszanie się arapaimem staje się niezwykle trudne. W nowym miejscu arapaima może zderzyć się z pierwszą nadchodzącą przeszkodą z całej siły i zginąć. Albo z całym narkotykiem uderzyć w ścianę kontenera transportowego i dostać złamania kręgosłupa. Cóż, a w rzadkich przypadkach - złamać kręgosłup nurkowi lub hodowcy ryb, który jest w drodze.
Śmierć arapaima podczas łowienia, transportu lub przenoszenia często zdarza się w akwariach. Były czasy, kiedy arapaimy, które właśnie wypuszczono do wielotonowego akwarium, zaczęły miotać się w stresie i łamać ozdoby z betonu zbrojonego! Oczywiście oni sami otrzymali rany niezgodne z życiem. Akwaria Arapaima są przykryte mocną siatką, aby nie mogły wyskoczyć z akwarium, ale same nie są uszkodzone.

Arapaima nie je się tak często, jak się wydaje patrząc na tę rybę. Mniejszy rekin rafowy zjada 10 razy więcej dziennie. Ponieważ zużywa dużo energii na aktywne pływanie. Z drugiej strony Arapaima są powolnymi olbrzymami, oszczędzają jak najwięcej energii i spędzają większość czasu po prostu leżąc na dnie. Dorosła arapaima o długości 180 cm i wadze około 50 kg zjada mniej niż 1 kg ryb dziennie. Młoda arapaima o długości 60-70 cm zjada tyle samo! W końcu musi się rozwijać.
Arapaimy okresowo wypływają na powierzchnię, by zaczerpnąć powietrza. I tutaj nie obyło się bez wyjątkowych cech! Arapaima oddychają skrzelami i powietrzem atmosferycznym. Mają narząd, który bardzo przypomina płuca. Co więcej, bez dostępu do powietrza arapaimy szybko umierają. Ale w wodzie ubogiej w tlen mogą czuć się świetnie.

Arapaima rozmnażają się w niewoli tylko w otwartych zbiornikach - nie ma oficjalnie odnotowanych przypadków hodowli w akwarium. Dlatego hodowla arapaimy w akwarium to marzenie każdego hodowcy ryb, który ma do czynienia z tymi wspaniałymi rybami. Więc nie byłam wyjątkiem. Kiedy przyszedłem do pracy w akwarium, trzy arapaimy mieszkały w 60-tonowym akwarium słodkowodnym, razem z czarną pacu i indyjskimi nożami. Dwie z nich to dorosłe, wytrawne starsze kobiety, zostały wychowane przez jednego rosyjskiego entuzjastę w jego mini-akwarium i sprzedane do dużego akwarium. Tutaj zaczną się pytania Duda - o ile pieniędzy poprosił?. No cóż, nie łamiąc tradycji swoich gości, postaram się uniknąć odpowiedzi. Koszt każdej dużej egzotycznej ryby jest indywidualny - wyznacza go sam właściciel. Cena narybku arapaima o wielkości 30-40 cm w Moskwie będzie się wahać od 40 do 100 tysięcy rubli, w zależności od warunków dostawcy. Można kupować tylko na zamówienie, ai tak nie zawsze są one dostępne. Zaznacz pole – nie każdy przeżyje. Następnie wyobraź sobie koszt minimum 20 ton basenu z systemami podtrzymywania życia. Doliczamy koszt 365 śledzi rocznie dla każdego osobnika, koszty wody i prądu. Teraz bierzemy pod uwagę, że rozmiar 160 cm arapaimy osiągnie co najmniej 3 lata. Oszacuj wysokość kosztów? Teraz dodaj 90% ryzyko śmierci podczas złapania i transportu. W sumie dorosła arapaima o długości 160 cm wyhodowana w Rosji zostanie ci zaoferowana za co najmniej 1,5 miliona rubli. Ustaliłbym cenę 5 milionów i zatrzymałbym dla siebie.
Wróćmy do naszych arapaimes. Sądząc po opowieściach pracowników, stare kobiety usypiano pod narkozą, umieszczano w akwarium, gdzie stopniowo się budziły i przyzwyczajały. Można to nazwać ogromnym sukcesem. Następnie w akwarium umieszczono kilka narybków arapaim o wielkości około 30-40 cm. Nie wiem ile ich początkowo było, ale kiedy pojawiłem się w akwarium, była tylko jedna mała arapaima, którą nazwałem "Dziecko". Zazwyczaj nie nadaję nazw rybom, myślę, że to bzdura. Ryby potrzebują pseudonimów - "Gruba kobieta", "Bezczelny kaganiec", "Obżarstwo" itp. Każdy pseudonim pozwala skupić się na cesze, która pomoże odróżnić jedną osobę od drugiej. Zwłaszcza w rozmowie z kolegami. Dlatego mała arapaima stała się Dzieckiem.
Stare kobiety - jedna nieco większa od drugiej, odpowiednio nazwana "Duża" oraz "Przeciętny". Czasem można ich było pomylić z ukształtowaną parą, ocierali się o siebie bardzo niespokojnie. Ponieważ byli już dość starzy i nie było mowy o tarle, logiczne jest założenie, że jest to para tej samej płci. Ale dorastające dziecko rozbudziło we mnie nadzieje – nagle okazałoby się, że jest płci przeciwnej.Niestety nie udało mi się zrobić francuskiego badania krwi, a także śmiałków, którzy próbowaliby pobrać krew dorosłej arapaimy. Ale przede wszystkim nie chciałem ryzykować życia ryb i powodować ich dzikiego stresu. Pozostało więc tylko jedno - wychować Niemowlę do dojrzewania i czekać.
Niestety nie zachowały się najwcześniejsze zdjęcia Dziecka. Co udało mi się znaleźć - marzec 2013. A tutaj ma już ok 55 cm, ma ok 1,5 roku. Zdjęcie na telefonie z tamtych lat - więc jakość jest podobna.

Zdjęcie Arapaimy

Zdjęcie Arapaimy

Jak widać Niemowlę po osiągnięciu 50 cm wzrostu nagle polubiło Wielką Arapaimę. Ale średnia nie podobała się tej sytuacji. Pamiętacie słynny mem, w którym młody mężczyzna zwrócił się do przechodzącej dziewczyny i jego oburzonej dziewczyny. Ponieważ nie znamy płci ryby, każdy może ocenić sytuację do stopnia, w jakim się obraził na kłopoty życiowe. Starsze kobiety mogą powiedzieć, że mężczyźni zawsze szukają młodszego. Młodzi faceci, że po prostu potrzebują starszej pani, bardziej doświadczonej. Przedstawiciele orientacji homoseksualnej, że oto jest - prawdziwa miłość do osób tej samej płci. A ja po prostu pracowałem i liczyłem na cud.

Zdjęcie Arapaimy

26 marca 2014. Czyli dokładnie rok później. Dziecko już znacznie urosło. Zbliżony rozmiar do średniej. I stała się jeszcze bliższa Bolszoj.

Zdjęcie Arapaimy

Podzielę się swoimi spostrzeżeniami, które nie były wcześniej publikowane. Charakterystycznym objawem tkliwości u arapaimu jest podpływanie od dołu i pocieranie nosem obszaru pod płetwami piersiowymi. Nawiasem mówiąc, to tutaj znajduje się serce arapaima.

Zdjęcie Arapaimy

I oczywiście scena zazdrości ze strony Średnia.

Zdjęcie Arapaimy

Przejdźmy teraz do relacji arapaima z osobą, która ma stały kontakt z rybami, karmi je i opiekuje się nimi. W akwariach mieszkańcy przyzwyczajają się do tego, że setki, jeśli nie tysiące ludzi dziennie podchodzą do ich akwariów. A mieszkańcy wcale się nimi nie interesują. Dopóki wśród tłumu nie błyśnie mężczyzna w kombinezonie akwarium (mieliśmy granatowe koszulki). Kiedy pracownik codziennie karmi ryby w tej samej formie, te ostatnie rozwijają stabilny odruch pokarmowy. Gdy tylko ktoś założy mundur i zbliży się do akwarium - czy to z gupikem, czy z rekinami - ryby natychmiast stają się aktywne i dryfują na boki w oczekiwaniu na żerowanie. Ale to nie zadziała z arapaimes! Ryby te mają doskonały wzrok i dobrą pamięć, dzięki czemu doskonale odróżniają rysy twarzy człowieka. Być może nawet lepiej niż wiele osób. Eksperymentowałem - ubrana w cokolwiek - arapaimowie zawsze mnie rozpoznawali.
Ulubionym hobby Arapaima jest leżeć na dnie i nic nie robić. Co więcej, taki narożnik jest tak wybrany, aby nikt nie przeszkadzał i nie widział. Dlatego wielu zwiedzających przeszło przez całe akwarium i nawet nie wyobrażało sobie, za którymi gigantami przegapili. Ale jak tylko zbliżyłem się do akwarium w jakichkolwiek ubraniach, natychmiast wyszli z kryjówek i podpłynęli do mnie. Wygląda bardziej jak pies radośnie spotykający właściciela wracającego z pracy, a nie złota rybka lecąca do szyby, gdy ktoś w nią puka.
Dalej - więcej, zacząłem robić następującą sztuczkę. Tłum zwiedzających w akwarium. Ogromna liczba ludzi ociera się w pobliżu akwarium arapaima, ale samych ryb nie ma - ukryli. Tutaj wychodzę z tłumu, ubrana jak goście w zwykłe ciuchy, nikt mnie nie zna. A potem - oto i oto! Jedna arapaima unosi się z drugiego rogu, a potem nagle dwie kolejne! Goście są zachwyceni, udaję, że nie rozumiem o co chodzi. I uśmiecham się cicho do siebie. Cóż, masz pomysł, znowu ten profesjonalny humor.

Zdjęcie Arapaimy

Z biegiem czasu Dziecko dorosło, relacje między rybkami stały się bardziej skomplikowane. Niestety nie znalazłam żadnego z jej zdjęć na 2015 rok - miałam za dużo pracy, nie przed sesjami zdjęciowymi. Arapaimas zaczął okazywać mi zazdrość. Kiedy podszedłem do akwarium, zaczęli rywalizować o miejsce obok właściciela – zawsze wygrywał Duży. Odepchnąłem wszystkich od szyby, w której stałem. Sporadycznie dochodziło do potyczek między rybami, zwłaszcza w nocy. Rano widzieliśmy podarte płetwy i brakujące łuski.

Wiosną 2016 Maluch miał osiągnąć dojrzałość płciową, a ja liczyłam na tarło. Ale życie jest czymś takim – zawsze może się zdarzyć coś, czego w ogóle się nie spodziewamy. 6 stycznia 2016 roku przyszedłem do pracy, zacząłem robić poranne obchody. Ale tym razem nikt do mnie nie podpłynął w akwarium arapaima. W odległym kącie zauważyłam leżące na dole dziecko. Żyła i wyglądała doskonale zdrowo. A moje oczy napełniły się łzami. W końcu wygląd profesjonalistki pozwolił od razu zrozumieć, że ma złamany kręgosłup. Przeżyła kolejny dzień, a rankiem 7 stycznia zmarła.
W akwarium, oprócz funkcji szefa służby biologicznej, od razu pełniłem obowiązki grona specjalistów (w naszym kraju to taki zwyczaj). W tym ichtiopatolog, który leczy ryby, przeprowadza operacje i przeprowadza sekcję zwłok. Dlatego musiałem opłakiwać śmierć zwierzęcia, które wychowałem podczas autopsji... To bardzo trudne psychicznie, ale co możesz zrobić. Ale jest to przydatne dla nauki - każda sekcja egzotycznej ryby niesie ze sobą wiele informacji na temat dalszego pomyślnego trzymania tego gatunku w niewoli. Sekcja zwłok potwierdziła moją diagnozę - złamanie kręgosłupa.
Nie udało się dowiedzieć, jak i dlaczego tak się stało. Być może dziecko zostało zabite przez wielką arapaima. Ale najprawdopodobniej był to śmiertelny wypadek - podczas potyczki ryba mogła wyskoczyć dokładnie w miejscu, w którym żelazna wiązka przechodzi nad akwarium. Siatka bezpieczeństwa została rozdarta. Jak moje marzenia o hodowli arapaim po raz pierwszy w akwarium.

Zdjęcie Arapaimy

Postanowiłem pokazać jedno zdjęcie z autopsji Baby. Jest to organ, przez który arapaima oddychają powietrzem atmosferycznym.

Co stało się później? Co dziwne, Duzi i Przeciętni znów zaczęli żyć, jakby nic się nie stało i wyglądali jak para z ich zalotami. Udało mi się uzgodnić nabycie aż 6 narybku arapaim do akwarium! Uruchomiono dla nich nowe 30-tonowe akwarium. Ale po pół roku musiałem opuścić akwarium z powodu ciężkich nieporozumień z władzami. Zapewne wiesz, że nie cenimy ludzi, którzy dużo wiedzą, mają swoje zdanie, dużo robią i kochają swoją pracę. Nasi pracodawcy potrzebują cichych niewolników, którzy potrafią pięknie naśladować pracę. Kilka miesięcy po moim wyjeździe wybuchł straszny pożar w centrum handlowym, w którym znajduje się akwarium. Nie wiem na pewno, ale mówią, że zmarły starsze panie z arapaimy. Najprawdopodobniej fatalna cecha oddychania powietrzem atmosferycznym odegrała okrutny żart - zostały zatrute dymem. Niedawno poszedłem z dzieckiem do tego akwarium jako zwykły gość i zobaczyłem, że w 60 tonażu, w którym mieszkała Malyshka, pływają Bolszaja i Sredny, teraz dorosły narybek, o którym wspomniałem powyżej! Zostało ich troje i to wcale nie są dzieci! Poczułam ciepło w duszy, bo moja praca żyje dalej. I na pewno wrócę do hodowli arapaime.

Zdjęcie Arapaimy

Zdjęcie Arapaimy

Oto historia. Życzę, żebyś nigdy nie porzucała swoich planów, bez względu na to, jak ciężki los cię przyniesie.