Ślimak bullina lineata

W błękitnych warstwach przybrzeżnych wód Oceanu Spokojnego i Indyjskiego trudno nie zauważyć mlecznobiałego płaszcza ślimaka ślimaka Bullina lineata, opalizującego delikatnymi odcieniami niebieskiego. Małe ślimaki z muszlami w białe, czerwone paski, dorastające od 15 do 25 milimetrów długości, zamieszkują ciepłe wody tropikalne od wybrzeży Japonii po Australię i Nową Zelandię.

Z natury mięsożerne ślimaki Bullina lineata dokładnie badają piaszczyste dno bogate w małe robaki morskie w poszukiwaniu zdobyczy. Bullina lineata nie jest wytrenowana do samodzielnego pływania, więc aby przenieść się w inne miejsce, mięczaki odwracają muszle i poddają się woli prądu, a na krótkie dystanse po prostu czołgają się po piasku.

Bullina lineata nie stosuje żadnych specjalnych sztuczek chroniących przed drapieżnikami, a w razie niebezpieczeństwa, jak większość mięczaków morskich, chowa się w muszli. Muszla tego ślimaka oceanicznego nie jest zbyt obszerna i przed wciągnięciem ciała musi zrzucić część swojego obiadu.

W okresie lęgowym samice mięczaka ślimaka Bullina lineata składają wiele małych jaj połączonych w galaretowatą masę przypominającą wstęgę. Aby chronić potomstwo przed drapieżnikami, Bullina lineata pozostawia kilka pustych komórek na krawędziach lęgu: po połknięciu tych „smoków” sfrustrowany drapieżnik odpływa bez dotykania jaj.

Bardzo szybko rodzą się larwy z już uformowanymi małymi muszlami, zamkniętymi mikroskopijnymi powiekami i żaglami, za pomocą których poruszają się w słupie wody. Rosnąc, opadają na piaszczyste dno i zaczynają się czołgać.