Kozy nubijskie: zalecenia dotyczące pielęgnacji i pielęgnacji

Kozy jako populacja są obecne w ludzkiej gospodarce od czasów starożytnych. Już wtedy ceniono produkty pozyskiwane z kóz. Obecnie istnieje wiele różnych ras tego zwierzęcia, z których jedną jest nubijczyk, o którym będzie mowa w tym artykule.

Pochodzenie rasy nubijskiej

Historia pojawienia się kóz nubijskich jest zakorzeniona w kulturze rolniczej Anglii. Rasę tę można nazwać dość młodą, jest znana człowiekowi od nieco ponad stu lat. Po sprowadzeniu do tego kraju ras mlecznych z krajów afrykańskich i wschodnich, hodowcy angielscy, krzyżując swoje rasy z obcymi w wyniku długiej i żmudnej pracy, wyhodowali nowego osobnika. Otrzymała imię Nubian. To właśnie ta rasa jest obecnie szeroko hodowana w krajach WNP, Ameryce, Rosji.

Rosyjscy rolnicy zwrócili uwagę na „nubijskie” stosunkowo niedawno - na początku drugiego tysiąclecia. I najbardziej odległe kozy hodowane w Republice Namibii uważane są za przodków „Nubijczyków” kontynent afrykański.

Na nowoczesnych terenach rolniczych przedstawiciele tej rasy zdobyli znaczną popularność. Jeśli Rosjanie z tą rasą przeszli przez dostawę ze Stanów Zjednoczonych, teraz można ją łatwo znaleźć na rosyjskim rynku rolnym. Co więcej, rozpowszechnił się w prawie wszystkich regionach rozległego kraju, oczywiście o różnym zagęszczeniu. Chociaż warto zauważyć, że warunki w niektórych regionach są mało przydatne do hodowli kóz nubijskich. Dlatego najbardziej regiony południowe stały się dogodnymi miejscami do hodowli takich kóz. Głównymi dostawcami były przedsiębiorstwa przemysłowe z regionów Tweru i Samary.

To Kozy nubijskie podbiły serca wielu rolników i nadal to robią, świadczy o tym fakt dużej liczby stron w Internecie poświęconych temu tematowi, a także stale rosnące zapotrzebowanie na osobniki rasy nubijskiej. Również tutaj można znaleźć dużą liczbę forów, na których ludzie wymieniają się informacjami o tych zwierzętach, dzielą się wrażeniami, zdjęciami, wskazówkami i spostrzeżeniami.

Wygląd zewnętrzny

Dane zewnętrzne rasy nubijskiej wyróżniają się oryginalnością i wyjątkowością.

Ciało przedstawicieli rasy nubijskiej jest podłużne. Opiera się na cienkich nogach, z kopytami przypominającymi owcę. Dopasowanie do ciała - długa szyja z małą głową, której kształt ma pewne wybrzuszenie. Nie mają zwykłych dużych rogów. Chociaż natura nagrodziła samce małymi płaskimi rogami.

Uszy są szczególną dumą kóz tej rasy. Są długie, wiszące, od razu przyciągające uwagę. Czego nie można powiedzieć o brodzie. Często kozy nubijskie mają niewielką brodę lub nie mają jej wcale. Ale jeśli tak, to jest gruba. Krzywy nos jest uważany za kolejną charakterystyczną cechę rasy nubijskiej. Ogromne oczy i szerokie kości policzkowe. Te kozy mają duże wymiona z długimi sutkami.

Wzrost dorosłej kozy nubijskiej sięga prawie metra. A waga to zwykle od 60 do 80 kg. Takie wskaźniki są typowe dla mężczyzn. Kobiety natomiast mają nieznacznie obniżone wskaźniki.

Krótki płaszcz „nubiek” doskonale łączy się z niespotykanym kolorem. Gama kolorystyczna tych kóz jest bardzo zróżnicowana. Z reguły są to kolory pastelowe, od ciemnych kolorów - czarny, brązowy, brązowy. W kolorze jednego osobnika występują zwykle dwa kolory. Kolor główny, jako tło - jasne lub ciemne - i uzupełniający go w postaci plam, kontrastowy kolor. Ale są też osobniki wielobarwne. Według koloru możesz określić czystą rasę kozy nubijskiej. Obecność w nim białych plamek wskazuje, że koza została skrzyżowana z osobnikiem rasy angielskiej. A obecność jakichkolwiek innych kolorów wskazuje, że nie jest rasowy.

Przydatne cechy

Do właściwości produkcyjnych kozy nubijskiej należą:

• Odbieranie produktów mlecznych. Kozy mają prawie całoroczny okres laktacji. Jednorazowa objętość mleka wynosi od 500 ml do 1 litra. Jego walory odżywcze są następujące: zawiera cenne substancje, smaczny, o przyjemnym zapachu, o wysokiej zawartości tłuszczu, która może sięgać pięciu procent. Zawartość białka blisko 4%.
• Nie odbiegając daleko od tematu, zbędne byłoby wspominanie tego pasza w żaden sposób nie wpływa na jakość mleka, ale jednocześnie jego jakość i ilość bezpośrednio wpływa na objętość mleka. Otrzymany produkt mleczny jest przydatny dla osób z różnymi rodzajami chorób. Np. w chorobach przewodu pokarmowego, wątroby, przy różnego rodzaju alergiach, a także z powodzeniem stosowany w żywieniu dzieci.
• Pozyskiwanie produktów mięsnych. Kozy nubijskie mają bardzo smaczne mięso. Są wyposażone we wszystkie naturalne dane dla dobrego wzrostu i tuczu. To samo dotyczy płodności.
• Wytwarzanie produktów z mleka koziego: twarożek, serek. Mleko nubijskie jest idealne do wyrobu sera. Jest dość tłusty i ma bogaty smak.

Charakter przedstawicieli rasy nubijskiej

Te kozy można nazwać bardzo upartymi. Instynkt stadny działa na nich korzystnie. W tej formie są najłatwiejsze do opanowania. Czasami są uparci i wybredni. Dotyczy to zwłaszcza żywności. Kozy nubijskie są stosunkowo spokojne, ale dość zwinne.

W interakcji osobników tej rasy odkryto ciekawy fakt. Czasem można być świadkiem zachowania pewnego podporządkowania. Tak więc na przykład kozy rasy nubijskiej w obecności osobników o większych rozmiarach stają się spokojniejsze, a nawet mogą ich całkowicie unikać.

Kozy nubijskie są bardzo przyjazne dla człowieka, ufne. W obecności właściciela zachowują się bardzo posłusznie. Dostosuj się też dobrze. Poczuj się świetnie wśród innych zwierząt. Ale nadal, jako właściciele dość wrażliwej natury, Kozy nubijskie są mało przydatne do hodowli w dużych gospodarstwach. W pewnym sensie idealny dla osób chcących nabyć egzotycznego zwierzaka.

Siedlisko

Kozy nubijskie wymagają szczególnej troski. Wrażliwy na warunki klimatyczne. Dlatego do hodowli najlepiej nadają się regiony o łagodnym, ciepłym klimacie. Ale to nie jest stan ostateczny. Do wygodnego przetrzymywania „Nubijczycy” potrzebują ciepłego i jasnego pomieszczenia, najlepiej ogrzewanego. Jeśli chodzi o światło, do tych celów musi być okno w pomieszczeniu, ale dobrze izolowane - aby uniknąć przeciągów. Ściółka jest również wymagana. Może to być sucha trawa lub trociny. Miło byłoby wyposażyć specjalną podłogę, która będzie miejscem do spania dla zwierzęcia.

Trzymanie kóz nubijskich razem z innymi zwierzętami jest całkiem realistyczne. Bardzo dobrze czują się w towarzystwie każdego drobiu. Pokarm dla kozy nubijskiej powinien być wyselekcjonowany, bogaty, wysokokaloryczny. „Nubijczycy” są bardzo wrażliwi na brak minerałów i składników odżywczych. Dlatego należy to dokładnie monitorować. Istnieje również duża potrzeba codziennych spacerów, zwłaszcza zimą. Wymagalność kozy nubijskiej można prześledzić w przestrzeganiu czasu karmienia i dojenia.

Podsumujmy wszystkie dostępne informacje. Ogólnie rzecz biorąc, istnieje kilka zalet i wad kóz nubijskich.

Zalety:

• zwierzę obdarzone pięknem;
• nie ma nieprzyjemnego zapachu;
• bardzo płodny;
• dobra mleczność.

Wady:

• kapryśne jedzenie i opieka;
• nie nadaje się do wszystkich rodzajów terenu;
• ma donośny głos, czasem nieprzyjemny dla ucha.