Objawy i leczenie lambliozy u kotów

Nie zawsze można ustalić przyczyny giardiozy u kota. Z reguły infekcja następuje drogą fekalno-oralną. Torbiel dostaje się do żołądka zwierzęcia, który w jelicie przekształca się w trofozoit. Następnie lamblia przyczepia się do ścian przewodu pokarmowego i zaczyna aktywnie się rozmnażać. Gdy organizm zostaje uszkodzony przez pasożyty, kot zaczyna wykazywać kliniczne objawy lambliozy. W przypadku braku leczenia tej choroby istnieje ryzyko wystąpienia poważnych powikłań.

Przyczyny lambliozy:

• zanieczyszczona woda lub żywność;
• lizanie łap po skorzystaniu z toalety;
• mycie.

Najczęściej choroba występuje u kotów z obniżoną odpornością i problemami zdrowotnymi.

Objawy choroby

Za pierwszym razem po wniknięciu pasożyta do organizmu zwierzęcia nie obserwuje się żadnych objawów. Pojawiają się po czasie, gdy ilość lamblii w jelicie kota osiągnie maksimum.

Nasilenie choroby w dużej mierze zależy od następujących czynników:

• wiek zwierzęcia;
• stan odporności;
• czas spędzony na ulicy;
• zanieczyszczająca wielkość dawki.

Objawy mogą być nieobecne lub łagodne u kotów z lamblią. Zwykle obserwuje się zaburzenia jelit, pogorszenie nastroju lub ogólne złe samopoczucie.

Objawy choroby:

• biegunka;
• obecność śluzu lub zanieczyszczeń krwi w kale;
• żółtawy lub zielonkawy kał;
• niedobór tłuszczów i witamin z długotrwałą chorobą;
• reakcje alergiczne;
• wymiociny;
• utrata masy ciała z normalnym apetytem;
• senność, zmniejszona aktywność.

W wyniku zablokowania wątroby i przewodów trzustkowych na tle lambliozy może rozwinąć się zapalenie trzustki. Aby uniknąć poważnych konsekwencji uszkodzenia pasożytów, leczenie lambliozy u kotów należy rozpocząć jak najwcześniej.

Jak zdiagnozować chorobę

Aby zdiagnozować chorobę wystarczy potwierdzić obecność lamblii w kale kota. Charakterystyczną cechą tych pasożytów jest to, że nie zawsze mogą wyjść z kałem. Dlatego konieczne jest przeprowadzanie analiz przez kilka dni lub powtarzanie ich w odstępach 4-5 dni. Możesz pobrać kał do badań w domu, ale specjalista powinien zbadać materiał pod kątem obecności pasożytów i zdiagnozować chorobę.

Diagnozę lambliozy można przeprowadzić za pomocą specjalnych testów:

1. Reakcja łańcuchowa polimerazy;
2. Połączony test immunosorpcyjny;
3. Test immunochromatograficzny.

Kiedy u kota pojawią się pierwsze objawy złego samopoczucia, należy jak najszybciej skontaktować się z lekarzem weterynarii w celu postawienia diagnozy.

Leczenie

Właściwe terminowe leczenie zmian z lamblią pomoże całkowicie się ich pozbyć bez negatywnych konsekwencji dla organizmu. Po zdiagnozowaniu giardiozy weterynarz powinien leczyć chorego kota, ponieważ niewłaściwe stosowanie leków grozi złymi konsekwencjami.

Ponieważ lamblia to mikroorganizmy pasożytnicze, do ich eliminacji stosuje się leki przeciwpasożytnicze. W tym celu odpowiednie są leki stosowane przez ludzi w minimalnej dawce. Przed ich użyciem należy skonsultować się ze specjalistą. Ponadto istnieją specjalne leki weterynaryjne przepisywane osobno lub w połączeniu. Wykazuje również zastosowanie enterosorbentów do usuwania toksyn z organizmu oraz probiotyków do normalizacji mikroflory jelitowej. W leczeniu giardiozy obowiązkowym czynnikiem jest utrzymanie diety i wykluczenie z diety zwierzęcia pokarmów szkodliwych dla układu pokarmowego.

W leczeniu giardiozy stosuje się następujące leki w odpowiednich dawkach:

1. Fenbendazol;
2. Połączenie Praziquantel, Fibantel i Pirantel;
3. metronidazol;
4. Benzoesan metronidazolu.

Należy pamiętać, że wszystkie te leki mogą powodować działania niepożądane, a w przypadku przedawkowania mogą wystąpić poważne konsekwencje dla organizmu kota. Dlatego warto sprawdzić z weterynarzem, jaki lek zastosować w każdym indywidualnym przypadku i w jakiej dawce podać go swojemu pupilowi.

Czas trwania leczenia giardiozy wynosi 1-2 tygodnie w zależności od stanu odporności zwierzęcia i stopnia zakażenia. Może być potrzebnych kilka kursów terapeutycznych, ponieważ w niektórych przypadkach lamblia jest bardzo trudna do usunięcia. Skuteczność leczenia zależy od poprawności wybranych leków, dlatego w tym przypadku wymagana jest pomoc specjalisty. Po otrzymaniu leczenia kot może potrzebować terapii wspomagającej w celu poprawy odporności.

Środki zapobiegawcze

Ponieważ lamblia są w stanie przetrwać przez długi czas w środowisku, główną metodą profilaktyczną przeciwko nim jest utrzymanie czystości w domu i zwykłych zasad higieny, które polegają na następujących działaniach:

• mycie rąk po oczyszczeniu tacy;
• terminowa dezynfekcja wszystkich powierzchni w domu;
• wysokiej jakości sprzątanie w siedliskach kotów;
• obróbka tacy kota i naczyń wrzącą wodą.

Giardia jest bardzo podatna na suche środowisko, dlatego nie należy dopuszczać do nadmiernej wilgoci w domu. W celu uniknięcia zakażenia zwierzęcia lambliozą należy ograniczyć do minimum wizyty w miejscach częstego gromadzenia zwierząt.

Giardia, które zarażają ludzi i koty, należą do różnych gatunków, ale naukowcy nie wykluczają, że ludzie mogą być dotknięci przez giardia zwierząt. Z tego powodu właściciele kotów z lambliozą powinni jeszcze uważniej monitorować przestrzeganie zasad higieny. Niezbędna jest ochrona pacjentów z nowotworami i niedoborami odporności przed źródłem infekcji.

Rokowanie dla kotów z lambliozą

Dzięki terminowej opiece medycznej istnieją duże szanse na całkowite wyleczenie zwierzaka. Jeśli zignorujesz niepokojące objawy, możesz stracić zwierzę. Aby temu zapobiec, konieczne jest systematyczne poddawanie się badaniom i kontakt ze specjalistą przy pierwszych oznakach choroby. Diagnoza i leczenie kota powinno odbywać się pod nadzorem lekarza weterynarii. W ciężkich przypadkach choroby konieczne może być poddanie się dwóm lub nawet więcej cyklom leczenia.

Należy pamiętać, że samoleczenie kota, podobnie jak człowieka, jest niedopuszczalne. Zwłaszcza w przypadku tak poważnej choroby jak lamblioza.