Hipoglikemia u psów: objawy i leczenie
Zadowolony
Termin medyczny „hipoglikemia” u psów oznacza stan organizmu, w którym obserwuje się patologiczny spadek glukozy we krwi istot żywych. Uważa się za normalne, gdy wspomniany wskaźnik wynosi około 3,5-7,5 mmol / litr. Okazuje się, że jeśli spadnie poniżej 3 mmol/litr, to należy zacząć się martwić o zdrowie swojego pupila.
- drgawki;
- śpiączka hipoglikemiczna;
- śmierć.
Oczywiście żaden właściciel nie chce tego dla swojego zwierzaka. Aby zapobiec rozwojowi tego stanu patologicznego, uważnie przeczytaj ten materiał.
Przyczyny niskiego poziomu glukozy we krwi u psów
Aby zrozumieć, jak pozbyć się hipoglikemii, musisz poznać jej przyczynę. Tak więc zupełnie inne przyczyny mogą stać się podstawą rozwoju interesującej nas choroby u psów. Rozważmy je bardziej szczegółowo.
Hipoglikemia młodzieńcza
Pierwszą i prawdopodobnie najczęstszą przyczyną niskiego poziomu cukru we krwi jest hipoglikemia młodzieńcza (dosłownie „młodzieńcza”). Ta odmiana, jak można się domyślić, najczęściej występuje u szczeniąt, które nie mają więcej niż trzy lub cztery miesiące.
Młodzieńczy typ choroby jest charakterystyczny tylko dla szczeniąt, ponieważ ich małe, jeszcze nie w pełni ukształtowane organizmy bardzo często po prostu nie są w stanie skutecznie regulować poziomu glukozy we krwi, mając na to zwiększone zapotrzebowanie.
Każda nieprawidłowość w ciele może wywołać bardzo młodzieńczą hipoglikemię:
- Napięcie nerwowe;
- chłodzenie;
- głód;
- wymiociny;
- biegunka;
- robaki i tak dalej.
Najczęściej dotyczy to szczeniąt z kategorii „Zabawki” i nieco większych psów.
Niedożywienie lub głód
Jednak hipoglikemia może również rozwinąć się u osób dorosłych, podczas gdy często jest spowodowana niedożywieniem lub całkowitym głodem. Dzieje się tak często, gdy pies mieszka na ulicy lub właściciele źle go karmią, podając:
- tania pasza przemysłowa;
- zupa jarzynowa lub inna nieodżywcza naturalna karma całkowicie nieodpowiednia dla psów.
Jednak karmienie zależy nie tylko od poziomu glukozy zawartej we krwi zwierzęcia, ale także od ogólnego stanu jego zdrowia, więc zapomnij o oszczędzaniu i daj swojemu pupilowi to, czego potrzebuje.
Nadmierna aktywność fizyczna
Nadmierny wysiłek fizyczny i intensywny trening, często obecne zarówno w życiu psów myśliwskich, sportowych, jak i większości zwykłych psów, mogą również powodować rozwój ciężkiej hipoglikemii. Aby poradzić sobie z występowaniem takich warunków, wystarczy zmienić intensywność obciążenia.
choroba Addisona
Innym powodem występowania tej choroby u psów może być tzw. choroba Addisona, w której występuje przewlekła niewydolność kory nadnerczy, powodująca spadek poziomu cukru we krwi.
Nieprawidłowo dobrana dawka insuliny
Innym powodem rozwoju hipoglikemii u dorosłych zwierząt może być nadmierna ilość insuliny wstrzykiwana do organizmu psów z cukrzycą. Taka sytuacja często ma miejsce, gdy:
- weterynarz nie ma doświadczenia w doborze dawek leków i nie poradził sobie z zadaniem;
- właścicielka przez jakiś czas przypadkowo wstrzykuje psu niewłaściwą ilość leku.
Pamiętaj: choroba taka jak cukrzyca to nie zabawka, więc musisz bardziej uważać na zdrowie swojego pupila.
Zaburzenia wchłaniania jelitowego
Naruszenie wchłaniania składników odżywczych w przewodzie pokarmowym może również spowodować u psa brak glukozy we krwi. Musisz zrozumieć, że ten stan jest również spowodowany jakąś chorobą iw tym przypadku będziesz musiał walczyć nie ze spadkiem glukozy, ale z czynnikiem, z powodu którego powstaje stan patologiczny.
Insulinoma i inne nowotwory
Przyczyną spadku poziomu glukozy we krwi może być również proliferacja insuliny – guzy powstające w organizmie trzustki zwierzęcia. Guzy te, w miarę wzrostu, zaczynają wytwarzać nadmierne ilości insuliny, co prowadzi do braku cukru we krwi. Ponadto w organizmie psa mogą rozwijać się inne guzy wytwarzające insulinę, które również mogą powodować rozwój stanu patologicznego.
Patologia wątroby
Pewne poważne procesy patologiczne wpływające na wątrobę na pewnych etapach mogą również powodować obniżenie poziomu glukozy we krwi psa na pewnych etapach.
Boczniki portosystemowe
Obecność przecieków wrotno-systemowych w organizmie psa może również spowodować gwałtowny spadek poziomu glukozy. Przeciek wrotno-systemowy to w istocie zniekształcone naczynie, które najczęściej przechodzi do wnętrza wątroby lub poza nią, łącząc żyłę wrotną z układowym krążeniem żylnym, z pominięciem wspomnianego bezpośrednio narządu. Czasami zamiast jednego są dwa boczniki.
Różne schorzenia dziedziczne
Niektóre choroby dziedziczne u psów mogą również powodować hipoglikemię, na przykład choroba związana z gromadzeniem się glikogenu w organizmie.
Posocznica
Rozwój procesów septycznych w organizmie psa może również powodować spadek poziomu glukozy we krwi. Sepsa to infekcja o etiologii bakteryjnej, a jej konsekwencje mogą wpływać nie tylko na poziom cukru, ale także na inne aspekty aktywności organizmu.
Obraz kliniczny hipoglikemii
Pomimo tego, że hipoglikemię można definitywnie określić jedynie na podstawie wyników badania krwi i badania zwierzęcia przez weterynarza, to jeszcze przed wizytą w klinice weterynaryjnej można dowiedzieć się o spadku poziomu cukru w przypadku niektórych objawów charakterystycznych dla ten warunek. Mówimy o takich przejawach jak:
- zmniejszony apetyt;
- letarg i letarg;
- drżenie mięśni;
- drgawki;
- słaby stan;
- wszelkie inne przejawy dewiacyjnego zachowania;
- pogorszenie widzenia aż do ślepoty;
- śpiączka.
Jak widać, niski poziom glukozy we krwi jest w rzeczywistości dość trudny do pomylenia z czymkolwiek innym, więc nawet jeśli nie jesteś weterynarzem, zdążysz zorientować się, że Twoje zwierzę potrzebuje pomocy.
Jak zdiagnozować hipoglikemię u psów?
Aby zdiagnozować chorobę u psa, weterynarz, jak już powiedzieliśmy, musi zmierzyć poziom cukru we krwi zwierzęcia za pomocą specjalnego aparatu - glukometru. Aby zdiagnozować Twojego zwierzaka, zrobi on małe nakłucie w uchu lub w inny sposób pobierze krew. Płyn biologiczny pobrany od zwierzęcia jest zbierany i podawany na specjalny pasek pomiarowy wspomnianego aparatu. Dosłownie za chwilę instrument pokaże wynik badania.
W ten sposób możesz stwierdzić, czy Twój pies cierpi na hipoglikemię. W przypadku wyniku pozytywnego konieczne jest zidentyfikowanie przyczyny hipoglikemii w celu jej wyeliminowania. W tym celu wykonywane są inne testy diagnostyczne, takie jak:
- KLA, za pomocą którego wykrywane są procesy zapalnej etiologii i anemii;
- biochemia krwi, która pozwala ocenić funkcjonowanie wewnętrznych układów organizmu, na przykład układu moczowego, odpornościowego, hormonalnego itp.D.;
- ogólne badanie moczu, które wykrywa uwalnianie glukozy, ocenia czynność nerek itp.D.;
- badanie w kierunku choroby Addisona oparte na uwalnianiu hormonu adrenokortykotropowego;
- określenie amplitudy wahań poziomu kwasu w pęcherzyku żółciowym w celu wykluczenia obecności przecieków wrotno-systemowych w wątrobie lub w jej wnętrzu;
- badanie poziomu stężenia insuliny w proporcji do określonej ilości glukozy obecnej we krwi w celu wykluczenia insulinoma;
- Zdjęcia rentgenowskie klatki piersiowej i jamy brzusznej w celu wykrycia nowotworów w jakikolwiek sposób związanych z hipoglikemią;
- USG narządów jamy brzusznej w celu oceny ich budowy i wykluczenia nowotworów.
Jak leczyć hipoglikemię u psów?
Jak wspomnieliśmy powyżej, aby ostatecznie uporać się z hipoglikemią, należy dowiedzieć się, co dokładnie jest jej przyczyną i na podstawie otrzymanych informacji wybrać leczenie. Jednak, aby szybko wyeliminować patologicznie ostrą hipoglikemię, zwierzę musi pilnie wstrzyknąć bezpośrednio do krwi, przez żyłę, roztwór glukozy. Taki środek pomoże natychmiast złagodzić samopoczucie psa, przenosząc go ze stanu ostrego do stabilnego. Ponadto, ponieważ psy z hipoglikemią często mają niską temperaturę ciała, zwierzę musi być przez cały czas utrzymywane w cieple za pomocą:
- koce;
- termofory.
Zwierzęta, których stan określono jako ciężki, muszą pozostać w klinice weterynaryjnej, aby otrzymać leczenie w szpitalu. Częścią terapii jest również karmienie zwierząt z hipoglikemią, ponieważ odbywa się to według specjalnego harmonogramu. Tak więc jedzenie jest podawane psom:
- w małych porcjach;
- co kilka godzin (3-4).
W takim przypadku karmienie powinno odbywać się wyłącznie za pomocą zbilansowanej i wysokiej jakości paszy.
Cała aktywność fizyczna chorego psa jest ograniczona, pozostawiając jedynie krótkie spacery, podczas których pies po prostu się wypróżnia. Zwierzęta, u których hipoglikemia spowodowana jest rozwojem nowotworów, powinny rozpocząć przyjmowanie leków z serii glikokortykosteroidów.
Prognozy dla psów z hipoglikemią
Zobaczmy, jaka jest prognoza dla psów z interesującą nas dolegliwością, w zależności od tego, jaka choroba je spowodowała.
Tabela. Prognozy dotyczące danej choroby, w zależności od przyczyny choroby
Pozytywne rokowanie | Negatywna perspektywa |
---|---|
Hipoglikemia młodzieńcza ma wyjątkowo pozytywne rokowanie, pod warunkiem, że zorientujesz się w czasie i zabierzesz zwierzę do weterynarza na badanie | Weterynarz prawdopodobnie wskaże złe rokowanie dla psa z insulinoma, ponieważ guz ten nie jest łagodny i najprawdopodobniej w momencie jego wykrycia mogą już być przerzuty w płucach zwierzęcia |
Hipoglikemia związana z niedożywieniem również szybko ustępuje, gdyż jej leczenie wymaga jedynie odpowiedniego karmienia i pożywnego pokarmu, który poprawi zdrowie psa | Negatywne lub niejasne rokowanie będzie wskazane dla zwierzęcia cierpiącego na jakąkolwiek ciężką lub umiarkowaną dolegliwość, która powoduje rozwój hipoglikemii, na przykład patologię wątroby, zaburzenia wchłaniania jelitowego składników odżywczych, posocznicę. Może mieć przecieki portosystemowe lub choroby dziedziczne. W tej sytuacji prognoza będzie zależeć od: |
Hipoglikemia związana ze wzmożoną aktywnością fizyczną również uważana jest za nieszkodliwą, gdyż aby przywrócić pożądany poziom cukru we krwi psa, zwykle wystarczy obniżyć aktywność zwierzęcia i wspomóc go lekami we wczesnych stadiach |
Podsumujmy
Hipoglikemia u psów jest poważną chorobą i wbrew opinii wielu właścicieli zagraża życiu psa. Zadaniem właściciela psa jest ujawnienie strasznej dolegliwości na wczesnych etapach rozwoju, zwrócenie się do weterynarza o leczenie, ratując tym samym życie kochanej istoty.