Cechy utrzymania pająka tarantuli lasiodora parahybana

Kto zaskoczy Cię teraz kotem, psem, chomikiem i papugą?? Pająk to inna sprawa, bo takiego zwierzaka nie można znaleźć w każdym domu, zwłaszcza jeśli chodzi o prawdziwego przedstawiciela rodziny ptaszników zwanego lasiodora parahybana, który choć ma przerażający wygląd, jest zwierzęciem dość spokojnym i całkowicie nieszkodliwym.

Zawartość domu

Ojczyzną tego niezwykłego stworzenia jest gorąca Brazylia, a raczej tak malowniczy region, położony we wschodniej części kraju, jak stan Paraiba. Pająk parahibana jest jednym z największych przedstawicieli rodzina ptaszników, nic więc dziwnego, że drugie imię tego olbrzyma to pająk koński. W tym przypadku nie mówimy o cichym zwierzęciu, stale ukrywającym się przed wzrokiem ciekawskich, ale o prawdziwym wiercipie, przyzwyczajonym do konstruowania ogromnej liczby budynków o najdziwniejszym kształcie.

Stworzenie niezbędnych warunków

Pomimo zwiększonej aktywności tarantula Parahibana jest uważana za całkowicie wybredne i niewymagające zwierzę, które dobrze radzi sobie w niewoli, gdy stwarza się dla niej pewne warunki. Dlatego ten gatunek jest szczególnie polecany początkującym hodowcom, którzy marzą o egzotycznym zwierzęciu w domu, ale nie są pewni swoich mocnych stron i możliwości. Zanim kupisz lasiodora parahybana, Dla nowego zwierzaka należy przygotować następujący sprzęt:

1. Poziome szklane terrarium (przybliżone wymiary 40 na 40 na 35 centymetrów), w którym ogromny pająk będzie naprawdę przestronny. Mniejsza pojemność nie pozwoli zwierzęciu na budowanie swoich niekończących się barykad i będzie nieustannie dążyło do opuszczenia ciasnego i niewygodnego domu. Otwarte pół-pudełka również nie sprawdzą się w przypadku tarantuli, ponieważ prawdopodobieństwo ucieczki tego fidgeta w tym przypadku będzie bardzo wysokie.
2. nawilżacz powietrza (najlepiej regulowany), który pomoże odtworzyć atmosferę jak najbardziej zbliżoną do naturalnego środowiska lasiodora parahybana.
3. System wentylacji zapobiegający rozwojowi pleśni w terrarium przy 80% wilgotności.

   

4. Termometr, za pomocą którego hodowca może kontrolować żądaną temperaturę. Należy zauważyć, że dla pająka konia optymalny zakres wynosi od 22 do 26 stopni Celsjusza, co jest dość proste do zapewnienia zarówno w mieszkaniu, jak iw prywatnym domu.
5. Włókno kokosowe i podłoże wykorzystywane do uprawy epifitów o łącznej grubości 5 centymetrów. W razie potrzeby taką mieszankę można przygotować niezależnie za pomocą parzonej kory drzewnej, torfu, łupin orzechów, wermikulitu i niewielkiej ilości kulek piankowych. Takie podłoże wymaga stałego nawilżenia, dlatego zaleca się spryskiwanie go z butelki ze spryskiwaczem raz na kilka dni.
6. Ozdobne schronienia i drewno dryfujące. Można je znaleźć w lesie i upiec w piecu. Niektórzy hodowcy używają specjalnego mchu do dekoracji swojego terrarium, który można kupić w dużych kwiaciarniach lub sklepach zoologicznych.

Nie ma wielu wymagań, aby zapewnić temu pająkowi wygodny dom, więc utrzymanie go w stosunkowo prosty sposób. Utrzymanie lasiodor parahibana w odpowiednich warunkach i pełny rozwój tego egzotycznego zwierzęcia powoduje, że rośnie on do niesamowitych rozmiarów (łapy osiągają od 15 do 25 centymetrów w ciągu zaledwie jednego roku). Oczywiście ważną rolę w tej kwestii odgrywa żywienie pająka końskiego, który słynie z doskonałego apetytu.

Zasady karmienia

Dieta pająków ozdobnych ma wiele istotnych różnic w cechach odżywczych lasiodora parahybana. Utrzymanie pająka tarantuli jest nieco skomplikowane ze względu na jego szybki wzrost, ponieważ ta fizjologiczna cecha nie może nie wpływać na apetyt pająka, który znacznie wzrasta po pierwszym wylinki zwierzęcia. Ale to wcale nie jest powód do rezygnacji z samego pomysłu zdobycia takiego pająka, bo mimo jego „brutalnego” apetytu, mówimy o bardzo skromnej skali.

A jednak przed zakupem pająka tarantuli musisz zapoznać się z pewnymi zasadami i niuansami, które bezpośrednio odnoszą się do jego karmienia:

1. Dieta i częstotliwość posiłków lasiodora parahybana zależy bezpośrednio od jego wieku, a jeśli zwyczajowo karmi się młode zwierzęta co najmniej raz na 2-3 dni, to menu dorosłych powinno być aktualizowane co półtora tygodnia.
2. Wielkość pożywienia powinna odpowiadać wielkości zwierzęcia, chociaż parahibana chętnie rzuca się nawet na zdobycz przekraczającą jej rozmiary. Niemowlętom podaje się dosłownie jednego świerszcza lub karalucha (możesz ograniczyć się do połowy, jeśli dostępne są tylko duże okazy), po wcześniejszym unieruchomieniu tych owadów. Alternatywnie możesz dać je suszone młodym pająkom.
3. W miarę dorastania nietypowych zwierząt domowych należy zwiększyć ilość pokarmu dla nich, a wręcz przeciwnie, zmniejszyć częstotliwość jego spożycia. A już od roku życia pająka końskiego można próbować z większą zdobyczą w postaci szarańczy, małych gryzoni i robaków zoofobicznych, uważnie obserwując reakcję organizmu zwierzęcia na wprowadzenie nowego pokarmu uzupełniającego.

Oprócz tych składników, lasiodora parahibana chętnie ucztuje na takich produktach pochodzenia zwierzęcego jak czerwie, wełnowiec, żaby, jaszczurki, węże i dorosłe myszy. Wszystkie te żywe stworzenia, świeże lub suszone, można kupić nie tylko w najbliższym sklepie zoologicznym, ale także w punktach sprzedaży towarów do wędkowania.

https: // youtube.com / zegarek?v = 3Kqtyc-Qu8w

Cechy hodowlane lasiodora

Pająki tarantuli słyną z płodności, a lasiodora parahibana nie jest pod tym względem szczególnym wyjątkiem. Tak więc już w wieku półtora roku zwierzęta te osiągają dojrzałość płciową, po czym rozpoczyna się sezon godowy. Warto zauważyć, że u samic proces ten może być opóźniony i najczęściej dojrzewają one w okresie od dwóch do dwóch i pół roku życia. Ten punkt należy wziąć pod uwagę podczas hodowli pająków w domu.

Co zaskakujące, tylko w jednym lęgu tego zwierzęcia może znajdować się około 2,5 tysiąca jaj, z których w pomyślnej sytuacji rodzą się malutkie pająki o średnicy do 5 milimetrów. Wskaźnik przeżywalności niemowląt jest dość wysoki, a ta cecha ma niezwykle korzystny wpływ na koszt egzotycznych zwierzaków, czyniąc je dostępnymi dla niemal każdego portfela.

Niestety hodowla tarantuli lasiodora nie przebiega bez problemów, z których głównym jest częste linienie zwierząt, które zbiega się ze spadkiem ich aktywności. I wszystko byłoby dobrze, ale tylko te włosy są w stanie wywołać ostrą reakcję alergiczną u gospodarzy i ich gości w postaci zaczerwienienia i silnego swędzenia skóry. Jeśli chodzi o truciznę (gruczoły parahybany wydzielają neurotoksynę), pomimo teoretycznego bezpieczeństwa dla ludzi, zawarte w nim toksyny mogą z łatwością zabić małe zwierzę.

Ze względu na takie cechy eksperci zdecydowanie odradzają trzymanie ptaszników blisko oczu, a także głaskanie przyjaciół, ponieważ mogą się przestraszyć i pozostawić na ciele dość bolesny ukąszenie. Ponadto imponujący rozmiar ich szczęk, zwany chelicerae, w połączeniu z nadmierną aktywnością, często prowadzi do tego, że zwierzę narusza integralność siatek wentylacyjnych i filtrujących.

Należy zauważyć, że pomimo dużej wytrzymałości pająka i jego szybkiej adaptacji do różnych poziomów wilgotności, jest on wyjątkowo słabo tolerowany przez bezpośrednie działanie promieni słonecznych. Dlatego to nie naturalne, ale sztuczne źródła światła pomagają zapewnić niezbędny reżim temperaturowy w terrarium, wśród których warto podświetlić lampy promieniowaniem podczerwonym, a także urządzenia przy świetle księżyca.