Znaki i pomoc dla psa z wrzodem żołądka

Wśród chorób układu pokarmowego wrzód żołądka u psów zajmuje jedno z czołowych miejsc pod względem częstości występowania. Zapalenie erozyjne występuje jako samodzielna patologia narządowa i towarzyszy innym dolegliwościom, np. zapaleniu trzustki, nowotworom, zaburzeniom krążenia.

Procesy wrzodziejące wymagają kompetentnego podejścia do wyznaczania środków terapeutycznych. Ignorowanie objawów choroby może prowadzić do krwawienia z żołądka, zapalenie otrzewnej i śmierć zwierzaka.

Etiologia wrzodów żołądka

Wieloletnie doświadczenie weterynaryjne w leczeniu chorób przewodu pokarmowego u zwierząt domowych pozwala nam zidentyfikować następujące przyczyny rozwoju wrzodów żołądka u psów:

• Nieżyt żołądka. Przewlekła dolegliwość lub nieskuteczna terapia często prowadzi do tego, że proces zapalny błony śluzowej narządu pod wpływem agresywnego kwasu solnego soku żołądkowego i enzymów trawiennych przechodzi w fazę martwicy z powstawaniem głębszych zmian tkankowych.
• 

• Nie tylko leki, ale także chemikalia mają działanie wrzodziejące. Zatrucie pestycydami domowymi i rolniczymi, rozpuszczalnikami, produktami petrochemicznymi jest jedną z najczęstszych przyczyn wrzodów żołądka u czworonożnych zwierząt.
• Choroba może rozwinąć się z powodu niewydolności nerek. Gastropatia mocznicowa jest spowodowana podwyższonym poziomem mocznika we krwi. Rozprowadzając się po całym organizmie, mocznik dostaje się do żołądka, gdzie jest rozkładany na amoniak. Wysoki poziom substancji prowadzi do pobudzenia wydzielania kwasu solnego - rozwijają się nadżerki i owrzodzenia.
• Naprężenie. Zmiana właściciela, nowego członka rodziny lub zwierzaka, naruszenie metod tresury prowadzi do produkcji hormonów stresu u psa. Pod ich wpływem dochodzi do naruszenia syntezy enzymów trawiennych i awarii mechanizmów ochrony błony śluzowej przed działaniem agresywnych składników soku żołądkowego.
• W etiologii choroby wrzodowej żołądka prześledzono również dziedziczną predyspozycję do choroby.

Według lekarzy weterynarii jednym z głównych czynników chorobotwórczych jest: odżywianie. Karmienie zwierząt suchymi mieszankami o wątpliwej jakości, nieprzestrzeganie reżimu wodnego, obecność pokarmów ze stołu w diecie prowadzi do zakłóceń w produkcji enzymów żołądkowych.

Szczególnie szkodliwe dla psów są pikantne, wędzone, słone i słodkie potrawy. Wysoki procent tłuszczu w diecie przyczynia się do przedłużonego przebywania pokarmu w żołądku, co zaburza mechanizmy ochronne błony śluzowej narządu i prowadzi do nadżerek i wrzodów.

• Często obserwuje się wypaczenie smaku. Pies zjada niejadalne przedmioty.
• Pies może przyjąć wymuszoną pozycję do „modlitwy”, co wskazuje na ból w okolicy nadbrzusza. Pies wyciąga przednie nogi do przodu, podczas gdy klatka piersiowa leży na podłodze, miedniczna część ciała jest uniesiona do góry.
• Podczas dotykania brzucha w okolicy żołądka pies odczuwa dyskomfort, niepokój z powodu bólu.
• Ciągłe odbijanie po jedzeniu.
• Wymiociny. Właściciel z reguły obserwuje ją u zwierzęcia kilka godzin po karmieniu. Jednocześnie pies odczuwa dyskomfort, ból. Podczas wymiotów zwierzę silnie napina mięśnie brzucha. Po uwolnieniu żołądka z masy pokarmowej zwierzę nie odczuwa ulgi. Wymiociny, zwykle ciemne, z domieszką krwi.
• W przypadku krwawienia z żołądka obserwuje się tzw. „fusy z kawy” – wymioty stają się ciemną kawą, czasem czarną, co spowodowane jest strawieniem krwi. Objaw charakteryzuje ciężkie uszkodzenie błony śluzowej żołądka i wymaga pilnej profesjonalnej interwencji.
• Na tle wymiotów pies wykazuje oznaki odwodnienia i zaburzenia równowagi elektrolitowej: sucha skóra, matowa, potargana sierść, cofnięcie gałki ocznej.
• Naruszenie mechanicznej i enzymatycznej funkcji żołądka prowadzi do zaparć, na przemian z biegunka. Kał charakteryzuje się niestrawionymi cząstkami pokarmu, nieprzyjemnym kwaśnym zapachem.
• W zaawansowanych przypadkach chore zwierzę wykazuje oznaki anemii w postaci bladości widocznych błon śluzowych.

Rozwój choroby przebiega przez długi czas bez żadnych zewnętrznych objawów. Wymioty krwi są objawem poważnego uszkodzenia tkanki żołądka i wymagają pilnej pomocy weterynaryjnej.

Diagnostyka

W wyspecjalizowanej placówce, oprócz zebranych analiz, oceny klinicznej stanu zwierzęcia, przeprowadza się następujące metody badawcze w celu zdiagnozowania choroby:

• 

  W przypadku silnych wymiotów choremu zwierzęciu przepisuje się leki przeciwwymiotne, na przykład Cerucal. Motilium pomaga zmniejszyć nudności i wymioty. W przypadku wykrycia w wymiotach krwi psu przepisuje się środki hemostatyczne - Vikasol, Ditsinon, witamina K. W ciężkich przypadkach wykonuje się terapię infuzyjną w celu wyeliminowania odwodnienia.

  

  Chorego psa należy karmić w ułamkowych małych porcjach 4-5 razy dziennie. Taka dieta zmniejszy kwasowość soku żołądkowego, normalizuje funkcję motoryczno-ewakuacyjną narządu. Jedzenie powinno mieć temperaturę pokojową. Gorące i zimne jedzenie jest przeciwwskazane dla chorego psa.

  Jeśli zwierzę przyzwyczajone jest do jedzenia gotowej suchej karmy, weterynarz zaleci w tym przypadku specjalne mieszanki lecznicze, np. Hill`s i/d lub Royal Canin Gastro Intestinal. Wysoki stopień strawności białek zawartych w paszy, obecność prebiotyków i kwasów organicznych korzystnie wpływa na procesy regeneracji uszkodzonej błony śluzowej przewodu pokarmowego.

  Suchą karmę należy wstępnie nasączyć niewielką ilością wody i upewnić się, że czysta przefiltrowana woda jest swobodnie dostępna dla chorego zwierzaka.

  

• Terminowo leczyć choroby przewodu żołądkowo-jelitowego (zapalenie żołądka, zapalenie trzustki, choroba wątroby, zapalenie okrężnicy).
• Jeśli zwierzę ma skłonność do niestrawności, używaj specjalnej karmy leczniczej lub produktów dietetycznych.
• Do karmienia psa nie używaj odpadków, konserw, pikantnych, słodkich, słonych i wędzonych pokarmów.
• Spacerując na świeżym powietrzu, nie pozwalaj zwierzęciu jeść ciał obcych i resztek jedzenia.
• W przypadku leków przeciwzapalnych, takich jak Prednizolon, na zalecenie lekarza należy podać psu blokery H-2 w celu zapobieżenia powstawaniu nadżerek i owrzodzeń.
• Przeprowadzaj regularne zabiegi przeciwko robakom.