Opis i cechy konserwacji labrador retriever

Historia powstania labradora

Labrador w tłumaczeniu z portugalskiego oznacza „ciężko pracujący”, i tak jest: rasa wyróżnia się ciężką pracą i przywiązaniem do ludzi. Oficjalna wersja pochodzenia rasy mówi, że psy zostały wyhodowane przez Indian Ameryki Północnej, ale początkowo psy były mniejsze. Idealnie nadawały się do łowienia, ponieważ krótkowłosa i gęsta linia włosa zapobiegała pokryciu psa soplami w okresie zimowym. Miękki uchwyt pozostawił zdobycz w stanie nienaruszonym.

Inna wersja mówi, że rasa psów Labrador została wyhodowana na wschodzie Kanady, a mianowicie na wyspie Labrador. Należy dodać, że wszystkie opowieści o pierwszym wyhodowanym Labradorze opowiadają o jego żywicznym czarnym kolorze. Możliwe, że skała wzięła swoją nazwę od labradorytu - kamienia wydobywanego w przemyśle węglowym.

Zdarzały się przypadki, że w miocie pojawiły się szczenięta umaszczenia pszenicznego - zostały natychmiast zniszczone, ponieważ wzorzec rasy nie zawierał labrador retrievera w kolorze płowym. Tak było do 1924 roku, kiedy powstał Klub Miłośników Żółtych Labradorów.

Wygląd i wzorzec rasy

Na całym świecie istnieje sześć głównych typów aporterów, więc Labrador należy do podklasy Retrieverów i ma dla niego typowy wygląd. Biorąc pod uwagę, że cechą rasy jest umiejętność szybkiego uczenia się i średnie parametry, Labrador idealnie nadaje się do różnego rodzaju prac: ratownika, przewodnika, myśliwego.

W standardzie rasy, podobnie jak wszystkie słynne czworonogi, uwzględniono również Labrador Retriever. Istnieją takie rodzaje standardów: międzynarodowe, angielskie i amerykańskie. Różnice są nieznaczne, ale są. Hodowcy psów zawsze preferują Międzynarodową Federację Kynologiczną, w oparciu o ich standardy można sporządzić rodzaj obrazu rasy.

Rozbudowana muskulatura, szerokie i mocne kości, szorstkie włosy pełniące funkcję ochronną. Psy labradory wyróżniają się zwinnością, niestrudzeniem, wrodzoną miłością do środowiska wodnego, całkowitym brakiem genu agresji, miękkim chwytem. Norma wagi w RKF nie jest wskazana, ponieważ najważniejszym parametrem jest proporcjonalność. Ale są ogólne zalecenia:

• dla mężczyzny: waga - 29-36 kg, wzrost - 50-57 cm;
• dla suk: waga - 25-32 kg, wzrost - 54-56 cm.

Psy labradory objęte standardem muszą mieć określony kolor, parametry, proporcje, wszelkie odchylenia od norm uważa się za wadliwe.

Rodzaje wełny

Gładka, gęsta sierść jest nieodłączną cechą rasy Labrador. Od najmłodszych lat szczenięta mają taką markizę. U osoby dorosłej sierść jest już szorstka, ale nie traci elastyczności. Już po pierwszym wylinki tworzy się podszerstek, który nie przepuszcza wody. Kolor jest różny, ale główne kolory to czarny, brązowy i pszeniczny.

Wspólne kolory Labradora

Trzy dopuszczalne kolory psa labrador są zawarte w opisie Fédération Cynologique Internationale:

• czarny. W tym kolorze pigmentacja nosa, ust i powiek odpowiada szacie;
• brązowy. Kolor może być od jasnego odcienia wątroby do koloru ciemnej czekolady, pigmentacja organów zewnętrznych jest brązowa;
• pszenna lub płowa. Może wydawać się prawie biały z subtelnym mlecznym nalotem na uszach, ogonie i grzbiecie. Pigmentacja czarna.

Charakter i trening

Zgodnie ze standardem i opiniami doświadczonych właścicieli, Labrador Retriever zalicza się do pozytywnego opisu. Ponieważ rasa nie posiada genu agresji, psa zaleca się podawać w dużych rodzinach, gdzie dobrze dogaduje się z dziećmi. Rasa ta ma bardzo łagodny charakter, zaprzyjaźni się z każdym innym zwierzęciem, będzie nawet przyjaźnie nastawiony do psa. Nigdy nie pokaże zarozumiałości, maksymalnie trochę gryzie w swojej obronie.

Labrador, jak każdy retriever, ma giętką osobowość. Nawet dziecko w wieku 10-12 lat może go z łatwością edukować i szkolić. Z łatwością uczy się wszelkiego rodzaju poleceń i sztuczek. Labrador jest gorszy od innych psów myśliwskich, ale nie trzeba się denerwować, jego głównym plusem jest zwinność.

Trening można przeprowadzić w domu, ale do tego właściciel będzie potrzebował fachowej literatury opisującej rasę i cierpliwości. Dla początkującego hodowcy psów lepiej jest skontaktować się z trenerem. Ta rasa psów służy ludziom jako przewodnik, w takich przypadkach Labrador Retriever przechodzi szkolenie z internatu.

Funkcje konserwacji i pielęgnacji

Cechy rasy pozwalają na utrzymanie psa tak, jak w prywatnym domu (na ulicy), tak w apartament. Trzeba tylko pamiętać, że jeśli pupil mieszka na podwórku, to i tak potrzebuje ocieplonej budki. Jeśli chodzi cały dzień, nie oznacza to, że nie potrzebuje już pełnego spaceru. Psy mają skłonność do otyłości, dlatego bieganie 2 razy dziennie jest uważane za obowiązkową procedurę.

Utrzymanie domu jest proste. Wełna jest czyszczona 1-2 razy w tygodniu, a w okresie linienia lepiej robić to codziennie. Ponieważ podszerstek chroni skórę przed wilgocią i zimnem, jest idealnym siedliskiem dla pcheł. Dlatego nie zapomnij o systematycznej profilaktyce owadów. Warto kąpać się rzadko, tylko jak się brudzi i w ciepłym sezonie.

Uszy, oczy i pazury nie wymagają specjalnej pielęgnacji. Dopiero w przypadku zauważenia problemów można wykonać procedury. Jeśli pies martwi się którąś z powyższych sytuacji i wygląda na bolesną, lepiej skontaktować się z weterynarzem.

Ale zęby psa powinny być ściśle monitorowane - płytka nazębna i kamień są niedopuszczalne dla labradora. Gryzienie patyczków i kości, a także specjalne smakołyki pomogą w myciu zębów.

Zdrowie i typowe choroby Labrador Retriever

Pies labrador ma zarówno zalety, jak i wady. Jedną z wad jest krótka żywotność - średnio 10-12 lat. A to ze względu na wysoką skłonność tych psów do raka. Ale główne wady rasy związane są wyłącznie z ludźmi. Niestety ze względu na dużą popularność wszyscy zaczęli hodować psy. Ludzie nie przestrzegają prawidłowego żywienia przyszłych rodziców, dlatego psy nie otrzymują odpowiedniej opieki wybierz szczeniaka na spontanicznym rynku jest mocno odradzany.

Poniżej wymieniono najczęstsze choroby (należy pamiętać, że jest ich niewiele, ale ryzyko zachorowania jest wysokie):

• dysplazja stawu biodrowego;
• zanik siatkówki;
• atopowe zapalenie skóry;
• padaczka.

Szereg zastosowań

Właściciel sam wybiera zawód swojego psa, ale w każdym razie warto wziąć pod uwagę zalety i wady rasy, a także cechy zwierzaka.

Pies może zostać sportowcem w różnego rodzaju zawodach. Parkour dla agility zyskuje na popularności w Rosji i Wielkiej Brytanii. Wszystko dookoła jest również w porządku.

Ratownicy bardzo dobrze mówią o psach - ich rozmiary są odpowiednie do znajdowania ludzi na płaskich powierzchniach, pod ziemią i w nocy. Są niezastąpione w pracy służb specjalnych. Usposobienie do ludzi uczyniło z psa szykownego przewodnika, pomocnika dla osób cierpiących na układ mięśniowo-szkieletowy.

Opis rasy podany jest w sposób ogólny. Każdy pies ma swoje plusy i minusy, ale zawsze można znaleźć indywidualne podejście do tego rodzaju stworzenia.

Wideo „Jak dbać o labradora”

Z tego filmu dowiesz się, jak właściwie dbać o swojego labradora.