Objawy i leczenie dysbiozy u psa

1. Zaburzenia stresowe, które dotykają Twojego psa. Obejmuje to długą nieobecność właściciela, przeprowadzkę, a także pojawienie się nowego zwierzaka i wiele innych.
2. Niezbilansowane menu z przeważającą ilością pokarmów bogatych w węglowodany i ubogich w białko oraz zdrowych witamin.
3. Pies uwielbia podnosić leżące jedzenie podczas spaceru, a właściciel nie przeszkadza w tym.
4. Niekontrolowane stosowanie antybiotyków przez gospodarza w leczeniu futrzastego przyjaciela. Ważne jest, aby zrozumieć, że leki te są w stanie całkowicie zniszczyć zdrową mikroflorę jelitową, szczególnie w przypadku prób samoleczenia, bez uprzedniej konsultacji z weterynarzem.
5. Twój pies ma pasożyty, takie jak robaki.
6. Żołądek zwierzęcia jest nadwrażliwy na mikroflorę.
7. Zwierzę ma przewlekłe dolegliwości zlokalizowane w przewodzie pokarmowym.
8. Złe warunki środowiskowe, w których żyje zwierzę.

Badania statystyczne wykazały, że z większym prawdopodobieństwem dysbioza może wystąpić u szczeniąt i osób starszych, które przekroczyły granicę w wieku 7-8 lat. W pierwszym przypadku wynika to z faktu, że systemy życiowe zwierzęcia nie są jeszcze w pełni ukształtowane, co oznacza, że ​​są podatne na różne czynniki chorobotwórcze. W przypadku „starych” problem pojawia się na tle zaburzeń metabolicznych w okresie starzenia, obniżonej ochrony przed układem odpornościowym i opóźnionej eliminacji toksycznych substancji z organizmu.

Objawy choroby

Eksperci są zgodni, że objawy dysbiozy u psa nie są charakterystyczne i można je przypisać takim dolegliwościom jak kamica moczowa czy marskość wątroby. To znacznie komplikuje zróżnicowanie diagnozy. Głównymi oznakami obecności patologii są takie zjawiska jak:

• zmniejszony apetyt u zwierzaka, trudno go uwieść nawet ulubionymi smakołykami;
• wzdęcia w brzuchu psa, objawiające się dudnieniem i bulgotaniem;
• zwierzę dużo śpi, woli się położyć, aktywność fizyczna psa maleje;
• wełna zanika, w niektórych przypadkach wypada;
• przy dysbiozie często występują problemy z wypróżnianiem, częste zaparcia lub biegunki z zakrzepami krwi w stolcu.

Jeśli właściciel zakłada, że ​​pies ma tę patologię, należy go uważnie obserwować przez 1-2 dni. W takim przypadku konieczne jest karmienie zwierzaka produktami mlecznymi, takimi jak twarożek, kaszka mleczna, mleko kozie. W przypadku braku zauważalnych usprawnień konieczne jest zabranie czworonożnego przyjaciela na badanie do specjalisty. W przychodni weterynaryjnej lekarz przeprowadzi procedury diagnostyczne, w tym analizę biochemiczną płynu z krwi i badanie kału. Na podstawie uzyskanych wyników zostanie postawiona dokładna diagnoza i rozpocznie się leczenie choroby.

Leczenie choroby

Schemat działania terapeutycznego całkowicie zależy od stadium choroby. Jeśli dolegliwość zostanie wykryta szybko, lekarz skoryguje dietę psa, a także zaleci dodanie do jego karmy różnych składników odżywczych. W zaawansowanych postaciach leczenie dysbiozy u psów wymaga kompleksowych działań. Obejmują one:

1. Eliminacja nadmiernego zanieczyszczenia mikroflory jelitowej. Leki przeciwbakteryjne, bakteriofagi i kwas mlekowy pomogą znormalizować jej stan.
2. Usuwanie toksycznych substancji nagromadzonych w przebiegu choroby. Sorbenty i roztwory infuzyjne skutecznie sobie z tym poradzą.
3. Probiotyki pomogą przywrócić mikroflorę.
4. Działania poprawiające metabolizm. Najważniejsze w tym jest ułożenie odpowiedniego menu, bogatego w witaminy i minerały.
5. Leki takie jak immunomodulatory wzmocnią ochronę Twojego zwierzaka przed szkodliwymi bakteriami i złymi warunkami środowiskowymi.

Jeśli właściciel zastanawiał się, jak leczyć zaawansowaną postać dysbiozy, najlepszym rozwiązaniem jest przyjmowanie antybiotyków. Ich wybór i dawkowanie jest przepisywane tylko przez specjalistę, ponieważ same takie leki negatywnie wpływają na mikroflorę. Najpopularniejsze antybiotyki to furadonina, lewomycetyna, sól sodowa Ampiox. Skuteczność terapii zwiększają roztwory soli, które podaje się podskórnie w postaci zastrzyków.

Preparaty bakteryjne, takie jak Lactoferon i Phytobacterin, zawierające drożdże i pałeczki kwasu mlekowego, są w stanie szybko zahamować procesy chorobotwórcze w jelitach psa. Leczenie jest wzmocnione, jeśli zostanie uzupełnione przyjmowaniem leków syntetyzowanych w postaci enzymów wydzielanych przez żołądek w stanie zdrowym.

Właściciel musi być przygotowany na to, że terapia dysbiozy zajmie dużo czasu, średnio od jednego do dwóch miesięcy. W tym okresie nie można ponownie przeszkadzać zwierzęciu w bezczynności, zmuszać go do jedzenia lub angażować się w intensywną aktywność fizyczną. Pies powinien zawsze móc pić wystarczającą ilość świeżej wody oraz dobrze i zdrowo spać.

Dieta

Prawidłowe odżywianie to gwarancja, że ​​leczenie choroby będzie szybkie, a ryzyko nawrotu zmniejszy się do zera. Lekarze zalecają, aby w pierwszym dniu po rozpoznaniu choroby całkowicie ograniczyć przyjmowanie pokarmu przez psa. Następnie przez 1-2 dni dopuszczalne jest karmienie składające się tylko z niewielkiej ilości chudego bulionu z kurczaka. Trzeciego dnia dopuszczalne jest urozmaicenie jadłospisu surowymi jajami, piątego - sfermentowanymi produktami mlecznymi (mleko kozie, kefir 1%).

Ważne jest, aby zrozumieć, że sucha pasza przemysłowa będzie musiała zostać na zawsze wyłączona z diety zwierzęcia. Ich regularne stosowanie może powodować u psa nie tylko dysbiozę, ale także wzdęcia czy skręty. Upewnij się, że białka, węglowodany i tłuszcze są jednakowo obecne w menu. Nie zapomnij podawać psu owoców i warzyw, ponieważ zawarty w nich błonnik korzystnie wpływa na jelita i ułatwia wypróżnianie.

Na koniec chciałbym powiedzieć, że dysbioza jest poważną patologią, która może wpływać na odporność zwierzęcia i znacznie pogorszyć jego ogólny stan, a w zaniedbanych postaciach wywołuje problemy ze skórą psa, zapalenie żołądka i ostre reakcje alergiczne. Zapobieganie chorobie jest dość proste - właściciele muszą tylko uważnie monitorować dietę psa, regularnie „wyganiać” od niego robaki i unikać stresujących sytuacji, które mogą negatywnie wpłynąć na zwierzę. Nie zapomnij zabrać psa do weterynarza na badanie przynajmniej raz w miesiącu, to z pewnością uchroni go przed nieprzyjemnymi konsekwencjami dysbiozy.