Zwierzęta terytorium krasnodarskiego, które mieszka

Terytorium Krasnodaru, które jest częścią Południowego Okręgu Federalnego, ma umiarkowany klimat kontynentalny, półsuchy śródziemnomorski i wilgotny klimat subtropikalny. Na obszarach górskich istnieje wyraźne zagospodarowanie klimatyczne na dużych wysokościach. Region jest nie tylko bogaty w roślinność, ale także jest siedliskiem dużej liczby przedstawicieli świata zwierząt.

Ssaki

Na terytorium Terytorium Krasnodarskiego żyje ponad osiemdziesiąt różnych gatunków ssaków, z których niektóre są wyjątkowe i wymienione w Czerwonej Księdze. Ze względu na bardzo wysoką żyzność głównego funduszu rolnego regionu występuje wielu roślinożerców.

kaukaski kot leśny

Niewielki kotek zamieszkujący tereny górskie i żyjący wśród roślinności liściastej. Zewnętrznie ssak przypomina zwykłego kota. Średnia waga dorosłego drapieżnika to nieco ponad 6-7 kg. Kot leśny jest aktywny głównie w nocy. Dietę reprezentują gryzonie, wiewiórki i kuropatwy, a także inne drobne zwierzęta. Często dorośli atakują najmniejsze młode parzystokopytne. Całkowita populacja wynosi dziś około dwóch lub trzech tysięcy osób.

żubr

Piękne zwierzę o wysokości do dwóch metrów i długości ciała ponad trzech metrów. Roślinożerca preferuje siedliska stadne, ale czasami można spotkać samotnych samców. Dziś żubr trzymany jest w naturalnych warunkach rezerwatu kaukaskiego. Wraz z wieloma innymi typowymi górskimi zwierzętami leśnymi, żubr żyje do dwóch metrów nad poziomem morza. Dzięki doskonałym zdolnościom adaptacyjnym przedstawiciele tego gatunku skutecznie zajmują odrębną niszę w systemie ekologicznym już wymarłych żubrów aborygeńskich.

Lampart środkowoazjatycki

Największy przedstawiciel rodziny kotów na terytorium Terytorium Krasnodarskiego charakteryzuje się wyjątkowym złotym odcieniem sierści. Masa dojrzałego płciowo samca tego gatunku sięga 68-70 kg, przy długości całkowitej co najmniej 127-128 cm. Ten drapieżny ssak żywi się szeroką gamą zwierząt parzystokopytnych. W tej chwili Lampart perski sklasyfikowany jako gatunek zagrożony, żyjący w lasach i na łąkach, a także w pobliżu skał i klifów.

ryś kaukaski

Pełen wdzięku i potężny kot, jest niewielkich rozmiarów. Wzrost osoby dorosłej to 50 cm, przy długości do 115 cm. Polujący drapieżnik z łatwością i bardzo zręcznie wspina się na drzewa, gdzie często również wyposaża swój dom. Dorosły ryś kaukaski ma brązowo-czerwoną sierść z jasnymi plamami. Wraz z innymi podgatunkami zwierzę to ma na uszach kępki włosów („frędzle”). Zagłębienia, małe jaskinie i szczeliny między korzeniami drzew są najczęściej wykorzystywane przez drapieżniki jako legowisko.

Wydra kaukaska

Małe drapieżne zwierzę z wyglądu bardzo przypomina kuna lub norki. Zwierzę żyje głównie w zachodniej części Kaukazu, a także znajduje się w pobliżu Kubanu i Kumy, w pobliżu wybrzeża morskiego. Niezwykle zwinne i aktywne zwierzę prawie cały czas poluje. Dieta jest reprezentowana przez mieszkańców rzek i mórz, więc drapieżny ssak jest w stanie dobrze nurkować i długo przebywać w wodzie. Wydra prowadzi nocny tryb życia i występuje głównie o zmierzchu. Na terytorium Terytorium Krasnodarskiego żyje około 260 przedstawicieli gatunku.

Opatrunek na fretki

Małe zwierzę przypominające wyglądem zwykłą fretki. Liczebność tego ssaka jest niezwykle ograniczona. Łasica taśmowa należy do kategorii drapieżników i woli żyć w suchej strefie stepowej z minimalną liczbą krzewów i drzew. Aktywny rozwój rolnictwa doprowadził do gwałtownego spadku ogólnej liczby zwierząt. Ze względu na piękno i oryginalność koloru sierści zwierzę to otrzymało nazwę „marmurowa fretka”.

Kozica kaukaska

Przedstawiciel najbardziej nieśmiałych parzystokopytnych na terytorium regionu Kaukazu mieszka w trudno dostępnych obszarach wysokogórskich. Zwierzę może rozpędzić się do 45-50 km/h. W Czerwonej Księdze Danych regionu znajduje się dziś około dwóch tysięcy osobników, z czego około 90% należy do terytorium Rezerwatu Kaukaskiego. W naturze średnia długość życia kozic kaukaskich jest ograniczona do dziesięciu lat.

Ptaki

Ptaki zamieszkujące terytorium Terytorium Krasnodarskiego wyróżniają się różnorodnością. Dziś północna płaska część, położona na terenie niziny Kuban-Priazovskaya, a także południowa strefa górska i podgórska, zamieszkuje trzysta gatunków ptaków.

Złoty Orzeł

Jednym z najsłynniejszych przedstawicieli wygłodniałej, pierzastej rodziny jastrzębi jest największy orzeł. Rozpowszechniony na półkuli północnej ptak preferuje tereny górskie, ale może osiedlać się na płaskich, półotwartych i otwartych krajobrazach. Złoty Orzeł żyje głównie osiadły tryb życia, ale niektóre ptaki latają na mniej zaśnieżone tereny. Dietę reprezentuje różnorodna zwierzyna, najczęściej zające, gryzonie i wiele gatunków ptaków. Drapieżny ptak jest również zdolny do atakowania cieląt, owiec i młodych jeleni.

Serpentynowy

Krachun lub wąż orzeł jest ptakiem drapieżnym z rodziny jastrzębi i podrodziny zjadacza węży. Ten zagrożony, bardzo rzadki gatunek ptaków wyróżnia się strachem, a także skrajną nieufnością do ludzi. Długość dorosłego ptaka to 67-72 cm, przy rozpiętości skrzydeł 160-190 cm. Samica jest większa od samca, ale ma dokładnie taki sam kolor jak on. Grzbietowa strona ptaka ma kolor szarobrązowy. Pierzasty drapieżnik zamieszkuje strefę lasów stepowych i mieszanych.

Bochenek

Powszechny członek rodziny ibis. Dorosły ptak jest średniej wielkości. Dorosły osobnik opierzony ma długość ciała w granicach 48-66 cm, ale najczęściej zdarzają się osobniki nie dłuższe niż 56 cm. Średnia rozpiętość skrzydeł ibisa błyszczącego waha się między 88-105 cm, a ich całkowita długość to ćwierć metra. Długość dzioba przedstawiciela rodziny ibis sięga 9-11 cm. Dla dorosłych ptaków charakterystyczne jest ciemnobrązowe ubarwienie piór z obecnością brązowego i zielonego metalicznego połysku. Młode są brązowe bez odpływów. W obszarze głowy i szyi młodych zwierząt występuje białawe zacienienie, które z wiekiem zanika.

Drop

Drop - duży ptak z rodziny dropia zamieszkuje głównie tereny stepowe i półpustynne, ale można go spotkać na otwartych przestrzeniach. Często przedstawiciel rodziny osiedla się na gruntach ornych, pastwiskach i innych terenach rolniczych. Lot lub częściowo wędrowny ptak żywi się pokarmem nie tylko roślinnym, ale i zwierzęcym, w tym trawami, zielenią roślin uprawnych, owadami, jaszczurkami i gryzoniami mysimi.

Warzęcha biała

Ptak brodzący z rodziny ibis i podrodziny Warzęcha ma białe upierzenie, czarne nogi i dziób. Średnia długość dorosłego osobnika wynosi jeden metr i waży w granicach dwóch kilogramów. Rozpiętość skrzydeł waha się od 115 do 135 cm. Suknię godową warzęcha wyróżnia obecność pęczka rozwijającego się na karku i plamki koloru ochry u podstawy szyi. Ptaki zamieszkują wolno płynące rzeki i płytkie akweny, a także słone jeziora łączą się w małe stada. Czasami dorosłe warzęchy sąsiadują z innymi ptakami wodnymi, w tym czaplami i ibisami.

Pelikan różowy

Duże ptactwo wodne z rodziny pelikanów ma jedenaście głównych piór głównych. Długość ciała dorosłego samca sięga 185 cm, przy rozpiętości skrzydeł 380 cm. Waga dorosłego ptaka waha się od 5.1 do 15.0 kg. Ogon jest prawie prosty. Upierzenie pelikanów jest rzadkie, dość ciasno przylegające do ciała. Długa szyja. Dziób jest spłaszczony, zakończony hakiem zgiętym w dół. Torebka na gardło jest dość rozciągliwa, duża. Nogi są krótkie.

Sokół wędrowny

Drapieżny przedstawiciel rodziny sokołów rozprzestrzenił się na wszystkie kontynenty, z wyjątkiem Antarktydy. W okolicy grzbietu wyróżnia się ciemne, łupkowo-szare upierzenie, a na brzuchu pstrokate lekkie pióra. Wierzchołek głowy jest czarny. Do najszybszy ptak świat charakteryzuje się możliwością rozwinięcia prędkości 90 metrów na sekundę. W trakcie polowania sokoły wędrowne szybują po niebie, po czym szybko nurkują. Dieta sokoła wędrownego to ptaki średniej wielkości, w tym gołębie, szpaki, kaczki i inne gatunki wodne lub półwodne.

cietrzew kaukaski

Duży ptak z rodziny bażantów przypomina wyglądem cietrzewia, ale ma mniejszy rozmiar i osobliwy kształt ogona. Wymiary dorosłego samca to 50-55 cm, waga 1.1 kg. Przedstawiciele gatunku mają aksamitnie czarne lub matowe czarne upierzenie, czerwone brwi, ogon w kształcie liry i rozwidlony. Jednocześnie ptak zamieszkują głównie zarośla dzikiej róży i rododendronów, niewielkie zagajniki z jałowcem i niewyrośnięta brzoza.

Drop

Opierzony przedstawiciel rodziny dropia ma długość ciała w przedziale 40-45 cm, przy średniej rozpiętości skrzydeł od 83 do 91 cm. Górną część ciała charakteryzuje piaszczyste upierzenie z ciemnym wzorem. Zimowy strój jest piaskowy z czarnymi plamami. W trakcie lotu skrzydła ptaka emitują charakterystyczny gwizd, który można usłyszeć z daleka. Jako siedlisko mały drop preferuje stepy z obszarami dziewiczej ziemi.

Gady i płazy

Gady są niezbędnym i unikalnym składnikiem wszelkich naturalnych biocenoz. W faunie Terytorium Krasnodarskiego tacy przedstawiciele świata zwierząt odgrywają bardzo ważną rolę. Dziś niezawodnie wiadomo o występowaniu na tym terenie 24 gatunków różnych gadów, w tym kilku żółwi, dziesięciu gatunków jaszczurek i dwunastu gatunków węży.

Żółw błotny

Średni dorosły żółw błotny ma długość pancerza w granicach 12-35 cm, o masie w granicach 1.5 kg. Pancerz dorosłego osobnika w górnej części ma kolor ciemnooliwkowy, brązowo-brązowy lub ciemnobrązowy, prawie czarny z obecnością małych żółtych plamek, kropek lub rozstępów. Okolice głowy, szyi, nóg i ogona są ciemne, z licznymi żółtymi plamkami. Występuje na jeziorach, bagnach, stawach i kanałach rzecznych porośniętych roślinnością wodną.

Żółw śródziemnomorski

Zwierzę o wypukłej, gładkiej skorupie z lekkim ząbkowaniem wzdłuż tylnej krawędzi. Głowa pokryta od góry dość dużymi i symetrycznymi łuskami. Kolor górnej części jest żółtobrązowy. Żółw śródziemnomorski preferuje leśny tryb życia, ale w okresie lęgowym przenosi się na polany, skraj lasu i tereny zadrzewione.

Jaszczurka szybko

Średnia długość dorosłego osobnika sięga ćwierć metra lub nieco więcej. Zwinna jaszczurka ma lekki podbrzusze i paski z tyłu. Samce mają zwykle ciemniejsze i jaśniejsze ubarwienie. W okresie godowym jaszczurka nabiera bardzo charakterystycznego zielonego koloru.

jaszczurka łąkowa

Niewielki rozmiar jaszczurki ma jasnobrązowy, brązowo-szary, brązowy lub beżowy kolor ciała z obecnością małych czarnych plamek i kropek. Wzdłuż grzbietu i po bokach widoczne są ciemne pasy przechodzące do ogona. Są też okazy monochromatyczne lub całkowicie czarne. Na spodniej stronie ciała samców widoczne są żółto-zielone i jasnożółte kolory. Samice charakteryzują się białawym zabarwieniem brzucha.

Jaszczurka skalna

Zwierzę wyróżnia spłaszczona głowa, długi ogon i nogi z palcami, które mają ostre i zakrzywione pazury. Średnia długość dorosłego osobnika nie przekracza 88 mm + 156 mm (ogon). Kolor i wzór są zmienne. W górnej części ciała obecne są odcienie zieleni i brązu, czasami widoczne jest zabarwienie oliwkowo-szare, ciemne piaskowe lub popielatoszare. Na środku pleców pasek w postaci rzędu ciemnych plamek i plamek. Brzuch u samców jest ciemnopomarańczowy, żółto-żółty lub bladopurpurowy. Kobiety mają jaśniejszy brzuch.

jaszczurka kaukaska

Średnia długość ciała sięga 6.4 cm, z długością ogona do 12.2 cm. Jaszczurka skalna ma lekko spłaszczoną głowę. Górna strona ciała charakteryzuje się kolorem zielonym, brązowawym lub szaro-popielatym. Ciemny i szeroki pas biegnie wzdłuż strefy grzbietowej, składający się z ciemnych małych plam, które wyraźnie wyróżniają się na jaśniejszym ogólnym tle. Brzuch i gardło są koloru żółtego, żółtozielonego lub białawego.

Jaszczurka wielokolorowa

Wygląd jaszczurki charakteryzuje się masywnością lub bardziej smukłym wyglądem. Średnia długość ciała sięga 97 mm, a długość ogona do 122 mm. Ogon szeroki u nasady, mocno przerzedzony pod koniec. Górna część jaszczurki jest szara, brązowawa, brązowawa lub jasnożółta. W dolnej części ciała występuje kolor biały, niebieskawo-popielaty lub lekko niebieskawy. Część ogonowa jest u góry ciemnoszara, a wewnętrzna strona pomalowana na żółto.

Wrzeciono kruche

Najmłodsze osobniki w górnej części mają srebrzystobiały lub jasnokremowy kolor z parą cienkich ciemnych linii biegnących wzdłuż grzbietu. Boki i brzuch wrzeciona wyróżnia czarno-brązowy kolor. Ciało dojrzałych osobników stopniowo ciemnieje, przez co nabiera brązowo-brązowo-brązowego koloru. Średnia długość jaszczurki sięga 55-60 cm, z czego ponad połowa przypada na lekko spiczasty i bardzo łamliwy ogon.

Już woda

Gad z oliwkowym, oliwkowo-szarym, oliwkowo-zielonkawym lub brązowawym grzbietem. Ciemne plamy lub wąskie ciemne poprzeczne paski wyróżniają się na ogólnym tle. Z tyłu głowy często występuje ciemna plamka w kształcie litery V. Brzuch jest żółtawy lub czerwonawy, z mniej lub bardziej prostokątnymi czarnymi plamami. Zdarzają się osobniki całkowicie czarne lub osobniki bez ciemnego wzoru.

żmija kaukaska

Gatunek charakteryzujący się bardzo szeroką głową z mocno wystającymi wypukłościami skroniowymi i lekko uniesionym czubkiem kufy. Żmija ma ostry uchwyt na szyję, który oddziela grube ciało od głowy. Ciało jest żółtawo-pomarańczowe lub ceglastoczerwone, a w rejonie grzbietu szeroki zygzakowaty pas w kolorze ciemnobrązowym lub czarnym. Głowa jest czarna w górnej części, z pojedynczymi plamkami światła.

Copperhead zwykły

Średnia długość ciała węża sięga 65-70 cm. Plecy mają kolor szary, żółto-brązowy i brązowo-miedziano-czerwony. Na górnej części ciała znajdują się 2-4 rzędy poprzecznych i wydłużonych plamek, które mogą łączyć się w paski. Z tyłu głowy znajduje się para brązowych pasków lub plam. Brzuch jest szarawy, stalowo-niebieskawy lub brązowo-czerwony, z zamazanymi ciemnymi plamami lub plamkami. Ciemny pasek rozciąga się od nozdrzy przez oczy i kącik ust do okolicy szyi.

Ryby

W wyjątkowym regionie Rosji zachowała się część dzikiego obszaru przyrodniczego Kaukazu Zachodniego o umiarkowanym klimacie kontynentalnym. Terytorium Krasnodaru sprzyja życiu wielu mieszkańców wodnych, wśród których występują bardzo rzadkie i zagrożone gatunki ryb.

Kocia ryba

Ryba drapieżna ma dość duże i wydłużone ciało o matowym brązowym kolorze. Na ogólnym tle odnotowuje się obecność zazielenienia z tyłu i po bokach. Brzuch ryby ma szarożółty lub białawy kolor. Sum ma ogromną głowę z dość szerokim pyskiem, który jest usiany licznymi ostrymi zębami. W okolicy górnej szczęki ryba ma parę długich wąsów. Na dolnej szczęce znajdują się cztery krótkie wąsy. Sumy charakteryzują się bardzo długą płetwą miedniczną i małymi oczami.

Srebrny karp

Ryba szkolna ma umiarkowanie wysokie ciało. Ubarwienie srebrny karp z tyłu ciemny srebrny kolor. W okolicy brzucha i po bokach występuje srebrzyste zabarwienie. Głowa ryby jest dobrze rozwinięta, wystarczająco szeroka. Gatunek charakteryzuje się dość małymi łuskami. Na płetwach brzusznych i odbytowych znajduje się osobliwa powłoka zażółcenia. Górne usta.

Amorek biały

Stosunkowo duża ryba szkolna z rodziny karpiowatych ma na grzbiecie wydłużone ciało o zielonkawym lub żółtawoszarym ubarwieniu. Po bokach białego kupidyna ciemny pas ze złoceniami. W okolicy brzucha jest jasnozłoty kolor. Wszystkie łuski, z wyjątkiem brzusznych, charakteryzują się ciemną obwódką. Strefa czołowa jest szeroka. Płetwy brzuszne, odbytowe i piersiowe są jasne, natomiast płetwy górna i ogonowa tej ryby charakteryzują się ciemnym kolorem.

Chekhon

Ucząca się ryba półanadromiczna wyróżnia się wydłużonym i prostym ciałem, silnie skompresowanym z boków, dzięki czemu mieszkaniec wody otrzymał popularną nazwę „ryba szablasta”. Zabarwienie z tyłu w zielonkawo-niebieskawych odcieniach. Po bokach srebrzysty kolor z charakterystycznym różowym nalotem. Płetwy brzuszne, piersiowe i odbytowe są żółtawe, podczas gdy pozostałe płetwy są szare. Usta szablodziobowe typu topowego.

Żmija

Żmija - przedstawiciel typowych ryb drapieżnych charakteryzuje się dość płynnym i lekko skompresowanym z boków ciałem. Ubarwienie ryb w tylnej części jest ciemnozielone. Po bokach bolenia zauważalny jest srebrzysty kolor, a część brzuszna jest reprezentowana przez białawe tony. Płetwy brzuszne, piersiowe i odbytowe są czerwone, podczas gdy reszta ma ciemny kolor. Pysk ryby drapieżnej jest skośny, duży i bezzębny, z guzkiem na górnej szczęce, który pokrywa się z dołem w okolicy żuchwy.

Kleń

Należąc do szeroko rozpowszechnionej rodziny karpiowatych, ten wodny mieszkaniec należy do kategorii ryb szkolnych. Dace ma smukłe, smukłe ciało. Na grzbiecie ryby jest zielonkawo-oliwkowe zabarwienie. Po bokach widoczny srebrzysty kolor z zauważalnym niebieskawym odcieniem. Brzuch jest srebrzystobiały, górna i ogonowa płetwa szara. Pozostałe fuzje charakteryzują się obecnością zażółcenia lub zaczerwienienia. Półgorsze usta.

Kleń

Przedstawiciel rodziny karpiowatych jest typową rybą szkolną. Kleń charakteryzuje się wydłużonym, prawie okrągłym ciałem z ciemnozielonym grzbietem, srebrzystymi bokami i srebrzystobiałym brzuchem. Krawędzie łusek mają bardzo wyraźną czarną obwódkę. Płetwy piersiowe ryb są pomarańczowe, podczas gdy płetwy brzuszne i odbytowe są jaskrawoczerwone. Głowa jest duża, z szerokim czołem i dużymi ustami.

Karp

Ryba szkolna o umiarkowanie długim, czasem mocno brązowawym ciele. Na grzbiecie karpia zielonkawozielone, a po bokach i w okolicy brzucha złotożółte ubarwienie. Górna płetwa jest wydłużona, z ząbkowanym promieniem. Podobny skostniały promień jest obecny w płetwie odbytowej. W kącikach ust znajduje się para czułków.

Pająki

Pajęczaki są doskonale przystosowane do życia w warunkach klimatycznych Terytorium Krasnodarskiego. Na terenie południowo-zachodniego regionu Federacji Rosyjskiej są dziś zarówno całkowicie bezpieczne dla ludzi, jak i trujące gatunki pająków.

Karakurt

Karakurt - jadowity pająk Terytorium Krasnodarskiego żyje w suchych miejscach, wyposażając do tego celu nory pod ziemią. Przedstawiciele gatunku nie są warci łapania w sieci i zachowują się z reguły bez nadmiernej agresji wobec ludzi. Taki pajęczak gryzie, chroniąc własne życie. W przypadku braku odpowiedniej opieki medycznej osoba może umrzeć z powodu uduszenia lub zatrzymania akcji serca. Najbardziej aktywne są osoby młode.

Tarantula południoworosyjska

Niebezpieczny pająk Terytorium Krasnodarskiego buduje ziemne nory. Głębokość labiryntu południowo-rosyjskiej tarantuli sięga 30-40 cm, a wejście jest chronione pajęczynami. Ptaszniki tego gatunku żywią się różnymi owadami, a także ich larwami, na które polują bez wychodzenia z własnego schronienia. Dziś Tarantula południoworosyjska jest największym pająkiem żyjącym na terytorium Krasnodaru. Jego ciało pokryte jest gęstymi włosami w kolorze szaro-brązowym, białym i popielatym. Ukąszenie tego pająka jest trujące, ale nie śmiertelne.

Sak

Znany również jako Heiracantium, trujący pająk jest głównie nocny. Mieszka w suchych miejscach, gdzie zakopuje się pod ziemią. Gatunek ten wyróżnia się umiejętnością szybkiego poruszania się i atakowania ofiary, która jest kilkakrotnie większa od myśliwego. Drapieżne zwierzę pajęczak ma dość jasny i niezapomniany wygląd, przypominający skorpiona. W stosunku do ludzi pająk nie wykazuje nieumotywowanej agresji.

Wilczy Pająk

Wilczy Pająk - krewny karakurtu jest mniej trujący, dlatego w wyniku ugryzienia pojawia się miejscowa reakcja alergiczna i pewne pogorszenie samopoczucia. Pająk ma kolor popielaty lub brązowy. Ciało pokryte jest wystarczająco grubymi kosmkami. Aktywny myśliwy nie tka sieci pułapkowych, ale w poszukiwaniu zdobyczy jest w stanie rozwijać nowe terytoria, w tym siedliska ludzkie.

Fałszywa czarna wdowa

Zwykły pająk z południowej części ("Czarna Wdowa") Rosji jest trujący i jeden z najniebezpieczniejszych dla ludzi. Fałszywa czarna wdowa różni się od swojego śmiertelnego kuzyna jaśniejszym kolorem i bardzo charakterystycznym różowym wzorem klepsydry. W trakcie poszukiwania zdobyczy takie pajęczaki często wpełzają do rzeczy turystów, butów wczasowiczów, domów i mieszkań.

Owady

Obecnie w Czerwonej Księdze Terytorium Krasnodarskiego znajduje się ponad dwieście gatunków różnych owadów, które żyją głównie na wybrzeżu Morza Czarnego, a także w sprzyjających warunkach regionu Soczi.

Chrząszcz pęcherzowy

Mały owad żyjący w roślinności zielnej stepów i pól, a także w pobliżu gruntów rolnych. Nitters aktywnie niszczą szarańczę, ale w niektórych przypadkach mogą szkodzić roślinom uprawnym.

Motyl Trawa Cytrynowa

Motyl średniej wielkości charakteryzuje się bardzo jasnym kolorem. Rozpiętość skrzydeł dorosłego waha się między 30-60 mm. Kształt skrzydeł dorosłej trawy cytrynowej jest dość nietypowy, charakteryzują się lekko wydłużonymi i spiczastymi końcówkami.

Modliszka

Kolor ciała modliszki bezpośrednio zależy od właściwości środowiska, ale różni się charakterem kamuflażu. Istniejące modliszki mogą przypominać zielone liście, kwiaty lub drewniane patyki. Niektóre gatunki potrafią naśladować korę drzew, jesion lub porosty.

Koniki polne

W zależności od cech gatunku średnia długość ciała dorosłego pasikonika może wahać się w granicach 1.5-15.0 cm. Koniki polne mają trzy pary odnóży, których odpychanie z bardzo dużą siłą pozwala owadowi przeskoczyć dość dużą odległość.

Wideo: zwierzęta Terytorium Krasnodarskiego