Labrador retriever

Mimo dość dużych rozmiarów labradory stosunkowo szybko osiągają dojrzałość. Są aktywni w pracy, do której są uczeni głównie od 5-8 miesięcy. Gdzieś w ciągu 3-4 miesięcy mały szczeniak z powodzeniem i wyraźnie opanowuje ogólny tok edukacji. Ten bardzo niezawodny pies jest w stanie pracować w najtrudniejszych warunkach.

Wszystkie labradorki mają silną, wrodzoną miłość do wody. To uzależnienie jest nieodłączne na poziomie genetycznym, ponieważ początkowo ich przodkowie mieli jedną główną funkcję - pomagać rybakom w wędkowaniu. Labradory pływają bardzo dobrze i zręcznie nurkują. Dobrze czują się w lodowatej wodzie, a dzięki stwardnieniu nie wiedzą, jak się przeziębić. Wśród właścicieli tych psów krąży żart, że przedstawiciele tej rasy najpierw zaczynają pływać, a potem chodzić. Dwutygodniowe szczenięta z wielką przyjemnością będą pływać w wodzie.

Jedną z cech Labrador Retrievera jest wielka pasja do obchodzenia się z różnymi przedmiotami.

Wymiary: waga, wzrost

To są duże i ciężkie psy. Waga samca od 27 kg do 34 kg, suka waży w przedziale 25-32 kg. Wysokość w kłębie u samców od 56 do 61 cm, wysokość suk w kłębie 53-58 cm.

1. Głowa u przedstawicieli tej rasy jest szeroka i spiczasta, w czaszce jest obszerna. Przejście od czoła do pyska jest płynnie wyrażone;
2. Kufa jest umiarkowanie długa, gęsta, mocna i szeroka z mocnymi szczękami;
3. Mocne, zdrowe i ostre zęby ze zgryzem nożycowym;
4. Mają szeroki nos i dobrze rozwinięte nozdrza;
5. Pochwalają się inteligentnym i wyrazistym wyglądem z dużymi i ciemnobrązowymi lub orzechowymi oczami;
6. Uszy tych labradorów są małe, opadające i mocno przyciśnięte do głowy;
7. Szyja jest prawidłowo osadzona na ramionach, wystarczająco mocna i mocna;
8. Ciało labradorów jest mocne, szerokie, a jednocześnie zwarte;
9. Klatka piersiowa ma dużą objętość, jest wystarczająco szeroka i mocna, muskularna. Schab dobrze zarysowany, choć krótki i bardzo mocny;
10. Nogi w tej rasie o mocnych kościach i okrągłych, zwartych łapach. Przednie proste i mocne, tylne dobrze umięśnione. Stawy kolanowe mają prawidłowe kąty;
11. Ogon niezbyt długi, średniej wielkości, dość gruby u nasady, stopniowo zwężający się. Ma zaokrąglony kształt. Gdy pies jest spokojny, ogon nie unosi się nad grzbiet, w stanie aktywnym jest żartobliwie uniesiony, ale nie zgina się nad grzbietem;
12. Sierść Labrador Retrieverów jest krótka, twarda, bardzo gęsta z gęstym podszerstkiem, dzięki czemu woda nie przenika i doskonale chroni przed zimnem;
13. Jednolity czarny lub czerwony. Dopuszczalne odcienie czerwieni: czekoladowy, żółtawy, czerwonawy, czasem prawie biały lub jasno płowy. Czasami na środku klatki piersiowej pojawia się mała biała plamka.

Postać

Ta rasa psów dobrze żyje w warunkach mieszkaniowych, ponieważ są bezpretensjonalne zarówno w życiu codziennym, jak i w jedzeniu. Niemniej jednak będą się czuli w pełni w wiejskim domu z przynajmniej niewielką przestrzenią do gier i spacerów.

Są bardzo popularne na całym świecie w rodzinach z małymi dziećmi ze względu na ich życzliwość, zabawę i łagodne zachowanie. Ale w młodym wieku nadal nie zaleca się pozostawiania ich samych z dziećmi, ponieważ podczas burzliwej gry Labrador może przypadkowo przewrócić dziecko lub, bez obliczania siły, powalenie go boli.

Pies tej rasy jest łatwy w szkoleniu, wszystko ogarnia w locie. Jest z natury cierpliwa i posłuszna.

Ciągły ruch, wesołe zabawy na świeżym powietrzu, długi spacer – mogą szybko i trwale uszczęśliwić Labradora.

Labrador będzie bardzo znudzony, jeśli zostanie sam w domu przez długi czas. Niewykorzystane zapasy energii i brak nawet niewielkiej uwagi ze strony gospodarstw domowych prowadzą go do apatii lub destrukcyjnego, nieposłusznego zachowania.

Ze względu na swój spokojny, zrównoważony charakter i brak agresywności taki pupil będzie zachowywał się grzecznie podczas odwiedzin. Ale nie jest używany jako strażnik - może absolutnie nie zareagować na sytuację, chociaż jego duże rozmiary i przerażający wygląd nadal będą odstraszać intruzów.

Jak karmić Labrador Retriever

Dieta Labrador Retrievera nie różni się zbytnio od codziennego menu innych psów. Ale jest jedna cecha - potrzebują dużo ryb: surowych i gotowanych, mrożonych, rzecznych i morskich - absolutnie wszystko się nada. Przynajmniej dwa do trzech razy w tygodniu – te przysmaki powinny znaleźć się w menu Labradora. Pies jest stronniczy w stosunku do tego produktu ze względu na fakt, że starożytni przodkowie mieli stały dostęp do wody i ryb.

Do trzeciego miesiąca życia szczenięta labradorów są karmione 5 lub 6 razy dziennie. W nieco starszym wieku liczba posiłków zmniejsza się do dwóch lub trzech razy. Najważniejszą rzeczą w karmieniu tych zwierząt jest świeża, witaminowa karma, nasycona substancjami niezbędnymi dla organizmu psa.

Mięso podaje się przedstawicielom tej rasy, zarówno surowe, jak i dobrze ugotowane. Do zbilansowanej diety psa należy włączyć delikatną wołowinę, wieprzowinę, drób i różne podroby. Jedzenie mięsa, zwłaszcza w młodym wieku, pomoże Twojemu labradorowi rosnąć silnym i zdrowym.

Różnorodność warzyw doskonale i w pełni uzupełni menu Labradora. Paprykę dyniową i dzwonkową, cukinię i bakłażany, marchew, pomidory, buraki i kapustę można podawać na surowo i gotować.

Różne warzywa (koperek, szpinak, pietruszka, młoda cebula) w ramach dań nasycą organizm młodego psa wieloma niezbędnymi substancjami.

Dwa do trzech razy w tygodniu pies powinien jeść świeże surowe lub ugotowane na twardo jajka (kurczak lub inny drób). Mleko, jogurt, kefir i twarożek świetnie nadają się również do karmienia zwierzaka, zwłaszcza w pierwszych miesiącach jego życia. Aby uzyskać zbilansowaną dietę, wystarczy karmić swojego zwierzaka produktami mlecznymi dwa razy w tygodniu, ponieważ zawierają one niezbędny fosfor i wiele innych przydatnych dla organizmu labradora substancji.

Świeża, czysta i zimna woda w dużych ilościach powinna być zawsze dostępna dla Labradora. Nawet krótkotrwały jej brak może negatywnie wpłynąć na stan psa.

W osobie Labrador Retriever możesz znaleźć lojalnego i uważnego przyjaciela, zabawnego i wesołego towarzysza. Będzie przyjacielski i uprzejmy z absolutnie wszystkimi: domownikami i po prostu nieznajomymi na ulicy. Duży i piękny pies może stać się pełnoprawnym członkiem rodziny. Wszystko, czego potrzebuje, to uwaga właściciela i jego rodziny.