Dyskopatia u psów: objawy i leczenie

Dyskopatia u psów jest uważana za częstą chorobę, która dotyka wszystkich ras. W przypadku braku leczenia chory całkowicie traci zdolność poruszania się, funkcje innych układów organizmu zostają zakłócone. Przeczytaj więcej o chorobie i jej leczeniu w naszym artykule.

Głównym niebezpieczeństwem choroby jest jej nieodwracalność. Dopiero w początkowej fazie powstawania dyskopatii można zatrzymać początkowy problem. Jednocześnie diagnoza nie zawsze jest dokonywana w odpowiednim czasie ze względu na częsty bezobjawowy przebieg patologii w pierwszych stadiach, a krążek międzykręgowy jest już częściowo zniszczony.

Po rozpoczęciu destrukcji proces metaboliczny w tkankach kilkakrotnie pogarsza się, nie otrzymują wystarczającej ilości minerałów i składników odżywczych. W wyniku ciągłego procesu degeneracyjnego narasta ucisk na rdzeń kręgowy, pojawiają się obrzęki kręgosłupa i problemy w pracy innych układów organizmu.

Wideo - Dyskopatia u psów

Uwaga! Dyskopatia u psów jest najczęściej diagnozowana w wieku od trzech do ośmiu lat, według dostępnych weterynarzy z Wielkiej Brytanii. Największy szczyt zachorowań przypada na okres pięciu lat.

Rozwój zaburzenia u psów

W stanie normalnym krążki międzykręgowe znajdują się między jamami wszystkich kręgów. Odpowiadają za amortyzację i elastyczność kręgosłupa. Wraz z rozwojem dyskopatii u psa obserwuje się przemieszczenie krążków międzykręgowych, a następnie częściowe lub całkowite zniszczenie. Często w obszarze dotkniętego obszaru powstaje przepuklina lub całkowite pęknięcie tkanki mięśniowej międzykręgowej. Wynika to z dużego obciążenia układu mięśniowo-szkieletowego. Przedłużający się proces zwyrodnieniowy powoduje wysunięcie pierścienia włóknistego wewnątrz krążka międzykręgowego. Z tego powodu praca całego rdzenia kręgowego zostaje zakłócona. Podobny objaw rozwija się gwałtownie i natychmiast prowadzi do prawie całkowitej niezdolności do poruszania się.

Biorąc pod uwagę nasilenie negatywnych zmian, które zaszły, właściciel zwierzęcia zaobserwuje różne objawy i inny obraz kliniczny dyskopatii. Jeśli rdzeń kręgowy jest poważnie uszkodzony, ale jego funkcje nie są upośledzone, zwierzę cierpi z powodu trudnego do zniesienia bólu, zwierzę nie może stanąć na łapach.

Niektóre osoby zostają całkowicie lub częściowo sparaliżowane. Obraz kliniczny dyskopatii u psów może wahać się od kilku godzin do kilku dni, podczas gdy stan zwierzęcia stale się pogarsza.

Choroba może dotyczyć okolicy szyjnej i piersiowo-lędźwiowej. W pierwszym przypadku zwierzę odmawia lub nie może normalnie skręcić szyi, obserwuje się drżenie mięśni szyi i ramion. Rozpoznaje się go w około 10-15% przypadków, przy takim naruszeniu krążek międzykręgowy zużywa się między 3. a 4. kręgiem w szyi. W drugim typie choroby patologia dotyczy obszaru na styku ostatniego kręgu piersiowego i pierwszego kręgu lędźwiowego.

Uwaga! Rasy psów predysponowanych do dyskopatii - jamnik i pekińczyk. U jamników podobne zaburzenie rozwija się u 65 osobników na 100. Cecha ta związana jest z nienaturalnymi proporcjami ciała, co powoduje duże obciążenie kręgosłupa i całego układu mięśniowo-szkieletowego.

Przyczyny rozwoju naruszenia

Kilka czynników może wywołać dyskopatię u psów:

• urazy, stłuczenia i złamania kręgosłupa;
• duże obciążenie kręgosłupa i całego układu mięśniowo-szkieletowego;
• wrodzone anomalie w budowie tkanki kostnej;
• predyspozycje genetyczne rasy;
• procesy zapalne w tkankach kręgosłupa;
• inne procesy zwyrodnieniowe stawów, w tym artroza i osteochondroza;
• zwiększona masa ciała lub jej brak;
• mała lub nadmierna ruchliwość.

Uwaga! Jeśli zwierzę jest przez większość czasu na łańcuchu lub w zamkniętej przestrzeni, ważne jest, aby uniknąć braku lub zwiększenia masy ciała. W takim przypadku prawdopodobieństwo wystąpienia dyskopatii wzrasta kilkakrotnie.

Objawy powstawania dyskopatii

Na początkowym etapie formowania dość trudno jest zauważyć jakiekolwiek zmiany w zachowaniu lub ruchu zwierzęcia. Zniszczenie przestrzeni międzykręgowej może rozwijać się przez kilka lat. W tym czasie krążek międzykręgowy zostaje prawie całkowicie zastąpiony przez tkankę patologiczną, która nie jest w stanie utrzymać wymaganego stopnia amortyzacji i ruchomości kręgosłupa.

Dopiero po tym u psa pojawiają się objawy typowe dla dyskopatii:

• zwierzę traci aktywność, odmawia zabawy;
• długotrwały ruch powoduje dyskomfort i ból;
• pies ma trudności z podnoszeniem kończyn, przez co wchodzenie z nim po schodach jest prawie niemożliwe;
• w badaniu palpacyjnym ściany brzucha odnotowuje się jej zwiększone napięcie;
• przy przypadkowych ruchach osoba może jęczeć lub piszczeć;
• pozycja siedząca daje duży dyskomfort, chory pies przez dłuższy czas stara się leżeć bardziej w jednej pozycji;
• chód staje się niepewny, pies często robi przerwy;
• plecy zostają wygięte w łuk, aby utrzymać niezbędną równowagę i zmniejszyć bolesność;
• w pozycji stojącej zwierzę zaczyna bez powodu unosić jedną z kończyn;
• nastrój zmienia się na agresywny, pies nie pozwala się dotykać, może ugryźć.

Kiedy pojawiają się takie objawy, właściciele-amatorzy często mylą prawdziwy problem ze zmęczeniem jednostki i nie szukają wykwalifikowanej pomocy. Często właściciel może samodzielnie przepisać znieczulenie choremu psu, co tylko pogarsza stan zwierzęcia, ponieważ taki środek tylko tymczasowo łagodzi ból, ale nie wpływa na główną przyczynę choroby.

Wraz z powikłaniem choroby psu trudno jest kontrolować ruchy, łapy stają się niekontrolowane, pojawiają się problemy z funkcją moczu i wypróżnienia. Zwykle objawy te pojawiają się przy całkowitym zniszczeniu krążka międzykręgowego. W tej sytuacji nie jest już możliwe zatrzymanie choroby, kompetentna terapia może jedynie poprawić jakość życia chorego zwierzaka.

Diagnozowanie dyskopatii u psów

Postawienie prawidłowej diagnozy wymaga zintegrowanego podejścia, aby możliwe było obalenie lub potwierdzenie obecności choroby u zwierzęcia.

Tabela. Metody diagnostyczne dyskopatii

Oględziny

• sprawdzane są umiejętności chodzenia, bezpieczeństwo umiejętności skakania, biegania, chodzenia w górę i w dół-
  
• oceniane są odruchy nerwowe-
  
• testowana jest wytrzymałość każdej kończyny, zmuszając psa do zmiany postawy-
  
• przeprowadzana jest diagnostyka różnicowa z patologiami nerek i układu rozrodczego

Rentgenowskie w wielu projekcjach

• ujawnić, jak bardzo poszerzyła się przerwa między uszkodzonymi kręgami-
  
• potwierdzić lub zaprzeczyć obecności urazów i innych negatywnych procesów w kręgosłupie-
  
• RTG nie umożliwia wizualnej oceny, jak bardzo proces zwyrodnieniowy wpłynął na obszar krążka międzykręgowego.

Mielografia

• wykonywane w znieczuleniu ogólnym-
  
• bezpieczny kontrast jest wstrzykiwany do rdzenia kręgowego-
  
• biorąc pod uwagę szybkość i jakość jego rozprzestrzeniania się ocenia się sprawność narządu i miejsce jego naruszenia

MRI

• pozwala dokładnie zobaczyć kręgi i uszkodzony obszar-
  
• obrazy dają wizualną reprezentację i obecność nasilenia uszkodzenia krążka międzykręgowego

Uwaga! W przypadku, gdy zwierzę trafi do szpitala już unieruchomione, ustalana jest dokładna godzina wystąpienia paraliżu. Jeśli zdarzyło się to ponad 12 godzin temu, przywrócenie sprawności ruchowej zwierzaka jest prawie niemożliwe i najczęściej podejmuje się decyzję o uśpieniu go. Jeśli właściciel tego nie chce, lekarz stara się znaleźć możliwe opcje leczenia wspomagającego, dopóki pies nie umrze śmiercią naturalną.

Leki na zaburzenie

Możliwości leczenia dyskopatii u psów zależą od ciężkości patologii. Terapia może obejmować stosowanie leków, zabieg chirurgiczny oraz szereg dodatkowych technik. Przy przepisywaniu leków wymagane jest stosowanie całej gamy leków łagodzących ból i inne negatywne procesy w tkankach kostnych, międzykręgowych i stawowych.

Deksametazon

Sterydowy lek przeciwzapalny, którego główny efekt ma na celu wyeliminowanie bólu i stanu zapalnego. Do leczenia stosuje się roztwór do wstrzykiwań domięśniowych. Psom ras małych zaleca się wstrzykiwanie nie więcej niż 0,3-0,5 ml leku, większe - nie więcej niż 0,7-1 ml. Wstrzyknięty Deksametazon codziennie przez indywidualnie dobraną godzinę.

„Gabapentyna”

Służy do łagodzenia ostrego bólu, w tym o charakterze neuropatycznym. Oprócz eliminacji zespołu bólowego pozwala na łagodzenie stanów konwulsyjnych i konwulsyjnych. Dawkę „Gabapentyny” należy dobrać z lekarzem, ponieważ ma na to wpływ wiek i waga zwierzęcia. Tabletki przyjmuje się codziennie, raz dziennie z jedzeniem. Czas trwania terapii - według wskazań.

„Teraflex”

Należy do klasy chondroprotektorów. „Teraflex” normalizuje stan tkanki stawowej i kostnej, łagodzi obrzęki, stany zapalne, uruchamia procesy regeneracyjne. Średnie i duże psy przyjmują 1-2 tabletki dziennie przez długi okres do sześciu miesięcy. W przypadku małych ras, takich jak jamniki i pekińczyki, dawkę powinien obliczyć lekarz. Czas trwania terapii dla nich może wynosić również sześć miesięcy. Minimalny kurs przyjmowania "Teraflex" - 12 tygodni.

Witamina b12

Niezbędna jest poprawa metabolizmu komórkowego i normalizacja przewodnictwa tkankowego, poprawia krążenie mózgowe. W przypadku dyskopatii zalecany jest indywidualnie dobrany kurs jako zastrzyki podskórne lub domięśniowe. Dawkowanie zależy od wagi psa. Osoby do 5 kg otrzymują jednorazowo 250 mcg, powyżej 5 kg – 500 mcg, przy masie powyżej 15 kg – 1000 mcg. Witamina B12 nie wykazuje skutków ubocznych i jest dobrze tolerowana w skojarzonym leczeniu dyskopatii.

„Afobazol”

Uspokajający i relaksujący lek niwelujący agresję i normalizujący sen chorego psa. Dawkę należy dokładnie obliczyć na podstawie wagi zwierzęcia. Największe rasy mogą przyjmować do 30 mg aktywnego składnika podczas trzech wizyt. Rasy małe i średnie otrzymują nie więcej niż 5-20 mg dziennej dawki leku, którą można podzielić na kilka dawek. Maksymalny przebieg terapii w przypadku ciężkich zaburzeń wynosi 4 tygodnie. Aby znormalizować stan, psy zwykle potrzebują 2 tygodni aktywnego przyjmowania "Afobazolu".

Diklofenak

Niesteroidowy lek przeciwzapalny, jest lepiej tolerowany i bezpieczniejszy niż sterydy. Nigdy nie jest używany w połączeniu z nimi, ponieważ taka kombinacja może wywołać pęknięcie jelit i ciężkie krwawienie. „Diklofenak” z dyskopatią łagodzi ból, stan zapalny, sztywność i obrzęk. Lepiej przyjmować w formie zastrzyków, dawkę wybiera lekarz. Zwykle podaje się nie więcej niż trzy wstrzyknięcia. Stosuj "Diklofenak" raz dziennie, niezależnie od jedzenia.

„Hondartron”

Główny efekt ma na celu przywrócenie zniszczonych tkanek i zatrzymanie dalszych zaburzeń zwyrodnieniowych. W przypadku dyskopatii zaleca się psu wstrzykiwanie leku podskórnie lub domięśniowo, podanie doustne ma mniejszy efekt. Nakładaj roztwór rano i wieczorem. Dawka dobierana jest klasycznie z uwzględnieniem wagi osobnika i wynosi 0,1 ml/kg. Czas trwania leczenia - ściśle według zaleceń lekarza weterynarii.

„Hondrolon”

Bardzo dobry środek chondroprotekcyjny, ale może być stosowany tylko u psów dużych ras. Ma szybki efekt już po kilku wstrzyknięciach. Przy wstrzykiwaniu domięśniowym lepiej trzymać psa podczas wprowadzania, ponieważ zastrzyki są bolesne. Dawka substancji czynnej wynosi 100 mg co 48 godzin. Dotyczy psów tylko od 30 kg wagi. Kurs składa się z 25-30 zastrzyków.

Diazepam

Stała się powszechna w weterynarii dzięki zdolności do hamowania ostrych napadów padaczkowych oraz zdolności rozluźniania mięśni przy dyskopatii. Diazepam można podawać dożylnie i domięśniowo, w tym przypadku droga podania nie odgrywa szczególnej roli. Przy infuzji dożylnej dawka wynosi 0,10-0,5 mg / kg, przy wstrzyknięciu domięśniowym - 0,3-0,5 mg / kg. Używaj raz na 24 godziny. W razie potrzeby dawkę zwiększa się lub zmniejsza, biorąc pod uwagę tolerancję.

Dodatkowe zabiegi na dyskopatię

Podczas stosowania leków weterynarze podkreślają potrzebę dodatkowego leczenia, które poprawi powrót do zdrowia i zmniejszy prawdopodobieństwo operacji. Stosuje się do tego kilka technik.

1. Akupunktura. Wykonywane tylko przez specjalistę. Lekarz umieszcza igły w specjalnej kolejności, dzięki czemu rozluźnia mięśnie, łagodzi ból, zmniejsza obrzęki i zwiększa wrażliwość.
2. Masaż. Zaleca się również, aby pierwsze sesje wykonywać z dobrym masażystą, ponieważ ważne jest, aby nauczyć się wykonywać prawidłową technikę. Masaż usprawnia przepływ limfy i krwi, zapobiega powstawaniu zastojów, łagodzi zmęczenie i ból. Ponadto znormalizowane jest odżywianie wszystkich tkanek, w tym mózgu.
3. Elektroforeza. Odbywa się to za pomocą małych przewodników, które są nakładane na chory obszar. Za pomocą mikroprądu można poprawić przewodnictwo tkanek, złagodzić obrzęk, sztywność i bolesność.
4. Magnetoterapia. Wykonywany również przy użyciu małych przewodników, ale już z podstawą magnetyczną. Główny efekt ma na celu zahamowanie procesu zapalnego i przyspieszenie naprawy tkanek.
5. Aktywność fizyczna. Pływanie jest zwykle przepisywane psom z dyskopatią. Wykonuje się również lekkie i krótkie ćwiczenia na zgięcie i wyprost kończyn.

Wideo - Masaż na problemy z kręgosłupem u psów

Chirurgiczne leczenie dyskopatii

W przypadku braku działania leków i pomocniczych metod nieinwazyjnych, a także w ciężkim stanie chorego psa, lekarz decyduje o pilnej interwencji chirurgicznej. Polega na eliminacji zdeformowanego obszaru.

1. Najpierw chirurg całkowicie lub częściowo usuwa irygację z chorego kręgu, aby uzyskać przegląd rdzenia kręgowego.
2. Po otwarciu jądro przestrzeni międzykręgowej zostaje całkowicie usunięte.
3. Dopiero po tym etapie można otworzyć solidną jamę w rdzeniu kręgowym.
4. Biorąc pod uwagę otwarty stan dotkniętego obszaru, lekarz decyduje, jak realistycznie jest pomóc konkretnej osobie. Aby to zrobić, chirurg patrzy na stopień zniszczenia włókien nerwowych.
5. Aby zmniejszyć nacisk spowodowany deformacją krążka międzykręgowego, nagromadzoną w krążku substancję usuwa się za pomocą specjalnej igły.
6. Następnie za pomocą gąbki hemostatycznej otwarte stałe ubytki w rdzeniu kręgowym są zamykane. Czasami używa się do tego medycznej sieci. Ta wyściółka jest niezbędna, aby zapobiec przywieraniu do sąsiedniego gorsetu mięśniowego.
7. Po zamknięciu nacięcia jest całkowicie zszyte. Nakładany jest ciasny sterylny opatrunek.

Takie zabiegi wykonuje się tylko wtedy, gdy od momentu paraliżu i utraty czucia kończyn nie minęły więcej niż dwa dni. Niezależnie od powodzenia operacji pies pozostanie nieruchomy lub umrze.

Uwaga! Po udanej operacji pies musi przejść kurs rehabilitacyjny. Obejmuje masaż, leki przeciwzapalne, chondroprotektory i fizjoterapię.

Możliwe powikłania choroby

Wraz z rozwojem dyskopatii u psów, przy braku odpowiedniego leczenia, we wszystkich układach organizmu mogą rozwinąć się ciężkie procesy zwyrodnieniowe:

• dobrowolne oddawanie moczu i wypróżnienia;
• częściowy lub całkowity paraliż kończyn przednich i tylnych;
• zaburzenia pracy mózgu, drgawki;
• naruszenie krążenia mózgowego;
• przy zachowaniu funkcji oddawania moczu i defekacji procesy te są bardzo bolesne;
• agresja, włącznie z atakami na właścicieli usiłujących pogłaskać zwierzę;
• przy silnym ucisku rdzenia kręgowego możliwe jest zatrzymanie funkcji oddechowej.

Profilaktyka dyskopatii u psów

Metody profilaktyczne należy stosować nie tylko u osób zdrowych, ale także u osób, które przeszły pomyślnie przebieg terapii. Szczególnie ważne jest przestrzeganie zaleceń lekarzy weterynarii, aby zapobiec dyskopatii u właścicieli psów z pekińczykami i jamnikami.

1. Regularnie wyprowadzaj zwierzaka na spacer, ale nie obciążaj jego kręgosłupa.
2. Trenuj swojego psa do pływania, ponieważ taka aktywność fizyczna znacznie wzmacnia gorset mięśniowy.
3. Przestrzegać zasad żywienia osobnika, biorąc pod uwagę jego rasę i wiek, unikając silnego spadku lub wzrostu masy ciała.
4. Okresowo podawaj swojemu psu kompleksy witaminowe i leki z klasy chondroprotekcyjnej, aby wzmocnić tkankę stawową i kostną.
5. Unikaj kontuzji kręgosłupa i całego układu mięśniowo-szkieletowego. W przypadku zranienia psa nie należy samoleczenia i natychmiast zasięgnąć porady lekarza weterynarii.

Prognozy życiowe dla psów z dyskopatią

Specjaliści, dzięki szybkiemu wykryciu naruszenia, dają psu dużą szansę na wyzdrowienie. We wczesnych stadiach można zrezygnować tylko z leczenia farmakologicznego i nieinwazyjnego, co stawia na nogach około 65-70% wszystkich chorych psów. Podczas przeprowadzania operacji rokowanie na wyzdrowienie jest ostrożne i zależy od wielu czynników, w tym wieku, masy ciała, stopnia zaniedbania choroby.

Uwaga! Psy ze skłonnością do dyskopatii powinny być co kilka miesięcy sprawdzane przez weterynarza w celu wczesnego wykrycia ewentualnych zaburzeń.

Dyskopatia u psów to poważne zaburzenie, którego nie wolno lekceważyć. Niemożliwe jest samodzielne leczenie patologii, ponieważ wymaga to użycia całego kompleksu leków i ich właściwego połączenia ze sobą. Dzięki wczesnemu wykryciu choroba może zostać zatrzymana, a życie zwierzęcia przedłużone jak najdłużej.