Wodogłowie u psów: objawy i leczenie

Wodogłowie u psów to bardzo poważna choroba, która powoduje uszkodzenie mózgu. Ta choroba jest śmiertelna dla zwierząt. Naruszenia podstawowych funkcji mózgu z reguły znajdują odzwierciedlenie w zachowaniu psa i nie pozostają niezauważone przez właścicieli. Pozwala to na zdiagnozowanie choroby we wczesnych stadiach i zatrzymanie jej dalszego rozwoju. Obecnie wodogłowie nie jest już ostatecznym i nieodwołalnym werdyktem. Najważniejsze jest, aby w odpowiednim czasie rozpoznać oznaki choroby i przeprowadzić odpowiednie leczenie.

Przyczyny wodogłowia

Wodogłowie może rozwijać się zarówno jako otwarty (skompensowany), jak i zamknięty (okluzyjny). Forma zamknięta jest zwykle wrodzona. W takich przypadkach szczenię rodzi się z nieprawidłowo zwężonymi przewodami, przez które przepływa płyn mózgowo-rdzeniowy. Przyczyny rozwoju patologii nie są w pełni zrozumiałe. Zasadniczo rozwój wrodzonego wodogłowia okluzyjnego jest związany z wadami genetycznymi lub infekcją wewnątrzmaciczną. Wodogłowie wrodzone najczęściej występuje między 1. miesiącem a 1. rokiem życia. Jednocześnie na tle stresu lub złożonych chorób choroba może rozwinąć się w starszy wiek.

Nabyty wodogłowie pojawia się na tle innych chorób, których przebieg prowadzi do uszkodzenia przewodów. Głównymi przyczynami rozwoju nabytego wodogłowia są:

• uraz głowy;
• onkologia;
• choroba zakaźna.

Urazy psa mogą powodować krwiaki w mózgu. W ten sposób tkanka mózgowa pod naciskiem skrzepu krwi zostaje przemieszczona, a przewód zwężony. Nowotwory działają tak samo jak krwiaki. Guzy, zarówno złośliwe, jak i niezłośliwe, mechanicznie zaburzają krążenie płynu mózgowo-rdzeniowego. W wyniku infekcji powstają ogniska zapalne, które następnie przekształcają się w blizny i pieczęcie tkanki mózgowej.

Oznaki rozwoju choroby

Uważny właściciel łatwo zauważy niepokojące objawy. Pierwsze oznaki mogą pojawić się, gdy szczeniak ma miesiąc. Jeśli możliwe jest zidentyfikowanie choroby na wczesnym etapie, można skutecznie przeciwstawić się jej rozwojowi i uratować życie zwierzaka.

Objawy, które powinny ostrzec właściciela:

• nienaturalna pozycja głowy;
• drgawki;
• naruszenie świadomości i percepcji przestrzeni;
• rozbieżność oczu;
• zachowanie nietypowe dla zwierzęcia;
• upośledzona koordynacja ruchów;
• deformacja czaszki.

Jednym z najczęstszych objawów, o które można podejrzewać wodogłowie, jest głupi ruch psa w kółko. Zwierzę wędruje lub biegnie, jakby goniło za ogonem. Jednocześnie nie zauważa niczego na swojej drodze i po napotkaniu jakiejkolwiek przeszkody uparcie próbuje kontynuować poruszanie się po ustalonej trajektorii.

Równie często wodogłowiu towarzyszą drgawki, które dotyczą całego ciała lub tylko kończyn. Zdarza się, że skurcz powtarza się tylko na jednej łapie. Ponadto zwierzęta z rozwijającym się wodogłowiem mogą niespodziewanie upaść na podłogę z odrzuconą głową. Zwierzę długo pozostaje w tej pozycji.

W tym stanie pies może piszczeć, skomleć i drgać, ale nie jest w stanie wstać ani zmienić pozycji ciała. Pomiędzy atakami możesz zauważyć, że głowa zwierzęcia stale przechyla się na bok.

Oprócz objawów zewnętrznych pies rozwija zachowanie, które wcześniej nie było dla niego charakterystyczne. Pies nagle staje się agresywny i biega po mieszkaniu, gryząc i rozrywając wszystko, do czego może dosięgnąć. W trakcie biegu może wpaść na meble, nie zauważając ich. Takie stany zastępuje kompletna apatia, gdy zwierzę leży, wpatrując się obojętnie w jeden punkt i nie reaguje na bodźce zewnętrzne. Pies nie reaguje na głos właściciela, odmawia wody i jedzenia.

Wraz z dalszym rozwojem choroby wzrost ciśnienia śródczaszkowego wywołuje nieproporcjonalny wzrost głowy zwierzęcia. Czaszka staje się duża i wybrzuszona, podczas gdy reszta ciała jest wyczerpana. Kończyny zwierzęcia stają się cienkie i słabe. W tym okresie często obserwuje się rozwój zeza. Źrenice zaczynają się rozchodzić w różnych kierunkach lub jeden z nich jest skierowany w górę, a drugi w dół.

W przypadku pojawienia się któregokolwiek z wymienionych objawów zwierzę należy natychmiast pokazać lekarzowi weterynarii i przeprowadzić odpowiednie badanie.

Wodogłowie u dużych psów

U psów ras dużych i średnich wodogłowie jest wykrywane dość rzadko i jako choroba współistniejąca w innych patologiach. Rozwój choroby wiąże się głównie z urazami lub guzami. Nawet przy zaawansowanej postaci wodogłowia u dużych psów nie dochodzi do deformacji czaszki. Inne objawy utrzymują się.

Wodogłowie u psów małych ras

Małe psy, takie jak chihuahua i Yorki są zagrożone rozwojem wodogłowia. Przy stosunkowo dużych rozmiarach mózgu ich czaszki są dość małe, co prowokuje problem. Choroba rozwija się głównie u szczeniąt. U osób dorosłych w wieku powyżej 1 roku wodogłowie występuje po urazie głowy lub nowotworze.

Diagnozowanie wodogłowia u psów

Po wystąpieniu objawów wodogłowia ważne jest, aby jak najszybciej pokazać zwierzę weterynarzowi. Obecność charakterystycznych znaków nie jest jeszcze dowodem tej konkretnej choroby. Po ogólnym badaniu lekarz przepisuje dodatkowe procedury w celu postawienia dokładnej diagnozy.

Diagnozę wodogłowia przeprowadza się za pomocą:

• badanie ultrasonograficzne;
• rezonans magnetyczny;
• tomografię komputerową;
• analiza płynu mózgowo-rdzeniowego.

Po przeprowadzeniu badań lekarz weterynarii postawi dokładną diagnozę i zaleci odpowiednie leczenie.

Leczenie wodogłowia

Wodogłowie to choroba, której nie można całkowicie wyleczyć. Jednak środki dostępne w arsenale lekarzy pozwalają na powstrzymanie choroby przez wiele lat. Na podstawie wskazań lekarz weterynarii może przepisać leki mające na celu obniżenie ciśnienia śródczaszkowego. W tym celu stosuje się leki moczopędne, glukokortykoidy i antybiotyki.

Tabela. Leki na wodogłowie

„Prednizol”

Łagodzi obrzęki, zmniejsza wytwarzanie płynów w organizmie2 razy dziennie0,5 mg na kilogram masy ciałaMoczopędnyCo 6 godzin10 mg na każdy kilogram wagi

Dawka leków jest stopniowo zmniejszana, doprowadzając do zera. Długotrwałe leczenie diuretykami może prowadzić do rozwoju poważnych patologii w ciele zwierzęcia.

Im dokładniej będzie obserwowany czas przyjmowania leków, tym lepszy będzie efekt zabiegu.

Nie da się wyleczyć wodogłowia samymi lekami. W rzadkich przypadkach można w ten sposób osiągnąć względnie stabilną remisję, jednak przy najmniejszym stresie choroba wchodzi w fazę ostrą.

Operacja

Zazwyczaj leczenie farmakologiczne poprzedza zabieg chirurgiczny. Ze względu na spadek ciśnienia znacznie wzrastają szanse na udaną operację. Do chirurgicznego leczenia wodogłowia stosuje się przetokę komorowo-otrzewnową. Istota metody jest prosta. Cienką, elastyczną rurkę z pompką umieszcza się w mózgu psa w miejscu nagromadzenia płynu mózgowo-rdzeniowego. Rurka drenażowa umieszczana jest pod skórą zwierzęcia, przechodzi przez klatkę piersiową i wychodzi do jamy brzusznej.

W ten sposób nadmiar płynu jest usuwany z czaszki i wchłaniany na powierzchnię narządów wewnętrznych. W efekcie ciśnienie śródczaszkowe spada, znikają nieprzyjemne objawy towarzyszące chorobie, poprawia się jakość życia zwierzęcia.

Wideo - Operacja pomostowania wodogłowia

Kiedy nie można wykonać operacji?

Operacji nie można wykonać, jeśli zwierzę jest poważnie wychudzone lub ma ostre choroby zakaźne. W takim przypadku operację odracza się do czasu wyleczenia infekcji lub uzyskania niezbędnej masy. Jeśli choroba została wykryta późno i w momencie badania czaszka psa jest już mocno zdeformowana, interwencja chirurgiczna nie ma już sensu. W takim przypadku zwierzę zostaje uśpione, aby złagodzić udrękę.

Wodogłowie, pomimo faktu, że choroba jest poważną patologią, we wczesnych stadiach można raczej skutecznie powstrzymać. Objawy choroby wykryte na czas i terminowa diagnoza nie są werdyktem. Przeprowadzenie środków medycznych przedłuży życie pupila o wiele lat. Najważniejsze to być uważnym właścicielem i zauważać wszystkie zmiany w zachowaniu, które wcześniej nie były charakterystyczne dla psa.

Rokowanie dla wodogłowia u psów

Wodogłowie to poważna choroba, nie może być korzystne rokowanie dla takiej patologii. Po operacji i zainstalowaniu bocznika lekarze ograniczają się do dotrzymania obietnic. W przeciwnym razie, jeśli leczenie chirurgiczne zostanie odrzucone, pies czeka długa i bolesna śmierć.

Operacja bajpasów jest obecnie jedyną skuteczną metodą powstrzymania choroby. Samopoczucie zwierzaka po zamontowaniu drenażu poprawia się o 90%. Pies jest w stanie kontynuować normalną, choć nieco ograniczoną egzystencję.

Bocznik jest zainstalowany na całe życie, chyba że ulegnie awarii i konieczna jest ponowna operacja w celu wymiany odpływu. Dzięki szybkiej diagnozie i operacji we wczesnych stadiach choroby pies może żyć dość długo.

Życie psa po operacji

Po zainstalowaniu bocznika właściciele będą musieli nieco ograniczyć aktywność zwierzaka, aby nie uszkodzić konstrukcji. W szczególności nie możesz bawić się z psem w gry na świeżym powietrzu, pozwól mu igrać z innymi zwierzętami. Podczas zabaw rurka drenażowa może ulec uszkodzeniu i operację trzeba będzie powtórzyć.

Podnoszenie zwierzaka w ramionach powinno być bardzo ostrożne, aby bocznik się nie poruszał. Potrzebne będą również regularne wizyty w klinice weterynaryjnej, badania drenażowe i ogólny stan zwierzęcia.

Z biegiem czasu rurka może się zatkać i przestać odprowadzać płyn mózgowo-rdzeniowy. Również drenaż może ulec uszkodzeniu. Istnieje ryzyko rozwoju procesów zapalnych w miejscu instalacji bocznikowej, co bez szybkiej diagnozy może prowadzić do martwicy tkanek.