Papuga kea

Obserwatorzy ptaków uważają, że ta papuga mimowolnie wybrała swoją nazwę. W końcu wypowiada na głos ochrypły „kee-a, ke-a”. Tym dźwiękiem lokalna populacja determinuje zbliżanie się ptaków. Nawiasem mówiąc, jest to jeden z niewielu dużych ptaków w Nowej Zelandii, które nie zapomniały, jak latać.

Oprócz rozgłosu ten gatunek ptaków ma również doskonałe zdolności intelektualne. Ptak jest niezwykle charyzmatyczny, ciekawy i odważny.

Aby zaobserwować inteligencję i zwyczaje papugi Kea, warto wybrać się w zatłoczone miejsce w jej siedlisku. Mogą to być tereny piknikowe w górach lub ośrodki narciarskie, parkingi. To tam papugi Kea znajdują łatwe źródła prostego jedzenia i często bawią się w niegrzeczne. Dla tego gatunku ptaszków pokrywy bagażnika, otwarte szyby, plecaki i torby stają się niewyczerpanym źródłem przyjemności. Ptaki mogą unosić kolorowe rzeczy, które ludzie przypadkowo zostawili. Ich papugi są następnie wywożone do ich siedlisk i po prostu przechowywane, sortowane według tylko im znanych znaków.

Dziób jest niebezpieczną bronią ofiarną dla tych ptaków. Ten organ jest jak szczypce połączone z otwieraczem i śrubokrętem. Dziób Kei jest bardzo silny, a ptak doskonale nim włada, niestety, do destrukcyjnych celów. Pomóż w tym papudze z jej ostrymi pazurami. Dlatego ten gatunek ptaków doskonale radzi sobie z otwieraniem zamka bagażnika samochodu, drzwi. Dlatego papugi nazywane są latającymi złodziejami samochodów. Mogą po prostu ukraść części auta, usunąć z niego „wycieraczki” na części. W tym samym czasie ptaki robią wypady do samochodów tak regularnie, że jest to już podobne do skłonności do maniakalnego. Takie nawyki nie są charakterystyczne dla żadnego ptaka, chyba że mówimy o kradzieży jedzenia. Papugi potrafią otwierać nawet skomplikowane pojemniki.

Ulubionym miejscem pobytu niegrzecznych ptaków są domy wypoczynkowe. Jeśli wczasowicze przypadkowo zostawią otwarte drzwi swojego mieszkania (i na to również trzeba uważać), papugi nurkują i rozrywają poduszki, materace ostrymi dziobami i zabierają rzeczy, które lubią.

Jeśli chodzi o jedzenie, papugi Kea jedzą pokarm roślinny, ale uwielbiają ucztować na mięsie baranim. Podlatują do ofiary i siadają obok niej na ziemi. Następnie bardzo szybko wskakują na grzbiet owcy i zaczynają wydziobać od tyłu kawałki podskórnego tłuszczu. Jednocześnie papugi Kea działają tak uporczywie, że zwierzę po prostu krwawi. Ptak czasami przywiera do skóry owcy i nie może odpędzić krwiożerczego drapieżnika. A jeśli zwierzęciu jeszcze udaje się uwolnić od papugi, to najczęściej umiera z ran. W tym samym czasie zjadają go inne ptaki ze stada.

Należy zauważyć, że przed przybyciem Europejczyków do Nowej Zelandii Kea nie znali smaku mięsa zwierzęcego. Jedli robaki, owady. A wraz z nadejściem pasących się owiec zaczęli na nie polować. Natura ustanowiona w ptakach żywiących się pokarmem roślinnym, a łapy i pazury powinny służyć im do wspinania się na drzewa, pomagając w ekstrakcji takiej diety. Ale niewłaściwe użycie tych narządów nazywa się preadaptacją. Jest to spełnienie nowych funkcji przez adaptacje ptaków ustanowione przez naturę.

Oczywiście zamiłowanie do owiec tego gatunku papug przynosi ludziom straty. I z tego powodu Kea byli eksterminowani przez długi czas. Doprowadziło to do tego, że dziś ten niezwykły gatunek ptaków jest objęty ochroną.