Jeleń (łac.). Dorcus parallelipipedus) – jelonek rogacz.

Samiec od 22 do 32 mm długości z żuchwami, a bez - od 19 do 26 mm - samica od 16 do 23 mm. Górna szczęka samców jest tylko nieznacznie dłuższa niż u samicy. Ubarwienie korpusu monochromatyczne, czarne.

Szeroko rozpowszechniony w Europie, Afryce Północno-Zachodniej, na Kaukazie i w Azji Zachodniej. Na północnym wschodzie zasięg sięga rzeki Ural, gdzie oczywiście gatunek jest już bardzo rzadki. Południowa granica obszaru biegnie wzdłuż wybrzeża Morza Czarnego Krymu i Kaukazu, obejmuje Turcję, Północny Iran, Maroko. W Tatarstanie występuje w całym regionie, żył również na równinie zalewowej Wołga-Kama przed powstaniem zbiornika Kujbyszewa.

Z Kazachstanu po odkryciu w 1914 r. nie otrzymano żadnych informacji o znaleziskach gatunku.

Występuje wszędzie w strefie leśnej, na stepach również ogranicza się do systemu pasów leśnych. Zamieszkuje lasy mieszane i liściaste. Chrząszcze występują na korze drzew, w spróchniałych pniach i dziuplach. Larwy rozwijają się w martwym i gnijącym drewnie dębu (Quercus), wiązu (Ulmus), buka, rzadziej klonu (Acer), topoli (Populus), lipy (Tilia), brzozy (Betula) i osiki (Populus). Maksymalna długość larwy do 58 mm. Głowa z 2 prawie regularnymi rzędami szczecin na wierzchołku. Żuchwy są gładkie.

Chroniony na Łotwie (w 2. kategorii), Szwecji (w 2. kategorii). Wymieniony w Czerwonej Księdze Kazachstanu.