Bażant zwyczajny

Kategoria Ptaki

Rodzaj bażantów obejmuje kilka gatunków ptaków. Ale tylko jeden z nich mieszka na terytorium WNP. To jest zwykły bażant. Jest przedstawicielem rodziny bażantów, rzędu kurcząt. Dowiemy się szczegółowo o cechach tego ptaka, jego tradycyjnej diecie i sposobie hodowli.

Bażant to dość duży ptak. Jego wielkość jest proporcjonalna do kurczaka. Samiec ma jasne, błyszczące upierzenie, a samica czerwonobrązowy z jasnymi i ciemnymi plamami. Dymorfizm płciowy u ptaków wyraża się tym, że samica jest mniejsza od samca, ma ciemniejszy wygląd.

Bażant zwyczajny zamieszkujący terytorium naszego kraju ma dwanaście podgatunków. Ten ptak jest dość ostrożny i nieśmiały. Preferuje zakamuflowane, osłonięte tereny, np. lasy z gęstym runem leśnym, zarośla przy potokach, obrzeża pól, wysokie trzciny na rzecznych terenach zalewowych. I taki wybór jest całkiem zrozumiały, ponieważ ten gatunek ptaków to ptaki lądowe. Potrafią latać, mają dobrze rozwinięte skrzydła, ale wolą ruch na ziemi. Jeśli ptak wyczuje niebezpieczeństwo, najpierw próbuje uciec nogami. Bażant startuje tylko w skrajnych przypadkach. Aby to zrobić, podskakuje i wykonuje pionowy start. Obserwatorzy ptaków nazywają tę metodę bażantem „świecą”. Ptak nie odlatuje daleko, chowając się przed niebezpieczeństwem. Po przebyciu 150 metrów siada na trawie. Należy zauważyć, że u bażanta zwyczajnego mięśnie piersiowe są słabo rozwinięte. Dlatego po kilku startach bardzo się męczy. Jest to wykorzystywane przez myśliwych, którzy w tym stanie mogą nawet podnieść ptaka.

Ptaki należą do kategorii wszystkożerców. Bażanty żywią się ziarnami, nasionami, liśćmi, jagodami, młodymi pędami, mięczakami, jaszczurkami, owadami.

Charakterystyczną cechą tego gatunku ptaków są mocne i szybkie nogi. Dzięki nim ptak zdobywa pożywienie, kopiąc ziemię w poszukiwaniu robaków, owadów, mięczaków. Samica również buduje gniazdo łapami. Aby być precyzyjnym, po prostu to wydrapuje. Dom bażanta przypomina raczej dziurę w ziemi, pokrytą suchą trawą.

Dzięki mocnym nogom bażant posiada tytuł najlepszego biegacza wśród wszystkich kur. Jego łapy są w stanie zręcznie manewrować wśród zarośli podczas ucieczki. Służą również jako środek do uporządkowania relacji z bażantem. Bażanty walczą jak ich koledzy koguty. Używają ostróg i załatwiają sprawy do zwycięskiego. Słaby i pokonany bażant odchodzi, a bohater zachęcająco przywołuje samicę. Jednocześnie jego płacz przypomina okrzyki zachrypniętego koguta.

Po kryciu samice całkowicie dbają o wychowanie potomstwa. Jeśli chodzi o okres lęgowy, u bażantów zwyczajnych jest on wydłużony w czasie. Zdarza się, że pierwsze lęgi umierają, potem ptaki ponownie łączą się w pary - a drugie są składane.

Przeciętnie jest w niej 10-14 jaj, ich maksymalna liczba może wynosić 20. Są brązowawo oliwkowe. Samica wysiaduje jądra przez 22-24 dni. Jak wszystkie kurczęta, bażanty zwyczajne rozwijają potomstwo w sposób lęgowy. Ich pisklęta wylęgają się. Młodzi mają puchową okładkę. Pisklęta mogą natychmiast podążać za matką. Ale nigdy nie oddalają się daleko od gniazda rodziców. Trzeciego dnia młode stado bażanta może już z łatwością trzepotać. Stada kilku bażantów łączą się w drugiej połowie lata, dlatego „przedszkola” po 50 piskląt z matkami nie są rzadkością. Bażanty dobrze latają już w półtora miesiąca, a w czwartej stają się całkowicie samodzielne. Zaczynają dorosłe życie.

Bażanty zimują w tym samym miejscu, w którym gnieździły się. Pokrywa śnieżna powyżej 10 centymetrów znacznie utrudnia im zdobycie pożywienia. Dlatego ptaki te gromadzą tłuszcz na zimę. I mocno przytyją. A zimą ten tłuszcz służy do ogrzewania ciała. Ale przez długi okres zimowy ptaki wciąż tracą na wadze, najsłabsze nawet giną.