Dysplazja u kotów: objawy, leczenie

Dysplazja u kotów to schorzenie występujące najczęściej u niektórych ras z rodziny kotowatych. Wraz z tą chorobą występują różne zaburzenia rozwoju tkanki kostnej zwierzęcia. Najczęstszą pod tym względem jest dysplazja części biodrowej szkieletu kota, w której nie ma wyrównania głowy kości udowej zwierzęcia i miednicy. Nieco mniej powszechne (ale powszechne) powiększenie części stawowej nadgarstków i łokci. W wyniku dysplazji kości nabierają nadmiernej ruchomości, wywołując zmiany takie jak choroba zwyrodnieniowa stawów, zwichnięcia i podobne dolegliwości. Jak zapobiegać tej chorobie i leczyć swojego zwierzaka, powiemy Ci w prezentowanym materiale.

Pod warunkiem, że naruszenia dotknęły biodrowej części szkieletu zwierzęcia, dysplazja będzie wyglądać tak: miednica i kość udowa nie będą ze sobą połączone do końca. Innymi słowy, nastąpi przemieszczenie głów kości, w wyniku czego powstaje dystans, prowadzący do nadmiernej ruchliwości elementów. Początkowo dysplazja dotyczy tylko tej części kości, w której istnieje połączenie z innym segmentem szkieletu, a następnie sama się na nią rozprzestrzenia.

Jak już wspomnieliśmy, dysplazja u kotów często dotyka również stawów łokciowych i nadgarstków.

Pod warunkiem, że patologia wychwytuje te elementy ciała zwierzęcia, zmiana ich kształtu następuje również z powodu niespójności wymiarowej segmentów szkieletu i ich nierównego położenia względem siebie.

Niestety w wyniku rozwoju dysplazji dochodzą również inne dolegliwości:

• końce każdej kości zaczynają pękać i pokrywać się drobnymi pęknięciami;
• kości zaczynają się fragmentarycznie łamać;
• występuje nadmierne zmiękczenie tkanki chrzęstnej;
• tkanka kostna zaczyna tracić błonnik;
• dochodzi do zgrubienia kości, co ostatecznie prowokuje rozbieżność tkanek na różne warstwy.

W związku z powyższymi naruszeniami, na obszarze, w którym choroba przejęła, nierównomiernie zachodzą następujące procesy:

• ciśnienie;
• tarcie.

Z kolei ta nierówność prowadzi do bardzo poważnych konsekwencji:

• chrząstka jest zniszczona;
• tkanka kostna i błona są zdeformowane, a także stopniowo niszczone;
• następuje rozwój choroby zwyrodnieniowej stawów typu wtórnego, z którą należy się spodziewać największych kłopotów.

Przyczyny rozwoju choroby

Lekarze weterynarii, omawiając przyczyny, które mogą powodować dysplazję u konkretnego kota, jeden z nich nazywają predyspozycje dziedziczne. Tak więc, pod warunkiem, że mama lub tata tego lub tamtego kociaka cierpi na dysplazję, najprawdopodobniej zostanie on również przeniesiony na dzieci.

Zwróć uwagę na następujący fakt: według wcześniejszych badań w zakresie interesującej nas choroby u kotów stwierdzono, że choroba ta może dać się odczuć u kociąt:

• jedno pokolenie później;
• w kilku.

Innymi słowy, w obecności pozornie całkowicie zdrowych rodziców, a także dziadków, kocięta z ostatniego miotu mogą cierpieć na dysplazję. Nawiasem mówiąc, „czas trwania” transmisji tej choroby wynosi około 14 pokoleń. Dlatego, jeśli masz możliwość zbadania dziedziczności kociaka, którego nabywasz, lepiej to zrobić.

Co ciekawe, naukowcy nie byli jednak w stanie znaleźć u kotów konkretnych genów odpowiedzialnych za chorobę. Uważa się, że nie ma jednego genu, a choroba wywołuje pewien ich zestaw, który podczas badań nie daje się w żaden sposób i nie jest patologiczny.

Inną hipotetyczną przyczyną rozwoju dysplazji stawów u kotów jest niewystarczająca produkcja kwasu hialuronowego w mazi stawowej wydzielanej przez chrząstkowe pokrycie elementów stawowych kości. Ponadto zdaniem naukowców niewłaściwie skomponowana dieta może mieć również wpływ na:

• w którym występuje wyraźny nadmiar fosforu;
• za mało wapnia.

Oprócz złej dziedziczności i różnych innych zaburzeń weterynarze wymieniają również listę tzw. czynników prowokujących, które prowadzą, jeśli nie do rozwoju choroby, to do jej potencjalnego wystąpienia w przyszłości. Rozważ je w poniższej tabeli.

Tabela 1. Czynniki prowadzące do rozwoju dysplazji u kotów

jeden. O ile duże zwierzę za szybko rośnie, to też „świeci” na dysplazję. Ta patologia jest często spowodowana wrodzonymi zmianami w ciele zwierzęcia, nie można przewidzieć obowiązkowej manifestacji w młodym wieku kociaka. Często taką dolegliwość obserwuje się np. u Mainecoonów, będąc patologią rodowodową.

2. O ile kociak, jeszcze w łonie matki, ma zaburzenia związane z opóźnieniem w rozwoju stawów, z pewnością objawi się to w okresie dorastania po jego urodzeniu. Niestety, prawie niemożliwe jest przewidzenie tej patologii.

3. Trzecim powodem częstego występowania dysplazji są zaburzenia hormonalne, które mogą być zarówno wrodzone, jak i nabyte. Pożądane naruszenia wpływają bezpośrednio na kości i stawy zwierzęcia, a także na zachodzące w nich procesy, których wynikiem mogą być różne patologie, w tym ta, która nas dzisiaj interesuje.

4. Spłaszczona klatka piersiowa zwierzęcia, które przeszło wrodzoną deformację, może również powodować powstanie dysplazji stawowej u Twojego ukochanego zwierzaka.

5. Przynależność do określonej rasy kotów. Tak więc, według badań, na interesującą nas dolegliwość najczęściej cierpią następujące rasy kotów:

Maine Coon-

chartreuse-

leśny kot norweski-

krótkowłosy perski egzotyczny-

szkocki-

Birmańczyk-

syjamski-

abisyński-

devon rex itp.D.

jeden. Pierwszym czynnikiem, który ma negatywny wpływ, jest realizacja działań na rzecz:

sterylizacja kotów w młodym wieku-

kastracja kotów również w okresie dojrzewania.

Ta sama młodość lub młodość, o której mowa powyżej, znajduje się w następujących przedziałach wiekowych danego zwierzęcia:

od 2 miesięcy-

do 4 miesięcy.

Jeśli sterylizacja zostanie przeprowadzona w tych okresach, tkanka kostna będzie rosła dłużej niż oczekiwano, co oznacza, że ​​może wystąpić wiele zaburzeń.

2. Drugi punkt wpływu zewnętrznego, często wywołujący dysplazję - otyłość, która pojawia się, gdy zwierzę nie jest odpowiednio żywione. Im większa waga kota, tym większe obciążenie jego stawów, co oznacza większe prawdopodobieństwo wystąpienia dysplazji.

3. Urazy, które pojawiają się, gdy zwierzęta spadają z wysokości, walczą z innymi zwierzętami itp., mogą również prowadzić do dysplazji.D. Mowa o urazach układu mięśniowo-szkieletowego organizmu zwierzęcia, które nie tylko same w sobie przyniosą ogromną ilość niedogodności, ale także sprowokują rozwój interesującej nas dolegliwości.

4. Brak ruchu to kolejny powód, dla którego zwierzę ma dysplazję stawów. Faktem jest, że aktywność fizyczna pomaga wzmocnić układ mięśniowo-szkieletowy, dlatego jego brak determinuje jego słabość.

5. Kolejnym problemem, w którym często występuje dysplazja stawów, jest brak zbilansowanej diety. Jeśli więc np. kot otrzyma niewystarczającą ilość wapnia, nie ma się co dziwić, że jego tkanki kostne i chrzęstne są poważnie osłabione i stają się podatne na zniszczenie. W efekcie może rozwinąć się interesująca nas dolegliwość.

Ponadto karmienie tylko niedrogą suchą karmą lub mięsem, nawet mięsem wysokiej jakości, będzie miało negatywny wpływ na szkielet i stawy zwierzęcia. Faktem jest, że sucha karma, która kosztuje niewiele, rzadko ma wystarczającą ilość składników odżywczych. Mięso, które może dostarczyć dużo białka, nie będzie w stanie dostarczyć wymaganej ilości wapnia, a tym samym nie przyczyni się do wzmocnienia kości i chrząstek oraz ich elastyczności.

Zwróć uwagę na bardzo ważny punkt. Pomimo tego, że połączenie nawet dwóch lub trzech czynników spośród wymienionych powyżej w tabeli niuansów z pewnością doprowadzi do rozwoju interesującej nas dolegliwości u Twojego kota, to zdarza się również na odwrót, że nawet jeśli wszystkie są obecne , choroba ta może się nie ujawnić, jeśli np. nie ma początkowo dziedzicznej predyspozycji.

Tak więc koty, w których cechach nie sposób odgadnąć żadnej rasy z listy podanej w powyższej tabeli, rzadko „narzekają” na interesującą nas chorobę.

Koty rasy Maine Coon należy zaliczyć do grupy wysokiego ryzyka. Według danych przedstawionych przez organizację OFA, która bada dolegliwości ortopedyczne świata zwierząt, to właśnie u przedstawicieli tej rasy najczęściej występuje dysplazja. Tak więc ze wszystkich odwołań do klinik weterynaryjnych skargi dotyczące interesującej nas dolegliwości stanowią około 18-24%.

Następujące zwierzęta na szczycie rankingu, zestawionego na podstawie częstotliwości chorób interesującej nas dolegliwości, to:

• koty brytyjskie;
• Szkocka Owczarnia koty.

Rasy te mają problemy z dysplazją w około 6,6% wszystkich wizyt u lekarza weterynarii.

W bardzo rzadkich przypadkach koty bez określonej rasy mogą również cierpieć na dysplazję stawu biodrowego, jednak ze względu na brak poważnych predyspozycji dziedzicznych występuje u nich bez objawów klinicznych. Dzięki temu właściciele zwierząt domowych nie trafiają w tym samym czasie do kliniki weterynaryjnej, co oznacza, że ​​nie da się sporządzić rozsądnych statystyk dotyczących kotów niekrewniaczych i kotów.

Objawy kliniczne choroby

Symptomatologia choroby, która objawia się bezpośrednio w dorastaniu kociąt i kotów w fazie „młodości”, daje się odczuć w obliczu tych samych, związanych z wiekiem zmian w szkielecie zwierząt. Na przykład deformacja stawu łokciowego zaczyna się po 6 miesiącach i daje się odczuć niemal natychmiast.

Tak więc, w przypadku interesującej nas dolegliwości, charakterystyczne są pewne objawy kliniczne, które znajdują odzwierciedlenie przede wszystkim w układzie mięśniowo-szkieletowym zwierzęcia. W zależności od stadium choroby stopień ich nasilenia będzie różny. Oto następujące objawy:

1. Chód zwierzęcia staje się chwiejny i traci swoją naturalność.
2. Zwierzęciu trudno jest skakać, więc te typowe koty skaczą z podłogi na krzesło lub stół, ze stołu do szafki itp. znikają.D.
3. Ponadto u kociąt obserwuje się kulawiznę, która objawia się następująco:
4. pod warunkiem, że choroba dopiero zaczyna się rozwijać, zwierzę będzie kuleć po długim okresie przebywania w jednej pozycji;
5. jeśli choroba już postępuje, kulawizna staje się trwała.
6. Łapy zwierzęcia z dysplazją często nabierają zewnętrznego podobieństwa do rosyjskiej litery „X”.
7. Zwierzę, które wcześniej uwielbiało igraszki, stara się jak najbardziej unikać aktywności fizycznej.
8. Dochodzi do zaniku tkanki mięśniowej łap zwierzęcia, co widać nawet gołym okiem. Przejawi się to w utracie wagi i osłabieniu łap kota.
9. Pod warunkiem, że dysplazja dotknęła stawów łokciowych, wkrótce zauważysz pojawienie się nietypowych zgrubień w zgięciu łapy.
   

   Zgrubienie łokcia to jeden z najbardziej typowych objawów choroby

10. Odmowa przyjęcia standardu dla wszystkich kotów w pozie „egipskiej”, która wygląda następująco:
11. pozycja siedząca;
12. kot schował tylne kończyny pod ciało;
13. przednie stoją równo i ciasno ze sobą.
14. W pozycji leżącej kot nie może już chować łap bezpośrednio pod brzuchem, rozkłada je na boki.
15. Kiedy kot się porusza, słychać chrzęst jego kości.

Pod warunkiem, że przeoczyłeś początkowy etap choroby, a zwierzę zaczęło cierpieć na chorobę zwyrodnieniową stawów, powinieneś uważać na stopniową utratę zdolności stawów do zapewnienia ruchu szkieletowi, w wyniku której:

• kot zacznie się poruszać z trudem, tylko pod warunkiem, że wykona dużo wysiłku;
• zwierzę całkowicie straci zdolność samodzielnego poruszania się.

Notatka: diagnoza „dysplazji stawów” u kota jest zadaniem lekarza weterynarii. Bez względu na to, jak kochasz właściciela, nie masz prawa brać odpowiedzialności za diagnozę własnego zwierzaka, ponieważ jeśli nie masz wykształcenia weterynaryjnego, będzie to a priori nieprawidłowe.

Ponadto w większości przypadków konkretne leczenie dolegliwości omówione w tym artykule nadal będzie poza twoją mocą. Przypominamy o tym z tego powodu, że dalej przedstawiamy dział „diagnoza choroby”, który podobnie jak dział o leczeniu choroby, przeznaczony jest dla naszych czytelników wyłącznie w celach informacyjnych.

Diagnoza choroby

Tak więc, podczas wizyty u weterynarza, Twoje zwierzę, zanim postawi diagnozę, zostanie zbadane pod kątem wszystkich chorób, które lekarz może zasugerować zgodnie z objawami zgłaszanymi przez właścicieli.

Przede wszystkim przeprowadza się pełne badanie kota, które obejmuje:

• badanie sierści, zębów, uszu zwierzęcia;
• sondowanie stawów zwierzęcia;
• test ruchomości stawów;
• określenie bolesnych punktów;
• słuchanie dźwięków podczas poruszania kończynami w celu wykrycia chrupania;
• monitorowanie reakcji kota i ogólnego stanu zdrowia.

O ile niektóre podejrzenia lekarza potwierdziły się, konieczne jest wysłanie kota na dalsze badania sprzętowe, co oznacza prześwietlenie.

To za pomocą uzyskanych zdjęć rentgenowskich można określić obecność dysplazji, a także chorób towarzyszących, takich jak:

• artretyzm-
• artroza.

W pierwszym momencie rozwoju choroby, gdy obraz kliniczny jest nadal wymazany i ukryty, nawet badanie sprzętu nie zawsze może pomóc w wykryciu jakichkolwiek naruszeń. Niestety przemieszczone stawy są wyraźnie widoczne tylko w ciężkich stadiach.

Teraz powiedzmy kilka słów o badaniu rentgenowskim. Bardzo ważne jest, aby podczas imprezy zwierzę było całkowicie unieruchomione. Aby to zrobić, musisz mocno go trzymać, dlatego wymagany jest aktywny udział właściciela lub właścicieli, a także personelu medycznego kliniki weterynaryjnej, do której zwróciłeś się o pomoc. Pod warunkiem, że kot zachowuje się gwałtownie i jest gotowy rozerwać skórę nie tylko lekarzowi, ale także bliskiej osobie, w rzadkich przypadkach trzeba zastosować znieczulenie.

Co ciekawe, lekarze weterynarii zostali podzieleni na dwa obozy pod kątem tego, czy zwierzęta powinny przejść badania rentgenowskie w młodym wieku:

• więc pierwsi z nich deklarują, że wcześniej niż po ukończeniu przez kota dwóch lat surowo zabrania się wykonywania prześwietlenia;
• inni uważają, że nowoczesny sprzęt jest w stanie zapewnić pełne bezpieczeństwo badanego zwierzęcia.

Dajemy naszym czytelnikom bardzo prostą wskazówkę. Dokonując wyboru, czy warto przebadać kociaka na zdjęciu rentgenowskim, zastanów się, jaki jest stosunek ryzyka (z zabiegu) do korzyści (ostatecznej korzyści zwierzęcia) w Twojej sytuacji. Wtedy odpowiedź, czy warto wysłać kota na prześwietlenie, stanie się oczywista.

Pod warunkiem, że obszarem dotkniętym chorobą są stawy łokciowe, możliwe jest zastosowanie innej metody badania – tzw. artroskopii. Niestety, pomimo braku promieniowania w tym przypadku, artroskopia implikuje badanie inwazyjne. W jego ramach lekarz nakłuwa tkanki i niejako sonduje stawy.

Aby dowiedzieć się, czy w ciele zwierzęcia występują inne patologie, a jednocześnie potwierdzić diagnozę, po stwierdzeniu szkód wyrządzonych organizmowi, analizują również płyny biologiczne zwierzęcia, a mianowicie:

• krew;
• mocz.

Badanie krwi u kotów jest najdokładniejszą metodą laboratoryjnego badania stanu ogólnego zdrowia i poszczególnych narządów. Jak przebiega procedura, jakie wskaźniki są uważane za normalne? Szczegółowo w naszym artykule.

Leczenie dysplazji u kotów

W zależności od stadium rozwoju choroby u Twojego kota lub kota, a także biorąc pod uwagę specyfikę przebiegu choroby w Twoim konkretnym przypadku, zwierzę w przychodni weterynaryjnej może otrzymać następujące rodzaje leczenia:

• leki (zachowawcze, za pomocą tabletek, zastrzyków itp.).D.);
• fizjoterapia (masaże, zwykle stosowane w połączeniu z lekami);
• chirurgiczne (operacyjne, oznaczające operację na dotkniętych obszarach ciała zwierzęcia).

Ponadto obowiązkowa korekta takich elementów życia zwierzęcia jak:

• aktywność fizyczna na ciele;
• dieta.

Leczenie zachowawcze dysplazji u kotów

Terapia lekowa obejmuje stosowanie następujących leków:

• hondoprotektory - skuteczne środki działające w celu wyeliminowania chorób stawów;
• leki przeciwbólowe - leki łagodzące ból po urazach;
• leki przeciwzapalne – leki mające na celu likwidację stanów zapalnych w stawach i sąsiadujących tkankach.

Tak więc spośród dostępnych na rynku hondoprotektorów zalecamy wybór leków przedstawionych w poniższej tabeli lub tych, które doradzi lekarz weterynarii.

Tabela 2. Polecane leki

Ten lek jest skierowany jednocześnie do:

zatrzymanie procesów zapalnych w tkankach-

ochrona chrząstki przed deformacją i stopniową destrukcją.

Środek ten pozostaje skuteczny również w przypadkach, gdy choroba zwyrodnieniowa stawów już się rozwinęła. Częstotliwość aplikacji jest następująca:

w pierwszym miesiącu leczenia raz dziennie do karmy zwierzęcia dodaje się 2,5 ml leku-

podczas kolejnego okresu leczenia do karmy kota dodaje się również 1,25 ml raz dziennie.

Jak każdy inny chondoprotektor przepisywany na dysplazję, „Stride +” stosuje się przez długi czas, dopóki badanie nie ujawni znaczących zmian w stanie tkanki kostnej i chrzęstnej zwierzęcia.

Lek ten ma korzystny wpływ na gnijące stawy, a także działa normalizująco na czynność wątroby. Korzyści z tego będą widoczne dopiero we wczesnych stadiach choroby omówionej w artykule. Aplikacja wygląda następująco:

dawka to pół tabletki leku na każde 5 kilogramów wagi zwierzęcia-

zgłoszenie trwa 1,5 miesiąca od daty umówionej wizyty-

kilka kursów środka zaradczego jest przydzielanych sporadycznie.

Ten lek ma szeroki zakres działania na dotknięty obszar, a mianowicie:

likwiduje stany zapalne-

zwalcza obrzęki-

przywraca pożądany poziom lepkości płynu chrząstkowego w stawach-

ma korzystny wpływ bezpośrednio na sam staw, a także na tkankę chrzęstną.

Stosowanie tego leku prowadzi się również w przypadkach, gdy zwierzę przeszło już zmiany zwyrodnieniowe stawów.

Odbiór odbywa się w następujący sposób:

czas trwania kursu wynosi od 1 miesiąca do 3 w normie-

w razie potrzeby czas trwania przyjęcia może przekroczyć sześć miesięcy-

dawka jest równa jednej tabletce dziennie na zwierzę.

Chcielibyśmy zwrócić Twoją uwagę, że leki chondoprotekcyjne mogą przynieść pożądany efekt tylko przy długotrwałym stosowaniu. Jednocześnie musisz zrozumieć, że można przywrócić tylko uszkodzony staw. Pod warunkiem, że nastąpiło zniszczenie chrząstki, te godne środki pomocy nie będą w stanie zapewnić.

O ile uszkodzenie stawu zostanie ocenione przez lekarza weterynarii jako niegroźne, ale leczenie hondoprotektorami przyjmowanymi doustnie z jakiegoś powodu nie pomaga, lekarz może przepisać kotu serię zastrzyków bezpośrednio do stawu. Tylko lekarz może przeprowadzić upragnioną terapię, samemu w domu tylko zaostrzysz chorobę zwierzęcia i zadasz mu niewypowiedziane udręki.

Porozmawiajmy teraz o lekach przeciwbólowych. Chcemy powiedzieć, że u kotów można podawać zarówno ludzkie, jak i weterynaryjne środki przeciwbólowe. Które z nich rozważymy w poniższej tabeli.

Tabela 3. Środki przeciwbólowe dla kotów

Lek ten jest produkowany dla ludzi i sprzedawany w aptekach dla ludzi, ale jest całkiem odpowiedni do stosowania u kotów.

Analgin jest realizowany w dwóch formach:

w formie pigułki-

przez wstrzyknięcie.

Pod warunkiem, że podasz produkt w formie tabletki, maksymalna dawka dla dorosłego kota wyniesie około 0,5 grama w ciągu 24 godzin. Uwaga: nie w jeden dzień, ale w jeden dzień!

O wiele skuteczniejsze jest podawanie analgin domięśniowo. W takim przypadku dawka leku wyniesie 0,15-0,3 mililitrów, również na dzień. Faktem jest, że substancja czynna metamizol sodu jest niebezpieczna dla zwierząt, a na zwierzę, które otrzyma zastrzyk, czeka znacznie mniej skutków ubocznych.

Również lek pierwotnie opracowany dla ludzi. Stosuje się go u kotów, u których dysplazja spowodowała uporczywy i silny ból. Dawka tego leku na osobę dorosłą nie będzie większa niż 1/8 tabletki! Podawanie dużej dawki kotu jest po prostu niebezpieczne, ponieważ skutki uboczne mogą być nieoczekiwane.Często wskazany lek na dysplazję kotów i inne schorzenia kości i stawów. Dystrybuowany jako:

pigułki-

proszek.

Maksymalna dawka na zwierzę na dzień wynosi od 0,1 do 0,3 grama.

Lek ten należy do kategorii weterynaryjnej i jest sprzedawany w aptekach zlokalizowanych w klinikach dla zwierząt.

Substancją czynną jest sól sodowa diklofenaku. Vetalgin nie tylko łagodzi ból, ale także:

obniża gorączkę-

zwalcza stany zapalne.

Dawka tego leku dla kotów wynosi 1 tabletkę na 2 kg żywej wagi. Zalecany czas przyjmowania leku to 7 dni.

Fizjoterapia

Fizjoterapia - środki odpowiednie do leczenia dysplazji tylko we wczesnym stadium rozwoju choroby lub w okresie remisji choroby.

Po wykonaniu leczenia operacyjnego można również zastosować fizjoterapię w postaci ultradźwięków, która:

• zmniejsza stopień zapalenia;
• działa leczniczo na kości.

Ponadto taki zabieg, jak elektrostymulacja, mająca na celu bezpośrednio znieczulenie stawów, okazał się doskonały.

Wykorzystywane są również zabiegi terapeutyczne przeprowadzane za pomocą lasera. Ich zadaniem jest usprawnienie procesów tworzenia kolagenu w tkankach chrzęstnych uszkodzonych stawów. Najpopularniejszym i najbardziej znanym zabiegiem fizjoterapeutycznym jest masaż. Służy do:

• nasycać tkanki tlenem;
• znieczulić uszkodzone obszary;
• rozluźnij gorset mięśniowy.

Interwencja chirurgiczna

O ile uszkodzenie stawu jest na tyle poważne, że zwierzęciu nie pomoże leczenie zachowawcze, konieczne jest przeprowadzenie operacji. Obecnie istnieją trzy metody eliminowania problemu dysplazji u kotów.

Pierwsza technika nazywa się „potrójną osteotomią”. Jego istota jest następująca: uszkodzony staw wzmocniony jest specjalną konstrukcją wykonaną z odpowiedniego metalu medycznego. Zabieg ten nie jest drogi, natomiast doskonale sprawdza się u kotów w młodym wieku, u których nie występują zmiany zwyrodnieniowe w tkankach stawów.

Drugi rodzaj operacji nazywa się „artroplastyką resekcyjną”. Jak sama nazwa wskazuje, interwencja ta polega na usunięciu każdego uszkodzonego segmentu. W tym przypadku będzie to głowa kości udowej. Zastosowanie poszukiwanej metody jest uzasadnione, gdy dotknięty staw jest poważnie zdeformowany. W miejscu odciętej części kości lekarz weterynarii tworzy namiastkę tkanki mięśniowej, która z czasem porośnie płytką chrząstki, która następnie da zwierzęciu możliwość poruszania się jak dotychczas.

Trzecia technika polega na całkowitej resekcji uszkodzonego stawu i zastąpieniu go protezą wykonaną z materiałów metalowych i polimerowych.

Koszt takiej operacji jest spory, jednak jej wykonanie pozwala całkowicie i ostatecznie rozwiązać problem dysplazji u Twojego pupila. Zgodnie z rezultatem wymaganej interwencji zwierzę czeka długi okres rekonwalescencji, pod koniec którego będzie mogło używać całkowicie zdrowej kończyny i skakać, biegać, igrać jak dotychczas.

Dieta

Jak powiedzieliśmy, dieta jest integralną częścią leczenia kotów z dysplazją. W szczególności mówimy o:

• zmniejszenie porcji kotów otyłych o około 20-25% obecnej normy;
• zmiany w diecie.

Jeśli więc w pierwszym przypadku wszystko jest jasne, w drugim będziesz musiał całkowicie zmienić dietę zwierzaka. Pod warunkiem, że spożywa tanią paszę przemysłową, konieczne jest przeniesienie go do jednej z następujących kategorii:

• klasa super premium;
• holistyczne.

Faktem jest, że jeśli dysplazja u Twojego zwierzęcia jest na wczesnym etapie, samo odżywienie stawu może zapewnić cały wymagany efekt terapeutyczny, przywracając go. Tanie pasze nie są gotowe na dostarczenie wystarczającej ilości składników odżywczych, a drogie i wysokiej jakości pasze zaspokoją wszystkie potrzeby zwierzęcia.

Pod warunkiem, że Twoje zwierzę spożywa naturalną żywność, potrzebuje:

• podawać specjalistyczne suplementy (sprzedawane w aptekach weterynaryjnych i zawierające wszystkie substancje niezbędne do regeneracji stawów);
• dodaj do produktów spożywczych zawierających chondroitynę i glukozaminę (łosoś, żelatyna itp.).D.)

Notatka: czas trwania suplementu weterynaryjnego powinien ustalić lekarz, który przepisze leczenie dla Twojego zwierzęcia i monitoruje je w trakcie choroby.

Zapobieganie chorobom u kotów

Profilaktyka dysplazji u kotów polega przede wszystkim na usuwaniu z hodowli osobników cierpiących na tę dolegliwość lub cierpiących na nią bliscy krewni. Tak prosty środek pozwala najskuteczniej chronić nowonarodzone kocięta przed złą dziedzicznością.

Jeśli chodzi o inne metody profilaktyki, są one znacznie mniej skuteczne, ale nadal działają. Musisz wykonać następujące czynności:

1. Przede wszystkim zapewnij zwierzęciu miękkie legowisko.
2. Zwierzęta należące do tzw. ras szybko rosnących muszą być zaopatrzone w paszę najlepszej i najwyższej jakości, zapewniającą wystarczającą ilość składników odżywczych dla szybkiego wzrostu stawu.

Podsumujmy

Dysplazja u kotów to niebezpieczna choroba wymagająca szybkiej reakcji. Im szybciej udasz się do weterynarza, tym większe szanse na to, że skutki zdrowotne Twojego pupila będą minimalne. Należy również pamiętać, że ból, jakiego zwierzę doświadcza w późniejszych stadiach choroby jest naprawdę silny, dlatego szybka reakcja również pomoże i zmniejszy jego cierpienie. Uważaj na swojego zwierzaka, a odpowie ci z miłością i wdzięcznością.

Wideo - Choroby stawów i kości u kotów