Kakapo

Ten ptak jest wyjątkowy pod wieloma względami. Jej główną cechą jest to, że nie potrafi latać. Kakapo jest jedynym przedstawicielem papug, które tylko chodzą. A powodem jest atrofia jego skrzydeł. Są tam, ale ich mięśnie nie są rozwinięte. Dlatego kakapo może tylko wspinać się na drzewa, a stamtąd schodzić na ziemię. Obserwatorzy ptaków wyjaśniają niezdolność ptaka do latania poprzez proces ewolucyjny. W naturalnym środowisku papugi nie było drapieżników, potrzeba ucieczki, dlatego główna zdolność ptaka - umiejętność latania - po prostu zniknęła. Co jeszcze jest charakterystyczne dla kakapo? Jak się rozmnaża, żywi? Dowiedz się szczegółowo.

Inną cechą ptaka jest to, że jest największą papugą na świecie. Waga samca osiąga 4 kilogramy. To nieco mniej niż waga tajgi cietrzew. W porównaniu z innymi gatunkami papug, które ważą po 50 gram, ta wygląda po prostu na ogromną. Do liderów długowieczności wśród ptaków należą również ptaki nieloty. Ich średnia długość życia wynosi 95 lat.

Należy zauważyć, że w przeciwieństwie do innych gatunków papug, kakapo ma bardzo przyjemny zapach. Ornitolodzy tłumaczą to tym, że ptaki mają dobrze rozwinięty węch, a ponieważ nie potrafią latać, zapach jest sygnałem obecności dla innych ptaków.

Ptaki te spędzają prawie całe swoje życie na ziemi. Żyją tylko w Nowej Zelandii, na terenach porośniętych krzewami i drzewami.

Należy zauważyć, że ten gatunek papug jest niewielki. Dziś przetrwało nieco ponad sto kakapo. Powodem tego są szczury sprowadzane na wyspy przez Europejczyków, które jedzą lęgi jaj, pisklęta. Wcześniej te drapieżniki nie zagrażały papugom, ale w naszych czasach stały się głównym powodem stałego zmniejszania się ich populacji. Przyczynia się do wyginięcia gatunku i powolnego rozmnażania się kakaposów, ich potomstwo jest nieliczne. Upierzenie tego gatunku ptaków ma kolor ochronny. Górna część tułowia papugi jest żółto-zielona, ​​z brązowymi plamkami, co zapewnia ptakom kamuflaż. Spód ciała jest jaśniejszy, z żółtawymi piórami i zielonymi plamami. Pióra tego ptaka są bardzo miękkie, ponieważ z powodu braku zdolności latania utraciły swoją wytrzymałość i sztywność.

Charakterystyczną cechą papugi jest obecność krążka na twarzy. Dlatego europejscy osadnicy nazywali kakapo papugą sową. W końcu taki dysk jest charakterystyczny tylko dla sów.

Pierzasty dziób jest haczykowaty i mocny. Ma kolor kości słoniowej i jest otoczony wiązkami wibrysów, które pomagają ptakowi poruszać się w ciemności. Kakapo tradycyjnie porusza się po ziemi z pyskiem zatopionym w ziemi.

Jego nogi są z czterema palcami, łuskowate. Ogon ptaka wygląda nieatrakcyjnie ze względu na to, że cały czas ciągnie się po ziemi.

Oprócz wszystkich powyższych cech tego rodzaju papugi posiada również oryginalny rytuał godowy. Samce używają niskich częstotliwości i głośnych dźwięków wydobywających się z ich worka gardłowego, aby przyciągnąć koleżanki. A żeby wzmocnić swój zew samicy, samiec wykopuje w ziemi zagłębienie w kształcie misy, krzyczy właśnie tam, a taki rezonator pomaga mu w procesie godowym. Nawiasem mówiąc, kakapo robi kilka podobnych urządzeń, umieszczając je na wzgórzach. Przeciwnicy często toczą walki, w których używa się pazurów i dzioba samców. Takim wyjaśnieniom towarzyszą głośne krzyki.

Kakapo śpiewa swoje pieśni małżeńskie przez trzy miesiące z rzędu i w tym czasie traci nawet połowę masy ciała. Samica, która usłyszała wołania samców, musi przejść kilka kilometrów, aby dotrzeć do samca. Po kryciu samica odchodzi i przygotowuje się do rozmnażania, podczas gdy samiec nadal wabi inne samice. Jak widać, ptaki są poligamiczne.

Samica wyposaża gniazdo na ziemi. Kopertówka składa się z trzech jajek. Wysiaduje je przez miesiąc. Wyklute pisklęta są pod opieką matki przez cały rok. Dojrzałość płciowa u ptaków występuje dopiero w wieku 5-6 lat.

Ptak żywi się pokarmem roślinnym, a jego ulubionym pokarmem są owoce drzewa rzymskiego.