Rośliny i zwierzęta pustyń arktycznych

Pustynia Arktyczna, najbardziej wysunięta na północ ze wszystkich stref naturalnych, jest częścią arktycznej strefy geograficznej i znajduje się na szerokości geograficznej Arktyki, rozciągającej się od Wyspy Wrangla do archipelagu Ziemi Franciszka Józefa. Strefa ta, na którą składają się wszystkie wyspy basenu arktycznego, pokryta jest głównie lodowcami i śniegiem, a także gruzem i gruzem.

Pustynia Arktyczna: położenie, klimat i gleba

Klimat arktyczny zakłada długie, ostre zimy i krótkie zimne lato bez sezonów przejściowych i z mroźnymi warunkami atmosferycznymi. Latem temperatura powietrza ledwo osiąga 0 ° С, często pada deszcz i śnieg, niebo pokryte jest szarymi chmurami, a powstawanie gęstych mgieł jest spowodowane silnym parowaniem wody oceanicznej. Tak surowy klimat powstaje zarówno z powodu krytycznie niskiej temperatury na dużych szerokościach geograficznych, jak i z powodu odbicia ciepła od powierzchni lodu i śniegu. Z tego powodu zwierzęta zamieszkujące arktyczną strefę pustynną różnią się zasadniczo od fauny żyjącej w szerokościach kontynentalnych – znacznie łatwiej przystosowują się do przetrwania w tak trudnych warunkach klimatycznych.

Bezlodowa przestrzeń Arktyki jest dosłownie owiana wieczną zmarzliną, dlatego proces glebotwórczy jest w początkowej fazie rozwoju i odbywa się w warstwie ubogiej, która również charakteryzuje się nagromadzeniem tlenków manganu i żelaza. Na fragmentach różnych skał tworzą się charakterystyczne warstewki żelazowo-manganowe, które determinują kolor gleby polarno-pustynnej, natomiast gleby zasolone tworzą się w obszarach przybrzeżnych.

W Arktyce praktycznie nie ma dużych kamieni i głazów, ale są małe płaskie głazy, piasek i oczywiście słynne kuliste guzki piaskowca i krzemu, w szczególności sferolity.

Arktyczna roślinność pustyni

Główna różnica między Arktyką a tundrą polega na tym, że w tundrze istnieje możliwość istnienia szerokiej gamy żywych stworzeń, które mogą żywić się jej darami, a na arktycznej pustyni jest to po prostu niemożliwe. Z tego powodu na terytorium wysp arktycznych nie ma rdzennej ludności i jest bardzo nieliczni przedstawiciele flory i fauny.

Terytorium arktycznej pustyni pozbawione jest krzewów i drzew, są tylko odizolowane od siebie i niewielkie obszary z porostami i mchami skał, a także różnymi glonami z kamienistego gruntu. Te małe wysepki roślinności przypominają oazę wśród niekończących się połaci śniegu i lodu. Jedynymi przedstawicielami roślinności zielnej są turzyce i trawy, a roślinami kwitnącymi są skalnica, mak polarny, wyczyniec alpejski, jaskier, zad, bluegrass i szczupak arktyczny.

Fauna arktycznej pustyni

Fauna lądowa regionu północnego jest stosunkowo uboga ze względu na bardzo rzadką roślinność. Ptaki i niektóre ssaki są niemal jedynymi przedstawicielami fauny lodowych pustyń.

Wśród ptaków najczęstsze:

• kuropatwy tundry;
• wrony;
• białe sowy;
• mewy;
• alka;
• edredony;
• ślepe zaułki;
• nurzyki;
• burmistrzowie;
• rybitwy;
• nurzyki.

Oprócz stałych mieszkańców arktycznego nieba pojawiają się tu także ptaki wędrowne. Gdy na północy nadchodzi dzień, a temperatura powietrza staje się wyższa, do Arktyki przybywają ptaki z tajgi, tundry i szerokości kontynentalnych, a więc gęsi czarne, brodziec białogony, gęsi białe, sieweczki brunatnoskrzydłe, krawaty, czarne -na brzegach Oceanu Arktycznego okresowo pojawiają się myszołowy i myszołowy czarnonogie. Wraz z nadejściem zimnych pór roku powyższe gatunki ptaków powracają do cieplejszych regionów bardziej południowych szerokości geograficznych.

Wśród zwierząt można wyróżnić następujący przedstawiciele:

• renifer;
• lemingi;
• Niedźwiedzie białe;
• zające;
• pieczęcie;
• morsy;
• wilki arktyczne;
• lisy polarne;
• maska ​​tlenowa;
• wieloryby bieługa;
• narwale.

Niedźwiedzie polarne prowadzące półwodny tryb życia od dawna uważane są za główny symbol Arktyki, chociaż najbardziej różnorodnymi i licznymi mieszkańcami surowej pustyni są ptaki morskie, które latem gniazdują na zimnych skalistych wybrzeżach, tworząc w ten sposób „kolonie ptaków”.

Przystosowanie zwierząt do arktycznego klimatu

Wszystkie powyższe zwierzęta zmuszony do adaptacji do życia w tak trudnych warunkach, dzięki czemu mają unikalne cechy adaptacyjne. Oczywiście kluczowym problemem regionu Arktyki jest możliwość utrzymania reżimu termicznego. Aby przetrwać w tak trudnym środowisku, z takim zadaniem muszą sobie radzić zwierzęta. Na przykład lisy polarne i niedźwiedzie polarne chronią się przed mrozem dzięki ciepłemu i gęstemu futerkowi, luźne upierzenie pomaga ptakom, a fokom ratuje ich warstwa tłuszczu.

Dodatkowe ratowanie świata zwierząt z surowego arktycznego klimatu wynika z charakterystycznego koloru nabytego tuż przed nadejściem okresu zimowego. Jednak nie wszyscy przedstawiciele fauny, w zależności od pory roku, mogą zmienić kolor nadany im przez naturę, na przykład niedźwiedzie polarne pozostają właścicielami śnieżnobiałego futra przez wszystkie pory roku. Naturalna pigmentacja drapieżników ma również swoje zalety - pozwala im z powodzeniem polować i wyżywić całą rodzinę.

Ciekawi mieszkańcy lodowych głębin Arktyki

1. Najbardziej niesamowity mieszkaniec lodowych głębin - jednorożec, ogromna ryba ważąca ponad półtorej tony, dochodząca do pięciu metrów długości. Charakterystyczną cechą tego stworzenia jest wystający z ust długi róg, który w rzeczywistości jest zębem, ale nie spełnia swoich funkcji.
2. Kolejnym niezwykłym ssakiem Arktyki jest bieługa (delfin polarny), który żyje na dużych głębokościach oceanu i żywi się tylko rybami.
3. Najbardziej niebezpiecznym z północnych podwodnych drapieżników jest orka, pożerająca nie tylko małych mieszkańców północnych wód i wybrzeży, ale także bieługę.
4. Niektóre z najpopularniejszych zwierząt w arktycznym regionie pustynnym to foki, reprezentujący odrębną populację z dużą liczbą podgatunków. Wspólną cechą fok są płetwy zastępujące tylne kończyny ssaków, które pozwalają zwierzętom bez większych trudności poruszać się po zaśnieżonych terenach.
5. Mors, najbliższy krewny fok, ma ostre kły, dzięki czemu z łatwością przecina lód i zdobywa pożywienie zarówno z głębin morskich, jak i lądowych. To niesamowite, że mors zjada nie tylko małe zwierzęta, ale także foki.