Salamandra syberyjska lub traszka czteropalczasta (łac. Salamandrella klucznikii).

Wielkość osobników dorosłych sięga 12-13 cm, z czego mniej niż połowa przypada na ogon (u samców jest dłuższy niż u samic). Najaktywniejsze są o zmierzchu i w nocy, kiedy żywią się zwierzętami lądowymi: robakami, mięczakami płuc, owadami. W dzień chowają się pod zwalonymi drzewami, w pniakach, pod ściółką lasu. Przy dłuższej, przymusowej ekspozycji na słońce popadają w letarg i wkrótce umierają. W temperaturze około 27 ° płaz ten ginie w cieniu.

Ma szeroką, spłaszczoną głowę, bocznie ściśnięty ogon, ale pozbawiony skórzastych fałd płetw. Kolorystyka szarobrązowa lub brązowawa z małymi plamkami i jaśniejszym podłużnym paskiem na grzbiecie. Salamandra syberyjska ma tylko 4 palce na tylnych łapach, dlatego nazywana jest traszka czteropalczasta. Salamandra syberyjska występuje na Kamczatce, Czukotki, Sachalinie, Wyspach Kurylskich, Japonii, północno-wschodnich Chinach i Korei, Syberii, Uralu. Znany w republikach Komi i Mari El, Archangielsku, Niżnym Nowogrodzie, Permie, Kirowie w regionach europejskiej części Rosji.

Jedyny gatunek płazów dobrze przystosowany do życia w strefie wiecznej zmarzliny (młode salamandry znosiły hipotermię do -6° w eksperymencie). Ściśle związany z lasami tajgi i wnika do tundry tylko przez lasy łęgowe. Najbardziej charakterystycznymi siedliskami są doliny, niziny z zalewami rzecznymi, bagna lub średniej wielkości jeziora, gdzie salamandry występują w lasach różnego rodzaju: iglastych, brzozowych, olszowych, mieszanych, a czasem nawet liściastych.

Poza sezonem lęgowym zwierzęta przebywają na lądzie. W wodzie larwy żywią się drobnymi skorupiakami, mięczakami i owadami. W pokarmie dorosłych osobników przeważają owady, mięczaki, dżdżownice i inne bezkręgowce. Salamandry zimują na lądzie, częściej w gnijących pniach powalonych drzew, wykorzystują też wszelkiego rodzaju spękania i szczeliny w glebie. Podczas hibernacji salamandra syberyjska przechodzi w stan hibernacji. Wątroba salamandry wstępnie syntetyzuje ilość gliceryny równą 37% masy ciała, co pozwala jej tolerować niskie temperatury.

W 1972 r. w wiecznej zmarzlinie w rejonie rzeki Big Camparlame znaleziono zamrożony okaz salamandry syberyjskiej, który po rozmrożeniu wrócił do normalnego życia, pół roku później został zabity, a wiek określono metodą radiowęglową - 90 ± 15 lat. Wiosną, gdy tylko topnieje śnieg, salamandry wchodzą do wody, aby się rozmnażać.