Czym są ektopasożyty

Pasożyty zewnętrzne to owady, które pasożytują na powierzchni ciała zwierząt i ludzi. Są przyczyną chorób skóry, a także mogą przenosić różnego rodzaju infekcje, które wpływają na cały organizm.

Jajka (gnidy) mają kształt owalny i nie przekraczają 1 mm długości. Są koloru jasnożółtego, mają czapkę i są przymocowane do kolczastych włosów wełny. Psie wszy żyją w ciągu 2 miesięcy. Zakażone zwierzę odczuwa silne swędzenie i stale swędzi, chudnie i traci sierść.

Wlazeoidy

Owady z gatunku Trichodectes canis i Felicola subrostratus zarażają psy i koty. Są to małe, bezskrzydłe robale, wielkości pcheł, ale różniące się od nich istotnie. Owady jedzące wszy zjadają fragmenty naskórka i wełny. Oni mają

• duża głowa, szersza niż klatka piersiowa;
• gryzący ustnik.

Obecność pasożytów w sierści prowadzi do jej całkowitej lub częściowej utraty, swędzenia i zapalenia skóry, jak w przypadku świerzbu. Chrząszcz psiożerny (Trichodectes canis) jest niebezpieczny, ponieważ może zarażać robaki, ponieważ służy jako ich żywiciel pośredni, czyli nosiciel. Częściej ten owad „transportuje” jaja i larwy tasiemca ogórkowego. Cykl życia wszy wynosi od 3 do 4 tygodni.

Pchły

Małe i bardzo niebezpieczne owady ssące krew, które podobnie jak wszy i wszy pozbawione są skrzydeł. Psy cierpią na odmianę Ctenocephalus canis, a koty z Ctenocephalus felis.

Pary nóg za pchłami są dobrze rozwinięte, dzięki czemu pasożyty są w stanie skakać na duże odległości. Brązowy korpus spłaszczony po bokach. Podobnie jak wszy, pchły przenoszą robaki.

Ugryzienie pcheł powoduje ból i nieznośne swędzenie ciała zwierzęcia. Oznaką obecności owadów są liczne czarne „okruchy” na plecach i odcinku lędźwiowym, które są niczym innym jak odchodami szkodników. Duża liczba pcheł może powodować anemię (niedokrwistość) u „właściciela”.

Dojrzałe zwierzaki żyją do 4 lat. Ich larwy i poczwarki można znaleźć w gruzach i szczelinach w podłodze. W tym wieku są w stanie obejść się bez organizmów stałocieplnych, ale gdy owad dorośnie i wejdzie w okres krwiopijcy, przenosi się na koty i psy.

Ixodid kleszcze

Jest to kolejny rodzaj ssących krew ektopasożytów, które przenoszą larwy endoporazytów, które ostatecznie dostają się do krwiobiegu zwierząt. Wielkość ciała kleszczy ikozoidalnych nie przekracza 2 mm, ale karmione mogą wzrosnąć 10 razy! Ich jaja mają kształt owalny, do 0,5 mm długości.

Małe pasożyty, takie jak Sarcoptes, Cheyletiella i Demodex, są uważane za przyczynę świerzbu, a także różnych stanów zapalnych skóry. Jedne żyją na skórze tułowia, inne oddziałują na uszy od wewnątrz.

Gdzie i jak dochodzi do infekcji

Pasożyty zewnętrzne wnikają do zwierząt na różne sposoby. Najczęściej dzieje się to podczas spacerów na łonie natury - po lesie, parkach miejskich i skwerach. Szczególną grupą ryzyka są zwierzęta, które mogą samodzielnie chodzić. Odwiedzają wysypiska śmieci pełne ektopasożytów i ich nosicieli - szczurów, a także bezpańskich kotów i psów. Zwierzęta uliczne mają w sierści ogromną liczbę pasożytniczych owadów.

Zwierzęta poddawane leczeniu mogą rozwinąć się wtórną infekcję, jeśli w trakcie leczenia właściciele źle potraktowali mieszkanie lub posłanie, na których zwierzę śpi.

Choroby wywoływane przez ektopasożyty

Tabela 1. Rodzaje świerzbu według ich czynnika sprawczego

Otodectes cynotis

Otodektoza lub świerzb uszuZ uszu zwierzęcia wypływa ciemnobrązowa wydzielina, która wysycha, zamienia się w strupki i strupy. Zwierzęta chore drapią się po uszach, często i mocno potrząsają głowami. Ciągłe drapanie prowadzi do powstawania łysin i ran. Na tle braku leczenia otodektozę komplikują problemy z błoną bębenkową, a także procesy zapalne głębokich części ucha. Zagrożone zachorowaniem są zwierzęta stałocieplne, w tym nie tylko psy i koty, ale także gryzonie. Wymiana kleszczy następuje, gdy chore zwierzęta mają kontakt ze zdrowymiHeiletielloza lub świerzb błędnyChoroba pasożytnicza wywoływana przez kleszcze Cheyletiella. Za główny objaw cheiletiellozy uważa się silne złuszczanie się skóry, w wyniku którego w sierści zwierzęcia pojawia się łupież. Warto zauważyć, że chorobie nie zawsze towarzyszy swędzenie. W niektórych przypadkach na dotkniętych powierzchniach widoczna jest tłusta skóra, a także różne wysypki. Częściej dotknięty jest obszar pleców, podczas gdy patologia nie dotyczy głębokich warstw skóry, chyba że dołączona jest wtórna infekcja lub alergia. Zakażenie następuje przez kontakt, a szczególną grupą ryzyka są młode i osłabione zwierzęta. Choroba rozprzestrzenia się szybko, jeśli zwierzęta trzymane są razem i w złych warunkach zoologicznychDemodekozaChoroba ma charakter sezonowy, ponieważ owad zwykle aktywuje się w ciepłym sezonie - od kwietnia do września. Patologia objawia się swędzeniem skóry, zaczerwienieniem skóry. Kilka dni później w miejscu zapalenia tworzą się bąbelki z ciemną zawartością cegieł. Kiedy pękają, wydostaje się wysięk, a w miejscu zmiany wypadają włosy. Ta forma nużycy nazywa się krostkową. Jeśli na ciele zwierzęcia jest mniej niż pięć obszarów zapalenia, mówią o zlokalizowanym przebiegu, jeśli więcej - o uogólnionym. Zwierzęta mają trudności z tolerowaniem nużycy – stają się mniej aktywne, tracą apetyt. NotoedrozaPatologia najpierw dotyka skóry głowy, a następnie rozprzestrzenia się na szyję i kończyny. W ciężkich przypadkach całe ciało zwierzęcia pokryte jest skorupami, na tle obszarów łysienia i mocnych grzebieni. W przypadku braku leczenia lub jego niewystarczalności, notozdroza przechodzi w postać przewlekłą, której często towarzyszy dodanie wtórnej infekcji. Pierwszym i głównym objawem choroby jest swędzenie skóry. Jest to spowodowane tym, że roztocze infekuje naskórek, a następnie wnika w głębokie warstwy skóry. Na ciele pojawiają się zwierzęce swędzenie i grudki (pęcherzyki), po otwarciu których pozostają strupkiSyphunculosis lub wszyGłównym objawem patologii jest swędzenie skóry. Ciągłe drapanie zrywa sierść strażnika, przez co sierść zwierzaka wygląda na potarganą. Z biegiem czasu na skórze tworzą się plamy łysienia. Ciało pokryte jest krwawiącymi zadrapaniami ze szponów zwierzęcia. Zwiększa się ryzyko wtórnej infekcji. Wystająca krew po wyschnięciu tworzy strupki, a skóra staje się szorstka, mniej elastyczna. Powierzchnia ciała staje się szorstka i wykazuje oznaki łuszczenia. Chore zwierzęta tracą na wadze, zmniejsza się tempo wzrostu i rozwoju młodych zwierząt

To nie jest pełna lista chorób zwierząt domowych wywoływanych przez ektopasożyty. Co więcej, świerzb nie zawsze jest oznaką ektopasożytów. O innych powodach dlaczego pies swędzi możesz dowiedzieć się na naszym portalu.

Aby przywrócić zwierzęciu zdrowie, ważne jest określenie rodzaju patogenu, aby leczenie było odpowiednie i kompletne.

Wideo - Leczenie ektopasożytów u kotów i psów

Czy ektopasożyty zwierząt są niebezpieczne dla ludzi?

Nie ma jednoznacznej odpowiedzi na to pytanie. Niektóre są niebezpieczne, ponieważ mogą gryźć, będąc na skórze osoby, podczas gdy inne w ogóle nie są niebezpieczne dla ludzi. Jako przykład rozważ ektopasożyty opisane powyżej.

Tabela 2. Ektopasożyty niebezpieczne dla ludzi

Nazwa	Patologia	Zagrożenie dla ludzi

Notoedres cati

NotoedrozaMoże gryźć człowieka, ale nie utrzymuje się długo na skórzeHeiletilozaSyfunkulozaDemodektyczny świerzb psówNie niebezpieczneOtodekozaNie niebezpieczne

Diagnostyka i leczenie Ukąszenia owadów żyjących na zwierzętach są niebezpieczne dla ludzi z reakcjami skórnymi, a także ryzykiem infekcji.

Podstawą diagnozy ektopasożytów u kotów i psów jest:

• oględziny zwierzęcia, pozwalające zobaczyć pasożyty i ich gnidy;
• analiza laboratoryjna fragmentu uszkodzonego nabłonka (skrobanie), jeśli mówimy o mikro roztoczach..

W niektórych przypadkach mogą być wymagane dodatkowe rodzaje diagnostyki. Wynika to z faktu, że poszczególne objawy zmian pasożytniczych przypominają objawy innych chorób, dlatego wymagają zróżnicowanego podejścia. Na przykład peeling skóry może wskazywać na alergie, problemy metaboliczne i inne zaburzenia. Czasami dodatkowe badania pomagają nie tylko sklasyfikować chorobę spowodowaną obecnością kleszczy, wszy czy pcheł, ale także zidentyfikować współistniejące dolegliwości.

Leczenie zwierząt polega na wykorzystaniu:

• specjalne urządzenia, które pozwalają bezpiecznie usunąć kleszcza z sierści i powierzchni ciała zwierzęcia. Mowa o takich urządzeniach jak Tick-Twister, Anti-tick i inne-
  

  Usuwanie kleszczy

• leki przeciwpasożytnicze stosowane zewnętrznie (na skórę w postaci maści, płynów i aerozoli) lub wstrzykiwane (pod skórę lub domięśniowo)-
  

  Przykład maści zapobiegającej przedostawaniu się pasożytów

• specjalne szampony z repelentami do kąpieli kotów i psów.
  

  Szampony przeciw kleszczom dla psów

Ponieważ Tik-Twister wciąż nie jest powszechnie stosowany w Rosji, zapoznamy się z jego zaletami i sposobem usuwania kleszczy.

Dodatkowo można przypisać:

• leki przeciwhistaminowe (przeciwalergiczne);
• środki do usuwania zatrucia;
• związki gojące rany, które są stosowane w końcowych etapach leczenia zwierząt z ciężkimi zmianami skórnymi;
• inne leki.

Równolegle z leczeniem zwierzęcia należy zwrócić uwagę na czystość w domu. Będziesz musiał dokładnie umyć mieszkanie, pokryć podłogę środkami antyseptycznymi i domowymi środkami owadobójczymi.

Co się stanie, jeśli zwierzę nie będzie leczone

Najprawdopodobniej umrze, ale wcześniej zarazi maksymalną liczbę żywych stworzeń w okolicy. Obecność ektopasożytów na ciele kotów i psów znacznie pogarsza ich zdrowie, ponieważ:

• cierpi układ nerwowy zwierząt domowych - z powodu ciągłego swędzenia sen jest zaburzony, apetyt zanika;
• obniżona odporność, zwiększająca podatność organizmu na infekcje;
• istnieje ryzyko zakażenia endopasożytami, gdyż ich nosicielami są pazury, wszy i pchły-
  

  Zakażenie ektopasożytami naraża organizm zwierzęcia na niebezpieczeństwo infekcji i endopasożytów

• owady wysysające krew prowadzą do anemii „żywiciela”, co negatywnie wpływa na ogólny ton i dalszą witalność zwierzęcia;
• wzrasta ryzyko reakcji alergicznych-
  

  Długotrwała bliskość zwierzęcia z ektopasożytami prowadzi do chronicznych alergii

• istnieje ryzyko powikłań w postaci innych patologii pasożytniczych, wirusowych i bakteryjnych.

Ponadto owady będą się aktywnie rozmnażać, zasiedlając terytorium, na którym mieszka chore zwierzę. Stanie się zagrożeniem zarówno dla innych zwierząt domowych, jak i dla ludzi.

Środki dla kotów i psów

Profilaktykę ektopasożytów należy rozpocząć od pełnej zoohigieny – utrzymania czystości i okresowej obróbki zwierzęcia, jego siedliska, misek i zabawek środkami niszczącymi szkodniki.

Potencjalne zagrożenie wszy, pcheł i kleszczy to powód, aby zadbać o ochronę zwierząt. Apteki weterynaryjne i sklepy zoologiczne sprzedają różne rodzaje profilaktyki pcheł i wszy:

Szampony

Trudno je uznać za pełnoprawne środki zapobiegawcze, jednak po wykąpaniu zwierzęcia przy pierwszych oznakach infekcji można go uratować przed owadami i zmniejszyć ryzyko infekcji endopasożytniczej do zera.

Środki do mycia kotów i psów zawierają substancje wypędzające wszy i pchły, ale niestety nie działają na jaja, więc zarażone zwierzę trzeba będzie kąpać co 2 tygodnie. Aby po umyciu zwierzaka nie zbierały pcheł, zaleca się dodatkowo przetworzyć go innymi środkami ochrony.

Obroże

Doskonale chronią przed owadami, ponieważ utrzymują się od 3 do 7 miesięcy. Oznacza to, że po założeniu obroży na wiosnę nie można go zdjąć do jesieni, a jednocześnie nie martwić się pchłami i kleszczami. Ważny:

• wybierz produkt odpowiedni do wielkości zwierzęcia, aby zwierzę było wygodne;
• zakładanie nie jest ciasne, ale też niezbyt luźne (najlepiej gdy 2 palce przechodzą między kołnierzykiem a szyją). Zapewni to tarcie o wełnę, co oznacza, że ​​owadobójcza i roztoczobójcza kompozycja impregnacyjna zostanie uwolniona w wymaganej ilości.

Obroża nie uchroni przed ektopasożytnictwem u zwierząt, których sierść wymaga częstego prania. Wynika to z faktu, że nie zaleca się jej zdejmowania, ponieważ działanie repelentów zaczyna się dopiero po 1-2 tygodniach po założeniu obroży.

Krople do aplikacji na kłęb (na miejscu)

Traktują suchą i co ważne nienaruszoną skórę zwierzaka, w okolicy między łopatkami i wzdłuż linii kręgosłupa. Takie krople chronią przed pasożytami od jednego do półtora miesiąca. Należy uważać, aby koty i psy nie lizały się nawzajem, dopóki lek na ciele nie wyschnie. Nakrapiany, dostający się na naskórek, stopniowo wnika w głąb skóry, dzięki czemu zwierzę można wykąpać nie wcześniej niż dwa dni po zabiegu.

Apteki weterynaryjne sprzedają zarówno leki rosyjskie (Dana, Bars, Delix itd.), jak i importowane (Advantix, Stronghold, Frontline). Istnieją również związki, które chronią zwierzęta zarówno przed pasożytami zewnętrznymi, jak i robakami. Są to Advokat, Bars spot-on, Prazicid-complex i inne.

Spraye przeciw owadom i roztoczom

Należy je spryskać zarówno na skórę, jak i na całą długość sierści. Aby kompozycja była równomiernie rozłożona, zaleca się wyczesanie zwierząt przed obróbką. Nie da się spryskać okolice pyska, więc pocieraj kompozycję rękami. Aplikacja sprayu zajmie dużo czasu, zwłaszcza w przypadku dużego i włochatego psa.

W sprzedaży są takie produkty jak Bars, Delix, Frontline, Bolfo i inne. Można je również wykorzystać do obróbki dywanu (domu dla kota), w którym śpi zwierzę.

Preparaty w postaci roztworów

Są to leki (Butox, Neostomazan) zawierające insektoakarycyd w postaci skoncentrowanej. Sprzedawane są w ampułkach, po otwarciu których lek jest rozcieńczany w wodzie, a powstały roztwór jest traktowany zwierzęciem lub używany podczas kąpieli.

Takie fundusze są ekonomiczne i wygodne w użyciu, ale podobnie jak szampony do zoo nie są gwarancją długotrwałej profilaktyki, więc będziesz musiał z nich korzystać regularnie. W sprzedaży dostępne są leki w formie tabletek, są one nietoksyczne i są łatwo przyjmowane przez zwierzę ze względu na smak mięsa.

O zapobieganiu kleszczom

Bez względu na to, jakie zwierzę zostało potraktowane, po spacerze po letniej trawie może wrócić do domu z „pasażerami”. Sam fakt, że pasożyt dostanie się na sierść, nie oznacza, że ​​pies jest zarażony, dopóki owad nie wbije się w skórę.

Aby temu zapobiec, stosuje się owadobójcze preparaty roztoczobójcze. Jeśli odstraszają wszy i pchły na odległość, to kleszcze - po uderzeniu w ciało. Dzięki pachnącemu preparatowi pasożyt znajduje skórę śmierdzącą i nieapetyczną, dzięki czemu nie gryzie zwierzęcia. Nie oznacza to, że kleszczy nie należy usuwać z sierści. Każdorazowo po powrocie ze spaceru zwierzę należy zbadać i usunąć pasożyty.

Przed zakupem środka do profilaktyki należy dokładnie przestudiować instrukcje dotyczące leku, ponieważ:

• niektóre są przeznaczone wyłącznie dla kotów lub psów, ale są też uniwersalne;
• preparaty mogą mieć skutki uboczne, o których musisz wiedzieć, a także mieć przeciwwskazania do stosowania;
• leczenie zwierząt insektoakarycydami powinno odbywać się z zachowaniem środków bezpieczeństwa, ponieważ są one toksyczne.

Należy pamiętać, że nie wszystkie produkty są odpowiednie dla szczeniąt (kociąt), zwierząt w ciąży, chorych i osłabionych.

Wniosek

Pasożyty zewnętrzne, które zarażają zwierzęta to dziesiątki gatunków owadów, które mogą wyrządzić ogromne szkody zdrowiu zwierząt. Prawidłowa i terminowa profilaktyka znacznie zmniejsza ryzyko infekcji.

Jeśli nie można było uniknąć infekcji, terminowa wizyta w klinice weterynaryjnej i wdrożenie zaleceń lekarza pozwoli jak najszybciej przywrócić zdrowie zwierzaka.