Najstarsza rasa psów z alaski lub malamute

Cechy rasy i pochodzenie malamuta

Rasa ta jest ciekawa już dlatego, że pochodzi z Alaski. W surowych arktycznych rejonach był używany do transportu ciężkich ładunków. Nie ma informacji, kiedy dokładnie pojawiła się rasa psów rasy Alaskan Malamute, ale wiadomo, że przodkami tej pięknej, o dumnej postawie psa były zwierzęta z plemienia Malemute.

W okresie „gorączki złota” popularność tej rasy rosła, ponieważ do złóż można było dostać się tylko psimi zaprzęgami. Liczba tych psów drastycznie wzrosła, bo każdy poszukiwacz złota chciał mieć taki „transport”. Ale z drugiej strony próbowali krzyżować malamuty z innymi rasami, aby uzyskać jeszcze silniejsze i bardziej odporne psy, więc liczba „rasowych” została znacznie zmniejszona.

Później czas „gorączki złota” został zastąpiony okresem wyścigów psów. Miłośnicy tego sportu zaczęli odradzać rasę, ponieważ można było wygrać tylko z psami czystej rasy z Alaski.

W latach 20. w ubiegłym wieku populacja malamutów wzrosła, wzrosło zainteresowanie nią zawodowe. Pojawił się klub, pies malamute otrzymał światowe uznanie, ustalono standard.

W czasie II wojny światowej malamuty poniosły znaczne szkody - pozostało tylko 30 osobników. Wtedy rozpoczęły się ogromne prace nad odbudową rasy, a dziś malamuty należą do dwudziestu najpopularniejszych ras na świecie. Od 2010 roku ta potężna, dumna północna piękność stała się symbolem Alaski.

Przedstawiciele rasy są silni i potężni, ponieważ tylko pies o niezwykłej sile może ciągnąć załadowane sanie. Malamuty to najlepszy wybór do wyścigów. Są doskonałymi pomocnikami podczas wypraw w trudny północny region. Często wykorzystywane są do ratownictwa, poszukiwania osób podczas lawin oraz w innych sytuacjach awaryjnych.

Wideo „O rasie Alaskan Malamute”

W tym filmie dowiesz się o pochodzeniu i cechach rasy Alaskan Malamute.

Wygląd zwierząt

Pies jest wysoki, mocnej budowy, mocne proste łapy. Czaszka zwęża się w kierunku oczu, policzki są płaskie. Kolor jest najczęściej szary z białym, końcówki kosmków są koloru czarnego lub srebrnego. Czasami główny biały kolor można łączyć z czarnym lub czerwonym.

Całkowicie otwarta „maska” na twarzy. Pomimo zewnętrznego podobieństwa do wilka, wyraz pyska jest życzliwy. Te psy nie szczekają, zamiast tego wydają tylko narzekające dźwięki.

Główni przedstawiciele malamute

Kotzebue

Ten trend obejmuje wszystkie Malamuty z Alaski, które stały się pierwszymi członkami American Kennel Club. Ich główną różnicą jest niski wzrost. Psy mają mocną głowę i małe uszy. Mocne łapy nie przeszkadzają im w wykonywaniu płynnych ruchów. Malamuty tego gatunku są doskonałe w wykonywaniu poleceń i prawie nigdy nie rozpoczynają walk jako pierwsze.

M`lut

Czworonożni przyjaciele tej grupy zostali po raz pierwszy wyhodowani w 1948 roku. Są wysocy, mają długie pyski i wysokie uszy. W porównaniu z poprzednimi gatunkami mają mniejszą klatkę piersiową i słabe łapy. Nie różnią się ruchami plastycznymi i są uważane za agresywne, dlatego proces treningu wymaga od właściciela jędrności i wytrwałości. Kolor można urozmaicić – od czerni z szarością po srebrno-niebieski, który pięknie łączy się z bielą.

Charakter i trening Malamuta

Patrząc na pozornie bardzo miłego "misia", nie można nawet powiedzieć, że pies ma bardzo niezależne usposobienie. Właścicielowi malamuta nie będzie łatwo wytresować psa, ponieważ w okresie dojrzewania pies wykazuje oczywiste nieposłuszeństwo, lekceważenie poleceń, a nawet złe zachowanie. Właściciel będzie musiał uczęszczać na zajęcia szkoleniowe i pokazać swoją siłę i pewność siebie, gdyż pies będzie próbował dominować. Innymi słowy, będziesz musiał pokazać „kto jest szefem”.

Szczeniak tej rasy po prostu kipi energią i jest bardzo aktywny. Dlatego spacery z nim powinny być długimi, intensywnymi grami i treningami, aby pupil mógł wyrzucić swoją energię. W przeciwnym razie gwarantowane jest nieposłuszeństwo.

Pies nie będzie miał nic przeciwko posiadaniu w domu małych dzieci. Najważniejsze jest aktywne chodzenie, aby wykluczyć przejawy agresji.

Muszę powiedzieć, że pies jest z natury miły i spokojny. Potrzebuje relacji opartej na zaufaniu i jest mocno przywiązana do właściciela. Ale pomimo takiego przywiązania potrzebuje po prostu wolności.

Malamuty nie mogą długo przebywać w zamkniętej wolierze i same. Zdecydowanie musi pokazać, że jest niezbędnym i ważnym członkiem rodziny. Zwierzę szybko męczy się powtarzalnymi czynnościami. Jeśli ciągle zmuszasz ich do przynoszenia kapci kilka razy dziennie, to malamute uzna to za brak szacunku dla siebie i na długo zapamięta.

Pies może być agresywny w stosunku do innych zwierząt, jeśli ktoś próbuje dominować lub naruszać stanowiska kierownicze.

Szkolenie tej upartej osoby wymaga cierpliwości i wytrwałości. Malamute jest bardzo mądry, ale "w swoim umyśle". Jeśli podejdziesz do sprawy odpowiedzialnie i wytrwale, możesz osiągnąć, że pies za pierwszym razem wykona wszystkie polecenia.

Wychowanie dziecka powinno rozpocząć się od pierwszej minuty pojawienia się w domu. Co więcej, zawsze należy wykazywać wytrwałość i osiągać stuprocentowe posłuszeństwo, ponieważ te małe „drobiazgi” bardzo szybko nabierają złych nawyków.

Plusy i minusy rasy

Psy malamute są bardzo popularne. Do ich niewątpliwych zalet należą:

• szybki dowcip i ciekawość;
• życzliwość wobec dzieci;
• atrakcyjność zewnętrzna;
• siła i wytrzymałość;
• spokój;
• są doskonałymi psami zaprzęgowymi i ratownikami;
• są dobrymi towarzyszami.

Jednak zgodnie z cechami rasy malamute:

• uparty, więc mogą wystąpić problemy z treningiem;
• kochają wolność, dlatego nie zakorzeniają się dobrze w mieszkaniu;
• potrzebujesz stałej zwiększonej aktywności fizycznej;
• mają zwiększoną aktywność;
• nie da się wydobyć z nich dobrego stróża.

Biorąc pod uwagę cechy malamutów możemy stwierdzić, że jest to pies dla doświadczonych osób, które rozumieją zawiłości rasy.