Niedoczynność tarczycy u psów: objawy i leczenie

Stan zwierzęcia, gdy jego organizm cierpi na niski poziom hormonów, nazywa się niedoczynnością tarczycy. Niedoczynność tarczycy u psów jest ujemną funkcją tarczycy, która nie jest w pełni rozumiana przez weterynarzy. Ta dolegliwość występuje nie tylko u zwierząt, ale także u ludzi, dlatego wiedza weterynaryjna na temat tej choroby opiera się na danych lekarzy. U psów niedoczynność tarczycy jest powszechna, ale słaba wiedza na temat choroby wiąże się z niepełną identyfikacją wszystkich przypadków, cech przebiegu choroby, jej uwarunkowań i objawów. Dziś przyjrzymy się, jak wygląda i działa tarczyca u psów, jakie są oznaki jej dysfunkcji, a także porozmawiamy o metodach badania i leczenia niedoczynności tarczycy u psów.

Ścianki tych woreczków są jednowarstwowe, składające się z gęstych komórek, na które oddziałuje substancja koloidalna odpowiedzialna za terminową, prawidłową produkcję i dystrybucję hormonów. Hormony te, przemieszczając się przez układ krążenia, dostają się do reszty organizmu. Zgodnie z tą funkcją dystrybucji, tarczyca należy do narządów wewnętrznych układu hormonalnego i wytwarza najważniejsze hormony:

1. Trójjodotyronina (T3).
2. Tetrajodotyronina (T4). W zasadzie organizm otrzymuje z niego trzy czwarte całego jodu.

Hormony te pełnią najważniejsze funkcje: stymulują układ naczyniowy i sercowy, uczestniczą w rozległym procesie metabolicznym organizmu, tworzą i rozwijają tkanki wszystkich narządów, odpowiadając za przewodzenie do nich impulsów nerwowych. Ponadto hormony wytwarzane przez tarczycę przyczyniają się do lepszego wchłaniania tlenu przez tkanki i narządy, dzięki czemu uwalniane jest ciepło. Ich niedobór jest patologią, która poważnie hamuje życiową aktywność zwierzęcia.

U psów tarczyca jest bezpośrednio związana z podwzgórzem i przysadką mózgową. Nierozerwalny związek między nimi jest wzajemny, jednak produkcja tak potrzebnych żywej istocie hormonów przez gruczoł jest niemożliwa bez wyraźnej i prawidłowej pracy innych gruczołów dokrewnych, w przeciwnym kierunku połączenie jest słabsze.

Jak u psa rozwija się niedoczynność tarczycy??

Dowiedzieliśmy się już, że niedoczynność tarczycy jest naruszeniem tarczycy z powodu zmniejszenia produkcji hormonów niezbędnych dla całego organizmu. To bardzo powszechna dolegliwość czworonożnych czworonogów, w trakcie rozwoju której hamowana jest synteza wydzielania hormonów, spowalniając ogólny metabolizm.

Tabela 1. Pierwotna i wtórna niedoczynność tarczycy

Choroba jest spowodowana czynnikami zewnętrznymi: nowotworami w pobliżu gruczołu lub w nim samym, niedoborem jodu w organizmie, dolegliwościami infekcyjnymi w postaci przewlekłej. Niedoczynność tarczycy typu pierwotnego występuje u co drugiego psa z tą dolegliwością i dobrze reaguje na leczenie: w 95% przypadków zwierzę w pełni wraca do zdrowia po terapiiChoroba wiąże się z wadami wrodzonymi, długotrwałą steroidoterapią, niewłaściwą dietą, genetyczną skłonnością zwierzęcia do onkologii. Wtórna niedoczynność tarczycy zwykle dotyka młodych psów i może hamować wzrost i rozwój szczenięcia lub młodego psa. Jest mniej podatny na leczenie farmakologiczne i wymaga długotrwałej, często dożywotniej terapii

Wpływ prawidłowej (i logicznie nieprawidłowej) funkcji tarczycy na organizm psa w każdym wieku jest ogromny, dlatego niedoczynności tarczycy towarzyszy wiele objawów.

Niedoczynność tarczycy: objawy

Wymienione powyżej hormony, syntetyzowane przez tarczycę, są niezbędne do metabolizmu i aktywności życiowej czworonożnego zwierzaka. Brak, a zwłaszcza ciężki niedobór T3 i T4 mają szkodliwy wpływ na funkcjonowanie absolutnie wszystkich układów i narządów, dlatego symptomatologia niedoczynności tarczycy jest tak wieloaspektowa i nie różni się specyfiką – pogarsza się funkcjonowanie całego organizmu, wygląd, cierpi psychika, zmienia się zachowanie zwierzaka.

Weterynarze nie wymieniają konkretnego objawu sugerującego niedoczynność tarczycy. Niemniej jednak w większości przypadków choroba objawia się: wypadaniem włosów, częściowym naruszeniem sierści, przyrostem masy ciała graniczącym z otyłością, apatycznym i ospałym zachowaniem psa, nawet bardzo aktywnego wcześniej.

U niektórych psów niedoczynność tarczycy zaczyna się od uszkodzenia sierści i skóry: objawia się kruchością i sztywnością sierści, objawami plam starczych na skórze. Często u psów z niedoczynnością tarczycy następuje spowolnienie tętna i tętna, nadwrażliwość na zimno, a zwłaszcza przeciągi. Zwierzę z niedoczynnością tarczycy staje się apatyczne, odmawia komunikacji z właścicielem i innymi psami, traci inicjatywę. Chory pies męczy się nawet po lekkim spacerze, przestaje interesować się zabawkami, nie reaguje na komendy skłaniające do działania.

Charakterystycznym objawem jest wypadanie włosów, łysienie w pachwinie, pod pachami, w okolicy noszenia obroży, na plecach i skrzydłach nosa. Zwierzę jest bardziej podatne na swędzenie, rozrywanie skóry do zaczerwienienia, a nawet krwi. Pod pozostałymi włosami mogą tworzyć się strupy i łupież, przechodząc w zapalenie skóry lub łojotok. Ze względu na szybki rozwój bakterii od zwierzęcia może wydobywać się nieprzyjemny zapach, który nasila się dopiero po umyciu lub gdy pies wpadnie na deszcz.

Kolejnym objawem jest pojawienie się na twarzy pupila tępego, smutnego wyrazu, związanego z tym, że przód głowy, podbródek i pysk mocno puchną, kąciki ust opadają. Często niedoczynności tarczycy towarzyszy patologia gruczołów wydalniczych - ślinowych i łzowych - dzięki czemu oczy zwierzęcia wyglądają na poplamione łzami, zwiększa się wydzielanie śliny.

Niedoczynność tarczycy u psów: przyczyny prowokujące

Niedoczynność tarczycy zdiagnozowana u psa może być genetycznie uwarunkowana, wrodzona lub nabyta. Rozważ dwa rodzaje warunków wstępnych dla tej dolegliwości.

Tabela 2. Czynniki wywołujące niedoczynność tarczycy u psów

jeden. Fizyczne wyczerpanie suki w czasie ciąży.
2. Choroby autoimmunologiczne płodu.
3. Brak hormonów u ciężarnej suki lub samego szczeniakajeden. Niedobór hormonów tarczycy.
2. Choroby onkologiczne tarczycy.
3. Dysfunkcja przysadki (na przykład z powodu urazu)

Weterynarze nie mają wystarczających dowodów na to, dlaczego u psów występuje niedoczynność tarczycy. Istnieją eksperymentalne informacje, że złe odżywianie ciężarnej suki, które dodatkowo prowokowało wyczerpanie organizmu i zaburzenia metaboliczne, dotyczy również szczeniąt.

W tym przypadku u noworodków stwierdza się gwałtowny wzrost hormonów tarczycy. Już w pierwszych dniach po urodzeniu tarczyca zaczyna korygować tę nierównowagę i wytwarzać coraz mniej hormonów, a po czterech do pięciu miesiącach dysfunkcja tarczycy jest już oczywista - jej wydajność w wytwarzaniu niezbędnych hormonów jest trzykrotnie niższa niż normalnie, co jest uważana za niedoczynność tarczycy.

Jeśli mówimy o dziedzicznym charakterze choroby, to warto porozmawiać o predyspozycji rasy do dysfunkcji tarczycy. Weterynarze zauważają, że przedstawiciele dużych ras częściej cierpią na niedoczynność tarczycy:

1. Dobermany.
2. Airedale teriery.
3. Nowa Fundlandia.
4. św. Bernardynów.
5. Setery irlandzkie.
6. Golden retrievery i labradory.

Jeśli chodzi o psy średniej wielkości, rozczarowujące statystyki dotyczące niedoczynności tarczycy dotyczą jamników i cocker spaniele.

Jeśli mówimy o innych przyczynach niedoczynności tarczycy u psów, to przede wszystkim wyróżniają się choroby autoimmunologiczne, które niszczą tarczycę. W rzeczywistości niedoczynność tarczycy jest chorobą uboczną, która występuje wraz z innymi chorobami. Należą do nich nowotwory, stany zapalne, atrofia tkanek miękkich krtani i tarczycy (występujące u pacjentów z rakiem i zwierząt z nadwagą).

Niedoczynność tarczycy może być spowodowana chorobami zakaźnymi, inwazjami pasożytniczymi, długotrwałym leczeniem hormonalnym, naruszeniem przyjmowania leków weterynaryjnych. Również lekarze weterynarii zaliczają niezbilansowaną dietę (zwłaszcza mięso z niezweryfikowanych źródeł, gdy zwierzęta lub drób karmione są substancjami hormonalnymi) do przyczyn wywołujących chorobę.

Jak diagnozuje się chorobę??

Ponieważ niedoczynność tarczycy nie ma wyraźnych specyficznych objawów na wczesnym etapie, istnieje wiele testów, które mogą zidentyfikować chorobę. Wysoka jakość wczesnej diagnozy zależy od poziomu wyposażenia kliniki weterynaryjnej, a także możliwości finansowych właściciela psa.

Najdokładniejszą metodą diagnostyczną jest analiza na hormon T4 (tyroksyna typu wolnego). Hormon ten jest syntetyzowany tylko przez tarczycę, a jeśli badanie krwi wykaże jego niedobór, jest to pewna oznaka niedoczynności tarczycy.

Nie wolno nam zapominać, że hormon T4 ma dwie formy obecności we krwi:

1. Forma związana: T4 wiąże się z białkiem w krwiobiegu i nie wnika do komórek.
2. Forma wolna: nie przyłącza się do białka krwi i swobodnie przenika do tkanek komórkowych.

Wolna forma hormonu ma niewielką ilość (w porównaniu do ogólnego poziomu) i to właśnie jej ilość trzeba znać, aby postawić diagnozę. Jeśli badania laboratoryjne wykazały niski poziom T4 we krwi psa, wykonuje się dodatkowy test: psu dożylnie wstrzykuje się tyroksynę, syntetyczny rodzaj hormonu, a sześć do siedmiu godzin po wstrzyknięciu krew próbka jest ponownie przekazywana.

Gdy syntetyczny hormon dostanie się do krwiobiegu psa, badania mogą wykazać, że poziom T4 jest normalny, co jest dowodem na to, że zwierzę rzeczywiście ma niedoczynność tarczycy. W sytuacji, gdy czworonożny pupil nie cierpi na tę dolegliwość (a objawy dotyczą innej choroby), to po iniekcji poziom T4 będzie znacznie powyżej normy, w kierunku poważnego wzrostu.

Terapia niedoczynności tarczycy u psów

Niedoczynność tarczycy, choć nieprzyjemna, niebezpieczna choroba, ale dobrze podatna na leczenie. Obecnie najskuteczniejszą metodą terapii jest podawanie choremu psu syntetycznego hormonu lewotyroksyny. Tylko lekarz weterynarii może przepisać ten lek, ponieważ dawka i częstotliwość podawania leków zależy od wyników badań, braku hormonu tarczycy, a także indywidualnych cech każdego zwierzęcia.

Weterynarz będzie się również opierał na reakcji psa na leki: zwykle najpierw podaje się standardową, że tak powiem, „książkową” dawkę, a po dniu trzeba przywieźć zwierzę do kliniki na kolejne badania. Jeśli analiza biochemiczna próbki krwi wykaże, że poziom hormonów wrócił do normy, dawkowanie jest ustalane, w innych przypadkach jest korygowane.

W zależności od ogólnego stanu pacjenta z jądrem ogoniastym i obecności objawów towarzyszących zostanie również przepisana terapia wspomagająca. Tak więc, gdy pies ma problemy ze skórą i sierścią, lekarz zoo doradzi leki na regenerację - jeśli zwierzak zareaguje na dolegliwość przyrostem masy ciała, właścicielowi zostanie zalecona specjalna dieta.

Zreasumowanie

Niedoczynność tarczycy u psów to dolegliwość, która może towarzyszyć zwierzęciu przez całe życie, czyli czasami nieuleczalna. Ale przy odpowiednim przygotowaniu i uwadze właściciela zwierzę nie odczuje żadnego dyskomfortu i będzie aktywne, energiczne i aktywne przez całe życie. Ważne jest, aby regularnie przyprowadzać zwierzaka do kliniki w celu wykonania badań krwi w celu monitorowania poziomu hormonów, a także nie przerywać terapii zaleconej przez weterynarza.

Wideo - Niedoczynność tarczycy u psów