Koronawirus u kotów

Koronawirus u kotów to poważna i niebezpieczna choroba, naukowcy walczą o stworzenie szczepionek, przeciwko którym od kilkudziesięciu lat. Osobliwością tego wirusa jest to, że może on przebiegać zarówno w ostrej postaci, prowadzącej do szybkiej i bolesnej śmierci, jak iw postaci bezobjawowej, która nie powoduje dyskomfortu u zwierzaka. Pomimo tego, że czynniki wywołujące chorobę bardzo szybko giną w środowisku zewnętrznym, mogą długo pozostawać w wyzdrowionym nosicielu, stanowiąc zagrożenie dla innych zwierząt. Opowiemy o sposobach dalszej walki z koronawirusem.

Brak zrozumienia mechanizmów mutacji w naturalny sposób prowadzi do niemożności stworzenia odpowiedniej szczepionki, która byłaby w stanie wykształcić u zwierzęcia odporność na tę chorobę. Dlatego leczenie koronawirusa nie zawsze prowadzi do pomyślnego i szybkiego rezultatu. Dostępne leki mogą mieć różne działanie lub mogą okazać się zupełnie bezużyteczne.

Podsumowując powyższe, zwracamy uwagę na trzy główne problemy pojawiające się w leczeniu zakażenia koronawirusem:

• brak skutecznej szczepionki;
• brak dobrze opracowanego schematu terapii lekowej;
• brak pełnego zrozumienia natury tej infekcji.

Co to jest koronawirus

Wszystko to może bardzo zmylić i przestraszyć właściciela kota, który cierpi na tę chorobę. Dlatego ważne jest, aby bardziej szczegółowo zrozumieć sam koronawirus, aby ta choroba przestała wydawać się czymś zupełnie nieznanym i przerażającym. Pomimo całej tajemnicy koronawirusa, ekspertom udało się zebrać na jego temat następujące informacje:

• czynnikiem sprawczym koronawirusa jest wirus RNA o złożonej organizacji;
• najgroźniejszy koronawirus jest dla niemowląt w wieku od dwóch do czterech miesięcy. Dorośli mogą również zarazić się tą chorobą, ale prawdopodobieństwo ich późniejszego wyzdrowienia jest znacznie wyższe;
• koronawirus uważany jest za „choroba wszystkich szkółek”, ponieważ to właśnie w takich miejscach, w których gromadzą się zwierzęta, wirus ten szybko chwyta zdrowe osobniki. Według statystyk od 40 do 80% wszystkich zwierząt w żłobkach albo cierpi na tę chorobę, albo zachorowało w niedalekiej przeszłości i jest obecnie biernym nosicielem wirusa-
  

  W zatłoczonych miejscach kotów koronawirus stanowi największe zagrożenie

• koronawirus pozostaje niebezpieczny nawet po przejściu przez zwierzę wszystkich bolesnych objawów towarzyszących chorobie. Odzyskane koty na długi czas stają się nosicielami wirusa i stanowią bezpośrednie zagrożenie dla zdrowych zwierząt wokół nich. Dlatego ważne jest, aby koty były chore lub „zajęły się” koronawirusem w długotrwałej kwarantannie.

Ważny! Jeśli dana osoba podejrzewa koronawirusa, powinna zostać poddana kwarantannie przez co najmniej dwanaście tygodni (z jednoczesnym leczeniem). Pod koniec tego okresu zwierzę jest ponownie testowane pod kątem infekcji.

Formy przebiegu koronawirusa

Zakażenie koronawirusem ma kilka scenariuszy rozwoju - od prawie bezobjawowego do wpływającego na całe ciało zwierzęcia i prowadzącego do przelotnej śmierci. Weterynarze identyfikują trzy główne formy koronawirusa.

Tabela 1. Formy koronawirusa u kotów

BezobjawowyTa forma jest najbardziej powszechna i niebezpieczna, ponieważ nie można jej rozpoznać gołym okiem. Ten rodzaj koronawirusa nie jest niebezpieczny dla zdrowia swojego nosiciela, jednak może zostać przeniesiony na inne osoby, które mogą już mieć mniej ołowiuŁatwoNajbardziej typowy dla dorosłych jest łagodny przebieg koronawirusa. Główną różnicą w stosunku do bezobjawowej zmienności choroby jest rozstrój jelit spowodowany zapaleniem jelit. Łagodna postać koronawirusa również nie stanowi realnego zagrożenia dla życia choregoCiężkiNajbardziej niebezpieczna i najmniej powszechna forma koronawirusa jest ciężka – występuje u nie więcej niż 5% wszystkich zarażonych kotów. Najciężej chorują kocięta, które często umierają w wyniku towarzyszących komplikacji. Częstym objawem ciężkiego koronawirusa jest gromadzenie się płynu w jamie brzusznej, powodujące wzdęcia

Rodzaje koronawirusa

Obecnie weterynarze znają dwa główne szczepy koronawirusa:

• koronawirus jelitowy, który przebiega z objawami charakterystycznymi dla zapalenia jelit. Rozprzestrzenia się na wszystkie łagodne formy choroby i nie ma wyraźnych objawów. Rozpoznanie koronawirusa jelitowego jest problematyczne, ponieważ wyraża się głównie tylko krótkotrwałą biegunką, co rzadko sprawia, że ​​właściciele chcą pokazać zwierzę lekarzowi w celu kompleksowego badania-
  

  Głównym objawem zakaźnego zapalenia jelit jest biegunka

• wysoce zjadliwy koronawirus, czyli zakaźne zapalenie otrzewnej. Ten rodzaj choroby to tajemnicza mutacja, w wyniku której koronawirus zagraża życiu. Różnica między wysoce patogennymi szczepami polega na tym, że zyskują one zdolność penetracji białych krwinek, a tym samym ich niszczenia. W rezultacie infekcja rozprzestrzenia się na wszystkie tkanki i narządy, prowadząc w naturalny sposób do śmierci zwierzęcia.
  

  Wysoce chorobotwórcze szczepy niszczą różne układy narządów zwierząt domowych

tak poza tym! Istnieją również suche i mokre odmiany koronawirusa. Mokry oznacza nagromadzenie płynu w jamie brzusznej, a następnie rozwój wodobrzusza, jeszcze bardziej pogarszający się stan zwierzęcia. Wysiłki lekarza weterynarii skierowane są przede wszystkim na przekształcenie mokrego koronawirusa w suchego poprzez usunięcie nadmiaru płynu.

Wideo - Przebieg wirusowego zapalenia otrzewnej u kotów

Podatność

Jak już nie raz powiedziano, koronawirus objawia się na zupełnie inne sposoby. Najczęściej z podejrzeniem tej choroby do kliniki weterynaryjnej zgłaszają się właściciele młodych kotów poniżej drugiego roku życia, a także właściciele osób starszych, które przekroczyły wiek dziesięciu lat. Wśród kociąt zarażonych koronawirusem śmiertelność wynosi około 90%, co czyni tę patologię jednym z głównych wrogów hodowców.

Główną tajemnicą zakażenia koronawirusem jest jego selektywność. Weterynarze nie mają odpowiedzi na pytanie, dlaczego niektóre koty są podatne na koronawirusa, a niektóre wykazują niewyjaśnioną odporność wrodzoną. Oczywiście wiele zależy również od samego układu odpornościowego zwierzaka:

• silny układ odpornościowy jest w stanie powstrzymać jakąkolwiek aktywność koronawirusa w momencie jego bezpośredniego wprowadzenia, co przynajmniej w pewnym stopniu zapobiega rozwojowi choroby. Dlatego u wielu zwierząt z dobrą odpornością koronawirus nie jest obserwowany lub objawia się bezobjawowo-
  

  U zwierząt o dobrym zdrowiu koronawirus rozwija się rzadziej niż u osłabionych krewnych

• słaby układ odpornościowy nie jest w stanie zapobiec mutacji koronawirusa w wysoce zjadliwy typ, co ma druzgocący wpływ na cały organizm. Migracja takiego wirusa następuje z jelita, a więc pierwsze objawy choroby i powodują zaburzenia tego narządu.

Powyższe nie oznacza jednak, że zwierzę o silnej odporności nie może zarazić się koronawirusem. Chodzi tylko o większy lub mniejszy stopień prawdopodobieństwa.

Ważny! Koronawirus nie stanowi zagrożenia dla organizmu ludzkiego i rozprzestrzenia się tylko wśród zwierząt domowych (na tę infekcję podatne są również psy).

Czynniki wpływające na ryzyko zarażenia koronawirusem obejmują:

• wiek zwierzęcia;
• ogólny stan fizjologiczny organizmu;
• jakość układu odpornościowego;
• rodzaj szczepu i poziom jego zakaźności;
• dziedziczna predyspozycja.

Metody infekcji

Jak można się domyślić, głównym źródłem infekcji są już zakażone osobniki, które nie zostały poddane kwarantannie i mieszkają na wspólnym obszarze ze zdrowymi kotami. Następujące czynniki mogą przyspieszyć proces infekcji:

• niekontrolowane jedzenie przez zwierzęta innych ruchów jelit;
• wspólne miski i inne „przedmioty gospodarstwa domowego”;
• przebywanie w niepotrzebnie bliskich warunkach, polegające na stałym bliskim kontakcie zwierząt ze sobą (co jest typowe dla niektórych żłobków);
• niezgodność z normami sanitarnymi.

Należy zauważyć, że koronawirus nie jest przenoszony z zakażonej ciężarnej kotki na jej nowonarodzone kocięta. Istnieje jednak duże prawdopodobieństwo, że takie kocięta nadal zostaną zarażone tym wirusem, ponieważ ich odporność jest nadal zbyt słaba, aby zapewnić odpowiednią odporność.

Warunki domowe

Jeśli w Twoim mieszkaniu mieszka jeden kot, po którym nie chodzisz i nie organizujesz spotkań z innymi zwierzętami, to prawdopodobieństwo, że zwierzę „załapie” zakażenie koronawirusem jest bardzo małe. Głównym warunkiem pojawienia się całych epidemii koronawirusa jest zatłoczone przebywanie dużej liczby osobników, które odbywa się w schroniskach lub ubogich żłobkach.

Odporność koronawirusa

Będąc poza organizmem nosiciela, infekcja koronawirusem ujawnia swoją skrajną „niekonsekwencję” i umiera w ciągu 24 godzin po wejściu do środowiska zewnętrznego. To nie jest rodzaj wirusa, który może znajdować się w kale przez miesiące, zachowując przy tym swoją żywotność.

W wysokich temperaturach aktywność koronawirusa spada jeszcze mniej, dzięki czemu można skutecznie sobie z nim poradzić poprzez podgrzewanie lub poprzez banalną dezynfekcję misek, tac i wszystkich akcesoriów, z których korzystają koty.

Objawy

Opisanie objawów koronawirusa jest niezwykle trudne ze względu na omówione wcześniej zawiłości. Rozpoznanie zakażenia koronawirusem jest trudne nawet dla samych weterynarzy, ponieważ objawy kliniczne nie przyczyniają się do diagnozy, a wręcz przeciwnie, mylą specjalistę. W rezultacie zakażone koty są często błędnie diagnozowane.

Poniżej podajemy wszystkie możliwe objawy kornawirusa, niezależnie od jego rodzaju i formy przepływu:

• utrata zainteresowania jedzeniem;
• niestrawność, objawiająca się napadami wymiotów i zaburzeniami stolca (częściej występuje biegunka). W takim przypadku w kale można znaleźć plamy krwi lub śluz;
• ogólna depresja, osłabienie. Zwierzę spędza coraz więcej czasu w pozycji leżącej;
• skoki temperatury. Przez krótki czas kot może odczuwać zarówno gorączkę, jak i dreszcze-
  

  Skoki temperatury wyraźnie osłabiają i wyczerpują zwierzaka

• dysfunkcje ośrodkowego układu nerwowego, polegające na zaburzonej koordynacji i nieodpowiedniej reakcji na bodźce zewnętrzne. Zainfekowane koty mogą wykazywać nieuzasadnione ataki lęku lub agresji;
• światłowstręt, skłaniający zwierzę do ukrywania się w najmniej oświetlonych częściach domu;
• przebarwienia błony śluzowej jamy ustnej i dziąseł. Początkowo dziąsła stają się zaognione i zaczerwienione, a później nabierają bladoniebieskiego odcienia;
• zapalenie rogówki oka, któremu towarzyszy inwazja naczyń-
  

  Koronawirus czasami występuje u kotów z udziałem zapalenia rogówki

• wzdęcia z powodu gromadzenia się w nim nadmiaru płynu. Powiększenie brzucha często kontrastuje z ogólnym wychudzeniem i wychudzeniem jednostki;
• gwałtowne osłabienie odporności komórkowej, wynikające z wnikania do komórek wysoce patogennych szczepów. W rezultacie kot na tle koronawirusa zaczyna rozwijać boczne choroby wirusowe lub grzybicze.

Różnorodność zewnętrznych objawów koronawirusa tłumaczy się tym, że jest on w stanie przełączyć się na różne typy komórek, co prowadzi do różnych patologii. Na przykład infekcja może rozprzestrzenić się na komórki narządów oczu iw tym przypadku dostajemy zapalenie rogówki.

Cechy zewnętrznych przejawów

Oczywiście nawet przy ciężkim przebiegu koronawirusa obecność wszystkich tych objawów jest całkowicie opcjonalna. Z kolei forma bezobjawowa nie pociąga za sobą żadnych objawów zauważalnych dla właściciela. Łagodna forma często ogranicza się do krótkotrwałych zaburzeń trawienia, które właściciele zwierząt często kojarzą z przeterminowanym jedzeniem lub innymi zbiegami okoliczności.

Z reguły ciężka postać koronawirusa rozwija się jak lawina. Początkowo obserwuje się zaburzenia trawienia, a wraz z rozprzestrzenianiem się wirusa po całym ciele pojawiają się problemy z funkcjonowaniem nerek, wątroby i układu nerwowego zwierzęcia. Zmiany w układzie nerwowym są szczególnie bolesne i prowadzą do częstych napadów padaczkowych.

Okres inkubacji

Obraz kliniczny koronawirusa nie pojawia się od razu. Nawet ciężka postać wymaga dość długiego okresu inkubacji, który trwa średnio od dwóch do trzech tygodni. W tym czasie rozpoznanie choroby bez przechodzenia testów jest prawie niemożliwe.

Diagnostyka

Dodatkową przeszkodą w leczeniu koronawirusa jest brak badań diagnostycznych, które pozwoliłyby lekarzowi weterynarii na jednoznaczne stwierdzenie, jaki rodzaj wirusa dotknął zwierzę - zapalenie jelit czy zapalenie otrzewnej. Jednak szereg testów może wykazać, czy kot ma przeciwciała przeciwko koronawirusowi, co przynajmniej pozwala na dokładny wniosek o obecności lub braku infekcji.

Rodzaje analiz

Wśród najbardziej wiarygodnych rodzajów testów, które pomogą lekarzowi weterynarii w przepisaniu prawidłowego leczenia, są:

• biopsja;
• histologia zainfekowanej tkanki.

W niektórych przypadkach analizy te są uzupełniane innymi, bardziej szczegółowymi badaniami:

• test immunoenzymatyczny;
• analiza immunochromatograficzna krwi i/lub kału;
• badanie krwi pod kątem reakcji łańcuchowej polimerazy;
• analiza do wykrywania miana przeciwciał koronawirusa w surowicy krwi.

Z reguły pojedynczy test często nie wystarcza do postawienia diagnozy. Dlatego w wielu przypadkach lekarz weterynarii zleca serię pobrań materiału do dalszych długotrwałych badań, które pozwalają na analizę wahań wyników.

Leczenie

Niestety jest jeszcze za wcześnie, aby mówić o wysokiej jakości leczeniu, które zapewnia całkowite wyleczenie kota z tej choroby. W przypadku wykrycia zakażenia koronawirusem u zwierzęcia lekarze przepisują leczenie objawowe, które jest uznawane za zwalczanie dokładnie tych dolegliwości, które pojawiają się u zwierzęcia podczas zakażenia (czy to dysfunkcja wątroby, przedłużające się epizody biegunki czy wodobrzusza w wyniku nagromadzenia płynów).

Główną trudnością leczenia jest to, że główna aktywność wirusa rozwija się na poziomie komórkowym. W pewnym momencie infekcja chwyta komórkę i systematycznie ją niszczy. W związku z tym jedynym sposobem skutecznego zniszczenia koronawirusa jest zniszczenie komórki, co nie jest możliwe.

Terapia wspomagająca

W większości przypadków leczenie koronawirusa obejmuje następujące elementy:

• przepisanie kursu immunomodulatorów (takich jak: Gamavit). Niestety wpływ takich leków jest często znikomy;
• stosowanie sorbentów zapobiegających zatruciu organizmu i prebiotyków przywracających uszkodzone jelito;
• stosowanie antybiotyków. Z reguły antybiotyki dają szybki i pozytywny, ale krótkotrwały efekt, po którym obserwuje się nawroty;
• opracowanie specjalnej diety odciążającej maksymalnie przewód pokarmowy. Często chore zwierzęta są tymczasowo przenoszone do naturalnego pożywienia.

Między innymi kotu przepisuje się specjalne wywary ziołowe, które pomagają wzmocnić układ odpornościowy. Jako składniki takich wywarów najczęściej używa się pokrzywy i dzikiej róży.

Profilaktyka

Niestety lista środków zapobiegawczych, które zapobiegają rozwojowi zakażenia koronawirusem u kotów, zawiera najbardziej ogólne punkty dotyczące higieny i opracowania właściwej diety. Dlatego nie będziemy rozwodzić się nad dobrze znanymi punktami.

Ponadto właściciele jednego lub dwóch kotów nie mają sensu martwić się profilaktyką, ponieważ koronawirus raczej nie zagrozi pojedynczym wytrwałym zwierzętom. Nie oznacza to jednak, że zdrowie i higienę zwierząt można pozostawić przypadkowi – istnieje wiele innych chorób zakaźnych i grzybiczych, które mogą czekać na koty na każdym kroku. Suplementy witaminowe, które można kupić w sklepach zoologicznych i przychodniach weterynaryjnych, często pomagają wzmocnić układ odpornościowy kotów. O najpopularniejszych liniach witamin dla kotów przeczytasz poniżej.

Ważny! Pomimo tego, że witaminy są ogólnodostępne, nie zaleca się podawania ich zwierzęciu bez nadzoru weterynarza. Organizmy wszystkich zwierząt są indywidualne, dlatego przed rozpoczęciem przyjmowania witamin ważne jest, aby zrozumieć, jakich przydatnych elementów brakuje kotu i na tej podstawie wybrać odpowiedni produkt.

Żłobki

W żłobkach profilaktyka nabiera znaczenia, zwłaszcza jeśli przypomnimy sobie alarmujące statystyki zachorowań. Aby zapewnić swoim „uczniom” maksymalny poziom bezpieczeństwa, hodowca musi przestrzegać następujących zasad:

• przed dopuszczeniem nowo przybyłych kotów do odwiedzin innych mieszkańców konieczne jest poddanie ich kwarantannie, podczas której przybysze muszą przejść wszelkie niezbędne badania wykazujące ich stan zdrowia-
  

  Każdy kot, który pojawia się w hodowli, przed relokacją musi przejść kompleksowe badanie

• surowo zabrania się dodawania osobników seropozytywnych do zdrowych kotów;
• jeśli zarażona samica rodzi młode, należy je jak najszybciej odstawić od matki i w razie potrzeby przenieść do sztucznego karmienia. Spowoduje to niepotrzebne kłopoty, ale uratuje życie dzieci;
• ważne jest, aby okresowo podgrzewać przedmioty używane przez koty i leczyć je środkami antyseptycznymi, które szybko pozbędą się wirusów pozostających na tackach, miskach itp.
  

  Wszystkie przedmioty używane przez koty, ważne jest okresowe mycie i odkażanie

Szczepionka

Zwykle w części poświęconej zapobieganiu chorobom zakaźnym mówimy o szczepieniach, ale w tym przypadku nie trzeba o tym mówić. W chwili obecnej nie ma konkretnej szczepionki, która pozwoliłaby kotu wykształcić odporność na tę chorobę.

Jedyną najbardziej akceptowalną opcją jest tak zwana „szczepionka donosowa”. Jednak ten lek wykazuje swoją skuteczność w pracy z zakaźnym zapaleniem jelit, podczas gdy zapalenie otrzewnej wywołane inną formą koronawirusa pozostaje poza strefą oddziaływania tej szczepionki. Dzięki temu europejscy lekarze nie uznają szczepionki donosowej za skuteczny sposób na walkę z koronawirusem.

Wideo - Koronawirus u kotów: objawy i leczenie