Ataksja u kotów: jak się objawia i jak ją leczyć?

Nawet doświadczony właściciel kota może się przestraszyć, jeśli w pewnym momencie zauważy dziwne zachowanie swojego pupila. Jeśli zwierzę porusza się w przestrzeni niepewnie, traci koordynację, odmawia jedzenia i uczuć, wygląda na przygnębionego, być może mówimy o chorobie takiej jak ataksja u kotów.

Choroba ta dotyka zwierzęta w każdym wieku, może być dziedziczna (pochodzenie genetyczne) i może zostać nabyta. Poniżej dowiesz się, jak rozpoznać objawy ataksji u kota, jak zdiagnozować chorobę i czy można wyleczyć zwierzaka.

Tabela. Rodzaje ataksji u kotów

Prawnie zastrzeżonyDotknięte są nerwy obwodowe, przez co zmniejsza się wrażliwość mięśni, pojawiają się mimowolne nagłe ruchymózgowo-rdzeniowyNaruszone są struktury rdzenia kręgowego, przez co unerwienie zostaje zakłócone w całym ciele, zwierzę nie jest w stanie wyczuć kończyn, zwłaszcza tylnychPrzedsionkowyWpływa to na aparat ucha wewnętrznego, dlatego kot nie jest w stanie „określić się” w przestrzeni, nie może zrozumieć, w jaki sposób i w jakim kierunku musi się poruszaćMóżdżekWpływ na struktury rdzenia przedłużonego i móżdżku

Dlaczego ataksja u kotów??

Może istnieć kilka warunków wstępnych dla choroby. Lekarze dzielą czynniki wywołujące ataksję u kotów na dwie grupy: dziedziczną i nabytą. W pierwszym przypadku kociak, który odziedziczył patologię po rodzicach lub jedno z nich urodziło się już chore. Nie oznacza to, że od pierwszych dni życia choroba koniecznie da o sobie znać. Z reguły zwierzęta cierpiące na wrodzoną ataksję „wykazują” pierwsze objawy bliżej sześciu miesięcy.

Druga grupa przyczyn – nabytych lub zewnętrznych, może obejmować:

1. Choroba kotki w ciąży z panleukopenią.
2. Urazy głowy lub pleców (upadki z wysokości, kolizje z pojazdami, ukąszenia dużych zwierząt).
3. Procesy zapalne, infekcje, obrzęki i guzy mózgu.
4. Poważne zatrucia (chemia, metale ciężkie, rtęć itp.).

Objawy ataksji u kota

Ataksja kotów może mieć różne stopnie nasilenia. W łagodnej postaci choroba objawia się następująco: zwierzę wygląda nieco niezręcznie, może potknąć się lub wypaść z niebieskiego, doświadcza krótkotrwałych trudności przy skomplikowanych manewrach: skrętach lub skrętach, zmianie trajektorii podczas ruchu.

Umiarkowana ataksja jest bardziej wyraźna: kot zmienia chód, obserwuje się trudności z oddychaniem, zwierzę może drżeć, tracić zdolność skupienia wzroku na dłuższy czas (np. podążanie za zabawką lub latającym owadem). Mogą pojawić się drżenia głowy, kończyn lub całego tyłu ciała.

Również postać umiarkowana charakteryzuje się pewnymi zaburzeniami koordynacji. Zwierzę nie może już samodzielnie schodzić po schodach, wspinać się i skakać po powierzchniach wysoko nad podłogą. Kot wpada na przeszkody, nawet te, które zawsze były w domu. Zwierzak waha się przez chwilę, zanim zacznie się ruszać. Jednocześnie chodzenie po prostej trajektorii nie sprawia trudności.

Ciężka ataksja uniemożliwia kotu jakikolwiek ruch wymagający koordynacji. Zwierzę cierpi na zawroty głowy, ślini się, nie może samodzielnie jeść. Chód staje się „chwiejny”, głowa może opaść na bok, oczy obracają się, próbując znaleźć punkt skupienia, ale bezskutecznie. Zwierzę coraz częściej leży, skulone w odosobnionym, bezpiecznym miejscu.

W najcięższych przypadkach zwierzę może godzinami siedzieć w kącie z czołem na podłodze lub ścianie - świadczy to o silnych bólach głowy. Na tym etapie kot nie jest w stanie zrobić kilku kroków bez upadku. Zagrożeniem dla pacjenta z ciężką postacią ataksji u zwierząt są nie tylko schody i wysokie powierzchnie, ale nawet meble i ściany – kot nie ma absolutnie żadnej kontroli nad ułożeniem ciała. Na tym etapie zwierzę, jeśli jest gotowe do przyjmowania pokarmu, może to zrobić tylko z rąk właściciela.

Jak zdiagnozować ataksję u kota?

W przypadku znalezienia strasznych objawów u zwierzęcia, musisz natychmiast udać się do weterynarza. W gabinecie kot przeprowadzi niezbędne badania, a specjalista zapyta również właściciela zwierzęcia o ważne rzeczy. Prowadzący powinien być przygotowany do odpowiedzi na następujące pytania:

1. Czy rodzice lub rodzeństwo zwierzęcia z miotu mieli ataksję?
2. Czy kot spadł z balkonu (czy odniósł inne poważne obrażenia)?
3. Czy zwierzę mogło mieć dostęp do chemii gospodarczej lub innych trucizn??

Następnie lekarz weterynarii przeprowadzi ogólne badanie zwierzęcia, zwracając szczególną uwagę na małżowiny uszne (ropne zapalenie ucha środkowego może powodować zaburzenia koordynacji). Aby wykluczyć choroby o podobnych objawach, w celu zidentyfikowania przyczyn ataksji, do analizy zostaną pobrane próbki krwi i moczu.

Ponadto zwierzę zostanie poddane rezonansowi magnetycznemu mózgu, jeśli jest to wskazane, badaniu ultrasonograficznemu (USG) lub prześwietleniu. Tego typu diagnostyka pozwoli zidentyfikować guzy w głowie kota, wykryć uraz czaszkowo-mózgowy, wydzielnicze zapalenie ucha środkowego i inne zaburzenia.

Ataksja u kotów: leczenie

Terapia i utrzymanie zdrowia kota, u którego zdiagnozowano ataksję, zależy od stanu zwierzęcia i przyczyny patologii. Jeśli właściciel na czas zwrócił się do kliniki weterynaryjnej, jest szansa, że ​​zwierzę wyzdrowieje, ale tylko wtedy, gdy czynnik prowokujący może zostać usunięty.

Na przykład, jeśli ataksja jest spowodowana przez guz uciskający mózg, objawy znikną po pomyślnym usunięciu. Jeśli ataksja jest powiązana z ciężką dziedzicznością lub ciężkim urazem mózgu lub rdzenia kręgowego, zwierzę będzie bardziej humanitarne, aby „odpuścić”, zgadzając się na eutanazję. Jeśli urazy są zgodne z życiem, wskazana jest natychmiastowa operacja.

Jeśli ataksja była spowodowana zatruciem, klinika podejmie natychmiastowe działania w celu usunięcia zatrucia z organizmu. Zaopatrz zwierzę w adsorbenty, kompozycje wspomagające w zakraplaczach, inne leki - według uznania lekarza. W przypadku, gdy ataksja jest wywołana brakiem substancji (na przykład tiaminy), zwierzęciu zostaną przepisane zastrzyki z witaminy B1, zbilansowana dieta i nadzór lekarski.

Jeśli choroba nie postępuje, a kot czuje się dobrze, właściciel może wziąć na siebie odpowiedzialność i dalej opiekować się pupilem. W tej sytuacji mogą istnieć dwie opcje rozwoju wydarzeń:

• po pewnym czasie nastąpi pogorszenie, a kota trzeba będzie ponownie pokazać weterynarzowi, aby zadecydować o jego dalszym losie;
• kot będzie żył długo, nie odczuwając żadnego szczególnego dyskomfortu.

Podsumujmy

Właściciel zwierzęcia musi zrozumieć, że dręczenie go nie jest najlepszym wyborem. Koty są z natury bardzo ruchliwe, niefrasobliwe i zabawne, więc niemożność panowania nad własnym ciałem staje się dla nich prawdziwą torturą. Ataksja jest jedną z chorób nieuleczalnych, jeśli nie jest wywołana przez określony czynnik, który można usunąć. Dlatego właściciel kota z ataksją ma tylko jedną opcję - poszukać uważnego i wykwalifikowanego lekarza, przeprowadzić badanie, omówić z nim schemat terapii i obserwować zwierzaka, aby zauważyć pogorszenie w czasie.

Wideo - Ataksja u kota